Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op
Marja

Marja

17-01-2013 om 19:38

Oudste dochter van 15 scheld altijd de jongste uit, ben het zat!

Hoi,

Ik heb 2 dochters, 15 en 12 jaar. De oudste is altijd zo naar en onaardig tegen de jongste. Het wordt alleen maar erger, met de jaren. De jongste, zachtaardig meisje, vindt het erg jammer dat zus nooit meer leuk kan doen. Maar ik vind het te gek worden wat de oudste eruit kraamt. Voorbeelden: jij hebt geen vrienden, niemand wil bevriend met je zijn ( jongste dochter is op lagere school veel buitengesloten en gepest omdat wij nieuwkomers waren in dorp) en daar heel verdrietig over geweest, en kampt nu met een vorm van depressie) Of zegt oudste, moet je geen zelfmoord plegen, of gooi je je zelf voor de trein, of jij bent zo lelijk, of jij bent minder dan niets, etc. Ik wordt er heel boos over en corrigeer de oudste steed. Mijn man doet dat veel minder of niet, dus vormen ze soms een pact, als ik er wat van zeg.,we vormen geen ouderfront. Dan voelt de oudste zich weer gesterkt en gaat door. Is echt niet normaal en het doet me pijn om mijn jongste zo afgebekt te zien. Die is zelfs nog mild als de oudste straf ergens voor krijgt, dan vindt de jongste dat sneu voor haar! Geen idee waarom de oudste zo anti zusje is. Maar ik begin echt een hekel aan haar te krijgen, wat een rotkind zo! Maar omdat man en ik geen goede relatie hebben is het moeilijk omdat je er tussen staat en niet gesteund wordt door je man. Maar ik ben het echt zat! Ik wil niet meer dat de jongste zo negatief uitgescholden blijft worden. Hoe pak ik het aan? Kan hier niet met man over spreken, hebben geen goede relatie meer, en hij staat altijd achter de oudste, dat is wel duidelijk. En daar profiteert zij van als ik straf wil geven. Kortom, een gecompliceerd iets dus.
Marja

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Kaaskopje

Kaaskopje

17-01-2013 om 23:49

Tja

Man zou dan toch pech met mij hebben. Ik zou niet berusten in zo'n situatie. Mijn man weet dat mijn kinderen ten alle tijden voor onze relatie gaan. Ik zou hier dus een enorme stampij over maken. Dus als ik het gevoel zou hebben dat een kind van mij slachtoffer is geworden van het gedrag van haar vader, dan zou ik hem toch laten kiezen: of je stelt je liefdevoller naar je dochter op, óf ik ga weg mét de kinderen. Hopelijk schrikt hij daar genoeg van om van houding te willen veranderen.
Je merkt dat ik je oudste dochter niet genoemd heb. Ik zie je oudste dochter ook als slachtoffer. Hoe gek dat ook mag klinken. Door de houding van je man, ziet je oudste niet de noodzaak om iets aan haar gedrag te doen.

koentje

koentje

18-01-2013 om 09:59

Helemaal eens

met kaaskopje; je moet even goed de strijd aan gaan met je man, want
voor de jongste:het is te gek voor woorden dat ze nu in feite nu ook in haar eigen veilige huis gepest wordt door haar zus en vader. Want dat is wat er gebeurt als vader laat merken dit gedrag niet af te keuren van zijn oudste. Dat arme kind!
Maar voor de oudste is het ook afschuwelijk. Zij wordt nu door haar vader gesmeed tot een kreng van een meid die door roeien en ruiten gaat en leert dat ze geen mededogen hoeft te hebben met de zwakkeren.

Totdat dit geregeld is zou ik proberen wat extra aandacht te besteden aan jongste.
Wat in de oudste zou maken dat ze zich zo vals en hatelijk opstelt? Is ze zelf misschien eigenlijk heel onzeker en heeft ze dit nodig om zich sterk te voelen?

Karmijn

Karmijn

18-01-2013 om 14:15

Eens, en ook....

Ik ben het met mijn voorgangers eens. Ik zou toch ook met oudste dochter in gesprek gaan.
Ik zou toch proberen om erachter te komen, wat er nu precies aan de hand is? Wat is de reden van dat negatieve gedrag. Vertoont ze buitenshuis ook vergelijkbaar gedrag? Heeft ze een stoornis?
Als ze al 15 jaar is, zal ze zelf ook wel begrijpen, dat dit gedrag niet bepaald normaal te noemen is. Er is iets wat maakt dat zij elke keer zo negatief wil doen. Het klinkt alsof zij gevangen zit in een spiraal van actie-reactie, waar ze niet meer mee kan stoppen. De onenigheid tussen je man en jij, zal die spiraal alleen maar versterken.
Je schrijft dat jij je oudste straft en haar een rotkind vindt. Je omschrijft je jongste als een engelachtig, zacht, zielig slachtoffer. Die manier waarop je naar je kinderen kijkt, die onderverdeling in 'goed' en 'slecht, die vind ik verontrustend. Het komt niet helemaal realistisch over. Misschien gedrágen ze zich nu wel, volgens die rollen, maar het lijkt me sterk dat het werkelijk zo is. Ik geloof er niet in, dat een kind werkelijk een 'rotkind' kan zijn. En andersom ook niet. Ik geloof niet dat er kinderen zijn, die alleen maar 'goed' zijn.
Volgens mij maakt deze interpretatie van jou, het alleen maar erger. Daar kun je wat mee doen. Als ik jou was zou ik heel hard aan de slag gaan. Je kunt proberen om jou band met je oudste kind weer wat te herstellen. Samen dingen ondernemen (zonder jongste erbij) bijvoorbeeld. Naar de stad, naar een wellness centrum, samen een strandwandeling maken, samen naar een voorstelling. Ik merk dat ik tijdens lange autoritten altijd heerlijk met mijn puber kan kletsen over haar visie op zaken, haar leven, haar dromen. Ik zou er voor gaan zorgen dat je oudste merkt dat jij haar ook waardevol vindt. Het klinkt namelijk alsof zij iemand is, met een zeer negatief zelfbeeld. Dat zij haar zusje af moet kammen, om zichzelf dan nog enigszins waardevol te vinden. Misschien heeft zij ook wel veel last gehad, van de verhuizing en het buitensluiten van het dorp, maar zag je dat niet, omdat je alle aandacht op je jongste richtte. Misschien is je oudste ook wel depressief.
Kijk, je hebt boos worden en straf geven, al geprobeerd, en dat heeft geen effect, het maakt het misschien alleen maar erger. Tot overmaat van ramp krijg je ook nog ruzie met je man erover. Dus zou ik nu gaan proberen om het op een totaal andere wijze op te lossen.
Als onze zoon negatief doet (en geloof me, dat kan hij), dan zeg ik alleen maar: 'Joh, je weet zelf ook wel, dat je dat soort dingen niet moet zeggen.' Geen drama, want daar gaat hij alleen maar negatiever van worden. En dan ga ik later, als het incident alweer voorbij is, als de gemoederen alweer kalm zijn, en als hij weer goed kan nadenken, aan hem vragen, wat er aan de hand is. Het is de truuk om dat te doen, zonder verwijten, zonder 'ja maar' en zonder boosheid. Vaak komt er dan een serieuze, reeele klacht naar boven. En natuurlijk is die klacht nooit een goede reden om verbaal agressief te worden, maar dat neemt niet weg, dat werken aan die klacht, daar oplossingen voor vinden, zoon helpt.
Daar gaat het uiteindelijk om, dat het gedrag vermindert en je dochters weer een beetje normaal met elkaar omgaan.

Marja

Marja

19-01-2013 om 21:49

Ga er over nadenken

Bedankt hoor, jullie reacties geven mij weer een andere kijk op de zaak. Ga hier goed over nadenken en opletten hoe het zo dagelijks vergaat hier. En dan zelf ook aan de slag hiermee. Maar niet makkelijk!

Misschien juist aardig zijn

ik ben t eens met Karmijn. Ik kan me voorstellen, dat de oudste wel aanvoelt, dat jij op t moment positiever tov de jongste bent. Dat maakt haar misschien onzeker, jaloers op haar zusje. En ze reageert dat dan af door te schelden.

We hebben dat hier ook n tijdje gehad. Toen hielp ook helemaal niets, behalve positieve aandacht en bevestiging. Uiteindelijk is t trouwens gewoon weer helemaal overgegaan. Succes!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.