
Carola
28-10-2011 om 10:59
Plannen is het probleem niet (sorry, beetje lang)
Hallo allemaal,
Mijn dochter van 15, 4 VWO, heeft me gevraagd haar te helpen met het plannen van haar (huis)werk. Ik wil dat natuurlijk met alle plezier doen, ware het niet dat volgens mij het probleem bij haar niet zit in het plannen zelf, maar in het uitvoeren van de planning c.q. de plannen. Ik zeg ook “de plannen” omdat zij zoveel ideeën heeft en dingen wil doen (muziekles, bijbaantje), maar er gewoon niet toe komt om er aan te beginnen. Deels uit onzekerheid (hoewel ze niet echt een onzeker meisje is, eigenlijk heeft ze wel veel zelfvertrouwen). Tijdsplanning is wel een probleem in de zin van elke ochtend altijd op het nippertje op tijd op school komen, eigenlijk altijd te laat op afspraken komen of altijd te laat de hond uitlaten.
Maar goed, wat ik zie is dat ze enorm veel tijd verdoet aan hangen, tv kijken, op de computer zitten, terwijl ze wéét dat er nog (veel) dingen gedaan moeten worden. Ze stelt alles uit tot het laatste moment, met als gevolg dat ze dan tot ’s avonds laat haar huiswerk nog moet leren, vervolgens vroeg op moet staan om het nog te repeteren en dus niet aan haar slaap toekomt. In het weekend slaapt ze dan uit tot zo’n uur of 12, hangt dan een paar uur op de bank, bij gratie gods gaat ze de hond nog uitlaten, kruipt daarna achter de computer, belt met vriendinnen en tja… zondag is er dan nog een beetje tijd voor huiswerk… ja, tot 12 uur ’s nachts. En dan begint de week weer opnieuw. Ik kan me zo voorstellen dat jullie zullen voorstellen om dan maar de tv- en computertijd te beperken, internet afsluiten enz. maar ik heb daar om verschillende redenen wat op tegen. Op de eerste plaats zijn wij niet van die strafgeven-types en heeft ze het eigenlijk ook nooit nodig gehad. Op de tweede plaats haalt ze nog steeds goede cijfers, dus ik heb ook niet echt een argument om te straffen. Op de derde plaats denk ik niet dat straffen haar echt zou motiveren.
Waarom wil ik er dan wel wat aan doen?
Het feit dat ze mij om hulp vroeg laat mij zien dat ze hier eigenlijk erg mee worstelt. Dat merk ik ook verder wel aan haar. Ze is een positief persoon, maar het lijkt alsof er iets is wat haar als het ware verlamd. Ik weet dat het een beetje puber-eigen is, maar ik zou zo graag deze negatieve vicieuze cirkel doorbreken. Alleen weet ik niet hoe? Ik kan met haar gaan plannen, maar als ze het dan vervolgens niet uitvoert, zijn we net zo ver. Ik vertel haar ook wel eens dat ze dingen gewoon moet doen en dat weet ze ook wel, maar het lukt haar niet.
Sorry voor de lengte van het bericht.
Iemand tips, trucs of ervaringen?
Alvast bedankt.
Carola

Tirza G.
28-10-2011 om 11:22
Ervaring ja, tips en trucs nee
Dochter (21) heeft een over-la-den schema en dat gaat al jaren en jaren precies zoals bij jouw dochter. Het is een soort faalangst, als je niks doet kun je het ook niet fout doen. Dat benoemen en er veel over praten (en inderdaad, gewoon die planning samen met haar maken) helpt hier wel, maar het zit toch ook gewoon in de aard van het beestje. Ik ben zelf ook een ontzettende deadline-werker. Dingen waar ik drie maanden de tijd voor heb doe ik de laatste dag. En ik ben al ruim volwassen
Tirza

Kobalt
28-10-2011 om 12:00
Toevallig
Toevallig heb ik hier gisteren met mijn dochter van 15 VWO 4 ook een gesprek over gehad.
Ze heeft deze week PTA week, en het lijkt net alsof ze hersenverweking krijgt als ze 'haar huiswerk gaat doen.' Dan gaat ze uiteindelijk naar boven, kom ik een uur later bij de wasmachine, zit ze te LEZEN!
Ik wilde er eerst boos om worden, maar ze heeft ook mooie cijfers en is een super geweldig leuk kind, echt een schat, als al mijn kinderen zo gaan 'puberen', dan teken ik daar gelijk voor. (ik ben de moeder, dus ik mag mijn kind ophemelen toch ☺)
Toch hoor ik verhalen over de PTA's van haar, dat ze een vraag niet kon beantwoorden, omdat ze een formule niet meer wist, of dat ze voor kunstgeschiedenis een latijnse term niet herkende. Tja, juffie, dat soort dingen kun je nu voorkomen door te LEREN.
Nu ja, we hadden er dus een gesprek over, en toen bleek, dat dat andere dingen doen van haar, toch echt wel onder escapisme kan vallen. Ze is in feite erg nerveus over de toetsen, wil het goed doen, is bang te falen. En haar oplossing blijkt dan te zijn: 'Dan ga ik iets anders doen, dan denk ik er niet aan.' Tja.
We hebben het erover gehad dat het nuttiger is om bij gevoelens van zorg en angst, jezelf te helpen door positieve gedachten over het onderwerp te denken, dan door weg te vluchten in een andere activiteit. Een leerdoeltje dus voor de komende jaren.

Merel
28-10-2011 om 13:39
Hier
Oke, hier zag ik die bui al hangen, mijn man is een enorme 'dead-liner" en kinderen begonnen er ook al een handje van te krijgen. (ik werk thuis) dus ben ze gaan opvangen na school met thee en installeer ze 'gezellig' aan de eettafel. Hier moeten ze meteen hun huiswerk maken. Ik ben gezellig in de buurt (want doe ook mijn werk) en pas na het huiswerk mogen er andere dingen gedaan worden. Nu is dat makkelijker te verplichten bij een 12 jarige brugklasser, dan dat je dat nu nog moet gaan doen, maar je kan het natuurlijk altijd proberen. Ook op vrijdagmiddag deden we dit, om het zondagmiddag en avond rustig te hebben.
Uiteraard was hier veel gesputter, maar ik kon ze altijd fijntjes op zaterdag en zondag duidelijk maken dat het veel prettiger is om nu lekker alles al af te hebben "jee, je zou nu toch nog je huiswerk moeten maken zeg'... dat soort opmerkingen werkten altijd goed. Het was even doorzetten maar na dat eerste brugklasjaar zat/zit het er hier goed in. Het is namelijk veel fijner luieren als alles af is ... echt!

Tihama
28-10-2011 om 20:34
Wat merel zegt
Het is echt veel fijner luieren als alles af is. Man en ik waren allebei superuitstellers. Ik ben heel wat keren om 04.00 uur opgestaan om nog te leren. Pas toen ik ging werken, ben ik gaan leren plannen.
Ik weet echter veel te goed hoe het voelt om vluchtgedrag te vertonen.
Omdat ik weet hoe het voelt, geef ik zoon niet veel ruimte om dit escapisme bot te vieren. Ik weet dat het al die tijd toch in je hoofd zit, precies zoals Merel zegt. Zo'n zanikend, zeurend stemmetje. Elke keer als je dreigt te gaan genieten, komt dat stemmetje je vertellen wat je nog moet doen.
Elke zaterdag plof ik bij hem op zijn kamer en maak ik samen met hem een planning. In die planning staat meestal in het weekend een volle middag ingepland, waardoor hij de rest van de week vrijwel niets meer thuis hoeft te doen. Het kost hem namelijk vooral moeite om te starten, niet om het werkelijk te doen. Als hij eenmaal op gang is, dan gaat het wel goed. In het begin (brugklas) bleef ik er soms wel een uur bij zitten (ik met een boek op bed, hij aan zijn bureau).
In de schoolvakanties reserveren we 1 volle dag ingepland voor het werk. Dat doen we helemaal aan het begin, zodat hij de rest van de vakantie écht vakantie heeft. Hij klaagt en steunt meestal wel, maar na afloop is hij heel erg opgelucht dat het erop zit.
Net zoals Merel zeg ik het dan nog wel eens: "lekker he, dat je nu ECHT vakantie hebt". Soms als hij zegt dat hij NU geen zin heeft, vraag ik of hij denkt dat hij morgen WEL zin heeft. Euh nee. Hij bedankt me trouwens meestal na afloop vrijwel altijd, want hij erkent ook dat stemmetje dat hem anders blijft storen.
Ik ga er gewoon vanuit dat pubers hier nu eenmaal moeite mee hebben. Zoon accepteert en waardeert mijn hulp, dus we doen dit gewoon zo. Ik doe overigens steeds een stapje verder terug. Hij zit nu in 3 VWO, tegen de tijd dat hij 18 is, moet hij het immers helemaal zonder mijn hulp zelf kunnen.
Tihama

IngridT
28-10-2011 om 23:06
Saai dit
Hier ook op zijn Tihama's-en-Merels. Een een 15 jarige die nog steeds accepteert dat ik af en toe een beetje aan zijn hoofd zeur, omdat ie weet dat ie daar achteraf erg blij mee is. En hij WEET ook ondertussen dat relaxen veel leuker is als het werk min of meer klaar is. Als hij na een vakantie bv 5 toetsen heeft (zoals de afgelopen week) dan plant hij trouwens 'elke dag een uurtje' in. Maar dat uurtje doet ie dan voor de lunch, en als dat 5 van de 9 vakantiedagen gebeurt is het goed genoeg. Hij maakt dan ook echt een planning, en weet dat ie met dat uurtje per dag na de vakantie utterly relaxed aan de nieuwe schoolweek kan beginnen. En al piept ie wel een beetje als ik hem aan het begin van de vakantie eraan herinner die planning te maken...na een dag (of 2) is ie heel tevreden met zichzelf, en voelt de vakantie ook echt als vakantie, en veel ontspannener zonder het zwaard van damocles boven zijn hoofd van een ongedefinieerde berg huis & toetswerk.
Ingrid

Tessss
07-11-2011 om 10:25
Leren leren
Mijn dochter is 12 en net begonnen op het MO. Op de basisschool maakte ze zich altijd erg druk over het halen van goede cijfers. Als ze eens een matig haalde was dat een drama. Erg onzeker. Maar uiteindelijk haalde ze wel een goede cito-score (538, komt overeen met wat ze kan volgens de basisschool) en zit nu in een MAVO/HAVO brugklas.
Nu zit ze net twee maanden in de brugklas en is ze als een blad aan een boom omgeslagen; het lijkt haar niets te interesseren. Ze doet geen huiswerk, 'vergeet' van alles, raakt ook steeds dingen kwijt. Maar zit wel de hele dag filmpjes te kijken op Youtube. Ik probeer haar op allerlei manieren te helpen (plannen van huiswerk, maken van huiswerk, tips voor indelen van haar tijd), maar het helpt niet.
Ik krijg er mijn vinger niet achter wat er nou aan de hand is. Is het 'gewoon' pubergedrag? Snapt ze niet hoe ze moet leren? Of is het een soort faalangst; ik doe niets, dan haal ik een onvoldoende, maar dan komt dat omdat ik niets heb gedaan en niet omdat ik dom ben.
Ik ben bang dat het dat laatste is. Vanmorgen was ze weer eens wat kwijt, en daar liep ik over te mopperen. En toen was de reactie meteen; ik ben gewoon dom.. En dat is absoluut niet zo. Maar zodra het een beetje tegenzit is dat haar standaard reactie.
Wat moet ik hier nou mee?

wil40
09-11-2011 om 13:40
Tessss
Alle brugklassers hebben natuurlijk een periode nodig om te wennen aan het nieuwe leven op het VO. Als praten, aanmoedigen niet helpt zou ik er op school over gaan praten. Bijvoorbeeld met de mentor. Misschien hebben ze op school een hele andere kijk op je dochter. Misschien zijn er andere problemen die meespelen. Heeft ze aansluiting in de klas? Heeft ze het een beetje naar haar zin?
Begrijpt ze hoe alles werkt? Huiswerk opschrijven, repetities leren enz. Misschien heeft ze wat extra hulp nodig, thuis en op school.
Mijn zoon is ook net begonnen op het VO en ook ik vind het een enorme verandering. Dat geeft niet, maar er is een behoorlijk lange wenperiode nodig. Het is zonde als dat resulteert in alleen maar slechte resultaten.
Dat is zeker niet goed voor het zelfvertrouwen van je kind.
En aan die filmpjes kijken op You tube kan je natuurlijk zelf een eind maken. Een computer heeft ook een uit knop.