Pluszoon is een ettertje
hoi,
Ik ben lid van een nieuw samengesteld gezin, papa 2 kids 11 en 12j, mama 2 kids 13 en 16j. We hebben weinig problemen, enkel haar zoon van 13j, die waant zich de baas van alles. Hij doet dingen die niet ok zijn en als de andere kids hem daar over aanspreken is zijn repliek meestal: moet ik je tanden uitslaan misschien? Ook tegenover zijn mama is hij taalsgewijs heel agressief. Als je probeert een gesprek te hebben loopt hij gewoon weg m. en zeker als ik iets zeg: “jij hebt mij nits te zeggen”
Mijn vriendin en haar kids wonen in mijn koophuis maar ben de negativiteit van haar zoon meer dan moe, ik wil hem er echt niet bij en omgekeerd wil ik ook mijn relatie niet verliezen.
laten jullie weten wat jullie zouden doen want ik ben ten einde raad.
bert
Zeker, maar conflicten over de wijze van opvoeding kunnen al heel snel ontstaan. Hoe vaak gaan mensen niet scheiden die een kind van 2 jaar hebben. Als een kind voor zijn 13de jaar (waarschijnlijk zelfs voor zijn elfde jaar) al therapie heeft gehad vanwege probleemgedrag, dan gaat het om iets structurelers.
Nogmaals: ik heb niet gezegd dat het zo is, maar wel dat het een mogelijkheid is, evenals de hoop van meoder dat een man in huis haar kan ondersteunen.
tsjor schreef op 20-05-2025 om 18:37:
Zeker, maar conflicten over de wijze van opvoeding kunnen al heel snel ontstaan. Hoe vaak gaan mensen niet scheiden die een kind van 2 jaar hebben. Als een kind voor zijn 13de jaar (waarschijnlijk zelfs voor zijn elfde jaar) al therapie heeft gehad vanwege probleemgedrag, dan gaat het om iets structurelers.
Nogmaals: ik heb niet gezegd dat het zo is, maar wel dat het een mogelijkheid is, evenals de hoop van meoder dat een man in huis haar kan ondersteunen.
Soms staat de reden van scheiding ook gewoon los vd leeftijd van kinderen hè, en zijn de kinderen meestal niet dé doorslaggevende reden van een scheiding. Ik ben het best vaak met jou eens, maar daarnaast hou je er vaak ook een hele aparte denkwijze op naast.
tsjor schreef op 20-05-2025 om 18:37:
Zeker, maar conflicten over de wijze van opvoeding kunnen al heel snel ontstaan. Hoe vaak gaan mensen niet scheiden die een kind van 2 jaar hebben. Als een kind voor zijn 13de jaar (waarschijnlijk zelfs voor zijn elfde jaar) al therapie heeft gehad vanwege probleemgedrag, dan gaat het om iets structurelers.
Nogmaals: ik heb niet gezegd dat het zo is, maar wel dat het een mogelijkheid is, evenals de hoop van meoder dat een man in huis haar kan ondersteunen.
En dat die gedragsproblemen zijn ontstaan na de scheiding is veel waarschijnlijker maar blijf vooral geloven dat het aan het toen 4 jarige ettertje lag... en hij nu al weer een relatie van zijn moeder om zeep helpt..
Anoniemvoornu schreef op 20-05-2025 om 22:02:
[..]
En dat die gedragsproblemen zijn ontstaan na de scheiding is veel waarschijnlijker maar blijf vooral geloven dat het aan het toen 4 jarige ettertje lag... en hij nu al weer een relatie van zijn moeder om zeep helpt..
Ik zeg ook steeds: het kan, het is een mogelijkheid. Zo zijn er meer mogelijke redenen om te scheiden. Het is een mogelijke gang van zaken. Evenals de gedachte dat de problemen ontstaan zijn na de scheiding, alleen wordt dat nu niet zo zorgvuldig geformuleerd.
tsjor schreef op 21-05-2025 om 08:00:
[..]
Ik zeg ook steeds: het kan, het is een mogelijkheid. Zo zijn er meer mogelijke redenen om te scheiden. Het is een mogelijke gang van zaken. Evenals de gedachte dat de problemen ontstaan zijn na de scheiding, alleen wordt dat nu niet zo zorgvuldig geformuleerd.
Ja alles kan maar om de schuld direct of indirect bij hele jonge kinderen te leggen zegt in mijn ogen best wel iets over hoe je in het leven staat.
De schuld wordt niet bij het kind gelegd, maar bij het verschil in inzicht over opvoeding (dit is een herhaling).
Je kunt als ouders toch verschillen in hoe je in het leven staat en hoe je tegen het gedrag van je kind aankijkt? En dat kan leiden tot scheiding zonder dat het kind schuld daaraan heeft. Wanneer de gedragsproblemen kwamen is hier niet zo duidelijk. Zoiets?
Klopt. En omdat het om een kind gaat raakt het beide ouders heel diep en kunnen het echt ontwrichtende punten zijn.
tsjor schreef op 21-05-2025 om 09:04:
De schuld wordt niet bij het kind gelegd, maar bij het verschil in inzicht over opvoeding (dit is een herhaling).
De invloed van gedrag van kinderen op ouders is 50/50 even groot als omgekeerd. Dan zou nu ook de tweede relatie van moeder kapot gaan door het gedrag van deze jongen...
Jouw letterlijke tekst he... je deed/doet dat wel!
Dan verbeter ik dat, als je de bedoeling anders niet begrijpt: dan zou nu ook de tweede relatie van moeder kapot gaan door verschil van inzicht over de opvoeding van deze jongen.
Mijn advies blijft hetzelfde: stap er niet uit, ga samen met moeder, eventueel met biologische vader, eventueel met andere betrokkenen om de tafel zitten.
lientje69 schreef op 16-05-2025 om 07:20:
[..]
Was ook mijn eerste gedachte. Sowieso snap ik dat samengestelde gezinnen niet. Blijf latten tot je kinderen groot zijn. Ze hebben al genoeg meegemaakt. Verplicht in één huis met andere ( misschien ook wel getraumatiseerde) kinderen en een vreemde vader of moeder met wellicht ook een heel ander soort opvoeding. Het is gewoon vragen om problemen.
In feite ook in één huis met de ex(en), de andere ouder(s), zij het niet fysiek. Inderdaad vaak een recept voor problemen.
tsjor schreef op 21-05-2025 om 08:00:
[..]
Ik zeg ook steeds: het kan, het is een mogelijkheid. Zo zijn er meer mogelijke redenen om te scheiden. Het is een mogelijke gang van zaken. Evenals de gedachte dat de problemen ontstaan zijn na de scheiding, alleen wordt dat nu niet zo zorgvuldig geformuleerd.
Ik denk dat er meestal meerdere redenen zijn die op elkaar ingrijpen. Ik weet ook niet hoe relevant het is. Feit is dat de volwassenen hier actie moeten ondernemen en verantwoordelijk zijn voor de veiligheid en het welzijn van hun kinderen.
