Puber agressief tegen ma, maar pa ontkracht de straf!

lastig

Het is natuurlijk niet fijn dat je man je zo afvalt. Maar ik merk dat ik dat zelf ook wel eens doe. Dan vind ik wat mijn man roept te streng ofzo. Of ik vond de overtreding niet zo erg. Ook anders om gebeurt het wel eens. Overigens zijn wij erg slecht in straffen. Meestal vind ik het vergrijp bij nader inzien de straf niet waard......Maar goed, bedreiging is hier ook niet aan de orde.
In jouw geval was de aanvankelijke overtreding, bedreiging, best heftig. Ze moest naar haar kamer en daar stonden jullie beide achter. De volgende dag kwam er nog een straf, waar je man blijkbaar niet achter stond. Dit had hij dan eerder moeten zeggen. En niet waar ze bij was. Echt fout van hem. Maar de straf die hier weer na kwam ( telefoon innemen en afwasmachine inruimen) snap ik niet. Het was niet haar fout dat ze ging logeren. haar vader vond het goed. Helaas, helaas, maar ik persoonlijk vind niet dat je dan ineens weer een andere straf moet bedenken.

Mijn man

Was nog niet klaar met haar geweest...
Er is niets uitgepraat, geen excuses, helemaal niets. En dan gewoon over tot de orde van de dag alsof er niets gebeurd is.
Deze dame is brutaal geweest en heeft gedreigd je hoofd in te slaan met een koekenpan en vooral dat laatste gaat te ver.
Als deze jongedame onze dochter was geweest was ze er ook niet met een avondje vroeg naar boven vanaf gekomen.

Je man en jij zijn nu beide niet handig door elkaar af te vallen en haar er gewoon mee weg te laten komen. Dit zal inderdaad tegen je gebruikt gaan worden. Volgens mij moeten jullie samen gaan praten wat voor types straf je waarop zet en of je elkaar op zo'n moment gaat afvallen.

ijskoud

Ijskoud word ik van zo'n behandeling. En als mijn kinderen bij mij in de buurt komen, zeg ik dan zoiets als: 'Ga je me weer proberen te slaan?' Ik doe dan het arrogante, opgetrokken wenkbrauwen ding. Dan is het mis, dat weten ze. En dan hebben ze echt wat goed te maken. Meestal is dat effectiever dan welke straf dan ook.

Als mijn man, achter mijn rug om, mijn straffen gaat afbreken, dan is hij nog niet jarig. Zo zijn we niet getrouwd. We zouden een team zijn, samen opvoeden. Ik zou mijn man dus wel even duidelijk laten weten dat ik woedend ben. En aan hem vragen hoe hij gaat zorgen dat dochter haar excuses aan gaat bieden en gaat leren dat ze dit nooooit meer moet doen.

Ik ben meestal een watje, veel te goedmoedig. Maar niet als ze me zo behandelen. Zowel jouw dochter, als je man zitten fout.

Als dit het resultaat is van een berisping

lijkt het mij dat jullie het al veel te lang hebben toegelaten dat zij zulk grensoverschrijdend gedrag heeft.
Mobiele telefoons worden hier in beperkte mate in stilte getolereerd.
Tijdens de maaltijd zijn ze sowieso streng verboden.
Ik kan me er echt geen voorstelling bij maken dat mijn kinderen met een pan op mij af zouden komen.
Het heeft meer te maken met het gebrek aan opvoedkwaliteiten van je man, dat hij een rustige avond prefereerd boven een helse scheldpartij die zeker zou volgen op een verbod op het logeren.
Uiteraard neem je je vrouw/man even apart voor overleg bij een wijziging van een strafmaatregel, zonder bijzijn van kind en vriendin.
Dat doe je zeker niet tijdens een gesprek of met wat voor blik of armgebaar dan ook.
Een een straf is alleen goed als het het gewenste effect opbrengt.
Dat kun jij zelf het beste bepalen.
Ik ben het helemaal met je eens dat je als ouders een team bent in het opvoeden van je kinderen, hoewel ik daar in een ander draadje heel wat tegengas in heb mogen ontvangen.

straf

Na hinderlijk gedrag van de dochter wordt ze met instemming van vader door moeder naar haar kamer gestuurd nadat haar telefoon is afgepakt. Lijkt me prima. Maar dan het volgende: "Nu komt het; de volgende dag wilde ik haar straf geven, ze mocht niet logeren bij vriendin."
De hele tekst daarna ontspoort de zaak. Ik denk dat dat gewoon te ver gaat. Je geeft een straf direct na de zonde maar je gaat niet de volgende dag nog eens een stap verder.
Ook denk ik dat straf hier niet de manier is. Ik zou toch eens rustig met dochter gaan zitten wat er moet gebeuren dat ze zich goed gaat gedragen. Maar dan zou ik proberen om zelf het goede voorbeeld te geven. Niet van die grote lang doorlopende straffen, dat ervaar je, zeker als puber die meer controle wil, als een vorm van machtsmisbruik. Ik geef je de gedachte maar even mee, maar dat zou je zelf toch ook niet accepteren dat iemand zo beslag legt op jou leven? En huishoudelijke karweitjes zijn huishoudelijke karweitjes die zou ik niet als straf inzetten.

Agressief

Je dochter is nu 16. Is dit agressieve gedrag een momentopname? Ze wilde je slaan met een pan, schreeuwde scheldwoorden tegen je en voor deze uitbarsting begon was ze je aan het treiteren. Ik vind het nog al heftig. Komt haar agressie, in dit geval naar jou toe, uit de lucht vallen? Je man`s reactie vind ik helemaal vreemd. Hij wuift het weg. Vindt hij dit gedrag normaal, komt het meer voor in jou gezin? Wordt er ook geweld gebruikt naar je dochter toe? Van agressie komt agressie.
Ik zou behoorlijk van slag zijn als mijn zoon zo agressief tegen mij zou doen en mijn man zou dit gedrag zeker niet goedkeuren. Waarom niet? Omdat dit gedrag niet past in ons dagelijks gezinsleven. Ik zou een ernstig gesprek met mijn kind hebben wat er in hemelsnaam met haar aan de hand is. Me achteraf zelfs eerder zorgen over haar maken dan boos zijn. Wat is haar aangedaan dat zij zo agressief tegen jou is? We hebben het hier niet over een kleuter met een driftaanval, maar over een 16 jarige jonge vrouw die het blijkbaar in zich heeft om geweld tegen haar moeder te gebruiken. Waar komt dit gedrag vandaan?

kan niet

Dit is natuurlijk enorm grensoverschrijdend gedrag. Dat moet aangepakt worden. Ik zou dit zeer serieus nemen. Daarnaast zou ik ook echt woedend zijn op man dat hij het zo afzwakt. Als ik straf geef dan verwacht ik van mijn man dat hij mij niet afvalt waar de kinderen bij zijn. En andersom uiteraard ook niet.

Wat zou man gedaan hebben

als dochter met de pan boven zijn hoofd stond? Of op een andere manier met geweld zou dreigen naar hem toe? Natuurlijk is dit onacceptabel gedrag! En van je man een foute boodschap. Zoals ik het lees, was hij bij dit voorval. Hij had toen al, meteen, duidelijk moeten maken dat HIJ dergelijk gedrag niet tolereert naar JOU! En niet omdat jij niet je vrouwtje zou kunnen staan, maar om heel duidelijk te maken dat jullie, pa en ma, een team zijn, elkaar steunen en respect eisen naar elkaar toe. Om je daarna ook nog eens af te vallen bij het straffen (wat daar verder ook van gevonden wordt) lijkt me ook heel frustrerend. Is je man zich bewust van de boodschap die hij hier afgeeft? Als hij je al niet serieus neemt, waarom zou puberalla dat doen? Sluit me aan bij de vragen van Wil!
Overigens, ik neem nog wel eens een time-out als ik even geen gepaste sanctie weet bij een 'overtreding'. Dus zoon uit de buurt met de boodschap dat ik geschrokken ben en na moet denken over de gevolgen. Zoon is nog jong en 'straf' komt hier eigenlijk niet voor maar natuurlijk wel consequenties .
Succes, lastige situatie!

en meteen handelen

Wat ons ook altijd helpt is 'meteen' handelen. Is de straf morgen niet logeren? Oke laat haar meteen á la minuut zodra je die beslissing hebt genomen samen haar vriendin afbellen en als ze dat niet wil bellen jij of je man.
Dat helpt ons omdat ik weet dat ik morgen als ik er een nachtje over geslapen heb véél minder 'streng' kan optreden. Mijn man niet, die kan zoiets wel vasthouden. Mijn boosheid zakt vrij snel.En dan denk ik de volgende dag...ach gut, wel zielig hé, ook voor dat andere meisje. Dat weet puber natuurlijk en die probeert mij op alle manieren te beïnvloeden zodat ik het nóg zieliger vind. Ze moet zo hard werken, heeft al zoveel spanningen of moeilijkheden en ze leert toch hard? Zo dus...
Op een gegeven moment hadden we het 'door' en hebben we afgesproken alleen straffen die we direct kunnen laten ingaan. Ik heb dit vooral met 'sociale straffen' (huisarrest, niet logeren enz) nooit met b.v. zakgeld/telefoon inhouden ofzo.
Misschien heeft jouw man dat ook?
groeten albana

Wow

Zo dit is wel heel erg wat bij jullie gebeurt. Eigenlijk vindt je man het gewoon normaal en acceptabel dus dat je dochter je wil slaan. Ik weet eigenlijk niet wie het grootste probleem is: je man of je dochter. Wat mij betreft hadden ze samen in een hotel kunnen gaan logeren geloof ik. Ik denk dat je eerst met je man maar eens een heel goed gesprek moet gaan hebben, eventueel met behulp van een relatietherapeut. Want zijn gedrag gaat wel heel ver natuurlijk, hij heeft totaal geen respect voor je, hij minacht je eigenlijk. Net zoals je dochter zegt dat ze doet, alleen vind ik het van haar misschien wel minder erg, zij gooit er dingen uit in haar woede die niet (nooit misschien, want ik vermoed dat dit een patroon is) begrensd is, als puber is ze nog impulsief. Heeft je man zelf misschien ook van dit soort onbegrensde woede-uitbarstingen? Is het een patroon in jullie gezin? Ik ken een gezin waar de moeder soms in haar woede ook dingen uit kraamt, dat ik denk, dat kan je niet maken. En nu heeft ze hulp voor haar jongste zoon, vanwege zijn woede-uitbarstingen. Ik denk dan: zie je dan niet dat hij denkt dat het normaal is?

Voor wat betreft het voorval met je dochter. Mijn impulsieve reactie zou zijn: negeren. Als iemand blijkbaar zo over mij denkt, waarom zou ik daar dan nog wat voor doen? Eten maken, kleding wassen, iets te drinken in schenken, kamer stofzuigen, van een vriendin halen, supporteren bij een sportwedstrijd. Ze kon de pot op wat mij betreft. Inderdaad vind ik de vaatwasser uitruimen geen straf voor een 16-jarige, die mag best wat huishoudelijke taken uitvoeren.

helaas

past je bericht ook heel goed in de rubriek 'relatie'. Want jij hebt een vet relatieprobleem met je man zeg. Wat een enorme minachting voor jou als persoon en voor jou als opvoeder.

Ik vind het ten eerste helemaal niet gek of overdreven dat je na de wegstuur actie de straf van niet logeren erbij geeft.
Mensen die reactie geven als 'hoe zou jij het vinden als....'en dan de nadelen van de straf gaan opnoemen, vind ik niet ter zake. Zij vergeten namelijk dat pubers nog wel degelijk opgevoed moeten worden. En dat ze daarbij 'machtsmisbruik' ervaren en dergelijke : heel goed. Zij moeten namelijk ervan doordrongen worden dat bepaald gedrag ECHT niet kan. En ook van het feit dat zij zich dan niet als verantwoordelijke volwassenen gedragen. Dieven en geweldplegers worden ook in een gevangenis geplaatst en moeten dit zeker als overmacht en verlies van controle over eigen leven ervaren. Terecht, want ze nemen zelf geen verantwoordelijkheid.
Dus wat betreft naar je dochter ben je goed bezig. Op zichzelf is het gedrag van je dochter wat extreem, maar daar zal misschien een geschiedenis aan vast zitten, ook in de relationele sfeer. Echter, nu zij in de puberteit is, is dit eigenlijk je 'laatste kans' om nog op te voeden.

Maar dan je man. Wat hij zich goed moet realiseren is wat ik al zeg, dat deze periode heel belangrijk is voor je dochter. Juist nu moeten jullie als een team functioneren naar je dochter. Juist nu is het echt linke soep om har dit soort uitgangetjes te bieden en zo op een goedkope manier de lievelingsouder te worden. En dat terwijl zij jou met geweld bedreigd.....
Ik snap jouw vent echt niet. Ik geloof dat ik nog kwader op hem zou zijn dan op mijn dochter.
Het is dus tijd voor een goed gesprek. Je moet echt met elkaar afspreken om elkaar nooit en te nimmer af te vallen in dit soort situaties en het vol vertrouwen voor elkaar op te nemen en elkaar te steunen in alles.
Alleen als dochter uit de buurt is kun je echt met elkaar overleggen. In die situatie toen het logeren ter discussie stond had je hooguit kunnen zeggen tegen dochter dat je er nog over na zou denken en dat zij het nog zou horen. Vervolgens ruggespraak met man en dan het gezamelijke oordeel.
Je kunt dan namelijk altijd nog samen iets bedenken, iets anders wat ze ook echt erg vind als straf en haar dan laten kiezen. Zeg bijv.; kies maar: niet logeren of een week lang je GSM inleveren.
Maar echt die man van je.... ik ben gewoon plaatsvervangend boos!

Lang over nagedacht

Ik vind dit eigenlijk wel een interessante casus, als moeder van een pittige puber Mijn dochter kan ook erg geïrriteerd raken als ik in haar vaarwater zit, of haar dwarsboom in haar plannen. Verschil is dat ze me niet moedwillig zal treiteren of zoals hier expres haar telefoon nog harder zetten. Ik heb inmiddels een dikke huid gekweekt voor (luid) gemopper en verongelijkt gedrag, maar schelden of dreigen met geweld zou ik enorm hard de kop in drukken. Toevallig hebben we laatst een vrij ernstige aanvaring gehad, waarbij ik terstond iets van haar gedaan moest krijgen. Godzijdank kreeg ik dat met mijn gezag voor elkaar, want anders had ik ook met mijn handen in het haar gestaan.
Zo'n situatie als hier geschetst zou ik dus ook al op het moment hebben afgehandeld met eventueel een straf (doe ik eigenlijk nooit). Dan niet het niet logeren, want dat zou mij misschien ook wel beter uitkomen als ze wel ging, maar direct naar bed en de rest van de week ook om 21.00 uur. En een partner die mijn gezag op deze manier ondermijnt zou ook ernstige heibel met mij krijgen. Nu heb ik geen partner, dus wat dat betreft heb ik geluk. Ik heb wel een strenge ex, die ik ook wel eens inschakel voor het voeren van een 'ernstig gesprek'. Niet over zaken die alleen bij mij voorkomen, maar bijv. wel als het over schoolwerk gaat.

je man is het probleem

Hier moet je echt iets mee, naar je man toe. Want hij is meer het probleem dan je dochter. Er zijn nou eenmaal "heel pittige" temperamentjes onder de pubers, al kunnen ouders van andere temperamenten zich daar niks bij voor stellen. Mijn puber heeft ook een heel lastige tijd gehad vooral naar mij toe. Agressief. Grenzen proberen en mij kleineren. Hij was toen lichamelijk opeens heel veel groter en sterker dan ik en dat gaf blijkbaar een soort machtsgevoel dat hij uit moest testen ofzo. Het kwam toen geheel op mijn man neer om mij te steunen, beschermen en hem die grenzen echt te leren: naar mij luisterde hij in die periode echt niet. Bij een ongepaste reactie (ook mijn puber dreigde mij ooit met een voorwerp te slaan) greep man in met een strenge onmiddellijke noodstraf. En in een later stadium het (mannen)gesprek, over waarom dat de grens is en waarom je niet met geweld dreigt. Niet in het algemeen en zeker niet naar vrouwen of anderen die zwakker zijn dan jij. Dus je man heb je hierin echt nodig denk ik, het laatste wat hij nu moet doen is jou openlijk afvallen. Hij moet je steunen, je met respect behandelen en je dochter dat respect bij brengen. Zijn overwicht laten gelden als hij dat op dit moment meer heeft dan jij (dat verandert ook wel weer, in de loop van de tijd), en zeker geen strijd uit de weg gaan omwille van de lieve rust.
Inmiddels is het met die puber van ons helemaal goed gekomen, die periode duurde een klein jaar denk ik, nu is het weer de liefste jongvolwassene die je kunt bedenken, vooral voor z'n moeder!

Steun

Ik ben het bovenstaande volledig eens, ik zou eerst eens een pittig gesprek met je man aangaan, want zonder steun van je man is het een onbegonnen zaak voor jou om je puberdochter op te voeden en terecht te wijzen. En zo te lezen heeft je dochter op dit moment niet zoveel respect voor jou, dus is het handig als je samen met haar vader een team vormt. Succes!

Ik ben niet zo van het straffen

Probeer eens eerlijk te kijken of er bepaalde gewoontes zijn ingesleten die voor een 16-jarige misschien niet meer passend zijn. Waarom kiest ze er bijvoorbeeld voor om jullie te storen in plaats van lekker op haar kamer muziek te luisteren, of tv te kijken? Kiest ze daar echt voor, of moet ze van jou beneden blijven? Als ze er zelf voor kiest om bij jullie op de bank te zitten, zal ze rekening met jullie moeten houden, ze heeft daar zelf voor gekozen tenslotte. Dat zou ik bespreken op een moment dat het tv kijken niet aan de orde is. Middenop de dag dus. Voor dat gesprek zou ik eerst schoon schip maken over het koekenpanincident. Maak duidelijk dat je dit gedrag niet accepteert. Het zou fijn zijn als je man je daarbij steunt, maar ook zonder die steun moet duidelijk zijn dat je een grens getrokken hebt. Wat heb je namelijk aan de steun van je man, als hij niet thuis is? Als je dochter merkt dat je haar gedrag als intimiderend ervaart, is dat voor haar natuurlijk een mooi middel om haar zin te krijgen. Laat dus merken dat je niet onder de indruk bent als zoiets gebeurt. Je mag uiteraard best laten merken dat je even schrikt van zo'n actie, maar verder moet het ook niet gaan.

Met straf bereik je vaak niet zoveel. Straf moet 'bijzonder' blijven. Als er straf gegeven wordt, nou... dan is het echt mis. Met een koekenpan zwaaien noem ik 'is het echt mis', maar doordat je haar naar haar kamer hebt gestuurd, heb je je strafkruit eigenlijk al verschoten en daar nog een straf bovenop zetten zie ik niet als toegevoegde waarde. Je had in plaats van nog meer straf te geven, naar mijn idee beter een waarschuwing af kunnen geven voor een volgende keer. "Nu heb ik je naar je kamer gestuurd, als dit nog een keer gebeurt, heeft dit meer consequenties." En als het dan nog eens gebeurt, kun je dat direct gebruiken.

Ik ken het fenomeen dat man milder is dan vrouw. Een tijdje terug kwam bij ons uit de bus, dat mijn man bang is om zijn kinderen het huis uit te jagen als hij eens uit zijn slof mocht schieten. Zo zie je maar wat er soms ongemerkt in het hoofd van een ander omgaat.

Pff

Het is nogal wat wat er gebeurt is...
Ik heb ook een erg lastige puber maar als ik zeg dat de muziek zachter moet gaat hij mij niet treiteren.
Een koekepan boven mijn hoofd houden was erg onacceptabel en daar had mijn kind echt veel straf voor gekregen.
Wij hebben hele duidelijke regels en daar moet hij zich aan houden.

Werkt prima.

Ben er wel achter gekomen dat je als ouders een blok moet vormen tegen je puberkinderen omdat je zo wordt uitgespeeld.