Puber brutaliteit en hoe man reageert

Wat vind je man er nu van?

Nu je man wat is afgekoeld...baalt ie ervan dat hij zo uitviel? Of vind hij nog steeds dat hij groot gelijk had en alles aan puber ligt?
Als je man wél baalt...lijkt me een goed gesprek tussen man en puber op z'n plaats. Misschien met jouw erbij?
Hoe vaak gebeurd dit? En werkt het die straf van hem? (w.s. niet) Binnenkort verzint je puber zelf een oplossing voor het afpakken van zijn mobiel. Dan gaat ie werken en koopt zelf een eigen mobiel, die van hém is en dus niet ingenomen kan worden of zoiets. Is dat wat je man wil? Of komt ie dan aanzetten met 'zolang je hier woont en ik je kosten betaal...' verhaal?
Ze moeten sámen een oplossing bedenken voor deze aanvaringen. Niet tegen elkaar maar mét elkaar. En laat puber daar ook z'n zegje in doen. Hoe gaat puber dat doen wat jullie graag willen?
Die ruzie komt niet voort uit dat wat jullie willen dat puber doet, maar uit het feit hoe erna geprobeerd word het op te lossen dát hij dat doet volgens jullie regels. Houd dat voor ogen. Als jullie de regels, de manier waarop gestraft word of jullie aanpak veranderen kan het best zijn dat zoon het wél doet.
In ieder geval lijkt het me zaak om man ervan te overtuigen dat dít niet werkt.
groeten albana

Toevallig

Querti: wij zetten bijna tegelijk een zelfde soort draadje op dit forum. Ik zit vooral met het woordgebruik van mijn zoon. Idd mijn man kan ook zo reageren en ik begrijp het ook wel, want mijn zoon haalt je het bloed onder de nagels vandaan. Ik denk dat het bij onze mannen puur onmacht is.

Ik hou je draadje in de gaten, misschien zit de gouden tip erbij.

Onmacht

Ja, ik heb ook het idee dat het onmacht is. Ik heb al een paar keer tegen mijn maan aangegeven dat hij zich niet zo uit zijn tent moet latenlokken.
Maar dat is tegen dovenmans oren gezegd.

Ik vind het vermoeiend, van allebei.

Herkenbaar

In lichtere mate, gelukkig, is dit verhaal voor mij ook erg herkenbaar. Mijn man heeft de neiging een machtstrijd aan te gaan, terwijl ik veel gemakkelijker kan zeggen;' we praten hier straks verder over' tegen mijn licht ontvlambare zoon. Dit de ik dan ook, als hij weer aanspreekbaar is en ik een straf bedacht heb.
Hij zit ook heel erg op de lijn van onder de duim houden met die brutale fratsen, terwijl ik vind dat je zoon ook de kans moet geven tot rust te komen voordat je de zaak gaat uitpraten. Mijn man gaat dan eerder door tot het vreselijk escaleert.
Het is moeilijk, want ik moet eerlijk toegeven dat het ook wel zo is dat mijn zoon mij meer flikt dan bij zijn vader....

Ik heb wel met man afgesproken dat we voor bepaald gedrag bepaalde straf geven; daarmee probeer ik ook zijn gedrag te sturen (van man dus) dat hij niet in zijn boosheid spontaan allerlei dingen verzint in de overtreffende trap, maar dat hij zich houdt aan de afspraken die wij hebben.
Soms krijg ik het voor elkaar om achteraf een straf te bedenken met man die hij dan met zoon bespreekt na de escalatie. Onder het motto 'dit zei ik in mijn boosheid, maar we gaan het nu zo doen'
Maar het blijft een moeilijk punt. Ik denk dat veel vaders toch meer last hebben van de neiging om machtsstrijd aan te gaan. Trouwens, ik heb dit zelf ook regelmatig, maar.... nou ja, ik ben in staat een time out te nemen, zeg maar.

...

Man wil er eigenlijk niet over praten zegt hij. Hij vraagt zich af of het wel zin heeft.....

Dit vind ik zo vermoeiend. Hoe kan je verbetering aanbrengen wanneer je steeds in hetzelfde blijft hangen. Ik weet het allemaal niet meer.

Typisch iets van vaders?

Dat vraag ik mij af hoor. Ik lag voorheen ook flink overhoop met mijn oudste dochter en dat is voor een deel ook machtsstrijd geweest. Wie heeft de langste adem. Wie geeft het eerst toe. Als je rustig na kunt denken dat kun je zo'n strijd misschien voorkomen, maar meestal raak je te opgewonden door wat er gezegd wordt om dan netjes alles tegen elkaar af te kunnen wegen e.d.. Ik heb ook wel eens tegen mijn dochter gezegd dat ze een rotkind was. Op dat moment vond ik dat ook echt. En mijn dochter heeft gezegd dat ze ons háátte, diep en hartgrondig (dat laatste zei ze niet, maar de toon was er naar).
Nu, een aantal jaren verder kan ik met een gerust gevoel concluderen dat deze momenten geen blijvende schade hebben aangericht.
Wat ik altijd duidelijk heb gesteld is dat wij niet uitgescholden mochten worden met écht hele lelijke woorden. Rotmoeder valt daar niet onder. Het is heel 'des kinds' om dat af en toe te roepen. Maar zodra de vleeswaren en prostitutie of ander gescheld erbij gesleept worden is het ver over de lijn. Blijkbaar is die boodschap overgekomen, want zodra ze iets lelijks zeggen in het kader van hun verhaal haast vooral oudste zich om duidelijk te maken dat het een grapje of uiteráárd niet echt zo is. Ik denk dat jij dat duidelijk kunt maken aan je zoon op een moment dat er niemand boos is. Ik schat in dat je zoon er wel geïrriteerd op zal reageren, maar het is zaak dat je heel stellig aangeeft dat schelden uit den boze is. Als je zoon zegt 'ja maar pa...' dan moet je hem maar voorhouden dat je als jongste ook de wijste kunt zijn. Je kunt je man helaas niet heropvoeden.
Ik heb voor brutaal gedrag nooit straffen uitgedeeld in de trant van dingen inleveren. Een straf moet wel gerelateerd zijn aan de 'misdaad'. Brutaal gedrag is niet gerelateerd aan een apparaat. Ik ben sowieso niet zo van het uitdelen van straf. Misschien wel van het stellen van een ultimatum. Voor je de deur uitgaat moet dat en dat gedaan zijn. Als dat niet kan, wil ik weten wanneer je het wél gaat doen. Ik denk dat je een deel van de wind uit de puberzeilen kunt halen door puber het gevoel te geven dat hij inspraak heeft. Tot op zekere hoogte uiteraard en niet al te vrijblijvend.

Al gezegd.

#Ik denk dat jij dat duidelijk kunt maken aan je zoon op een moment dat er niemand boos is. Ik schat in dat je zoon er wel geïrriteerd op zal reageren, maar het is zaak dat je heel stellig aangeeft dat schelden uit den boze is. Als je zoon zegt \'ja maar pa...\' dan moet je hem maar voorhouden dat je als jongste ook de wijste kunt zijn. Je kunt je man helaas niet heropvoeden. #

Even jou gequote, bovenstaande heb ik al vaker gezegd en zoon zegt dan 'Hij is ouder, ik ben het kind...' Of 'O ja ik moet het weer beter doen dan mijn vader'.

Ik geef ook aan wanneer iets gedaan moet worden, en dan zeggen ze 'zo' of 'zometeen'. Vaak doen ze het wel of ik moet ze eraan herr.
Bij man is het vaak zo dat het meteen moet.

Mijn man wil helaas (nog) niet praten over gister en is vanavond weg.

Met jouw laatste zin ben ik het ook eens helaas ziet mijn man het niet zo.

Pubers onder elkaar

Je man gedraagt zich als een puber. Je zoon overigens ook, maar die is tenslotte een puber, dus van hem kun je het verwachten.
Je man wordt geacht een volwassene te zijn en een vaderrol op zich te nemen. Vanuit die rol hoort hij met enige afstand te kunnen kijken en ook enige (zelf) reflectie te hebben. Nu zit hij als een puber te mokken.
Ik zou er niet tussen springen, maar met je man gaan praten en eisen dat hij zich als een volwassene en als een vader gaat gedragen. Pubers genoeg in huis tenslotte!

Hoe respectvol is je man tegen zijn kinderen?

Kinderen (en pubers zijn de ergste van allemaal) zijn spiegels. Je krijgt terug wat je ze geeft.
Als een vader (voor een onbenullig akkefietje) een zelfverdiende i-pod vordert zonder bereid te zijn dit uit te leggen ("had je maar moeten luisteren") dan gedraagt hij zich respectloos tegenover zijn kind. Dit krijgt hij terug van zijn kind. Ik wil het gedrag van je zoon niet goedpraten en je vader uitschelden is zwaar over de grens, maar het is de volwassene die begon met schelden. Zoals ik hierboven al schreef, je man gedraagt zich onvolwassen en is puber met de pubers, primair reagerend vanuit zijn emoties.
Het voorbeeld van Cobi laat zien hoe je als ouder een stap terug doet en uit de strijd kunt stappen; duidelijk regels over wat kan en wat over de grens is en ouders die laten zien hoe je kunt handelen, ook als je een rode waas voor je ogen krijgt. Ondanks escalerende emoties blijven zij duidelijk de volwassene en gaan zijn niet mee in het escaleren. Dit zou jouw man moeten leren, want zoals hij de strijd met zijn pubers aangaat zijn er uiteindelijk alleen verliezers.

En hoe lang verschillen jullie opvoedideeën?

Als ik de vervolgreacties zo lees verschillen jij en je man enorm over 'hoe de kinderen moeten worden opgevoed'.
Uit je eerste berichtje begreep ik dat je man gewoon een driftkikker is die 'een keertje' over de schreef ging. Maar nu denk ik dat het probleem meer bij jullie samen (man en jij) ligt dan bij puber zelf. Grotendeels een relatieprobleem bedoel ik dus.
In zo'n situatie met toch wel lastige pubers en zulke verschillende ideeën waarin je elkaar ook nog niet kán steunen omdat het jullie beiden té ver gaat...
Jeminee...Een volwassene zou van zulke verschillende huisregels en opvoedideeën nog in de war raken, laat staan een toch wel onwillige puber wiens hersenen nog niet eens volgroeid zijn.
Het is écht hoog tijd dat jullie (man en jij) jullie verschillen overbruggen en dan pas kan je werken aan een minder expolosieve situatie met pubers. En of man nu wil of niet. Het moet. Wij kunnen wel allerlei tips en ideeën over puber aandragen, maar die gaan 100% zeker niet werken als jullie niet op 1 lijn komen te zitten. Dus dat moet je eerst voor elkaar zien te krijgen. Ik denk ook dat je man dat duidelijk moet maken. Op alle manieren die je kan bedenken.
groeten albana

Marieke

Je hebt gelijk wat je zegt hoor.
Ik heb vaker tegen hem gezegd dat hij niet door moet gaan, maar moet inzien dat het op den duur nergens meer over gaat.
Ik trek hem vaak aan zijn mouw en zeg'Kappen nu. Het gaat nergens meer over!'
Hij vind dan dat ik verkeerd bezig ben omdat ik hem waarschuw en niet zoon.

Ik zeg dan jij bent de vader, het voorbeeld, jij moet erboven staan.
Hij zegt dan dat ik het toelaat...
Nee zeg ik ik laat het niet toe, ik zeg dat kind moet ophouden en niet met hem wens te praten en dan stop ik.
In je eentje ruzie maken is nl. heel moeilijk en na een tijdje koelt hij af en kan er gepraat worden.

Cobi

Dit is een goede dat ga ik een voorleggen.

Albana

Daar zijn we ook mee bezig.

Gister hebben we met vrienden en zoon ook gepraat. Zoon vind hen ook erg aardig en kan met hen ook praten. Hij heeft alles er uit gegooid, hoe hij het ziet, vanuit zijn ogen.

Ook hebben ze gezegd, waarom die regels? Sommige regels vind ik wel terecht, maar ik moet zeggen dat we het losser moeten maken en hun hun eigen verantwoordelijk moeten laten pakken.

Ik heb wel tegen man gezegd datik spullen afpakken voor een brutale mond niet terecht vind. Man is nl. ook bezig op dezelfde manier als kind en maakt gebruik van zijn positie als vader om kind te kwetsen. Moet niet kunnen. Hij ziet het nog steeds anders maar aangezien meerdere het er mee eens waren, is hij er wel over na gaan denken.

Ook hebben we aangegeven dat hij niet van alles een punt moet maken. Man kan op elke slak zout leggen, dat is niet goed. Laat sommige dingen varen.

Ik daarentegen zou wat consequenter moeten zijn.

En sommige regels versoepelen of overboord gooien.

Spiegel

Ergens vind ik dat je man en jij hetzelfde doen: je hebt onenigheid met iemand en zegt tegen diegene: ja maar jij moet veranderen want dit werkt niet. Los van dat ik (op basis van jouw verhaal) jou gelijk geef vind ik dat wel een belangrijk punt. Ik lees dat jij verschillende dingen benoemt die je man anders moet doen. Wat hij niet doet. Dus je aanpak werkt niet. Net zo min als de aanpak van man naar zoon werkt.
Flauw maar het enige wat jij kunt veranderen is jouw inbreng.
Dus; wat kun jij doen om je man te helpen een aanpak te vinden waar jullie (op zijn minst) geen onenigheid samen over krijgen?
Gebaseerd op jouw postings (en dat is nooit genoeg) komt het op mij over dat je tegenover je man staat en bent blijven staan, aan hem vragend te veranderen. Zie je een mogelijkheid naast hem te gaan staan en zo in gesprek te gaan?
Ik weet dat het heel makkelijk is vanaf de tribune van mij.
Wat bij ons weleens werkt is:
- hoe vind jij dat het gaat tussen x en ons?
- zou jij anders willen? (ik wel, want...)
- zouden we anders kunnen? Want ik weet dat ik het moeilijk vind zelf om...
- etc
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het (ook) heel lastig. Maar dir zijn mijn gedachten erover.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Machtstrijd

Wat vind je zoon zelf? Vind hij het wel zo vervelend als jij denkt? We hebben nou eenmaal toch de neiging onze vrouwenmanier van omgaan met elkaar aan mannen te willen opleggen toch? Is het niet een heftige maar noodzakelijke alpha-mannetje-jonge snotaap strijd (al houd ik eigenlijk niet van die evolutie excuusverhalen), nodig zodat papa zoon die hem uitdaagt weer eventjes op zijn plaats zet. Watis er zo mis aan aan machtstrijd, dat doen mannen toch voortdurend (kan hij mooi oefenen).
Ik kom hierop omdat mijn puberzoon me, tot mijn stomme verbazing, eens heeft laten weten dat hij veeeeeel liever papa's manier heeft (flinke uitbarsting, daarna niet meer over hebben) dan de mijne (langdurig op redelijke toon uitpraten). Praten, daar heeft hij pas een hekel aan. Van wie zou hij dat toch hebben.

En toch stenna

kan hij het wel het liefste zo hebben zoals papa het oplost... maar blijft de vraag staan welke methode het beste helpt! In de zin van wat je ervan leert. Ik denk eigenlijk dat de ene en de andere manier elkaar aaanvullen.

Stenna

In zekere zin kan dat zo zijn. Maar dan nog vind ik dat een volwassene zijn hoofd erbij moet houden. Jezelf volledig laten gaan en je kind kutkind noemen gaat voor mij een grens over. Je geeft ook het signaal dat ook een volwassene zich kennelijk totaal mag laten gaan. Natuurlijk heb ik ook weleens een waas voor mijn ogen gehad, maar dan loop ik de kamer uit.

Beetje naar elkaar groeien

Man is hier ook strenger dan ik en als zaken botsen (gebeurde met oudste wel eens, maar is meisje) dan wordt hij daar nog standvastiger in en begint de zaken te overdrijven. Ik ben van het praten en overleggen
Ja ik denk ook typisch mannelijk en vrouwelijk gedoe. Als er een uitbarsting was geweest (maar nooit heeft man 'kutkind' gezegd of woorden van die strekking) praten we er achteraf over als man is afgekoeld. En dan heeft man altijd een beetje spijt....zó erg had hij het niet bedoeld en achteraf gezien had hij beter.....Nou ja, je kent het wel. Man volhard ook meestal in zijn standpunt dat de aanleiding van kind zelf was en zijn reactie, de reactie op wat oudste zei/deed. Maar hij vind het zelf ook niet ideaal als zulke dingen gebeuren en wil het liever ook niet zo.
Daar is man heel duidelijk in.
Als ik bots met oudste laat ik haar meestal eerst in haar sop gaarkoken en afkoelen en praat dán pas met haar. Dan is ze veel redelijker en kan er gepraat worden. Man en oudste lijken dus op elkaar (gut hoe zou dat komen?) en dan botst het heftiger.
Moet ook gezegd worden dat oudste verbaal enorm sterk is vooral als ze boos is en je echt zelfs in keurige bewoordingen het bloed onder de nagels vandaan kan halen.
Wij bedenken dan hoe we het de volgende keer gaan aanpakken. Dit laten we achter ons of we praten samen met haar, het gaat niet om schuld, gebeurd is gebeurd. Dát werkt. We maken afspraken man en ik...als ik zie dat het de volgende keer uit de hand loopt, de emoties zo erg oplopen dat ze niet meer normaal kunnen reageren, wat doe ik dan? En wat doe jij dan? Doe je dat dan ook écht? Luister je dan naar mij, in je boosheid? Nou ja zoiets. En net zo goed....wat doe ik verkeerd in mijn softe aanpak? En als jij dat ziet hoe maak je mij dat dan duidelijk? Zonder dat je we het idee hebben dat de een de ander afvalt? En kind in verwarring komt? Want niet met elkaar eens zijn in kleinigheidjes kan wat mij betreft nog wel (b.v. discusseren over thuiskomtijden waar kind bij is) maar in grote zaken waar de emoties oplopen moet je toch zien dat je ong. op 1 lijn zit, anders word het een 3-persoonsgevecht ongeveer. En denk ik ook dat je een wisselwerking krijgt. Want misschien was man wel extra gefrusteerd door jouw reactie en kwam dat er nog bij en voelde hij zich in de steek gelaten en reageerde daardoor nog heftiger op kind. Snap je wat ik bedoel?
Afpakken van eigendommen van kind die het zelf betaald heeft vind ik overigens niet kunnen. Ook scheldwoorden van de strekking 'kutkind' kunnen niet.
Ook dingen zeggen over de stroom ofzo die jullie betalen vind ik te ver gaan.
Maar dat zou mijn man als hij eenmaal afgekoeld is ook vinden. Gelukkig heeft hij zulke dingen ook nog nooit gezegd, hij deelt wel eens in zijn boosheid té erge lange straffen uit, die gewoon niet houdbaar zijn .
Wij gebruiken wel eens het argument van 'huisregels' waar iedereen in huis die hier woont zich aan moet houden. Dat is vager en wij vinden het een redelijk argument. Om het hier gezellig en leefbaar te houden zijn die huisregels er. En die gelden in zijn algemeenheid ook voor ons dus. Daaronder vallen ook b.v. dat ieder zijn aandeel in het huishouden doet. Dat man en ik dat doen is meer vanzelfsprekend dan dat de pubers dat doen. Maar zó snappen pubers het wel en vinden ze het een redelijk argument.
groeten albana

Dat van die telefoon snap ik niet

Waarom in hemelsnaam moeten ze hun telefoon inleveren als ze hun dagelijkse klusjes doen?
Daar snap ik niks van.
Waarom mogen ze 'm niet gewoon wegleggen waar ze zelf willen? Of voor mij part in hun zak stoppen?
Hier doen ze hun klusjes gewoon met telefoon. En ja soms duren ze daardoor langer, want ze moeten tussendoor even appen ofzo. Nou en? Dat is hun manier. Zolang ze die klusjes maar naar onze tevredenheid doen zie ik het probleem niet. En zolang ze zelf er geen last van hebben dat het langer duurt....Als ze haast hebben kunnen ze het prima sneller. Daar komen ze vanzelf wel achter.
groeten albana

Alpha-male & monkey see, monkey do

Natuurlijk spelen er tussen puberjongens en hun pa krachtstrijd. Welke man herinnert zich niet het moment dat hij sterker was dan zijn pa? Dat kun je op een harmonieuze manier uitvechten met stoeien. In tijden van stress (zowel van pa als zoon) begroeten die twee elkaar hier elkaar met in mijn ogen flinke stompen en dat ging er dan best hard aan toe. Ze hielden er ook vaak blauwe plekken aan over, maar het was en bleef stoeien.
Een Alpha-mannetje heeft overwicht en dat is precies wat mist bij de man van Querty. Hij is juist niet de leider van de roedel, maar puber met de pubers,maar hij gebruikt wel zijn macht en dat pikt zijn zoon niet.

Hier in huis gelden regels waar iedereen zich aan moet houden. Niet omdat de één de baas is over de ander, maar omdat we hier met 6 mensen (met ieder een eigen persoonlijkheid en een eigen agenda)in één huis moeten samenwonen. Iedereen in huis is verantwoordelijk voor het geheel en zo spreken we elkaar aan, ook de kinderen onderling. Uiteraard zijn er beurten en taken, maar als de één het niet doet moet een ander het doen en daar spreken ze ook elkaar op aan. Straffen worden alleen bij hoge uitzondering uitgedeeld. Mobieltjes en laptops worden alleen ingenomen als ze met overduidelijk slaapgebrek toch 's avonds het ding meenemen naar hun slaapkamer. En dat wordt ook uitgelegd. Als zij de verantwoordelijkheid niet zelf nemen, moeten wij het helaas doen. En de volgende ochtend krijgen ze de spullen terug.
Maar aangezien wij hier niet met 6 supermensen in huis wonen, schiet er ook wel eens iemand uit de slof, maar daar komen we dan wel later op terug. Een woord als kutkind is ver over de grens, niemand scheld hier in huis; wij niet en zij ook niet. Je kunt kinderen heel veel vertellen, maar uiteindelijk is opvoeden 90% "monkey see, monkey do". Kinderen imiteren en spiegelen het gedrag van hun ouders. Pubers dagen hun ouders uit en wijzen hen meedogenloos op hun inconsistenties en schijnheiligheid.