
evenniet
22-03-2009 om 09:28
Puber die niets doet
Onze oudste zoon is (bijna) 15 jaar. Hij is altijd al een einzelgänger geweest, is geen populaire jongen en heeft maar 1 goede vriend. Hij is nergens bij, geen clubs of sport ofzo; alleen een half uurtje muziekles per week. Hij is dus eigenlijk, afgezien van school, altijd thuis.
De ene vriend die hij dan heeft is een jongen die vroeger ook altijd wat verlegen was en weinig durfde, maar hij ziet nu ineenkeer wel de wereld om hem heen en gaat lekker op stap. Krijgt dus ook meer andere vrienden en heeft zelfs nu een vriendinnetje. Heel leuk voor hem. Die vriend probeert mijn zoon ook mee te krijgen maar zoon weigert. Argument: hij kent die andere vrienden van zijn vriend niet......
Zoon is gisterenavond ook meegevraagd door vriend naar een jongeren disco hier in het buurthuis. Veilige omgeving, goede begeleiding en alcoholvrij. Maar zoon wil weer niet: "hij houdt niet van drukte...."
Het komt er dus op neer dat ik zoon zie vereenzamen. Hij heeft niets en niemand om naar toe te gaan. Heeft ook bijna geen hobbies. Op school gaat hij wel met een paar jongens om (zegt hij) maar daar heeft hij buiten school geen contact mee.
Hij is nog maar 15 (nou ja, bijna dan). Wat zou zijn leven veel plezieriger kunnen zijn als hij open zou staan voor leeftijdsgenoten. Als hij buiten school om een club of sport had. Maar hij wil niks. (ik denk dus: hij durft niks).
Zijn er hier meer ouders die dit herkennen en ons tips zouden kunnen geven. Of mij kunnen vertellen dat het uiteindelijk wel goed komt?
Ik vind zoon diep in mijn hart best zielig.......

Chiquita
22-03-2009 om 09:46
@ evenniet
Ik ken dat gevoel, dat je je kind eigenlijk zielig vindt, medelijden er mee hebt. Ik heb/had hier ook zo'n dochter die met haar 13/14 jaar nergens naar toe ging, niets wilde, 1 vriendin had ...
Ik heb zelfs mezelf de schuld gegeven dat ze zo was!
Nu is ze 16 en elk weekend (teruggedraaid naar alleen de zaterdagavond/nacht) gaat ze uit, heeft plezier.
Als ik nu zeg: blijf eens een keer thuis, is 't antwoord 'jij wilde toch altijd dat ik uit ging'.
Ik zou zeggen, blijf 't wel een beetje (!) pushen en vragen, maar ik denk dat 't wel goed komt.
Toch sterkte ermee!

sus-anne
22-03-2009 om 09:47
Wat ik me afvraag?
hoe ervaart je zoon dit zelf? vind hij dat hij een probleem heeft? vind hij dat hij eenzaam is? of is dat een conclusie die jij voor hem trekt?
er zijn genoeg pubers die niet van drukte houden,die niet van stappen houden ,en die graag op zichzelf zijn,en als ze daar zelf vrede mee hebben is er niets aan de hand,dus ik vraag me af, heeft je zoon een probleem? of vind jij dat hij een probleem heeft?

Petr@
22-03-2009 om 13:06
Herkenbaar
Die van ons zat alleen maar achter de pc, en wilde verder niets. Ja, de scouting op zaterdagmiddag, daar ging hij met plezier naar toe.
Wij vonden het trouwens meer een probleem dan hij.
Dus heeft hij verleden jaar, hij was toen 14, een sociale vaardigheidscursus moeten volgen. En dat heeft hem goed gedaan. Sinds die tijd was de computer minder belangrijk, had hij z'n eerste vriendinnnetje en trok hij veel meer op met vrienden. Ineens moesten we na gaan denken over hoe laat hij 's avonds thuis moest zijn ))
Hij is nu 15, maar heeft geen behoefte om elk weekend te gaan stappen. Afgelopen carnaval was voor het eerst dat hij met een groepje op pad ging. Hij heeft nu op vrijdagavond opkomst van de scouting en schijnbaar is dat genoeg om daar nog wat te blijven hangen en drinken.
Gisteravond is er een vriend blijven logeren, dan slapen ze op de bank, huren wat films, halen wat chips e.d. en hebben het dan erg gezellig. Is dat misschien ook wat voor jouw zoon? Om eerst wat vriendenkontakt op te bouwen en van daaruit de stap te durven maken om mee te gaan stappen?
Succes ermee want ik herken je gevoel.
gr.
Petr@

Monique D*
22-03-2009 om 13:12
Je lijkt mijn moeder wel..
..toen ik nog op de basisschool zat. Van haar MOEST ik buitenspelen met de buurtkinderen terwijl ik het liefst thuis achter een boek zat, verhalen op de typemachine typte of naar platen luisterde. Volgens mijn moeder speelden alle kinderen buiten, ze fietsten, balden en en ik zat volgens haar maar zielig alleen te zijn. Buiten spelen is gezond en dat horen kinderen gewoon te doen. Zij vond mij vreemd. In de winter ging iedereen schaatsen en pushte mij om ook naar de sloot te gaan, voor mij was het een crime! Ik vond de warme kachel belangrijker. Verplicht buiten spelen vond ik niet leuk. Dat merkten de kinderen ook, waardoor ze ook afstand van mij namen. Dus zat ik maar buiten te hangen tot ik weer naar binnen mocht.. of ik speelde met de veel jongere vriendjes van mijn broertje die ook niet op een grotere zus zaten te wachten.
Ook was ik verplicht op verschillende clubs te gaan omdat zij mij contactgestoord vond waar ik mij ook niet gelukkig voelde. Het waren clubjes die ik zelf nooit zou hebben gekozen. Ik had welgeteld één vriendin waar ik alles mee deed, maar dat was volgens mijn moeder niet genoeg.
Toen ik de puberteit inrolde begon ik de discotheken te ontdekken. Dat vond ik leuk! En mijn ouders zagen dat met leedwezen aan en stelden toen de regel dat ik 10(!) uur thuis moest zijn. Mijn vriendin mocht langer blijven, ik was de eerste die de tent verliet. De disco was op een steenworp afstand van ons huis. Juist als het gezellig begon te worden moest ik weg.. anders zwaaide er wat. Een keer kwam ik om 12 uur thuis (tijd vergeten) en heb ik daarvoor straf gehad. Nu begon ik als een "normale" puber te ontwikkelen en dan is het nog niet goed!
Uiteindelijk is het wel allemaal goed gekomen bij mijzelf, maar heb wel een levensles hieruit getrokken. Zelf zal ik mijn kinderen nooit iets opdringen (behalve school en vroeger zwemles).
Ik wil hiermee zeggen: neem jouw kind zoals het is. Ga hem geen dingen opdringen wat hij helemaal niet wil, het brengt meer schade aan dan goed is. Kìjk naar jouw kind. Is hij gelukkig met zijn leefwijze? Dan laat je hem lekker zijn gang gaan. Is hij ongelukkig en wil hij het anders? Dan ben je hem tot steun en je laat hem zelf nadenken wàt hij zou willen veranderen.
Een vriend van mij was precies hetzelfde als jouw zoon. Hij had ook welgeteld één vriend en zat de hele dag op zijn kamer muziek te luisteren/computeren, etc. Zijn moeder heeft hem nooit lastig gevallen met activiteiten, uitgaan, etc. Hij was gelukkig zoals hij was. Uiteindelijk kocht hij een huis en heeft jarenlang alleen gewoond. Daarna ontmoette hij een vrouw uit Azië, hij is er zelfs daar naar toe gegaan om met haar te trouwen en heeft haar meegenomen. En nu? Nu vormen ze een heel gelukkig gezinnetje en zijn kinderen zijn inmiddels 13 en 10 jaar. Het is allemaal goed gekomen.. zolang je ze in hun waarde laat. Niet iedereen is hetzelfde! Je kan natuurlijk ook het andere uiterste hebben (rondhangen, roken, drinken, niet weten waar je kind overdag en 's-nachts uithangt). Dat wil je toch ook niet? Kijk naar jouw kind en behandel hem met respect en laat hem in zijn waarde.

Petr@1965
22-03-2009 om 13:20
Eens met monique
"Kijk naar jouw kind en behandel hem met respect en laat hem in zijn waarde."
Het heeft even geduurd voordat ik daar achter was, en ik vind het soms nog moeilijk als ze niet doen wat ik van ze verwacht, maar het is zó waar wat je schrijft!

evenniet
23-03-2009 om 09:37
Soms moeilijk
Dank voor jullie adviezen en opmerkingen.
Het is soms zo moeilijk om hem weer alleen in huis te zien zitten, wetende dat er veel leeftijdsgenoten zijn die veel lol hebben met elkaar. Hij is denk ik onzeker over zichzelf,is nogal zwaar gebouwd, bang om op-of aanmerkingen te krijgen. En dat is dan zo jammer. Dan denk ik: probeer eerst iets in plaats van dat je er van te voren al vanuitgaat dat het niet leuk is of dat anderen niet aardig tegen je doen.
Het is zeker niet zo dat ik mijn zoon zit te pushen of dingen zit op te dringen. Dat red je toch niet met een puber;o) Maar ik zie nu wel dat hij (nog?)niet voldoende tot ontplooiing komt. En dat is zo jammer. Hij heeft zo'n lief karakter en heeft zo'n prachtig gevoel voor humor.
Ik moet er maar op vertrouwen dat hij zijn weg wel zal vinden. (maar als moeder wil je voor je kind alle paden wel effenen......)