Pubergedrag?
Hallo
Heb dochter van 18, heeft sinds jaar vriend.
Dochter woont thuis.
ALs dochter thuis is, is ze altijd boven op haar kamer.Is bezig voor studie, of met computer bezig, als vriend komt zitten ze hele avond boven, komt beneden even drinken ophalen en weg is ze weer...
Komt alleen beneden om te eten.
Of als ze weggaat.
Gesprek bijna niet mogelijk, geeft korte antwoorden.
Ik vind dit heel moeilijk.
Heb laatst met haar gepraat, ze vertelde dat ze het niet boeiend vind waar wij over praten, en dat ze zich op haar kamer fijn voelt.
Prima, dus probeer ik haar wat meer bij de gesprekken aan tafel te betrekken, vraag eens wat zij ervan vind enzo, maar het is echt trekken , en niet zo spontaan.
Help , is dit uitgesproken pubergedrag.....
Ze wil in sept het huis uit.. ik vind dit helemaal geen fijn gevoel als ze zo het huis uitgaat, met dit weinige contact wat wij hebben, dan denk ik als ze weg is, is het contact helemaal over.......snik
Yup
Dit is duidelijk losmaakgedrag. En als ze eenmaal op kamers zit, komt het vanzelf weer goed. Groter worden is lastig, vooral voor de ouders. Bel jij iedere dag met je moeder? Spreek je alles met haar door? Eet je elke dag bij haar? Nee denk ik. Nou, je dochter dus ook niet bij jou.
Tirza
18 jaar...
en nu pas deze vraag? 
Dan is ze óf een hele rustige puber geweest of een late puber.
Je dochter kan pas het huis uit als ze haar zaakjes rond heeft. Zolang dat niet zo is zal ze bij jou moeten blijven.
Ik heb ook twee dochters waarvan eentje nogal spaarzaam is met mededelingen. Zelfs als ze snikkend onder haar dekens ligt en ik vraag 'wat is er?' is het antwoord 'niks'. Dus dan komt er wat mamma-overredingskracht aan te pas en krijg ik het verhaal wel te horen. Op andere vragen krijg je soms niet meer dan iets wat op een grom lijkt. De andere dochter vindt soms dat ik al zeur zodra ik mijn mond open doe. Best vermoeiend op zijn tijd. Bij de oudste krijg ik ook langzaam maar zeker het 'twee kapiteins op een schip' gevoel. Eigenlijk wordt het tijd dat ze iets voor zichzelf gaat zoeken, maar dat zal waarschijnlijk voorlopig niet gaan.
Mijn advies: trek het je zo min mogelijk aan, maar verwacht wel normale beleefdheden en normaal fatsoen.
Ja hoor
dit is bijna noodzakelijk gedrag om volwassen te worden
.
je losmaken van je ouder,je eigen leven leiden( al is dat op je kamer).
en maak je geen zorgen,zodra ze het huis uit is,weet ze je echt weer te vinden,het kan een half jaartje duren,maar het komt goed ( spreek uit ervaring)
Geen herkenning
Ik herken het niet. Mijn kinderen zijn altijd bijzonder aanwezig. Zowel in de positieve als in de negatieve zin. Ze zijn meestal heel gezellig en lief maar ze bemoeien zich ook overal mee. Mijn bijna 17 jarige heeft wel een periode gehad dat hij zich nogal terug trok op zijn kamer maar dat is helemaal voorbij. Hij wordt ook steeds vocaler (vroeger was hij best verlegen en teruggetrokken).
Ik herken het ook niet.
Althans, niet van mezelf. Ik dronk altijd een kop koffie met m`n moeder als ik thuiskwam. Kletste over vriendinnen en wat we gedaan hadden. Zat ook wel op mijn kamer, muziek luisteren en beetje lummelen. Maar zocht toch altijd weer vrij snel de gezelligheid van de huiskamer op.
Ik had een leuk sociaal leven en mijn moeder was daar een belangrijk onderdeel van. Ik zou het jammer vinden als mijn nu 12 jarige zich later zo gaat afsluiten.Ik hoef niet alles te weten, dat gebeurt nu al niet altijd. Maar ik hoop toch dat de fijne gesprekken die we nu voeren niet voorbijgaan.
Hoe reageert je dochter als je zegt dat je het jammer vindt dat ze jou zo buitensluit? Waarom mag je niet weten wat haar bezighoudt? Dat het van jou geen nieuwsgierigheid is maar dat je graag betrokken wilt zijn bij de dingen die belangrijk voor haar zijn. Dat je begrijpt dat ze de privacy opzoekt van haar kamer maar dat je het ook gezellig vindt als ze zich wat vaker beneden meldt?
Ze woont tenslotte nog thuis en thuis is geen hotel toch?
Het is tijdelijk en hotel mama
niet alle pubers zitten altijd op hun kamer uiteraard( er zijn ook pubers die hebben geen eigen kamer of die zijn graag beneden).
maar tot nu toe hebben mijn drie pubers allemaal die fase (gehad).ze zaten echt niet al hun puberjaren boven,het is maar tijdelijk.
En het zegt ook niets over goed contact of ze wel of niet boven zitten,de vertrouwelijke gesprekken gaan gewoon door,op andere momenten dan s,avonds voor de tv.
de jongste van 14 doet het (nog) niet,die zit er tot nu toe nog gezellig bij.
Maar ik zou niet verbaasd zijn als zij deze fase ook gaat doormaken,het is namelijk niets om je zorgen over te maken.
Herken het van zoon.
Ik herken het wel, maar onze zoon was sinds de puberteit sowieso altijd al spaarzaam met zijn mededelingen. Was het meest spraakzaam als hij uit was geweest en wat had gedronken . Nu woont hij al een poos op kamers en sindsdien is het contact tussen ons alleen maar verbeterd, zelfs beter dan toen hij nog thuis woonde. Ik denk ook dat het bij het 'los maken' hoort maar mijn ervaring is (ook die van vriendinnen) dat het daarna wel weer goed komt. Succes.
Altijd al op zichzelf
Wat fijn al die reactie's en dat meer kinderen dit gedrag hebben, heb ik het gevoel dat het niet aan ons ligt, maar dat dit kan.
DOchter was altijd al kind wat behoorlijk op zichzelf was, en niet erg vond om niet zo veel vriendinnen te hebben. Heeft ze nu nog niet, veel sociaal leven heeft ze niet.Had ze ook al nooit..
Dit wordt nu door de pubertijd versterkt????
sociaal leven maak ik me ook wel eens zorgen over.
Dochter heeft vriend die ze elke dag ziet.
Heeft 1 vriendin, zien elkaar niet zo heel veel.
Dan hebben dochter en vriend, 1 gemeenschappelijke vriend,met vriendin.
Dochter kent van voortgezet onderwijs, nog 2 meisjes, hier spreekt ze mee af. als Vriend wat met eigen vriend afspreekt. dat zal ongeveer 2 maal per jaar zijn..
Kan hier ook geen enkele invloed op uitoefenen...
Als ze wat met die meisjes of ene vriendin afspreekt, zeg ik natuurlijk dat ik het gezellig voor haar vind....
Van alles en nog wat
iedereen kan wat vertellen wat hij/zij die dag op school gedaan heeft, andere dochter heeft meestal hele verhalen, ook lachen. dochter 18 vind het vaak niet grappig.
hot nieuws uit krant wordt soms besproken.
Vraag aan 18 jarige dochter soms mening, soms komt er wel heel verhaal wat ze vind, maar dat is zeldzaam
soms zit ik krampachtig wat te bedenken om har in gesprek te betrekken, vind ik moelijk
Single lady
je hebt gelijk,ze voelt zich denk ik overhoord..daarom is haar reacte ook zo tam.
Ik ga je advies ter harte nemen...
bedankt.
zo'n forum is toch prettig om ervaringen met elkaar te delen..
Juiste woord
Je moeizaam , dat is het juiste woord...
ik weet ook wel in mijn achterhoofd dat het overgaat, 
, maar ondertussen.... is het soms erg moeilijk.
ALs ik die gezinnen dan zie met die kleine kinderen,...krijg ik soms heimwee.... toen dacht ik soms dat ik al heel wat te stellen had met die kleintjes, maar puber... is toch nog weer wat anders..
Zie laat je niet zomaar even afkoelen in de gang 10 min. dat doe je met kleintjes wel..
Groten is soms wat ingewikkelder, maar heeft toch ook wel weer zijn leuke kanten...kunt beetje om niveau mee praten, soms goed overleg....
Juist
blij zijn dat ze uit huis gaat. Het kan even duren maar daarna (als ze zich echt even van je los heeft gemaakt) krijg je er waarschijnlijk een ander soort contact voor terug. Volwassener vaak. Leuk juist!
Sterkte met loslaten.
