Pubermeisje 14 ten einde raad
Ikzelf ben 25 en niet de vader van het kind (Deze is een aantal jaar geleden overleden.). Mijn vriendin (de moeder) is 48. Wij zijn nu bijna 2 jaar samen en gelukkig.
Onze dochter is 14 (bijna 15), in het begin dat ik erbijkwam was het nog een rustig lief en braaf meisje. Heel soms een beetje tegendraads maar dat was zo erg nog niet. In de weekends en vakantie is ze bij ons en tijdens schoolweken verblijft zij op internaat.
Eigenlijk is het vorige winter (2012/2013) erger beginnen worden. Ze kwam regelmatig met een nota van het school thuis. De eerste paar keer hebben we er rustig over gepraat. Waarom het kwam enzoverder. Dat heeft even geholpen.
Na enkele weken begon het echter opnieuw, dus hebben we er weer over gepraat. Na lang praten gaf ze als reden dat ze gepest werd door 2 jongens. Ik weet uit eigen ervaring hoe erg pesten kan zijn. Dus hebben we hier ook direct op gereageerd door met school en internaat te praten.
De jongens zijn van school gestuurd ook al omdat er meerdere problemen waren met hen. Echter is de stroom van nota's sindsdien niet meer opgehouden.
Elke week opnieuw krijgen we een agenda te zien die vol staat met opmerkingen over haar gedrag.
Ook hebben we hier weer eerst over proberen praten, maar we krijgen er niets meer uit.
We zijn dan uiteindelijk overgestapt op straffen. Eerst was het mondeling, zeggen dat we dit echt niet kunnen accepteren. En dat ze zich moet herpakken.
Daar dat niet hielp zijn we andere manieren gaan zoeken.
-GSM afgeven
-niet op de laptop, playstation of nintendo.
-niet afspreken met vriendinnetjes
Tot uiteindelijk blijf maar een avondje op je kamer.
Zelf ben ik hardhandig opgevoed, als ik met een nota thuis kwam kreeg ik er goed van langs.
Dit wil ikzelf zeker niet toepassen.
Maar we weten nu echt niet meer wat we moeten doen.
Alles wat we vragen aan haar is teveel. Veel moet ze eigenlijk niet doen, alleen haar kamer moet opgeruimd worden. Kuisen doen we zelf. En voor de rest al eens helpen de tafel deken voor het eten.
Blijkbaar is dit telkens teveel gevraagd. Wat dan resulteert in geroep en slaande deuren. Ook is ze hiervoor al eens weggelopen van huis.
Voor de rest proberen we haar redelijk vrij te laten. Afspreken met vriendinnetjes mag bijna altijd ook krijgt ze dan altijd een centje mee. zodat ze iets kan kopen en/of drinken.
Als ze iets nodig heeft dan krijgt ze het normaal ook altijd, als het betaalbaar blijft natuurlijk.
Maar toch blijft haar gedrag arrogant en grof tegenover ons.
Vroeger was het een open meisje die alles vertelde. Dat is op een paar maanden tijd verandert naar een meisje waar wij niets meer van weten. En liefst ook niet van te weten komen.
Meestal horen we dingen van andere personen. Ik moet toegeven dat ik haar hierdoor ook wel controleer. Zodat we toch een beetje weten waar ze allemaal mee bezig is, en wanneer nodig ook kunnen ingrijpen.
Zo zijn we recent te weten gekomen dat ze rookt. Dat ze in de knoei zit met haar geaardheid. Ze heeft op dit moment zowel een vriendje als een vriendinnetje. (Zij weet niet dat we dit weten)
Zelf roken wij ook dus opzich kunnen we daar niet veel op zeggen, we hebben wel vaak tegen haar gezegd dat het beter is om eraf te blijven. Dat het duur is en enorm verslavend. Ze heeft ons altijd gezegd dat ze nooit zou roken.
En met geaardheid hebben wij ook geen enkel probleem. Zij moet zelf zien waar ze zich het beste bij voelt. Wij zijn hier altijd heel open over geweest.
Maar toch wil ze tegen ons niets meer zeggen.
Ook heeft ze nu een andere facebook acount aangemaakt en ook een 2de gsm waarvan zij denkt dat we het niet weten. Zodat we zeker niet kunnen meekijken met wat ze doet.
Een tijdje geleden vroeg ze aan ons om van internaat af te gaan. Wij hebben dit besproken met school. En er ging een proefperiode van 2 weken zijn waarin zij enkele dagen naar huis kwam en niet naar internaat.
Maar uiteindelijk is ze er maar 1 dag van gekomen. De volgende dag was haar lievelingsopvoedster aanwezig en die wou ze zeker zien.
Het school heeft dan met haar gesproken dat ze heel goed moest nadenken over wat ze ging kiezen, want eens uitgeschreven kon ze ook niet meer terug vanwege lange wachtlijsten.
Ze heeft dan gekozen om op internaat te blijven.
Nu krijgen we te horen van school dat ze zelfs de weekends daar wil blijven. Waarom wil ze tegen niemand zeggen.
Wij weten echt niet meer wat te doen, volgens ons zijn we toch zo slecht niet.
We zijn geen modelouders en tasten vaak in het duister over hoe we iets moeten aanpakken. Niet te laks maar dan ook weer niet al te streng.
Wij vermoeden dat het de invloed is van een vriendin. De problemen zijn begonnen toen ze haar leerde kennen. Het meisje heeft zelf een moeilijke thuissituatie. En we vermoeden dat ze onze dochter er in mee probeert te trekken. Ook het internaat heeft ons al laten weten dat ze zich zorgen maken om deze vriendschap.
Maar we weten niet wat we eraan kunnen doen. Verbieden om dat meisje te zien is geen oplossing, dat weet ik uit eigen ervaring. Dan doet ze het toch achter onze rug.
We zijn echt ten einde raad, onze truckendoos is leeg. We weten niet meer hoe we moeten reageren. Alles wat wij zeggen dat niet naar haar zin is resulteert in geroep en slaande deuren.
We zien haar graag, en willen eigenlijk onze lieve dochter terug waar we zoveel plezier mee beleefde.
Alle tips of hulp is zeker welkom.
Groeten
Woont u wel in Nederland?
Volgens mij is dit een "grensconflict"
Ze slalomt om de grenzen heen, tussen school, het internaat en thuis.
Misschien verstandig om de hoofden van alle opvoeders bij elkaar te steken en overal duidelijk dezelfde grenzen te hanteren.
ik denk ook duidelijkheid
Het is allemaal zo 'vaag' wat mag ze nu wel en wat mag ze nu niet? Maak veel duidelijker afspraken, verwacht ook wat van haar. Ga om tafel, bespreek de boel. Ze weet heus zelf ook wel dat het niet zo enorm goed gaat met haar. Betrek het internaat er ook bij, maak ook hiermee afspraken. Zomaar niet naar huis komen zou ik niet pikken. Ik zou duidelijk maken dat ik ook háár wil zien en dus heeft ze maar te komen. Jullie zijn geen ouders op 'afroep' wanneer het haar uitkomt toch? Jullie kunnen ook 'eisen' stellen. Maak er desnoods om het weekend van en houd dat dan ook aan. Wees ook duidelijker over geld. Dit is haar zakgeld en dit haar kleedgeld. En zomaar geld meegeven gebeurd niet meer. Hier moet ze het meedoen. Inleveren die 2de gsm. Of de eerste ook goed. En hoezo kunnen jullie meekijken? Dat vind ik niet kunnen bij een meisje van 14. Ze moet ook van jullie opaan kunnen dat jullie niet meekijken. Meisjes van 14 hebben ook recht op hun privacy. Grenzen stellen dus.
Vinden jullie het nu wel of niet goed dat ze rookt? Zo ja zeg dan ook dat je het weet. Zo nee, verbied het haar (als dat al kan).
Krijgt ze wel een tijd mee dat ze thuis moet komen als ze weggaat? Teveel vrijheid is ook niet goed. Duidelijkheid is vaak ook erg prettig. Je weet waar je aan toe bent en wat er van je verwacht wordt en dat geeft veiligheid.
groeten albana
belgie?
U komt vast uit belgië, maar goed, doet er niet zo veel toe, hoewel ik weet (volgens mij) dat ze in België een stuk strenger zijn dan hier (en kinderen behoorlijk netjes worden opgevoed, niet snel brutaal zullen zijn en zo).
ik denk dat u eens een heel goed gesprek met haar aan moet gaan.
Wat is er nu eigenlijk aan de hand? Het is mogelijk behoorlijk pubergedrag, met afzetten tegen ouders en alles, best, maar ze moet wel lekker in haar vel zitten.
En wat betreft de 'nota's'(briefjes van school neem ik aan). Wat heeft ze dan gedaan volgens school?
Daarnaast heeft ze dus wel GRENZEN nodig, die kan ze gewoon zelf nog niet trekken (leeftijd).
Tja, meer kan ik eigenlijk niet verzinnen.
hier ook
een iets tè braaf meisje dat opeens flink ging puberen en grenzen uittesten. Diep in mijn hart vond ik het wel mooi dat ze zoveel durfde, maar toen het de spuigaten uitliep heb ik wel regels opgesteld, en ook sancties en beloningen. En zij vond dat diep in haar hart dan wel weer prettig, volgens mij.
Lastig dat ze op een internaat zit, dan heb je er weinig zicht op, lijkt me. Hebben jullie vaste beltijden, elke dag? Ik heb een neefje op een internaat, maar hij belt elke dag met huis en zijn moeder weet precies wat er speelt. Dat met die vriendin is lastig (weet ik ook uit eigen ervaring). Maar een vriendschap kan je nu eenmaal niet verbieden. En misschien vinden haar ouders wel dat jullie dochter hun dochter juist op het verkeerde pad brengt! Ik zou de problemen zelf aanpakken, dan wordt de "foute" vriendschap vanzelf minder warm.
Wat mag ze op het internaat
wat ze thuis niet mag? Als ze liever daar is in het weekend dan thuis, dan heeft ze op het internaat blijkbaar meer de ruimte om te doen wat ze wil dan thuis. Dat lijkt mij niet de bedoeling. Natúúrlijk is het thuis dan niet leuk meer en gaat ze dwars doen. Ik zou, zoals anderen ook al zeggen, de koppen dus maar eens bij elkaar steken en de opvoeding op een lijn proberen te krijgen met het internaat. Als er op het internaat eigenlijk te weinig toezicht is op wat de kinderen doen, dan vind ik dat wel kwalijk. Wat is de reden dat ze in een internaat woont?
Bedankt voor jullie reacties.
Ik heb geprobeerd een zo duidelijk mogelijke schets te geven van wat de situatie is.
Wij wonen inderdaad in België, ik besef dat het een Nederlandse site is. Maar pubers/tieners zullen niet zo veel verschillen tussen de landen veronderstel ik.
Een nota is een opmerking van een leerkracht of andere persoon van school. Helaas is het nu 90% negatief. Deze opmerkingen hebben een doorlopende lijn van brutaal en ontoelaatbaar gedrag. Gaande van roepen tegen of juist negeren van een leerkracht. Of zelfs uit het klaslokaal weglopen.
Een gesprek met haar aangaan hebben we al meerdere malen geprobeerd. Helaas lukt dit zelden. We hebben met 3 een papier opgesteld met regels die ze moet volgen. Dat is enkel 1 weekend nagekomen. Sindsdien lapt ze al die regels aan haar laars. En als je er iets van opmerkt dan resulteert dat in geroep en slaande deuren. Waardoor wijzelf nu eigenlijk een beetje bang aan het worden zijn überhaupt nog iets te zeggen. Zodat de rust in huis een beetje bewaard word. Een foute gedachtegang misschien, maar elk weekend ruzie in huis is ook niet echt leuk meer.
We hebben ooit een positief gesprek gehad met leerkrachten en opvoedsters van school en internaat. De regels thuis zijn over het algemeen dezelfde als op school en internaat.
1 ding dat we haar altijd proberen duidelijk maken is dat goed gedrag beloond word. Als ze al eens een week zich goed gedragen heeft mag ze al eens even langer opblijven of een uurtje langer buiten.
Ze heeft wel degelijk telkens een bepaald uur dat ze thuis moet zijn. Maar ze is zelden of nooit op tijd. Maar het is nooit haar fout zegt ze dan. Altijd wel een bus met vertraging of zulke dingen. Of een vriendinnetje tegengekomen waar ze wel even met mee moest.
Dat van het zakgeld hebben we ook over gedacht nu ze 15 word eventueel een jongerenrekening te openen waar we dan wekelijks of maandelijks een vast bedrag op storten waar ze mee zou moeten toekomen.
En wat privacy betreft geef ik u gelijk. Eigenlijk zou het totaal niet zo mogen zijn. Maar het is helaas de enige manier om een beetje proberen kijken hoe haar wereld er nu uitziet. We verwachten niet dat ze zelf gans haar leven tot in de details komt vertellen. Tieners mogen "geheimen" hebben. Maar van haar zelf komen we niets te weten. Zelfs een doodnormale vraag hoe haar dag was wil ze meestal niet meer op antwoorden want dat zijn onze zaken niet.
Dat ze rookt betreur ik, maar wij roken ook beide dus verbieden zullen we het niet doen. En zo proberen we het ook over te brengen naar haar. Wel afradend maar toch open. In de hoop dat ze zulke dingen uiteindelijk zelf aan ons toevertrouwd.
Het is misschien ijdele hoop, maar we proberen deuren open te zetten voor haar. Zodat ze de kans krijgt het op haar eigen manier aan ons te vertellen. Haar confronteren met dingen werkt vaak in het nadeel.
Het internaat was destijds een noodoplossing nadat haar vader overleden was. Haar moeder had het zelf zo enorm moeilijk dat ze schrik had de zorg niet aan te kunnen.
Maar dat is nu verandert in een keuze van onze dochter zelf. We hadden het graag gehad dat ze terug altijd thuis was. Maar ze kiest er zelf voor om in de week op internaat te blijven.
Van die 2de gsm weten we doordat die geregistreerd staat in ons netwerk als ze die gebruikt heeft. Haar ermee geconfronteerd hebben we nog niet. Maar wel al achter gezocht en niets gevonden. Het is het vorige toestel van mijn vriendin die in de schuif lag als eventueel reserve.
Maar wel ga ik jullie raad in me opnemen, en proberen dit weekend ook nog eens een gesprek te voeren tussen ons 3.
Ook heb ik aan internaat en school een mail gestuurd om nog eens samen te zitten. We hopen echt dat we alles terug op de rails krijgen. Pubers zijn pubers maar ik vind dat deze situatie totaal aan het ontsporen is.
Internaat
De reden staat ook hierboven:
"Het internaat was destijds een noodoplossing nadat haar vader overleden was. Haar moeder had het zelf zo enorm moeilijk dat ze schrik had de zorg niet aan te kunnen."
Dat ze er nu in de weekends ook wil blijven is een recente verandering, wij weten echter totaal niet waarom ze dit zou willen. Normaal is er permanent toezicht en worden de dagen grotendeels opgevuld met activiteiten in groepverband.
Beltijden
Bellen gebeurt zelden of nooit. Maar regelmatig sms'en we of via Facebook.
Het zou goed kunnen dat de ouders van haar vriendin net hetzelfde denken. Maar die mensen kennen we helaas niet.
En laat ons hopen dat ze of allebei wat meer verstand gebruiken of dat de vriendschap vanzelf wat afzwakt.
Moeder
Als ik een veertienjarige puber was zou ik me in dit geval ook flink afzetten denk ik. Jij bent dus 25 en de moeder 48? Dat is jullie goed recht natuurlijk. Maar dat is natuurlijk iets om je dood te schamen als je een 14-jarige puber bent. Als je puber bent dan hoort je moeder gewoon degelijk gekleed te zorgen dat er te eten is, vooral niet raar doen en seks en verliefdheid hoort al helemaal niet bij moeders, jakkes stel je voor. Als dat object van de liefde dan ook nog eens iemand betreft die nauwelijks ouder is dan jij, dan is dat helemaal jakkes.
En dan gaat zo iemand die nauwelijks ouder is dan jij je ook nog eens vertellen hoe je je wel en niet dient te gedragen, ja dan gooi je de kont tegen de krib natuurlijk, kan me er alles bij voorstellen.
Ik denk dus ten eerste dat jij je behoorlijk terug moet trekken uit de opvoeding, dat moet de moeder gaan doen. Die moet initiatieven nemen en afspraken gaan maken. Ik krijg de indruk dat de moeder misschien enigszins labiel (is geweest) en dat jij nu orde op zaken wilt gaan stellen, begrijpelijk natuurlijk, maar daar ben je niet de aangewezen persoon voor. Ik denk dat je de moeder moet steunen, maar dat je je niet meer met de dochter moet bemoeien mbt de opvoeding, althans niet naar haar toe. Probeer geen afspraken te maken met haar of dingen te verbieden, dan moet de moeder doen.
Helemaal eens met Yura
Dat was ook mijn eerste gedachte: als stiefouder moet je proberen je niet te veel met de opvoeding van de kinderen te bemoeien, vooral als die al wat ouder zijn. Als stiefouder met zo weinig leeftijdsverschil met het kind, moet je dubbel oppassen. Ik hoop echt dat de moeder dit (weer) gaat oppakken!
Ook eens
maar ik geef je wel een compliment omdat je het zo serieus neemt. Ik zou alleen een beetje oppassen met je rol te omschrijven in bewoordingen als 'onze dochter'. Dat kan helaas niet. Ze is er te oud voor en hoe liefdevol je ook tegenover haar staat, zul je die rol nooit in haar ogen hebben. De moeder van mijn man is overleden toen hij 22 was en weegebeente om de vrouw van zijn vader zijn moeder te noemen. Dat is ze niet.
Ook eens
maar ik geef je wel een compliment omdat je het zo serieus neemt. Ik zou alleen een beetje oppassen met je rol te omschrijven in bewoordingen als 'onze dochter'. Dat kan helaas niet. Ze is er te oud voor en hoe liefdevol je ook tegenover haar staat, zul je die rol nooit in haar ogen hebben. De moeder van mijn man is overleden toen hij 22 was en weegebeente om de vrouw van zijn vader zijn moeder te noemen. Dat is ze niet.
Hulp zoeken om relatie te herstellen
Dit meisje heeft haar vader verloren en op dat moment liet haar moeder verstek gaan. Ik heb er begrip voor dat de moeder het moeilijk had, maar hoe zij dit dacht op te lossen door haar kind, dat net haar vader verloren heeft, naar een internaat te sturen is voor mij onbegrijpelijk. Dit meisje is op een cruciaal moment in haar leven weggestuurd en aan haar lot overgelaten tussen vreemden (hoe lief en professioneel ook). Hoe erg kun je je kind in de steek laten?
En nu wordt zij geconfronteerd met een piepjonge vriend van haar moeder op het moment dat zij gaat puberen en de hormonen door haar lijf gieren. Ik kan mij levendig voorstellen dat dit meisje stevig de weg kwijt is, maar ook dat zij voor haar moeder weinig gezag en respect heeft. En hoe goed jij het ook bedoelt, dit meisje kan helemaal niks met jou. Ik zou moeder motiveren om professionele hulp te zoeken om haar te helpen en te kijken wat er te herstellen is in deze relatie. Verder is het hierboven al geschreven; dit meisje is alle houvast kwijt; ze weet niet eens waar haar thuis is! Geef haar duidelijkheid en regels, maar laat haar weten dat hoe dan ook er van haar gehouden wordt.
Ook ik denk
dat Marieke gelijk heeft.
Het klinkt alsof moeder voor zichzelf heeft gekozen door kind naar internaat te sturen (kan zijn dat dit inderdaad toen het verstandigste was) maar is vervolgens om ook nog eens samen gaan wonen met jou wat ze ook weer voor zichzelf heeft gedaan, niet voor dochter. Niets ten nadele voor jou, maar naar dochter toe geen goed signaal vrees ik.
Kon moeder na de eerste moeilijke periode dochter niet eerder weer naar huis halen? En zijn financien bijv. geen reden om het niet met dochter te overleggen maar het gewoon als feit te presenteren: moeder kan het weer aan, dochter komt gewoon (zoals bij de meeste mensen) weer fijn thuis wonen.
Als ik moeder was zou ik in deze situatie zelfs overwegen om kind nu toch naar huis te halen (ervan uitgaande dat moeder het nu aankan) en evt. zelfs (een tijdje?) niet meer met jou samen te wonen (als dat beter zou zijn voor dochter) om er te zijn voor dochter. Als dat nog een optie is.
En wat al gezegd is: de moeder moet opvoeden, niet jij (en echt niet onaardig bedoeld en los van al je goede bedoelingen, maar dit schijnt een van de grootste valkuilen van stiefouders te zijn).
ow zo lijkt het heel anders..........
Ow is ze daarom in een internaat? Ik dacht door 'gewone omstandigheden' (school ver weg ofzoiets, reizend beroep). Ik vind ook dat het er nu wel heel anders uit ziet. Dat de opstandigheden van jullie puber nu wel heel begrijpelijk worden. Ik denk ook dat voorgaanden reacties groot gelijk hebben. Niet om jullie te beschuldigen, maar begrip ervoor zeker wel. Mij valt ook op dat er veel gepraat wordt in termen van 'beschuldigen' zoals met die telefoon. Waarom zou je daar meteen puber van beschuldigen? Ik zou het heel anders brengen...ik zou gewoon zeggen: "Gut ik zie dat er een andere telefoon inlogd op de wifi en dat lijkt mijn oude telefoon wel...? Weet iemand daarvan? Is er een reden voor?" Want die reden kan er best wel zijn, zonder dat er per se gebeld moet worden stiekum met zo'n 2de telefoon. Misschien werken sommige apps niet op haar telefoon? En wisseld ze daarom van toestel? Misschien is de internetverbinding sneller of heeft ze haar whatts-app vast zitten en kan ze daar wel mee Whatts-appen? Of misschien kan ze daar haar huiswerk beter op bewaren? Ik noem maar wat hoor...waarom zo wantrouwend meteen? Niet op tijd thuis zijn wordt hier meteen 'bestraft' minstens met een preek...en misschien dat ik morgen dan puber wel een half uur vroeger laat thuis komen om de verloren tijd van gisteren in te halen. Net als fietsen zonder licht...daar ben ik ook altijd erg streng in. Het gaat me niet eens om dat half uurtje, in goed overleg hadden ze dat halve uurtje best later mogen komen (b.v. kan dan met iemand meefietsen) het gaat me erom dat wij hier zitten te wachten en toch enigzins ongerust worden...en dat is niet aardig van puber. Dus zijn wij ook even niet zo aardig...de volgende dag. Kom je per ongeluk later dan kan je ook even een smsje sturen. Iedere keer een eindtijd afspreken en dan gewoon later komen en er niks van horen werkt niet naar mijn inziens. Pubers kunnen dat best begrijpen...en een beetje flexibiliteit erin, dus overleggen werkt ook beter dan hoppa zo laat ben je thuis en verder wil ik er niks meer over horen.
Beloningen zijn hier ook niet zoals jullie het doen. Wij belonen met 'extraatjes' niet met een uurtje later thuis komen. Dat uurtje mogen ze zo ook wel later thuis komen als er een goede reden voor is. Dat 'extraatje' is vaak in de vorm van aandacht of iets leuks doen samen of wat lekkers eten (puber mag kiezen b.v.). Jongste puber heeft zich een ongeluk geleerd op een tentamen...en ongeacht haar cijfer gaan we zaterdag wat leuks doen, iets dat zij graag wil mét haar vriendin en waar vervoer voor nodig is. Voor haar inzet. Omdat ze écht heel erg haar best heeft gedaan....
Niet dat ze dat wist van tevoren...maar nu ze het zomaar uit zichzelf getoont heeft krijgt ze het.
groeten albana
Ik begrijp de reacties.
Ik hoor hier van de meeste mensen dat het leeftijdsverschil een grote rol speelt. En dat is ook een mogelijkheid.
We hebben dit een tijd geprobeerd om uit huis te gaan. Ik heb men eigen studiotje en daar verbleef ik tijdens de weekends. Maar dan ontspoort het thuis helemaal.
Naar mij luistert ze nog enigzinds omdat ze weet dat ik niet plooi. Als ik op iets nee zeg dan blijft dat ook een nee. Bij de moeder kan ze na aandringen al eens haar zin krijgen. En daar profiteerde ze van. Ook al was ze er niet mee opgezet dat ik er niet was.
Ze vergelijkt mij met haar vader, ik heb hem zelf nooit gekend. Maar op vele vlakken hebben wij hetzelfde karakter en gewoontes. Dat is fout maar zorgt er ook voor dat ze zich niet afzet tegenover mij. Helaas doet ze dat vooral tegenover haar moeder. Ik ben door mijn leeftijd redelijk bekend met hoe en wat jongeren willen en denken. Ik ben laat het ons noemen moderner. En dat bevalt haar wel.
De reden dat ze zich afzet tegenover haar moeder zal er grotendeels mee te maken hebben dat ze op internaat gestuurd is. Of dat zal het buiten het normaal puber gedrag nog erger maken.
De keuze naar een internaat toe destijds was waarschijnlijk fout. Dit was echter een raad van organisaties buitenaf waar mijn vriendin toen hulp ging zoeken. Zij is erin meegegaan. Het goedpraten is moeilijk maar het begrijpen is makelijker.
Toen het terug stabieler werd en mijn vriendin terug klaar was is dat ook op tafel gelegd om naar huis te komen. Dat zag de dochter zelf niet zitten.
De tijd dat wij nog aan het daten waren ben ik uiteindelijk ook eens een weekend gebleven. Zodat de dochter mij leerde kennen. Op zondag vroeg de dochter zelf dat ik er zeker ook het volgende weekend zal zijn. Tegenover haar vrienden is er ook niets van schaamte tegenover mij. Het lijkt meer dat ze zelfs trots is. Ook van het internaat krijgen we dat te horen.
We proberen thuis in de weekends activiteiten te voorzien, als uitstapjes enzoverder. Ze mag van ons bijna altijd 2 vrienden meenemen dan. Zij mag meestal ook kiezen wat we gaan doen (Pretpark, zoo, cinema, ...). Nu wil ze meer met vriendinnetjes weggaan dan met ons. Wat we ook begrijpen en niet echt een probleem mee hebben.
Haar resultaten op school zijn meestal goed tot zeer goed. Als ze dan al eens met een slechte toets thuiskomt gaan we er ook niet kwaad voor worden. We gaan eerder vragen of er iets was dat ze niet snapt waar we dan met haar eens naar kijken. Regelmatig vraagt ze om haar te overhoren als er een test aankomt. Dus over haar inzet kunnen we niets zeggen. Het enige probleem is haar Attitude. En dat is belangrijk in de richting die ze volgt (Grootkeuken medewerkster). Als het niet gaat naar haar zin dan word ze kwaad.
En nog voor de duidelijkheid ik schrijf hier in namen als "onze dochter" zodat het makelijk te volgen is voor jullie. In realiteit thuis ben ik Chris en niet papa of stiefpapa.
Ons vermoede
Wat ons wel een mogelijkheid lijkt is dat alles in haar hoofd een beetje een warboel word.
Het overlijden van haar vader heeft ze nog niet volledig verwerkt.
Ook in relaties maakt ze het zichzelf niet makelijk, zoals ik al heb gezegd heeft ze een vriendje en vriendinnetje op het moment. Die twijfels over geaardheid zullen het ook niet makelijker maken.
En ongetwijfeld zullen er ook nog andere dingen waar ze het moeilijk mee heeft.
Sinds een half jaar zou ze nu psychologische begeleiding moeten krijgen. Echter krijgen we daar niets feedback van. Niet van haar, van internaat of zelfs van het medisch centrum. Wat ons ook niet normaal lijkt.
Waarom?
Misschien heb ik het gemist hoor, maar waarom zit dochter nu nog steeds op dat internaat en is ze niet weer thuis? Is haar moeder daar inmiddels nog steeds niet toe in staat? Of vindt ze het wel gemakkelijk zo?
Charis
Dochter wil niet meer naar huis... Keuze dochter dus.
Snel hulp zoeken!
Even op een rijtje:
Vader overleden
Moeder kan niet voor je zorgen
Moeder een nieuwe partner
Beginnende pubertijd
En goh, ze gedraagt zich niet normaal....
Godzijdank richt ze haar pijn en frustratie naar buiten (lastig doen) en niet naar binnen (depressie, automutilatie).
Het maakt niet of ze wel naar jou luistert of dat jij meer van jongeren weet, jouw enige rol is partner zijn, de moeder is de ouder en opvoeder. Doie band is ernstig verstoort en moet herstelt en dat lukt de moeder niet zelf.
Direct hulp zoeken bij een psycholoog die verstand heeft van rouw, pubers en gezinstherapie.
Absoluut direct.
Loes
kleiner maken
Wat je ook kunt doen is proberen om het kleiner te maken. Ze haalt goede cijfers maar is impulsief met slecht gedrag als haar iets niet bevalt. Dat is het probleem. Kun je van alles bijhalen. Maar je kunt het ook wat op een afstand met haar bespreken.
En het dan bij haar leggen. Het is zoveel makkelijker als je gewoon rustig en aangenaam doet met andere mensen. Even geduldig zijn, eerst even je best doen om kalm te blijven, niet overal op reageren. Je gaat naar school en internaat voor jezelf en niet om wedstrijdjes te winnen van volwassenen of je gelijk te halen. Als je gewoon rustig doet laten mensen je ook meer met rust. Fijn dat je zulke goede cijfers haalt, daar zul je een hoop plezier van hebben in je leven. Maar van je goed gedragen tegen andere mensen heb je ook een hoop plezier.
Misschien is het juist wel beter om er veel minder bovenop te zitten en meer verantwoordelijkheid bij de dochter te laten. Anders heeft ze veel te veel ruimte om zich juist af te zetten.
En blijf vooral het gesprek aangaan over goed en rustig met andere mensen omgaan. Niet andere mensen jou gedrag laten bepalen. Kijk maar naar jezelf, je neemt jezelf altijd mee in het leven, niet al die andere mensen.
De beloning is dat mensen haar beter gaan waarderen als ze zich goed gaat opstellen en dat ze een beter contact heeft en het gevoel meer controle te hebben over haar leven. Dat kun je haar uitleggen.
Maar zelf ben ik dus niet van gehannes met uurtjes meer of minder of het al dan niet innemen van mobiele telefoons of die controleren.
Gelukkig hebben jullie dus best een aardige relatie, ze wijst je niet af maar kan je gezelschap wel waarderen.
Dan is het goede voorbeeld geven ook heel belangrijk. Ga zelf ook niet overal op in, maak geen ruzie en laat zien hoe je kalm en prettig met elkaar omgaat ook al zijn er meningsverschillen. Zelf ook je impulsiviteit beheersen.
Een goed gesprek
Mijn vriendin heeft deze post ook gelezen. En ze besefte ook dat het totaal verkeerd loopt.
We hebben haar geconfronteerd met dingen die we wisten. Zoals die 2de gsm, het roken en zulke dingen. Eerst was ze kwaad en ontkende ze alles. We waren haar vals aan het beschuldigen volgens haar. Ik had echter de dag ervoor sigaretten en die gsm op haar kamer weggehaald. Dus ze kon niet langer ontkennen.
We hebben gezegd dat we er niet kwaad voor waren maar wel teleurgesteld dat ze alles achter onze rug probeert te doen.
In de loop van de avond is het gesprek rustiger geworden. Ze zegt dat ze ons standpunt begrijpt. De afgelopen 2 weken is er al verbetering geen nota's meer van school of internaat.
Ook thuis is het rustiger geworden. Wij hopen dat het zo blijft en dat ze ook weet dat ze ons in vertrouwen kan nemen.
We weten dat we een moeilijke situatie creëren door dat ik als partner en al helemaal geen ervaring als vader in het gezin geplaatst word. Maar uiteindelijk kan je na een overlijden niet je ganse leven alleen achterblijven. Haar moeder heeft gekozen om door te gaan. En laat ons hopen dat het zo nog lang mag duren.
Ikzelf heb alle respect voor de overleden vader/partner. Echter is dat een onderwerp waar ik me als buitenstaander niet mee kan inlaten. Heb tegen mijn vriendin gezegd dat ze er op dat vlak meer moet zijn voor haar dochter. Dat ik daar niet mee kan helpen.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor de tips, adviezen, meningen die jullie hier gegeven hebben.
We waren de weg volledig kwijt. En ik hoop dat we nu terug op het juiste pad zitten.
Xtry
Fijn dat je wat met onze reacties kon.
Het belangrijkste is dat de band tussen moeder en dochter weer goed komt, de band tussen jou en haar komt vanzelf. Je bent haar vader niet, zult het ook nooit worden, maar je kunt een goede tweede vader worden na verloop van (heel veel) tijd.
Ik hoop dat je vriendin ook echt de tijd en de ruimte neemt voor het weer opbouwen van het contact en er ook geestelijk meer voor dochter kan zijn, volgens mij hebben ze dat allebei nodig.
Lastig
Het eerste waar jullie je bij neer moeten leggen is dat dat lieve meegaande meisje niet weer terug komt!
Ze is op een leeftijd gekomen dat ze zich gaan afzetten dat hoort hoe lastig ook bij de leeftijd...
Het wordt er niet makkelrijker van dat ze op het internaat wil blijven.
Wat zal dit meisje zich ook rot voelen,vader overleden en dan niet meer thuis wonen. Hoewel dat misschien het beste was is het toch wel wat.
Regelmatig om de tafel zitten maar tja pubers zeggen dit en doen wat anders.
Begreep ik het nou goed dat ze zomaar de oude gsm had gepakt?
Daar hadden jullie toch gelijk wat van kunnen zeggen?
Ik geef mijn pubers vrijheden maar verwacht wel dat ze zich aan de afspraken houden en zo niet dan heeft dat consequenties.
Hopelijk gaat het gauw wat beter...
