Pubers die niet mee willen naar verjaardagen e.d.
Hoe wordt 'in het algemeen' gekeken naar pubers die niet meer met hun ouders meewillen naar bijv. verjaardagen van familie en vrienden? Ik verschil daarin van mening met mijn ex. Hij drukt zich naar onze puber nogal stellig uit en dreigt ermee dat opa & oma, tantes e.d. op een gegeven moment niet meer op haar verjaardag willen komen als zij zich ook zelden laat zien. Ik kan wat meer met haar meevoelen, ze is de enige puber tussen volwassenen en kleine (< 9 jaar) kinderen, dus heeft afgezien van de beleefdheidsgesprekjes weinig aanspraak. Ik denk ook dat iedereen wel weet hoe pubers zijn, en dat je als grootouder of tante gewoon nog naar hun verjaardag komt zolang ze die bij hun ouders vieren. Tegen de tijd dat puber op zichzelf woont is hij meestal wel volwassen genoeg om wel weer te gaan en/of familie zelf uit te nodigen voor een verjaardag (en dan zegt oma echt geen nee).
Hoe zien jullie dat?
wat pubers ook zouden kunnen doen
eerst even mee op visite en dan wat gaan shoppen in de woonplaats van de jarige familie. Op afgesproken tijdstip terug en dan weer huiswaarts rijden.
tja, egoistisch, ik weet niet of je dat zo moet noemen
maar eerder schreef ik al: hoe minder je elkaar ziet, hoe minder je met elkaar hebt. Je kent elkaars leven niet en groeit uit elkaar. Dat voelt nu misschien heel onbelangrijk, maar er kunnen andere tijden komen.
Een ander schreef al - ik ga nergens heen, en er komt hier ook nooit iemand. Zolang je vlot en ondernemend bent is dat misschien helemaal niet erg, maar je investeert niets voor tijden waarin je elkaar nodig kunt hebben, praktisch, als klankbord, voor de gezelligheid, noem maar op. Dat pik je niet zomaar op als je elkaar jaren niet ontmoet. Klinkt erg als nuttigheidsdenken, zo zwart/wit bedoel ik het niet.
Hoe vaak iemand (groot)ouders bezoekt hangt samen met de familiegeschiedenis en de afstand.
Ik zou het jammer vinden mijn kinderen minder vaak dan eens per maand te zien. Hun oma bezoeken ze maar heel mondjesmaat, komt ook omdat oma vroeger best kritisch was. Nu is oma hoogbejaard en erg alleen. Gedane zaken nemen geen keer en je karakter bijschaven is een hele klus. Ook als je niet dol bent op sociale verplichtingen.
Katniss
Of het egoïstisch is om maar 3x per jaar bij oma langs te gaan hangt af van de omstandigheden. Als er echt zeer belangrijke praktische bezwaren zijn waardoor het werkelijk heel lastig is om langs te gaan (in het buitenland wonen, gehandicapt zijn) of als er emotionele bezwaren zijn (zeer slechte band met oma die weinig belangstelling heeft) dan kan ik er wat bij voorstellen. En als oma tevreden is met de lage bezoek frequentie dan is er ook niks aan de hand. Immers als beide partijen hiermee tevreden zijn.
Het ligt anders als oma wel graag zou willen dat iemand vaker langskomt. Als je weet dat oma de bezoekjes op prijs stelt en graag wilt dat je vaker langskomt dan is het toch egoïstisch om dat niet te doen? Ik weet niet welk woord je daar anders voor wil gebruiken. Je doet het immers niet omdat je geen zin hebt.
15-20 km is natuurlijk prima op de fiets te doen. Als jullie geen auto hebben dan zal je inderdaad vaker moeten fietsen of met de bus naar anderen toe.Of je neemt een keer een taxi. Ik kan me best voorstellen dat je dan minder vaak gaat maar 15-20 km is ook geen wereldafstand. Ik weet dat het zonder auto lastiger is. Ik mocht een paar jaar vanwege medische omstandigheden niet auto rijden. Het went echter wel om alles met de bus, lopend en taxi te doen (fietsen kon ik ook niet in die periode). Het kost alleen meer tijd.
En het is wel zo dat als je zelf weinig wilt investeren in anderen die anderen op een gegeven moment ook ophouden met in jou te investeren. Dat zal niet voor ouders gelden waarschijnlijk maar wel voor verdere familie. Daarnaast ben ik me ook bewust van hoe belangrijk het is om dit aan de kinderen te voorleven. Ik heb mijn moeder vroeger altijd voor mijn oma zien zorgen. Die vanzelfsprekende zorg wil ik ook over brengen naar mijn kinderen. Dat je zorgt voor hun die zwak, oud, ziek zijn. Dat je gul met je tijd omgaat naar andere mensen omdat anderen er toe doen en belangrijk zijn. Dat soort dingen.
ja mee
Naar opa en oma's altijd mee. Die zijn 76 en 81 en die willen hun klein kinderen ook graag zien.. Aan mijn kant is dat niet zo erg voor de kinderen want mijn broer zijn kinderen zijn ongeveer net zo oud als de onze. Dus altijd wel gezellig met het puber spul. Aan mans kant is het minder gezellig want onze kinderen zijn nog jong en die van zijn broer en zus zijn al volwassen met eigen kinderen. Naar ooms en tantes zijn ze tot nu toe wel meegegaan wij wonen op 100 km van familie af en dan vind ik het heel ver weg als ze alleen zitten.. Je bent niet 1,2,3 thuis.
Oma van mans zijde heeft eens laten vallen dat het wel heel druk was als wij met z'n allen kwamen en regelmatig gaat dan man alleen met 1 kind. Dat wisselt dus. Helaas is dus even langs wippen niet echt een optie. De tip van het shoppen oid hou ik ingedachten. En ik vind ook als kinderen zelfstandig zijn en opa en oma's zouden nog leven dat ze die toch zeker wel op een verjaardag moeten zien..
Het leven is namelijk niet altijd wat jij wilt.. Soms moeten dingen ook gewoon.
Hier ook
Hier gaat puber van 14 ook mee naar opa's en oma's. Dat vindt ze zelf ook prima. Laatst ging ze zelfs spontaan een keertje mee toen wij gingen. Ze mocht toen thuisblijven, haar broertje was uit logeren, maar ging wel mee.
Naar overige familie hoeft ze niet meer verplicht mee. Zij hebben zelf al oudere kinderen die vaak ook niet meer mee komen. Bij 1 gezin gaat ze soms nog mee omdat ze met haar nicht daar wel goed contact heeft.
Soms heeft dochter ook weleens een andere activiteit, zoals laatst op de verjaardag van mijn vader, dan gaat ze dus ook niet mee. Doen mijn ouders gelukkig ook niet moeilijk over.
En over shoppen
Dat moet dan wel net kunnen. Wij hebben familieleden die of in hele kleine dorpjes wonen of in nieuwbouwwijken met niets in de buurt. Dan lukt shoppen ook niet erg natuurlijk.
en bezoekjes aan vrienden dan?
Ik merk dat ik er moeite mee heb dat kinderen (bijna pubers 12 en 10) van onze vrienden soms geen zin hebben mee te komen naar bv een verjaardag bij ons terwijl wij kinderen in dezelfde leeftijd hebben. Vriendin zegt: ik heb het gevraagd ze hebben geen zin. Mijn stelling is: ik vraag niet, bij ons is het een mededeling: we gaan straks naar verjaardag van xyz. Het kan voorkomen dat kind zelf een partijtje of iets heeft maar geen zin is geen argument.
Hoe is dat bij jullie?
wie is er dan jarig, guera?
Ik vond het vroeger altijd verschrikkelijk, verplicht met zo'n kind van dezelfde leeftijd optrekken. Dus voor mij zou dat dan weer geen argument zijn.
en wie is er bij jou jarig dan? waar heb je moeite mee, met het feit dat die kinderen een eigen keus hebben, of dat jouw kinderen zonder vermaak zitten?
Wij of kids
Pug kan bij alle verjaardagen zijn. Maar in principe die vd kids. Wij vieren onze verjaardag als volwassene meestal met borrel voor volwassenen. Ik vind het echt ongezellig en een beetje raar dat geen zin een argument met dit soort dingen is. We willen ook weleens afspreken met de gezinnen (paar stellen) en dan is het ook weleens de mededeling ; onze kids zijn er niet bij. Geen zin.
Ik vind dat raar. Ik heb ook weleens geen zin ergens in. Wat doen ze dan. Thuis op de computer hangen? Mijn kinderen vermaken zich heus we.... Ik weet niet. Ik vind het gewoon typisch en zou niet in mij opkomen
pug
Aanvulling. Ze kunnen het echt wel met elkaar vinden. Gaat het niet om. We gaan ook weleens met elkaar op vakantie. Maar misschien ben ik te streng of stel ik teveel prijs op dit soort wederzijdse bezoekjes en momenten. Zo vaak zien we elkaar niet.
maar
Het is toch ook ongezellig als ze er wel zijn en ze hebben overduidelijk geen zin?
Ik zou het overigens wel vreemd vinden als je bv. met hele gezinnen de afspraak maakt om met kinderen te komen, en de kinderen komen dan ineens niet. Ik zou er dan vanuit gaan dat de kinderen al in de planfase al geconsulteerd zijn en ja hebben gezegd, en dan kunnen ze later niet ineens meer nee zeggen. Tenminste, ik vind dan dat ze op die leeftijd wel betrokken moet worden bij het plan, dus als je uitgenodigd wordt mét kinderen, je voor je ja of nee zegt, eerst je kinderen hebt geraadpleegd. Voor een gewone verjaardag vind ik 1 afgevaardigde van het gezin ook wel voldoende.
geen zin
Is ook een argument als ze niet eerlijk durven zijn over de echte reden en dat kan zowel bij die kinderen als bij hun ouders liggen.
tja
Misschien heb ik zelf hele makkelijke kinderen ofzo. Die maken er wel wat van waar ze zijn. Ze zijn 10 en 12. Ik vind dat niet echt een leeftijd voor geen zin eerlijk gezegd. Maar goed zal wel komen omdat ik dat niet ken van mijn eigen kinderen. Ik vind ook echt dat geen zin niet geaccepteerd hoeft te worden. En dan lekker mokken als machtsmiddel zeker. Zijn we gauw klaar en heb ik de eerstvolgende keer ook geen zin in het pretpark. Ik blijf erbij. Geen zin is gewoon geen argument. Het Is saai. Ze zijn onaardig. Ik ben moe. Ik had een ander plan. Ok daar kunnen we het over hebben. Geen zin ben ik allergisch voor denk ik.
guera
Precies, die kinderen vinden het saai, vinden jouw kinderen onaardig of zijn moe en hun ouders zeggen dan dat ze geen zin hebben.
pieter
Zeg dat dan gewoon!
Overigen geloof ik dat niet. Ouders vragen niet door. Gewoon geen zin wordt geaccepteerd.
guera
hoe weet jij dat nou?
en daarbij: je hoeft helemaal niet eerlijk te zijn want wat kun jij er dan aan doen als ze geen zin hebben en jouw kinderen niet leuk vinden?
dat wil je toch niet weten van elkaar, jij bent toch bevriend met de ouders en die verstandhouding wil je goed houden. Die kinderen, da's toeval als dat leuk is.
gr Angela
"Ouders vragen niet door. Gewoon geen zin wordt geaccepteerd."
Nou ja, dat kun je alleen maar weten als je doorvraagt en daardoor je afkeuring laat blijken. Grote kans dat die kinderen dat thuis ook weer meekrijgen en de volgende keer ook weer geen zin hebben om mee te moeten naar iemand die vindt dat ze niet 'geen zin' mogen hebben.
de waarheid zal
In het midden liggen. Mijn kinderen hebben ook weleens geen zin omdat ze met iets anders bezig zijn. Dus kind is met vriendje aan spelen. Het Is tijd om naar verjaardag te gaan. Ik zeg vantevoren het Is bijna tijd. Vriendje gaat naar huis. Bij anderen wordt geen zin blijkbaar geaccepteerd, want tuurlijk kind is leuk met ander aan spelen. Dat begrijp ik ook dat dat jammer is dat je dan wegdoet maar bij anderen is het blijkbaar ok niet mee te gaan en met vriendje thuis te blijven. Ik vind dat voor 10 of 12 jarigen niet acceptabel. Maar goed blijkbaar ben ik niet de enige. En ze vinden onze kinderen wel leuk want komen soms ook op kinder partijtje. Of komen weleens hier spelen. Het Is puur dat ze even op dat moment iets anders aan het doen zijn.
