Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op

Pubers en arts

Binnenkort heb ik vanuit mijn werk te maken met het onderwerp 'pubers en huisartsen'. Ik ben eigenlijk benieuwd of jullie weten hoe je puber aankijkt tegen een bezoek aan de huisarts. Wat vinden ze prettige communicatie met de arts, wat valt absoluut verkeerd, zouden ze bepaalde zaken anders willen?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Pubers met ouders

Mijn pubers gaan nooit zonder mij naar de dokter. Dat komt niet in ze op. Als ze iets mankeren komen ze toch eerst naar mij toe of iets valt mij op.
Bovendien hebben wij een zorgdossier dus blijf ik ze monitoren tot ze 18 zijn. We hebben een aardige nononsens huisarts en dat is prima. Gelukkig laat ze de sociale en emotionele onzinvragen aan mij over.

Jip

Jip

09-08-2012 om 07:52

Hier

De oudste puber is al in geen jaar of tien bij de huisarts geweest dus eerlijk gezegd geen idee hoe die er tegenaan kijkt. Met de jongste puber ga ik altijd mee maar zij doet altijd zelf het woord. Ze wil graag dat ik meega om eventueel dingen aan te vullen die ze zelf vergeet. Onze huisarts is rustig en stelt eigenlijk nooit rare vragen. Overigens zou ze liever een vrouwelijke huisarts hebben als ze de keus had.

Marieke

Marieke

09-08-2012 om 09:29

Hier

Hier gaan ze niet vaak maar als ze gaan, vraag ik of ze willen dat ik meega of niet. Dat houdt in dat ik steeds minder meega. Als ik nog wel meega, dan laat ik kind het woord doen en vul soms wat aan.

ilsepilse

ilsepilse

09-08-2012 om 09:31

Niet alleen

ik wil altijd wel weten wat er aan de hand is meestal ga ik wel mee, de oudste wordt nu 18 die gaat uiteraard nu wel alleen.
Ik dacht dat je tot hun 15e kinderen moet begeleiden naar een huisartsbezoek hoorde ik ?

Fiorucci

Fiorucci

09-08-2012 om 10:15

Niet alleen

Ik ga altijd mee. (Ook met mijn oudste van 20, maar hij heeft epilepsie dus dat zijn vaak toch wat belangrijkere zaken die besproken moeten worden, vandaar.)
Mijn twee jongsten van 12 en 15 vinden het fijn als ik mee ga, en stellen het erg op prijs dat onze huisarts vooral met henzelf in gesprek gaat. Ik ben er alleen bij voor evt. aanvullingen.

Maylise

Maylise

09-08-2012 om 10:39

Mee

Ik ga eigenlijk altijd mee. Als we gaan dan is er ook echt iets dus dan wil ik wel hierbij aanwezig zijn. De enige uitzondering is als ze een medisch certificaat voor sport of zo nodig hebben. Dan gaan ze vaak alleen want dat is echt een kwestie van minuten. Bij serieuze medische zaken ga ik altijd mee. Dat willen ze ook graag overigens.

Nuchterheid, discretie en niet te veel doorvragen maar ze wel serieus nemen is het meest belangrijke. Ze niet als onmondige kleine kinderen behandelen maar als serieuze gesprekspartner. Het gaat tenslotte om hun lichaam.

Moet "klikken".

Oudste is al in geen 10 jaar bij de dokter geweest, dus van die weet ik het niet.
Jongste is vrij vaak geweest. Ik ga altijd mee (zowiezo ivm de afstand) ze doet zelf het woord en ik vul af en toe aan of help haar herinneren.

Wat zij het belangrijkst vind, is dat ze zich prettig voelt bij de arts. Over ruim een jaar, krijgt ze een andere arts, wat ze nu al niet fijn vind, want dan is het weer afwachten hoe het klikt.

Verder vind ze het fijn dat er actie ondernomen wordt en niet van; kijk het nog maar een weekje aan ofzo. (dat aankijken doen we zowiezo al, dus dat hoeft dan niet nog langer)

Ook mee op verzoek

Oudste van 18 wil nog steeds het liefste dat ik mee ga. Ik wil eigenlijk dat ze alleen gaat...en probeer dat ook te stimuleren. Bij sommige dingen gaat ze alleen (hardnekkige verkoudheid de hele winter, orthodontist, b.v.) bij andere dingen ga ik wel mee...Bij spannende dingen (uitslag van huidonderzoek b.v. of moedervlekje weghalen) wil ze vooral dat ik meega.
Ja die zijn er nog wel eens...Ze heeft nogal eens huidproblemen. Dus moet er soms wel een doktersbezoek gebracht worden.
Echt ziek is ze (gelukkig) nooit...kan me niet herinneren wanneer dat voor het laatst was.
En hoewel ik stimuleer dat ze alleen gaat...vind ze het erg moeilijk. Ik laat haar wel zelf het woord doen, dat doet ze ook wel zonder problemen. Het is meer dat ik haar handje moet vasthouden, zo'n verhaal...
Hoewel ze in het dagelijks leven helemaal geen pieper is...met blaren op de voeten liep ze laatst nog gewoon door, niks van gemerkt zei ze
Maar bij 'enge dingen' ga ik dus nog steeds mee.
Ze maakt wel zelf een afspraak, met mij erbij als ik per se mee moet.
groeten albana

Mama 5

Mama 5

09-08-2012 om 11:16

Antwoorden

Mijn pubers gaan het liefst niet, maar soms is het toch nodig.
Ze vinden het prettig als de huisarts open communiceert, ze serieus neemt en ze zelf betrekt in de afwegingen die er te maken zijn.
Ze willen het gevoel hebben dat zijzelf kiezen voor een bepaalde behandeling. Dat zij dus de controle hebben over wat er gebeurt met hen. (logisch)
Ze zouden het heel vervelend vinden als de huisarts grapjes gaat maken (grapjes van volwassenen zijn per definitie 'lame') en als die met mij gaat spreken over hun rug. Maar onze huisarts doet dat soort dingen gelukkig niet.
Ze gaan tot nu toe nog met mij, maar weten dat ze altijd zelf een afspraak mogen maken en zelf mogen gaan. Vooral als ze zich ergens zorgen over maken en er met ons als ouders niet over durven te praten.
Oh ja, ze vinden het heel erg belangrijk dat de huisarts zijn beroepsgeheim zeer serieus neemt.
Ze willen bijvoorbeeld niet meer naar de schoolarts, omdat die op school in overleggen zit. Daar kun je dus niet meer op vertrouwen in hun ogen. Een huisarts moet onafhankelijk en betrouwbaar zijn.
Ze wilden ook onder geen beding in het landelijke EPD, vol overtuiging bezwaar gemaakt.

Zilli

Zilli

09-08-2012 om 11:20 Topicstarter

Dank en aanvullende vraag

Dank voor jullie reacties! Een aanvullende vraag (voor wie zin heeft er verder op in te gaan);
Kun je specifiek aangeven welke communicatieve vaardigheden als prettig worden ervaren in zo'n consult? En is er ook iemand die negatieve ervaringen heeft mbt huisarts en pubers?

Pubers vinden

Mogelijk is het handiger om aan pubers zelf te vragen hoe ze graag benaderd willen worden door de huisarts en wat hun positieve en negatieve ervaringen zijn.
Daar zijn vast andere vindplaatsen voor.

Zilli

Zilli

09-08-2012 om 19:34 Topicstarter

Annej

Ja, dat doe ik ook. Ik werk in het middelbaar onderwijs dus dat komt wel goed. Ik ben alleen ook benieuwd , om een compleet beeld te krijgen, naar wat ouders hierover zeggen, hun ervaringen.

Duidelijk

dochter vindt het belangrijk dat ie meteen wat onderneemt want zo vaak komen we niet.
Ze ging laatst wel alleen, de eerdere afspraak hadden we wel samen gedaan en was zo klaar. Ging prima zei ze, weinig vragen terwijl ik graag wat meer had geweten
Negatief? Ja. dochter had al heel jong veel acne en arts zei: tja dat hoort erbij, das pubertijd...en dag hoor.
Ze voelde zich echt vervelend en ik ook, pas na een maand of 9 toch weer naar de (andere) huisarts en die reageerde: meid, hier gaan we wat aandoen want dit hoeft niet, daar is wat aan te doen.
Dat wil ze dan horen en ze was helemaal opgelucht( en ik baalde dat we hem niet maanden eerder hadden gehad).

Puberervaring

Nou, hier dan toch even een puberervaring.
Zoon is bang voor sociale oordelen van de huisarts. Bijvoorbeeld over de piercing bij zijn lip die hij sinds zijn 16e verjaardag heeft.
Vindt zijn huidige huisarts zakelijk, dat is goed, maar had liever wat meer ontspannen grapjes gehad. Maar dan wel grapjes die hij kan waarderen. Geen grapjes over zijn edele delen of zo. Hij wil ook geen SOA-test of zoiets bij de huisarts doen.
Zoon was verrast toen hij hoorde wie zijn huisarts was. Hij had haar nog maar 1x bezocht in het kader van de verlenging van zijn lgf en dacht dat zij een counselor was.

Zilli

Zilli

10-08-2012 om 21:38 Topicstarter

Dank annej

Dt over die sociale oordelen, die is goed om te horen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.