Pubers en familiebezoek
Ik heb 3 kinderen tussen de 14 en 17. Pubers dus. Die hebben niet altijd zin om mee te gaan naar de verjaardag van oom, tante, neef, nicht etc. Naar oma en opa gaan ze meestal wel mee want ja, die zijn oud en een van de twee is wat dementerend en hoewel ze dat raar en moeilijk vinden, realiseren ze zich wel dat die nu nog weet wie ze zijn maar dat dat ook zo over kan zijn. Bij de rest gaan ze af en toe mee, als ze kunnen.
Maar naar 1 oom en tante krijg ik ze niet mee. En die 2 zijn er het meest van allemaal op gesteld dat ze meekomen. Waarom die dat willen, weet ik niet want de kinderen van de aangetrouwde tak, zeg maar, komen ook nooit mee. Ze hebben zelf kinderen die een jaar of 5 jonger zijn. Binnenkort worden we weer verwacht op te komen draven. Geen feest, gewoon alleen de familie. De vorige keer zijn de kinderen na lang aandringen van mij mee geweest, dus nu zijn ze er weer een keer of 3 vanaf, is hun redenatie.
Hoe doen jullie dat?
ik vind juist belangrijk
dat kinderen andere waarden leren mbt sociaal contact. Dat je dat doet omdat je (beide partijen) dat wilt en er plezier aan kunt beleven. Ik vind de vergelijking met een vergadering erg krom. Een vergadering is hopelijk zinvol, en anders klopt er iets niet. Sociaal contact is mi alleen maar echt zinvol als je het beiden graag wilt.
Als mijn kinderen ervoor kiezen iets op dat gebied te doen wat ze niet willen maar puur omdat 'dat zo hoort' oid, prima, maar ik zal ze hier niet toe dwingen. Wel toe stimuleren als het voor de ander echt belangrijk is. Vaak is het dat helemaal niet, gok ik zo. (Meestal was er dan al een beter contact en gebeurde het vrijwillig...)
Belangrijk voor die ander
Veel mensen beargumenteren hier dat je als puber ook maar eens wat voor een ander moet doen en dus verplicht mee moet gaan naar mensen waar je geen band hebt.
Ben helemaal voor dingen over hebben voor een ander, maar ik vraag me af, wat heeft die ander eraan? Aan een gast die alleen maar mee is uit verplichting? Zou ik denken: blijf maar lekker thuis.
Pug
"Bij sommige familie zitten ze de hele tijd op hun schermpje en bij de andere familieleden praten ze en doen ze mee en talen ze niet naar schermpjes."
Zo herkenbaar. Bij sommigen snak ik bij de ronde kopje koffie al naar een biertje..
Oh, die-en-die heeft een nieuwe auto? Met xenonlampen? En grotere velgen dan normaal? En daarvoor had ie ook al een grote Audi? Goh, interessant. Waar die en die het allemaal van doet? Geen idee.
Oh, werkt hij voor Shell? En zijn vrouw is thuis? En ze heeft een nagelsalon? En die spullen kosten echt wel dui-zen-den euro’s? Want dat heb je je laten vertellen door Mien van Sara, bij de tandarts? Ja dan zal ie wel goed verdienen. Ja, de tandarts is tegenwoordig ook schan-dal-lig duur. Een gostpe, dat is het.
Oh wil je nieuwe sierbestrating in je tuin? Interessant, vertel meer.. Heeft de buurvrouw ook nieuwe sierbestrating? Goed dat ik dat weet.. Heeft de Praxis leukere modellen tegels dan de Karwei? Wist ik niet, er gaat een wereld voor me open..
Bij de ander raak ik aan de praat en vergeet ik de tijd, de hapjes en de drankjes helemaal 
nou...
Als ik bezoek zou krijgen dat vervolgens op een schermpje gaat zitten turen, dan heb ik veel en veel liever dat ze maar thuis blijven!
LOL Jippox
Ja maar jij zet vast geen roulerende compilatie van je vakantiefoto's op de tv aan verplicht je verjaardagsgasten daarnaar te kijken! (Met de bank zo opgesteld dat je allemaal naast elkaar zit en maar 1 richting op kan kijken.)
Toen heb zelfs ik mijn tablet erbij gepakt.
pug
Eh nee, dat doe ik inderdaad niet 
zelf zit ik dat wel uit, kinderen hoeven niet
Zelf zit ik zo'n dia show wel uit (soms met moeite) een ander zIjn vakantie foto's zijn best leuk als het er geen 2000 zijn. Van mijn kimderen verwacht ik niet dat ze daar belangstellend naar kijken, die mogen een schermpje of weg uit de kamer.
Gebrek
Het zou voor mij zeker een teleurstelling zijn als mijn kinderen niks zouden geven om hun familie en daar niet heen willen. Natuurlijk snap ik prima dat ze niet enthousiast zijn om 5 uur in de auto te gaan zitten om een achterneef te bezoeken die ze helemaal niet kennen. Dan wil ik best een keer een smoes verzinnen (mijn man wil echter meestal dat ze dan toch mee gaan en aangezien het zijn familie betreft wint hij)
Maar de familie die dichtbij staat en met name de oma's/opa's vind ik wel een ander verhaal. Ik zou zeer teleurgesteld zijn in hun egoïsme als ze niet uit zichzelf regelmatig langs zouden gaan en als ze problemen zouden maken als we naar familie gaan. Ik hoop dat mijn kinderen de waarde van familie kennen en begrijpen.
Daarnaast hoop ik ook dat ze wat geduld hebben voor met name de oudere familie leden die misschien niet zo spannend (meer) zijn maar die wel uitkijken naar hun bezoek. Ik zou het egoïstisch vinden als ze dan niet mee willen.
Maar zeker oma regelmatig bezoeken vind ik de normaalste zaak van de wereld. Oma woont vlak in de buurt dus daar kunnen ze echt wel een paar keer per week even langs gaan.
Daarnaast hebben ze een oudtante die zelf nooit kinderen en kleinkinderen heeft gegeven en ik vind het ook fijn dat ze vanzelfsprekend ook regelmatig daar langs gaan. Deze oudtante heeft weinig nabije familie meer en kan fysiek nauwelijks meer wat. Bezoekjes zijn dus zeer belangrijk voor haar.
Maar afgezien van oudere en kwetsbare mensen vind ik het ook vanzelfsprekend dat ze meegaan naar ooms en tantes, neven en nichten als daar iets te vieren is of als we speciaal worden uitgenodigd. Ook als het saai is of je liever wat anders wil doen. Familie is toch echt van waarde voor ons en dat wil ik ook overdragen op de kinderen.
Jaina
Met zoveel familieleden ben je dan toch ieder weekend bezig om ergens heen te gaan?
Mijn man heeft 4 familieleden (2 stellen), en ik heb 4 volwassen familieleden en dan nog 4 kinderen daarvan. Gelukkig viert de helft z'n verjaardag niet, maar bij een deel van de andere verjaardagen zijn we verhinderd door sportwedstrijden (en zij bij ons soms ook).
cultuur
zo zie je maar, de een leeft veel meer in een familiecultuur dan de ander, en de een heeft ook meer familieleden dan de ander.
Maar altijd geldt: hoe minder je elkaar ontmoet en het leven deelt, hoe minder je met elkaar hebt en hoe ongemakkelijker het contact wordt.
Allerlei gepraat over koetjes en kalfjes, of nee auto's en tuinsteentjes, is oppervlakkig, maar het is best mogelijk eens een spa dieper te steken als je die fase gehad hebt,
Pug
Als ze allemaal redelijk in de buurt zouden wonen dan zouden we inderdaad meerdere dagen per week ergens op bezoek moeten. Echter er woont niet eens zo veel familie hier in de buurt. We hebben overigens de meeste weekenden wel bezoek of dat we zelf ergens heen gaan.
Bromvlieg
Dat is inderdaad waar. Hoe minder je elkaar ziet hoe moeilijker het vaak is om echt contact te maken. Zeker als de klik van nature niet zo heel sterk is wordt het dan lastiger om een gesprek te voeren. Je weet minder van elkaars leven af en dan blijf je hangen in oppervlakkigheden. Bovendien kan je bepaalde zaken en gedrag ook beter plaatsen als je weet wat er in iemands leven speelt.
Ik kwam
Ik kwam heel graag bij mijn grootouders, zelfs op de leeftijd dat ze misschien voor anderen niet meer zo interessant waren. Vreselijk trouwens als mensen zo over je denken.
Mijn opa was me er eentje, die kon vreselijk fel en rechtlijnig discussieren en steeds minder mensen gingen met hem in gesprek.
Wat ik heb gedaan is mijn opa laten vertellen, zijn mening laten ventileren en naar hem geluisterd en niet als een kemphaantje met hem in discussie gaan. Hij woonde alleen, daar waar iedereen zijn mening in een gezin kan delen, kon hij dat met bijna niemand en met wie hij het wel kon, die wilden niet meer met hem in gesprek.
Afgeserveerde oude man.
Ik ben, om hem bezig te houden ook met hem gaan schrijven. Dan stelde ik hem vragen over het leven of het leven na de dood en hoe hij het voor zich zag.
Hij was dagen bezig met antwoorden en ik heb zoveel van hem geleerd. Alle brieven had ik nog en hij is voor me gaan dichten, over wat hij kon zien uit het raam.
Toen hij overleed had ik oprecht verdriet.
In tegenstelling tot die neven en nichten die hem als afgeserveerd, oud, saai en vervelend zagen. Die trouwens wel heel snel het huis hadden leeggehaald.
En dat heb ik geleerd van de bezoeken waarbij ik als puber tot en met het zelf krijgen van kinderen meeging naar mijn opa. Ik heb geleerd hem als waardevol te zien, zelfs daar waar anderen dat niet meer zagen.
Bromvlieg
Allerlei gepraat over koetjes en kalfjes, of nee auto's en tuinsteentjes, is oppervlakkig, maar het is best mogelijk eens een spa dieper te steken als je die fase gehad hebt,===
Bij mijn ouders was het haast noodzaak om over koetjes en kalfjes te praten, omdat je anders ik weet niet wat voor gezever kreeg over de serieuzere zaken. Het móest dus wel. En dat is ook akelig, kan ik je vertellen. Met mijn schoonmoeder kreeg je het ongelooflijk aan de stok over godsdienst als je haar geen gelijk gaf. Ze snapte dat gewoon niet. Zo vallen er regelmatig onderwerpen af die het gesprek onaangenaam maken. Dat heeft dus niet met fases te maken, maar met kennis van de eigenschappen van een familiebezoek.
Kaaskopje
Als mijn vader komt open ik de facebookgroep 'je bent een ..... als' over zijn woonplaats (dus bijv je bent een Alkmaarder als...). Er worden zoveel foto's op gezet en daar heeft hij van alles over te vertellen. Ook ideaal voor de pubers hier en elke keer zijn dat leuke gesprekken.
Jaina
Misschien laten mensen als ik, hun kinderen in jouw ogen wel te vrij in bepaalde keuzes, maar in jouw reacties lees ik wel erg vaak dat de kinderen geen keus hebben, omdat je man en jij nu eenmaal bepaalde opvattingen hebben. Ik heb daar moeite mee. Ik respecteer die mening, maar ik krijg het er spaans benauwd van om eerlijk te zijn. Ondanks dat mijn dochters minder verplichtingen hadden door onze opstelling hierin, zijn het hele sociale vrouwen geworden, die zich keurig weten te gedragen als ze iets tegen hun zin moeten doen. Misschien omdat wij daar toch een tussenweg in volgden en waarschijnlijk ook omdat ze op allerléi vlakken hebben geleerd dat ze niet alleen op de wereld zijn.
Ik vraag me ook een beetje af waarom het eenrichtingsverkeer moet zijn bij contacten waar de ene helft niets heeft met de andere helft. Hoe komt het dat de ene helft geen band heeft met de andere en er daardoor niet graag heengaat? Mijn zus, bijvoorbeeld, kwam hier vroeger naar onze verjaardagen als het praktisch was voor haar om op dat moment te komen. Onderweg of op de terugweg van haar werk bijvoorbeeld. Aardig dat ze kwam hoor, ze nam de moeite tenslotte, maar ik had het nóg meer gewaardeerd als ze niet toevallig toch in de buurt was geweest. Is het dan gek dat wij tenslotte concludeerden dat het ook niet erg was als wij niet ons hele gezin daarheen hoefden te verschepen als daar iets te vieren was. Toen mijn zus en haar gezin verderweg gingen wonen, hoefden de kinderen daarom niet meer mee, als ze geen zin hadden. Zo gaan die dingen soms.
moeite
Je kán inderdaad heel veel moeite gaan doen om een klik te forceren met mensen met wie je dat niet va naturel hebt. Maar waarom zou je? Omdat je een oma deelt?
Ik breng mijn kostbare tijd liever door met mensen die wel een lach op mijn gezicht doen toveren, die uit zichzelf praten over dingen die ik ook leuk vind.
Las laats een lijstje over dingen die ouderen met het verstrijken van de jaren geleerd hadden. Een van die dingen was om niet meer energie te stoppen in ‘negatieve’ relaties , en in plaats daarvan om te gaan met mensen wier aanwezigheid jou op doet laden..
'waarom zou je?'
omdat je extra waarde gaat ervaren van iets wat je moeite heeft gekost.
Maar nou gaan we wel heel ver in deze discussie over pubers die niet zoveel lol hebben in familiebezoek. Zoals ik eerder al schreef: doseren, Overdaad schaadt.
Het kan geen kwaad nu en dan tijd te steken in iets waar je eigenlijk helemaal niet zoveel zin in hebt. Dat hoort bij het leven.
moeite
‘omdat je extra waarde gaat ervaren van iets wat je moeite heeft gekost.
Zo kun je elke zinloze activiteit wel goedpraten.
Ik steek liever moeite in iets wat me wel iets oplevert: een goede vriend, een leuke hobby of mijn eigen ontwikkeling.
Totaal zinloos om je tijd te gaan verdoen met mensen met wie je weinig hebt. Na tig jaar gedwongen bezoekjes weet je dat echt wel! Puur en alleen omdat zij een foto van hetzelfde setje grootouders op hun schoorsteenmantel hebben..
En om on-topic te blijven, dat zou ik pubers ook niet aan willen leren. Voor sommige mensen kost het jaren om het weer af te leren, tijd steken in relaties die je weinig opleveren Het leven is daar te kort voor!
leuke nick trouwens
Fakebook.
Iemand zei laatst dat media als facebook ontzettend slecht voor pubers zijn, omdat iedereen zijn/haar leven zo bruisend sprankelend succesvol etaleert. De werkelijkheid is anders.
Bromvlieg
Dank je 
Bromvlieg
"Iemand zei laatst dat media als facebook ontzettend slecht voor pubers zijn, omdat iedereen zijn/haar leven zo bruisend sprankelend succesvol etaleert. De werkelijkheid is anders"
Nou, inderdaad, zit je daar weer bij je suffe opa en oma, ipv wat spetterends te doen
suffe oma
Volgens mij kan dat best meevallen, suffe oma en opa. Bij ons vinden ze de ooms en tantes eerder suf en saai.
En laatst zag ik in een "hipster"restaurant een stel van begin 20 dat oma (een echte, met bijna wit haar en rollator) uit eten had genomen. Ze hebben de hele avond geanimeerd met elkaar gesproken. Zo kan het dus ook.
idd
En daarbij hoef je natuurlijk niet zelf altijd overal winst uit te halen eer je iets (voor een ander) doet. Winst is niet altijd zichtbaar.
Ik denk dat er her en der schrijnende verhalen tussen moeten zitten als ik het zo lees. In zulke gevallen zul je als vanzelf bijstellen hoe je in die relatie staat en daar wel of niet iets mee doen.
De gemíddelde relatie met ouders en grootouders, familie, is denk ik een stuk beter en in een ander aantal gevallen gewoon goed.
Dan mag een puber best iets voor een ander over leren hebben.
Het zou toch van de gekke zijn dat oud per definitie suf, saai, stom betekent en dat je alleen meetelt als je nog een heel actief leven hebt?
Want iedereen weet toch dat die dag voor de meesten onder ons gewoon vanzelf komt? En maakt dat je waardeloos en niet waard om van te houden, om te geven, aandacht te krijgen?
En als kinderen dat al niet van de ouders meekrijgen, hoe moeten ze dat dan leren? Want dan komen ze later ook niet bij jou; een grijze oude taart die denkt dat ze het allemaal goed gedaan heeft met haar kinderen en er altijd voor ze is geweest, maar die toch alleen achterblijft.
Eenzaamheid is een killer.
