Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op
Watnu

Watnu

09-12-2008 om 11:37

Pubers en scheiden

Wij hebben recentelijk besloten uit elkaar te gaan (nou ja, ik). Dit hebben we zoon van 12 ondertussen verteld. Ik zag er erg tegenop en had verwacht dat hij er veel verdriet van zou hebben. Tot nu toe reageert hij er echter amper op. Hij zei dat hij het wel aan had zien komen en heeft het vooral over de indeling van zijn toekomstige kamer in mijn huis straks.
Verder heeft hij geen behoefte om er over te praten zegt hij, en pogingen van mij om dat wel te doen worden geirriteerd weggewuifd.
Voorlopig wonen we nog in 1 huis tot ik iets gevonden heb. Komt de reactie pas als het straks echt zo is, of zijn pubers zo praktisch?! Hoe kan ik hem wat meer aan het praten krijgen, en moet ik dat willen?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Pubers en praten

ook wij zijn gescheiden toen onze twee kinderen 12 jaar waren.
ze reageerden bijna onverschillig,alsof het ze niets deed,tot het moment dat we echt gingen verhuizen.
hun nieuwe kamers opknappen en het verhuizen ging nog vol enthousiasme,daarna werd het moeilijk.
alsof ze toen pas beseften wat het inhield dat hun ouders uit elkaar gingen.
kinderen leven in het moment,bij de dag,ze kijken niet vooruit .
zoon werd na de verhuizing alsmaar stiller en stortte zich volledig op zijn nieuwe school.het enige wat hij deed was leren leren leren.
dochter werd heel dwars en moeilijk in gedrag.
hou je zoon goed in de gaten,als het echte besef komt,zorg dat je er voor hem bent.je kan hem nooit dwingen om te praten,maar reken erop dat het zeker wel iets met hem doet,sterkte er mee!

Watnu

Heeft je zoon duidelijk meegekregen dat jullie relatie niet meer liep zoals het zou moeten? Ruzies, discussies of juist stiltes tussen jou en zijn vader? Onprettige sfeer in huis?

Ik kreeg dat vroeger heel erg mee van mijn ouders, ookal wilden ze dat niet. Ik was daarom juist blij dat ze eindelijk uit elkaar gingen, keek uit naar de rust in huis, geen ruzies meer, niet meer bang hoeven zijn dat ik ze kon horen ruzien als ze dachten dat ik sliep. De "klap" is bij mij nooit gekomen, ik was alleen maar opgelucht. Misschien ervaart jouw zoon ook wel iets dergelijks.

Tinus_p

Tinus_p

10-12-2008 om 10:01

Verwerkingsdwang

Watnu:
"Hoe kan ik hem wat meer aan het praten krijgen, en moet ik dat willen?"
Je kunt iemand niet dwingen om te verwerken, zo simpel is het. Verwerken gaat niet op commando.

Watnu

Watnu

11-12-2008 om 00:11

Oke

Het advies is dus om hem nu maar even een beetje te laten gaan. Dat zal ik dan doen, al vind ik het moeilijk. Ik wil hem graag steunen, maar ik heb het gevoel dat hij me niet toelaat.

Ellen Wouters

Ellen Wouters

11-12-2008 om 10:31

Steunen

"Ik wil hem graag steunen, maar ik heb het gevoel dat hij me niet toelaat."

In jouw beleving is steunen dus met hem over zijn emoties praten. Maar dat wil hij niet. Niet zo gek voor een jongen van die leeftijd.
Maar er zijn toch nog meer manieren waarop je hem kunt steunen? Dat hoeft toch niet per se met veel serieuze gesprekken?

Groet, Ellen

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.