Pubertijd, hoe lang duurt dat?
Onze dochter wordt over een paar weken 14 en pubert. Het is allemaal nog best te doen, ze zit vooral op haar kamer te Skypen met vriendinnen. Nog niet echt nare dingen gehad.
Maar ik vind er echt geen reet aan zo. Wil niks meer met ons, zeker niet met broertje. Een gesprek voeren is onmogelijk. Op vakantie gaan vond ze ook niet leuk, maar een kamp is ook stom. Alles is gewoon stom.
Ik weet dat het erbij hoort, ze maakt zich los van ons enz. Maar hoe lang gaat dit ongeveer duren? En is het verstandig om haar af en toe min of meer te dwingen leuk met ons mee te doen of kunnen we haar maar beter gewoon met rust laten en af en toe een beetje bijsturen?
Puberteit
Met eit. Is per kind verschillend. Het kan zo weer voorbij zijn maar je hoort ook wel van 18 plussers die nog puberstrontvervelend zijn. En de één maakt zich alleen maar wat los van de ouders en trekt meer naar vriendinnen, de ander gaat volop rebelleren.
Af en toe dwingen wat leuks te gaan doen zou ik zeker doen. Voor een middagje winkelen en naar de Starbucks zijn ze na wat gemor meestal wel te porren. Tip: vooral niet laten blijken dat je haar maar ongezellig vindt zo (want des te stommer vindt zij jou) en ga nooit in het openbaar zingen, dansen of straattaal gebruiken ;0)
skik
kan nog wel even duren
Hier eentje die van haar 11e tot en met bijna 18 gepuberd heeft. En dan niet eentje die rustig zat te skypen met vriendinnen. Eentje die ook alles strontvervelend van ons vond en dat luidkeels lied horen, die zich heel erg afzette tegen mij, die van alles uitprobeerde (ja, drank, drugs en seks). Pff, blij dat dat nu achter de rug is.
Haar zusje is gelukkig van een heel ander slag. Giechelt aan een stuk door met vriendinnen.
Dus, je kunt er niets van zeggen maar ergens vanaf een jaar of 15 a 16 kan het geleidelijk afnemen.
Even nog door de zure appel heen bijten, het stopt vanzelf.
há heb je even? 
Bij oudste van 13-17 daarna afnemend, maar altijd scherpe felle tante gebleven.
Jongste begon met 8 jaar, dat klom in intensiteit met 13 jaar tot haar 18e heftig, daarna nog 3 jaar in afnemende vorm en ook zij is nog steeds scherp en fel.
En dan had ik nog geen kinderen die aan de sex drugs en rock'n roll gingen. Ze hadden met name een enorm grote mond, waren dwars, altijd boos, gingen elke discussie aan, maakten van alles een conflict, reageerden alles van buiten bij mij af en waren daarin zeer luidruchtig en aanwezig.
Heb tijdenlang periodes uitgezeten omdat ik wanhopig was. Ze zijn leuk opgedroogd, maar ze moeten samen geen ruzie krijgen. Nog steeds niet.
Nou..dat dus. Succes
het gaat met vlagen
Soms is er een periode dat zo'n puber heel volwassen optreedt, en dan ineens is er een vlaag van super puberaal gedrag (waar je als ouder dan niet op bedacht bent - je denkt: kom op zeg, je kúnt best anders!).
Geduld is een schone zaak.
Waardeer elk moment dat meevalt, probeer je niet te zeer te laten meeslepen met allerlei buien. Blijf geïnteresseerd en positief, al is dat soms erg lastig, en praat met ouders die hetzelfde beleven.
Puberend geboren en helaas nog lang niet voorbij denk ik (13 nu)
Nou, de titel zegt het al. Jongste is hier altijd al wat 'bewerkelijker' geweest dan oudste, en dat is in de puberteit niet anders geworden. Oudste was er met een paar maanden al wel weer mee klaar, paar weken baard in de keel en paar keer wat dwarsig. Jongste daarentegen is begonnen op haar 11e, is nu 13 (bijna 14, net als jouw dochter dus) en er verandert nog maar weinig. Met vlagen inderdaad boos op de hele wereld, maar vooral op haar ouders en broer. Alles is stom, ze moet zoveel, ze heeft nergens zin in behalve met haar telefoon in bed liggen met de gordijnen dicht. En brutaal tot en met. Soms echt hele dramatische buien, meestal eindigt dat dan in een gigantische huilbui waarna ze dan snikkend zegt dat ze zo helemaal niet wil zijn. Gossie, nee, dat snap ik. Op die momenten realiseer ik me altijd weer dat het voor haar nog zwaarder is dan voor ons...
Gelukkig heeft ze ook haar goeie momenten, en we kunnen vaak genoeg ook heerlijk met/om haar lachen. En we kunnen het op rustige momenten wel met haar hebben over haar buien en dan luistert ze ook naar hoe moeilijk dat voor ons als ouders is. Maar dat verandert niets aan hoe vreselijk ze zich soms kan mis/gedragen. Ik kan mijn geduld best lang bewaren, maar soms ontplof ik. Niet wat ik wil, maar man, wat weet ze op de goeie knopjes te drukken soms!
Nee, de puberteit is voor haar (en ons) echt geen fijne tijd. Maar ik vind het wel een heel mooi proces, en ik probeer me maar voor ogen te houden (wat ik eerder al zei) dat het voor haar nog zwaarder is dan voor ons. En dat ze zelf ziet dat ze soms op zijn zachtst gezegd geen prettig gezelschap is vind ik ook wel fijn. Dat helpt mij weer op moeilijke momenten om nog iets meer geduld op te brengen.
Maar ik had er wat voor over gehad om 2 tiepes als oudste te hebben, qua pubergedrag...
