
mengelmoes
22-01-2011 om 09:38
Puberzoon kwijt
Hoi ik ben een moeder van 3 knullen waarvan de oudste nu 15 jaar is. Een klein jaar geleden leerde hij een meisje kennen en was hoteldebotel van dr.Zij is alleen 2 jaar ouder dan hij dus hij is naar mijn mening heel snel groot geworden. Hij heeft niet samen met een meisje elkaar leren ontdekken want zn vriendin ging al langer met jongens naar bed. Alles ging goed totdat de grote vakantie voorbij was en mijn zoon weer naar school moest. Er waren weer regels qua afspreken met elkaar en tot hoe laat het internet mocht draaien. Toen is dus alle ellende begonnen.
Mijn zoon werd dwarsser en dwarsser en ging steeds meer regels overtreden. De situatie werd op gegeven moment zo onhoudbaar dat ik naar buro jeugdzorg ben gestapt om te kijken of zij me konden helpen.Ik had totaal geen normaal contact meer met hem alleen maar spanning en ruzie. Jeugdzorg ging jeugdformaat inschakelen en kreeg een mannetje op de bank die met mijn zoon afspraken maakte over de regels die bij mij golden. Ook daar hield hij zich niet aan en dat kwam ook omdat de ouders van zn vriendin hem ook niet naar huis stuurde maar hem lekker bij hun hielden. Jeugdzorg heeft ook contact met hen gehad maar ze wilde op geen enkele manier meewerken. We zijn er zelfs aan de deur geweest met politie en al en ze geven hem niet mee.
Nu is het dus zo uit de hand gelopen dat hij anderhalve maand geleden daar naartoe is gegaan en het vertikt naar huis te komen of naar een logeerhuis van jeugdzorg te gaan. Jeugdzorg heeft nu de raad v kinderbescherming ingeschakeld want hij moet daar weg. Het is geen goede plek voor hem. Zn vriendin gaa niet naar school en werkt niet. Ze schijnt ook in de hulpverlening te zitten om dwars gedrag dus ik denk nu dat die moeder blij met mijn zoon daar is omdat haar dochter weer gezellig is thuis.
Ik snap nog steeds niet dat de politie of jeugdzorg hem er niet uit konden halen. Alles gaat op de vrijwillige route en daar werkt hij niet aan mee. Het lijkt er wel op of je als ouder nix meer te vertellen hebt. Ze hebben me gewaarschuwd hem niet met harde hand eruit te halen want dan zegt hij word mishandeld. Echt krom. Bij welke instantie ik ook kom ik krijg gelijk maar niemand doet iets. Ik moet nu wachten op de raad v kinderbescherming maar tot die tijd zit hij daar.
Ik voel me echt in de steek gelaten door jeugdzorg en de politie.

koentje
22-01-2011 om 13:03
Je zit
in een hele moeilijke situatie (met name omdat het gezin waar je zoon is, waarschijnlijk nogal complex is, waar goed communicceren niet gaat) waar ik weinig ervaring mee heb. Ik hoop voor jou dat ervaringsdeskundigen hun lichtjes hier laten schijnen... maar veel sterkte!!!

Leen13
22-01-2011 om 14:26
Verliefd
Heftig Cobi,
Je hebt heel veel pech dat het niet lukt om met de ouders van het meisje te spreken en afspraken te maken. Als ouders samen had je dit beter kunnen sturen.
Ik heb dit voorgelegd aan mijn zoon van 14 en die reageerde als volgt: mam, die jongen is verliefd, ik zou het even laten rusten.
Mensen, zeker jongeren die verliefd zijn kunnen erg irrationeel worden. En uiteindelijk kun je ze niet vastbinden.
Eigenlijk denk ik dat Jeugdzorg en politie hier gewoon gedaan hebben wat ze konden en dat het juist goed is dat ze dan aangeven verder niets te kunnen.
Ik denk dat je zelf ook hevig ontdaan bent van de situatie en dat het voor jezelf ook goed zou zijn om het eerst te laten zakken.
Je ziet dat het zo niet werkt. Bezin je daarop en verwacht niet van anderen dat ze dat voor je kunnen oplossen. Dit gaat tussen jou en je zoon en de relatie die je hebt. Hij heeft stappen gezet die je zo graag voor hem had willen voorkomen maar hij heeft zich daaraan onttrokken. Ook in hele goede gezinnen maken kinderen uiteindelijk eigen keuzes, en tenzij die strafbaar zijn kun je ze daar met macht niet vanaf houden.
Het is uitgelopen op een machtsstrijd met je zoon en dat verlies je uiteindelijk.

mengelmoes
22-01-2011 om 14:32
Inderdaad
is het waar dat het een strijd is gewordenen ik ben nu ook bezig de rust voor ons als gezin weer te herstellen. Ik heb nog 2 kinderen en die hebben ook recht op een moeder. Het heeft er bij flink ingehakt vooral omdat we zo'n goede band hadden. Wat ik vooral verontrustend vind is dat jeugdzorg wel aangeeft dat het geen goede omgeving voor hem is maar ze mogen niet vertellen waarom niet. Dat is ook de reden dat ze de raad v kinderbescherming er nu naar laten kijken. Ik ben wel blij dat ik reacties heb gekregen bedankt daarvoor.

Leen13
22-01-2011 om 15:43
Bemiddeling
Mogelijk dat na enige tijd, als iedereen gekalmeerd is, je iemand kunt vinden, die zoon ook ziet zitten, die tussen jullie kan bemiddelen, bijvoorbeeld in een gesprek op neutraal terrein.

mengelmoes
22-01-2011 om 15:58
Bemiddeling
Volgens mij gaat dat niet meer lukken. Als de raad straks besluit dat hij daar weg moet en uitgeplaatst word vergeeft hij mij dat nooit. Thuis is niet meer denkbaar voor ons omdat hij de laatste tijd zoveel schade heeft aangericht bij mijn andere kinderen en ons als ouders. We zijn nu nog aan het bijkomen van de ellende die we hebben meegemaakt van hem. Het speelt al een maand of 8 en is daar van al enige malen gewoon snachts weggebleven stal van ons en uitschelden ging hij ook niet uit de weg. Ik wil gewoon dat hij ergens geplaats gaat worden waar hij tot inkeer kan komen want hij moet straks wel de maatschappij in. Ik maak me er ook zorgen over hoe hij het gaat oppakken als het meisje het uitmaakt. Het is voor hem de 1x verkering en lijkt wel al getrouwd, ze wonen nu dus ook "samen". Hij heeft nog nix met zn leventje gedaan en heeft zich al vastgelegd. Als het uitgaat wat meestal gebeurd met kalverliefdes wat moet hij dan? De instanties zijn druk bezig maar iedere dag is er een teveel. Ook elke dag zonder contact met hem is ondraaglij hij is pas 15! Ik redeneer zo dat als hij een plekje vd hulpverleners krijgt kom ik ook weer in contact met hem wat nu onmogelijk is daar de ouders er ook niet voor open staan. Ik heb het wel geprobeerd maar krijg geen antwoord terug of ze komen met verwijten dat ik niet met een puber om kan gaan. Voor dit alles had ik een fijn gezin en ging de omgang met mijn puber goed. Tuurlijk had hij zn dingetjes dat hoort erbij maar niet extreem zoals nu

Leen13
22-01-2011 om 16:48
Opties open
Wat de Raad voor de Kinderbescherming doet daar heb je in feite niet veel controle over. Ik raad je aan zelf de vertrouwensbreuk met je zoon te herstellen waar dat mogelijk is. Denk zelf na. En probeer zeer realistisch te zijn. En afstand te nemen, hoe moeilijk ook.
Wat stel je je eigenlijk voor van een uithuisplaatsing bij dat andere gezin? Daar ben jij nog je zoon mee geholpen. Dat zal inderdaad alleen maar het vertrouwen van je zoon in jou nog verder beschadigen. Bovendien is hij oud genoeg om weg te lopen waarvandaan dan ook. Is dat wat je wil? Dat hij gesloten geplaatst wordt? Hoe realistisch is het om te verwachten dat hij dan tot inkeer komt? Het lijken mij allemaal assumpties en eisen die zorgen dat de situatie verder escaleert.
Zoon komt voorlopig niet thuis en nu laat je het stof zakken en dan bespreek je zaken met mensen die je vertrouwt en begint opnieuw naar opties te zoeken. Timmer de zaak niet bij voorbaat dicht, dat heb je gedaan toen je nog dacht dat je dat met macht en dwang kon oplossen, dat klopt dus niet, dus zijn die opties ook niet meer realistisch.
Je hebt je nu zeer schrap gezet en dat heeft niet geholpen. Laat dat eerst gaan.

Leen13
22-01-2011 om 17:07
Rustig nadenken
Zaken rond je zoon en in de kinderbescherming kunnen je inhalen en confronteren.
Probeer dan toch tijd en ruimte voor jezelf te nemen, daar moet je over nadenken.
Je hersenen werken nu in 'overdrive' en je hebt een hoog gevoel van urgentie om snel en in een reflex zaken op te willen lossen die zich zo niet laten oplossen. Laat dat gaan. Neem tijd en ruimte voor jezelf, kom tot jezelf, zorg goed voor jezelf. Laat het los lijkt me een onmogelijk advies, maar mischien kun je wel een stap in die richting zetten.
Laat het stof zakken.

Leen13
22-01-2011 om 17:58
Zelf
En ik vind mezelf een sukkel dat ik niet zelf op het forum om ervaringen heb gevraagd toen ik de kinderbescherming over de vloer kreeg. Dan wordt het een rondje schade en schande, maar je leert er wel van.

mengelmoes
22-01-2011 om 18:08
Annej
Heel erg bedankt voor je reacties, het is inderdaad zo dat ook mn maatschappelijk werker nu zegt laat het even los. Het is verschrikkelijk moeilijk om zoals ik het voel stil te zitten terwijl een wildvreemde mijn kind nu onder haar hoede heeft. Met de raad v kinderbescherming ben ik zeker niet blij maar als jeugzorg en jeugdformaat ook niet tot hem doordringen moet er iets anders gebeuren. Hij is nu zo boos en staat geheel achter dat andere gezin dat mailverkeer zelfs met vloeken gepaard gaat van zijn kant. We willen nu proberen of hij niet onderzocht kan worden op odd maar alles gaat zoooo langzaam. Ik sta ermee op en ga er mee naar bed want t is toch je kind. Het feit dat wij hebben gezegd dat we hem niet meer in huis willen komt ook omdat hij al geen regels accepteerde en nu dat hij een tijdje eigen baas kan zijn word dat alleen maar moeilijker. De jongere kids hadden ook onder zn gedrag te lijden en dat is het enige posotieve dat ik nu kan vinden die kleintjes hebben rust. Wat bedoel je met rondje schande eigenlijk? We hebben normaal gezin en niets te verbergen al zegt de oudste anders.

mengelmoes
22-01-2011 om 18:16
Vertrouwen
Ik zou nu ook niet weten hoe die band ooit nog hersteld moet worden. We staan zover van elkaar op het moment. Ik leer mij kinderen van kleins af aan dat ik open sta voor discussie en dat ze met alles bij me terecht kunnen maar hij is geheel in zichzelf gekeerd. Een deel zal puberen zijn maar de verwijten die hij uit en het feit dat hij zich zo laat beiinvloeden door zn vriendin kan ik niet onder die noemer plaatsen. Het is echt heel moeilijk nu positief te zijn en denken als ik het laat rusten komt het ooit wel goed. Ik moet wel de kans krijgen in contact met hem te komen om iets te kunnen herstellen. Ik heb het gevoel dat sommige mails helemaal niet bij hem aankomen omdat zn vriendin die wist dus dan is de enige optie hem uit dat gezin te laten halen. Ik neem iig je advies ten harte het zoveel mogelijk naast me neer te leggen en dan maar hopen op de ervaring van de deskundigen.

Leen13
22-01-2011 om 18:59
Deskundigen
Maak je het nu niet groter dan het is Cobi? Ik snap dat je ontzettend gekwetst bent en dat je zoon het in jou ogen totaal verbruid heeft maar ODD?
En schade en schande is je te realiseren wat de impact is van dit soort trajecten waar hulpverleners jou de regie uit handen kunnen nemen en zaken verder kunnen laten escaleren, ieder uit eigen goede intentie. Ik had een veel realistischer inschatting kunnen maken als ik had kunnen luisteren naar mensen die ervaring hebben.
Zoon heeft eigen keuzes gemaakt waar jij hem nog niet geschikt voor vind, hij wel. Dat is de overmoed van pubers. Hij is verliefd geworden en kiest voor de emotie. Die emotie zal uiteindelijk weer zakken en als je hem goed hebt opgevoed heb je hem ook alles meegegeven waarop het verstand uiteindelijk weer de regie overneemt. Ik denk dat je moet oppassen dat jou acties het voor hem uiteindelijk beletten om zelf tot die slotsom te komen.

mengelmoes
22-01-2011 om 19:10
Blij
Ik ben blij met jou reacties. Je staat er verder vanaf en hebt waarschijnlijk gelijk. Wat odd beteft is dat een reele mogelijkheid bij hem. Het kan geen kwaad hem te laten onderzoeken. Ik heb mijn zoon 2 weken nog een mail gestuurd waarin ik hem vertel dat ik no matter what van hem hou en dat als hij er voor open staat hier terecht kan. Ik wacht het nu maar rustig af dan hoe moeilijk ook. Wat de instanties betreft heb ik er geen hand meer in. Als ik alles had geweten was ik niet naar jeugdzorg gegaan want die konden niets doen en de kinderbescherming neemt mss beslissingen die niet in ons idee passen maar omdat jeugdzorg het beter vind moet ik dat dus ook afwachten. Mijn zoon weet dat want die heeft vn jeugdzorg de keus gekregen om naar een logeerhuis te gaan voor een tijdje om de tijd te krijgen de problemen op te lossen of als hij dat niet wilde de kinderbescherming af te wachten. Nu zou mijn zoon de impact hiervan niet kunnen bevatten maar zn schoonmoeder wel en toch hield ze hem daar. Ik ga je raad opvolgen en het afwachten en niet nog meer spoken in mn hoofd halen tot ik weet hoe mijn zoon erover denkt en tot ik weet wat de insteek word van de kinderbescherming. Heel erg bedankt voor je nuchtere kijk op mijn verhaal en je advies.

Leen13
22-01-2011 om 19:12
Twee scenario's
Je hebt nu twee scenario's.
1. Je accepteert dat je dit niet hebt kunnen voorkomen en houdt daar dan ook mee op. Zet je eigen pijn voor het belang van je kind opzij en wacht gewoon even af tot het stof gezakt is. Zoon woont bij vriendin en als hij niet met jou hoeft te vechten kan hij ook beter tot zichzelf komen en zijn opties hernemen. Een tijdje niet naar school of weet ik wat daar gebeurt is op een heel leven geen drama. Wie weet hoe dit verder gaat dat kon nog best weleens heel erg meevallen. Terugbrengen tot de proporties die het verdient en de-escaleren.
2. Je gaat de strijd aan en dat blijft voorlopig zo. Instanties hebben wachtlijsten, willen allemaal wat anders en er worden veronderstellingen geuit waar iedereen een tik tegen zijn hoofd van krijgt. Jij kan niet met je puberzoon omgaan, die ouders kunnen hun dochter niet opvoeden, je zoon heeft ODD, afijn verzin er nog maar een paar bij. Omstanders kiezen partij en er ontstaat een drama dat jaren kan gaan duren waarin jij en zoon zich steeds verder ingraven. Dat kan.
Maar wat levert het uiteindelijk op?
Er zal nog best wat tussenin mogelijk zijn maar daar is nu nog even geen zicht op.

Rosase
22-01-2011 om 23:07
In dit kader
vind ik het stukje van Wim Sonneveld wel van toepassing: "prijs 'm het graf in"
Het heeft geen nut meer om op zijn vriendin en haar familie af te geven. Probeer het contact te herstellen en probeer zijn vriendin oprecht te leren kennen. Door de strijdt ervan af te halen geef je hem meer kans om zijn eigen mening te vormen. Nu gaat al zijn energie op aan de strijd met jou en blijft er niets meer over voor hem om eens om zich heen te kijken. Door de strijd weg te nemen geef je hem de kans om zelf ook eens de balans op te maken. Wie weet verrast ie je nog wel.
Het is zoals Anne zegt, laat het stof neerdalen en heb vertrouwen in zijn inzicht. Meer kun je denk ik ook niet doen.

mengelmoes
23-01-2011 om 09:14
Toch
heb ik na al deze reacties nog een poging gedaan met hem op een normale manier in contact te komen. Ik heb hem een mail gestuurd waarin ik hem vraag hoe het gaat met hem en op school en als hij daar klaar voor is misschien een berichtje wil terug sturen. Het maakt me niet uit hoe lang dat duurt en ook niet dat de mensen van jeugdzorg hebben gezegd geen contact met hem te hebben. Hij weet nu wel dat ik aan hem denk en misschien komt er dan iets terug bij hem van wat hij van huis heeft meegekregen. Het is idd waar dat ik ervan uit moet gaan dat ik hem de goede dingen heb geleerd en dat zit ergens diep bij hem en komt waarschijnlijk na wat rust vanzelf boven. Ik ga hem niet stalken maar had na dit forum gewoon even de behoefte iets aan hem te laten weten. Ik ben er nu van overtuigd dat ik wel degelijk bezig ben met een strijd die ik niet kan winnen en dat niemand daar bij gebaat is. Het is heel moeilijk om van de mensen om je heen de goede raad te krijgen omdat ze allemaal wel iets met mijn zoon hebben en er dus waarschijnlijk te dicht op staan. Mijn vriendin is de enige die er net zo tegen aankijkt als jullie. Ik had dit denk ik nodig om weer tot de werkelijkheid terug te keren. Mijn leven staat op zn kop maar ik moet idd zijn belang voor mijn verdriet en mss ook wel boosheid zetten.

ellenb67
23-01-2011 om 13:34
Loslaten is ruimte scheppen om tot elkaar te komen.
Dag Cobi,
Je berichten en de reacties daarop gelezen. En het doet me goed te lezen dat je je strijd een beetje aan het loslaten bent. Hoewel ik me die strijd ook goed kan voorstellen. Loslaten lijkt in eerste instantie op kwijtraken..en nu blijkt dat je met loslaten misschien wel meer terugkrijgt Zie het als zand in je handen, hoe harder je knijpt en vecht om het bij je te houden... cliche, maar waar.
Je zoon houdt ongetwijfeld zielsveel van je en is zelf verstrikt geraakt in jullie strijd - en wellicht in de strijd die zijn vriendin en haar familie bij hem veroorzaakt. Juist daarom is het zo fijn voor hem dat jij nu kunt zeggen dat hij altijd welkom is en dat je naar zijn dagelijkse dingen vraagt.
En misschien kun je hem laten weten dat je het wel fijn zou vinden als hij eens bij je komt eten. Misschien buiten de deur met zn tweetjes (in verband met de labiele sfeer in huis?) De kunst is dan vooral om je interesse de boventoon te laten voeren in het gesprek. En vertel over de thuissituatie. Wat jullie zoal aan het doen zijn - wek zijn nieuwsgierigheid..
Laat vooral niet je wanhoop blijken. Nu hij zo verstrikt is in zijn innerlijke strijd, kan hem dat juist van je wegjagen. Een puber van 15 wil zijn moeder niet wanhopig zien. De reactie kan dan brutaal, agressief, onverschillig etc. zijn - als uiting van zijn onmacht. Want zo komt je verhaal bij me over.
En zijn onmacht kun je het best behandelen door zelf zoveel mogelijk boven je eigen emotie te blijven staan en er 100% voor hem te zijn. Laat hem voelen wat hij waard is, wat zijn talenten en kracht zijn en last but not least: Geef hem je vertrouwen in hem als persoon, door zijn situatie nu los te koppelen van wie hij is.
En last last last but not least.. Zorg GOED of liever UITSTEKEND voor jezelf in deze tijd. Eet supergezond en beweeg veel, dit verhoogt je fysieke en daarmee je emotionele weerstand.
Heel veel wijsheid en alle goeds!
Ellen

mengelmoes
23-01-2011 om 15:11
Ellen
heel erg bedankt ook voor je reactie. Ik ben echt blij dat ik dit forum heb gevonden en mensen die echt een eerlijke mening voor je hebben. Het is heel moeilijk om het te zien als tijdelijk afstand nemen omdat hij op dit moment zover van me vandaan staat maar moet het idd echt proberen. Mede dankzij dit forum ben ik tot dit inzicht gekomen. Heel erg bedankt!

Poezie
23-01-2011 om 17:19
Hulpkreet
Ik vind het toch klinken alsof dit kind in nood zit, en er zelf niet uit kan komen. Uit jouw verhaal blijkt overduidelijk dat hij zelf niet gelukkig is met de situatie: zijn gedrag eerder thuis, het ruzie maken, het zich niet aan jullie regels willen houden, dat klinkt in mijn oren als jullie aandacht willen trekken. Het doet me ook sterk denken aan meisjes die aan een "loverboy" bebonden zijn. Werkelijk belachelijk trouwens dat politie hier niets mee kan: hij is nog een kind! Wat nou als hij nóg jonger was geweest? Hadden ze hem dan ook daar laten zitten? Geef hem niet op hoor! Kun je die ouders niet aanklagen? Misschien schrikt dát ze wel af?
Moeilijk hoor. Maar wat ik lees over jouw aanpak denk ik dat je dat hardstikke goed doet.
Gr. Poezie.

Leen13
23-01-2011 om 19:23
Loverboy
Ook een kind met loverboyproblematiek zal de stap terug naar huis of opvang zelf moeten maken.
Die uitnodiging zul je constant moeten blijven aanbieden, zonder voorwaarden als excuses aanbieden, terug in een regeltjesregime.
Die kinderen hebben zich losgezongen, zelf of onder invloed van foute mensen, die krijg je niet zomaar terug in het gareel.
Dus wat schiet je er nu mee op om zo'n post hier neer te zetten? Dat het belachelijk is dat de politie en de jeugdzorg hier niets mee kunnen is vast waar maar ook een feit.

Leen13
23-01-2011 om 19:27
Alternatief
Het alternatief is namelijk ontvoeren en tijdelijk gesloten plaatsen. En dan maar hopen dat een kind onder die omstandigheden zijn verstand gaat gebruiken.
Hoeveel drama kun je aan?

mengelmoes
23-01-2011 om 19:53
De politie
heeft naar mijn mening ook wel te weinig gedaan. Niet alleen dat ze mn zoon er niet uit halen maar ook nix naar die ouders toe. We hebben het over volwassen mensen die zelf kinderen opvoeden en die weten dat ik mn kind trug wil en ze doen alsof ze gek zijn. Jeugdzorg vertikte het zelfs een brief naar ze te sturen dus daar geef ik poezie wel gelijk in. Het enige alternatief is idd ontvoering en dan ben ik zelf strafbaar en heb ik een kind wat niet weg wil daar. Wat het gesloten plaatsen betreft weet ik nog niet waar ik goed aandoe. Vergeet niet dat hij pas 15 is en wel gewoon normen en waarden moet blijven handhafen en zoals hij nu met mensen omgaat is dat niet zoals ik hem als volwassen man zou willen kennen. Hij heeft hulp nodig want zit erg in de knoop met zichzelf en de situatie. Ik denk niet dat hij het gevolg van zn weglopen heeft voorzien maar kan of wil nu niet meer terug. Hij zit bij de persoon van wie hij houdt en dat trekt op dit moment meer dan zn familie. Ik zal hem wel altijd blijven melden dat zn familie er voor hem is als hij dat nodig heeft en dat hij altijd hier terecht kan maar tegelijkertijd wil ik wel dat hij hulp gaat krijgen.
Hoe je ook wend of keert ik moet het er nu mee doen en wacht het rustig af hopend op een goed eind. Misscien verrast hij me wel over een tijdje zoals al in het forum stond. Nu zie ik het heel somber in maar dat kan in een moment veranderen als hij ook inziet dat we er uit kunnen komen door met elkaar in gesprek te gaan.

Poezie
23-01-2011 om 20:29
Aanklagen
Ik noemde het al in mijn voorgaande posting: kun je die ouders niet aanklagen? Voor ontvoering? Je kind zal daardoor niet aardiger naar jullie toe reageren, maar het lijkt me wel belangrijk om hem zo snel mogelijk bij deze mensen weg te krijgen.
Gr. Poezie.

Leen13
23-01-2011 om 21:08
Logeren
Een andere optie zou kunnen zijn dat je in je kring van familie en vrienden zoekt naar een gezin of alleenstaande die tijdelijk je zoon zou kunnen opvangen zodat de weg terug naar huis niet zo groot is en zoon tot zichzelf kan komen en het contact weer voorzichtig gelegd kan worden.
Zoon kan dan met deze mensen contact opnemen en afspraken maken. Dan is hij in elk geval uit dat gezin.

mengelmoes
23-01-2011 om 21:15
Aanklagen
gaat niet poezie, ik ben bij de politie geweest en de jeugdrecherche en die zeiden dat ik niets kon doen. Ik dacht ook dat het verboden was een minderjarige onderdak te verlenen zonder toestemming van de gezaghebbende maar niet dus. Overal waar ik kom krijg ik te horen u heeft gelijk u bent de gezaghebbende en als hij iets uitvreet of spijbelt staan ze bij u op de stoep maar niemand kan wat doen. Jeugdzorg stuurt je naar de politie die stuurt je naar het crisiscentrum en die sturen je trug naar jeugdzorg. Dit grapje is al een maand of 10 aan de hand. Hij is al een aantal x niet thuisgekomen maar iedere x mocht hij daar blijven dus hij is nu ook sterker geworden in zn overtuiging wie maakt me wat. Het enige wat mij heel boos maakt is dat die moeder zich niet verstandiger gedraagd. Zij kan het vrschil maken en heb haar ook mails gestuurd en aan de telefoon gehad maar het enige wat ze zegt is mike is niet voor niets hier en wat jij nu meemaakt heb ik ook gehad. Haar dochter loopt nu nog bij de banjaard voor haar gedrag en nu is ze rustig thuis. Ik snap het ook allemaal niet meer dus moet afwachten op de raad van kinderbescherming en kijken of die ook vinden dat hij daar mag blijven. Ik heb op het moment niets te vertellen over mn eigen kind. Ik heb er ook over gedacht naar een advocaat te gaan maar ben toch bang mijn zoon nog meer in het harnas te drijven. Ik heb hem gister een mail gestuurd maar volgens mij leest hij die ook niet dus kan ook niet met hem in contact komen. Het is echt een nachtmerrie

mengelmoes
23-01-2011 om 21:19
Logeren
Ook dat hebben we al geprobeerd. Mijn jongste zusje heeft een goede band met hem en heeft hem al een x een week opgevangen maar hij wil bij zn vriendin blijven. Ik denk ook dat hij met dat soort ideen niet bij moeder of vriendin hoeft aan te komen. Toen hij nog thuiswas heb ik meerder malen gemerkt hoe groot de druk op hem was vanaf dat gezin. Ook mn zoon moest meerdere malen beamen dat er gestookt werd. Ik heb toen al gedacht dat er iets anders aan de hand moest zijn mss een lovergirl of wat dan ook maar als ik daar mee bezig blijf word ik helemaal gek. Er moet gewoon actie worden ondernomen maar alles gaat zo langzaam. Ik ben oprecht bang dat als hij daar een aantal maanden blijft hij helemaal niet meer voor rede vatbaar is. En als mn vermoeden klopt dat mijn mails worden verwijderd voor hij ze leest kom ik ook geen stap verder.

Poezie
24-01-2011 om 12:42
Mengelmoes
Misschien helpt het om iedere dag de kinderbescherming aan hun hoofd te "zeuren"? Zodra ze je gaan zien als "die lastpak" gaan ze er hopelijk wat vaart in zetten. Ik begrijp dat op dit moment iedere aktie vanuit jullie zelf negatief zou kunnen uitpakken. Dus wat dat betreft is het denk ik wel handig om een stapje achteruit te doen.
Ik snap echt die moeder niet hoor, dat ze iets dergelijks met haar dochter heeft meegemaakt en jou dat dan ook door wil laten maken. Het gaat haar niets aan hoe het gaat tussen jou en je kind. (Zolang er geen verwaarlozing of mishandeling plaatsvindt)
Gr. Poezie.

mengelmoes
24-01-2011 om 12:50
Poezie
het is idd echt onbegrijpelijk wat die moeder aanstuurt dit een andere moeder aan te doen. Ik ben er van overtuigd dat mijn zoon zeker zn zin heeft willen doordrammen met vriendinnetje en mss dingen heeft gezegd over ons gezin of mij als moeder. Ik heb tegen die moeder ook gezegd als er echt ernstige dingen aan de hand waren geweest hier was het je plicht dan niet zelf de hulpinstanties in te schakelen als je zo om dat joch geeft zoals je zegt. Ik heb bij jeugdzorg ook overal toestemming voor gegeven ze mochten bij de huisarts scholen noem maar op navraag doen. Het is altijd goed geweest hier. Ik weet niet of ik de kinderbeschermig zelf kan bellen, jeugdzorg is nog bezig met het dossier samen te stellen en die mail ik me suf. Ik heb ook nog steeds geen mail terug van mn zoon dus of hij wil echt niet en daar blijven of zn vriendinnetje verwijderd de mails voor hij uit school komt. Je dringt gewoon nergens door heel frustrerend allemaal. Maar ik heb me er voor nu bij neergelegd dat ik moet wachten en als de kinderbescherming hun onderzoek doet ze tot de conclusie komen dat hier nix mis is maar daar toch echt iemand die niet het beste met een kind van een ander voor heeft. Wel fijn om het op deze manier van me af te schrijven, er zijn in mijn omgeving niet veel mensen waar ik over dit mee kan praten.

mengelmoes
24-01-2011 om 19:11
Blij blij
ik ben eindelijk weer een beetje blij! hij heeft een mail terug gestuurd en nog een heel gewone ook. geweldig toch? ik heb jullie raad opgevolgd en alleen gemaild over het hoe het met HEM ging en niet weer over de situatie en nu mailt hij wel normaal terug zonder te schelden. Het waren maar 2 zinnen maar er is een opening en de angst dat hij het niet zou lezen is ook weg pfffff. Zo zie je maar wat een spoken je in je hoofd kan halen als je het in je eentje wilt doen he.