Puberzoon van 18
Ik hoop dat ik hier aan het goede adres ben en dat mensen mijn verhaal herkennen of zich zo kunnen invoelen dat ze me verder kunnen helpen.
In het kort voorstellen. Ik ben dus Jacky, 45 jaar jong, moeder van 3 puberkids in de leeftijd van 16 en 18.
Getrouwd met een vrouw die de biologische moeder is van de 3. Ik ben er vanaf de conceptie bij geweest dus heb niet de bloedband, maar wel de emotionele band.
Vandaag in een gesprek over de regels in huis samen met mijn vrouw keek mijn zoon elke keer naar haar en niet naar mij. Toen ik hier een opmerking over maakt zei hij: Dat lijkt me logisch. Waarom logisch? Nou zei hij laten we eens 18 jaar terug gaan in de tijd, uit wie ben ik geboren? Ja dat klopt, maar als je een vader en een moeder zou hebben dan ben je niet uit je vader geboren. Nee zei hij, maar daar zou ik wel een bloedband mee hebben en met jou heb ik niks. Echt een dolksteek midden in mijn hart, nou kan je zeggen dat dat een puberopmerking is maar op dat moment keek hij me met een triomfantelijke blik recht in mijn ogen aan. Ik kon alleen nog maar uitbrengen dat dat niks met het zich niet houden aan de regels te maken had, maar daar heb ik het bij gelaten.
Op het moment ben ik hierdoor alleen maar lamgeslagen en weet ik me ook geen houding naar mijn zoon aan te nemen. Heel erg lastig, want het knaagt tussen het ik ben de oudste en de wijste en aan de andere kant dat hij ook moet beseffen dat hij niet alles kan zeggen.
Wie heeft er tips voor mij om hiermee om te gaan? Alvast bedankt.
Samen
Nou, dat zal inderdaad niet lekker hebben gevoeld, wat een rotopmerking. 18 lijkt me eigenlijk ook al een beetje oud om met zulke tegendraadse puberdingen te komen.
Maar, waarom moet JIJ tips hebben om hier mee om te gaan? Het lijkt mij dat jij EN je vrouw hier mee om moeten gaan, niet jij alleen! Samen iets bedenken zou ik zeggen.
Inderdaad samen
Toen je zoon dit zei was je vrouw waarschijnlijk ook lamgeslagen? Ik zou hier samen inderdaad een gesprek over hebben en samen èèn lijn trekken dat dit soort opmerkingen nergens op slaan.
Ik vind een 18 jarige oud genoeg om te beseffen dat er een emotionele band tussen jullie is die veel zwaarder weegt dan alleen een biologische.
Je zoon doet me nu denken aan een 10 jarige die zich afzet tegen een nieuwe ouder na een scheiding. Dat is totaal niet aan de orde. Je houdt al 18 jaar van hem, zorgt al 18 jaar voor hem, kortom je bent zijn ouder.
Misschien gaat hij zich wat afzetten tegen zijn ouders en het beeld van 2 moeders? Dat zou kunnen en daar kan over gepraat worden. Soort indentiteitscrisis van jullie zoon?
Hij is niet verplicht om van jullie beide evenveel te houden. Liefde kan je niet dwingen. Maar je woont met meerdere mensen in èèn huis en hebt elkaar te respecteren en je aan de regels te houden.
Mijn zoon kan zich soms ook een periode tegen èèn van ons beide afzetten, zelfs wat buitensluiten. Mijn regels wel accepteren en zich tegen zijn vader afzetten. Daar wordt over gepraat, eerst samen en als het nodig is praat ik met mijn zoon. "Zò ga je niet met je vader om" wil vaak helpen.
Het is meer opvallend dat je 18 jarige het nu doet en niet al op een veel jongere leeftijd.
Kop op
Wat een pijnlijke en kwetsende opmerking. Kan me voorstellen dat je je lamgeslagen voelt. Denk dat je al goed geantwoord hebt dat los staat van je houden aan de regels. Is het altijd al moeizaam gegaan of kun je normaal gesproken wel redelijk met hem praten? Denk dat hij later, als hij wat ouder is en zich (hopelijk) beter in kan leven in de gevoelens van een ander, hij misschien alsnog wel spijt van deze opmerking zal hebben. Dit is natuurlijk ook een punt waarvan hij weet dat hij je daarmee kan raken. Zou je wel zijn biologische moeder of vader zijn, zou hij waarschijnlijk een andere rotopmerking maken.
Denk dat ik er in ieder geval geen discussie over zou aangaan. Vraag me wel af of ik er op een rustig moment op terug zou komen dat hij je hiermee erg gekwetst heeft of dat het beter is er niet op terug te komen? Belangrijk is wel dat ook jouw partner heel duidelijk is naar de kinderen...wij zijn jullie ouders, biologisch of niet!
Eeeeh..........
die bloedband, wat zegt die nou helemaal? Geeft die bepaalde inzichten? Rechten? Plichten? Een gesprek over regels komt geen enkele puber goed uit natuurlijk. En hij heeft je te pakken.
Weet je, elke puber zal bij ruzie een mogelijkheid zoeken om de gesprekspartner uit te schakelen. Dat is een puber-discussie-techniek. En hij weet waar hij je moet raken: blijkbaar kennen jullie elkaar erg goed.
Tegen een vaderfiguur zou hij misschien gezegd hebben: ach, wie ben jij eigenlijk, jij bent alleen op zondag thuis om het vlees te snijden. Ofzoiets. Hij probeert je gezag aan te tasten - en dat is gelukt.
Tirza
Denk ik ook tirza
Ik ben het met Tirza eens, je zit in hetzelfde vaarwater, als adoptie-ouders, stiefvaders en moeders of wat voor anders samengestelde gezinnen dan ook.
Laat me gokken, jij was aan de winnende hand in deze discussie, puber zocht iets dat je monddood zou maken, iets dat je zó zou kwestsen dat je met stomheid geslagen zou zijn. En dat is puber blijkbaar gelukt.
En ja, 18 is een beetje oud om je af te zetten tegen je ouders, maar het is zoals met alles, de een is sneller dan de ander, en blijkbaar is jullie puberzoon nu in die fase.
Ik denk ook dat je jezelf in deze postitie ook enigzins 'onzeker' voelt...tenminste dat leid ik af aan het hele verhaal eromheen, de uitgebreide uitleg die je ons geeft.......Is dat n.a.l.v. die opmerking van puber? Of is dat iets dat jij persoonlijk een beetje hebt? Als dat eerste de oorzaak is.....kom op zeg! Het is maar een puber! Jij en je partner moeten daar bóven staan! En dus laat je je niet zo uit je evenwicht brengen door jullie puber....hij bedoeld het niet zo letterlijk als het overkomt en heeft vast ondertussen diep van binnen allang spijt van wat hij gezegd heeft.
groeten albana
Momentopname
Je vertelt hier een heel pijnlijke momentopname uit jullie gezinsgeschiedenis. Zelf weet je of deze rotopmerking 'uit de lucht kwam vallen' of dat er al langer van alles broeide.
Een opmerking zoals jij te verwerken kreeg, overkomt niet-biologische ouders vaker in zo'n conflictsituatie. Erg naar.
Feitelijk juist, biologisch heb je niks met elkaar gemeen. Emotioneel ben je al 18 jaar op elkaar betrokken.
Of een bloedband 'niks is', ik weet niet of je dat zo zwart/wit kunt stellen. Maar in elk geval blijkt het nu een wapen in de strijd.
Sterkte.
Vervolg......
En een dag later een vervolg. Ik ging vanochtend op zijn kamer kijken en mijn puberzoon heeft dus gisteren alles naast zich neergelegd en gewoon zijn kamer niet gedaan.
Ja een beetje opgeruimd, maar het stof ligt nog duimenhoog op zijn kast terwijl ik hem daar gisteren ook op gewezen heb.
Hij is 18 en normaal zijn wij geen ouders die op die leeftijd nog sancties stellen maar ik ben er nu toch echt wel geneigd toe. Wel bedankt voor alle reacties, ik weet ook wel dat het een puber is en dat ze dan losse flodders kunnen schieten maar deze kwam gewoon wel erg hard aan. Het gaat er mij om wat nu? Ik ben op het moment werkzoekende en dus het meeste thuis. Wachten tot mijn partner thuis komt? Dat doe ik normaal nooit, maar ik weet echt even niet wat wijsheid is.
Wat zouden jullie doen in dit geval? Ik vind het wel prettig zo brainstormen trouwens, even een andere, frisse, kijk er op 
Eehhhhh........
Ging het over stof op zijn kast? Dan ben je nieuw hier op dit forum, dat kan niet anders 
)) De algehele tendens op dit forum vanaf ongeveer het 14e jaar is: hún probleem. Deur dicht trekken en nooit meer naar binnen gaan, tenzij er rook, water of bloed onder de deur vandaan komt.
Dat is ook volwassen worden: hij mag zelf weten wat hij doet op zijn kamer, jouw moeder komt jou toch ook niet meer vertellen hoe vaak je je kast moet stoffen?
Waar ik hem op aan zou spreken zou de teneur van de opmerking zijn, niet de inhoud. Dus iets in de trant van: zeg jongeman, ik vind het niet fijn als jij je uiterste best doet om mij te kwetsen en onderuit te halen. Ik denk dat ik dat niet verdiend heb en ik wil dan ook niet meer dat het gebeurt.
En dan omdraaien en weglopen, geen discussie aangaan.
Tirza
Reactie
Ja of beesten misschien?????? En hij zegt inderdaad ook dat het zijn kamer is, maar zolang wij de hypotheek betalen en de verantwoording voor het huis hebben zit er niks van hem bij. Dus sorry maar dit vind ik wel erg gemakkelijk gezegd.
Sja
'zolang wij de hypotheek betalen en de verantwoording voor het huis hebben zit er niks van hem bij'
Nou, zo letterlijk bedoel je het vast niet.
Maar affijn, die bloed-rook-water-versie spreekt je niet aan en je wilt het daar schoon hebben.
Als ik zijn moeder was, zou ik een goed humeur aantrekken, wat lekkers bij de bakker halen, vaststellen dat jullie samen die kamer eens even najaarsbeurt gaan geven en daarna genieten van een versnapering. Met suiker vang je meer dan met azijn.
Beesten?
Op droog stof komt geen ongedierte af. Op voedselresten wel, maar zelfs dát valt mee. Het is mij nog altijd een raadsel dat de studentenhuizen die ik ken geen mega-overlast hebben van muizen, ratten en kakkerlakken.
Jouw insteek is dus: wie betaalt, bepaalt. De harde lijn. Ik maak hier de dienst uit jongeman en jij hebt hier niks te zeggen - zelfs niet over je eigen kamer. Tja, dan is zo'n opmerking inderdaad opstand tegen de regerende macht. Hij heeft namelijk verder weinig in te brengen over zijn eigen leven.
Tirza
Reactie
Alleen over zijn eigen kamer hè Tirza, voor de rest heeft hij alle vrijheid om te doen en te laten wat hij wil. Daarom is dan dan zoveel gevraagd??
Omdat het zijn eigen kamer is 
en zijn eigen tijd.
Maarre - wat vind je van mijn insteek?
Reactie
Ja dat zou hij heerlijk vinden, maar wat heeft hij daaraan voor de toekomst, dan kom ik ook niet langs met een gebakje hahahaha. Het lijkt me dat opvoeden ook nog enigszins te maken heeft met het voorbereiden op de toekomst? Mijn ouders hebben er ook altijd op gelet en ook al vervloekte ik ze toen soms, maar ik heb er nu wel veel aan .
Jacky, ik zou die kamer loslaten
Die jongen is 18 jaar. De opvoeding is klaar!
Zodra hij op zichzelf woont, gaat hij pas echt leren hoe het is om verantwoordelijk te zijn voor een woonruimte. Laat hem nu zonder bemoeienissen oefenen op zijn kamer.
Puinhopen in de rest van het huis zijn die door hem veroorzaakt worden, zijn andere koek. Daar hebben jullie last van.
Ik zou overal de norm aanhangen: hebben wij er last van?
Vieze kamer, nee!
Slecht eten, nee!
Kwetsende uitspraken, ja!!!!!!
Jacky: tipje
Misschien is het handig (in elk geval voor mij )) om in de titel van je bericht te zetten op wíe je reageert of een paar woordjes die het onderwerp alvast inleiden. Een beetje zoals iedereen hier in deze draad doet. Jij geeft als onderwerp elke keer 'reactie' en dan is het soms lastig te zien op wie je nou precies reageert.
Tirza
Dat is niet veel gevraagd
Vind ik ook niet. En niemand hier vind een redelijke hygiene op een slaapkamer 'veel gevraagd'. Maar.......wij zijn geen van allen pubers. Voor pubers is dit echt vol-ko-men zinloos, nutteloos, achterlijk en onzinnig. Het kost tijd en energie nououououououou ik dácht het niet dat ik die daar in ging steken.
Mijn oudste is 21. Ze zit op kamers. Als ze in de weekenden thuis komt, is het vanaf de achterdeur tot aan haar slaapkamer éééééén spoor van zooi. Echt, als een koe van z'n stront. Die laat alles ZO achter zich vallen/liggen; van schoenen/jas/tas tot aan alle reclamefolders, koekverpakkingen, serviesgoed, lege enveloppen, haartroep, makeup, kleren, echt on-ge-loof-lijk. Klein duimpje noemen we haar.
Ik was afgelopen zaterdag onverwacht op haar studeerkamer. Je kon de deur nét open krijgen. Als ze wil slapen, veegt ze alle zooi van d'r bed. En als ze wil studeren/chillen, pleurt ze alles er weer op.
Dat gaat allemaal over. Echt waar. We hopen en verwachten tussen nu en 10 jaar.
Tirza
Deur dicht ja
Hier ben ik dat stadium al voorbij, dochter is 16 en had zo rond haar 13e-14e zo'n soort kamer. Je kon de vloer niet meer zien, zoveel kleding lag erop. Eten en drinken mag hier niet mee naar boven (ik weet nog van vroeger dat mijn broer beschimmelde broodjes achter zijn bed had liggen) dus die regel is al van jongsafaan ingesteld. Als ik of man ga stofzuigen wilde ik nog wel eens roepen, als je vloer leeg is, zuig ik 'm ook, zo nee, dan niet. Soms was het dan leeg (en lag alles op het bed) soms was de kamer opgeruimd, maar vaak gebeurde er niets en deden wij ook niets.
Haar vuilgrens lag toen erg hoog, maar toch...op een bepaalde dag was ze het dan zo zat (ook kleding werd niet gewassen als het niet in de wasmand lag) dat ze het toch ging opruimen.
Nu is ze 16 en houdt het eigenlijk heel netjes bij. En nog steeds bemoei ik me niet met die kamer, het gaat vanzelf.
Maar nogmaals, laat het zijn probleem zijn, er zijn belangrijkere dingen om ruzie over te maken hoor.
Jacky
Ik was vroeger net zo, vraag maar aan mijn ma. Niks hielp. Wat pas hielp, was mijn eigen huis runnen. Toen had ik wel last van die zooi en hield/houd ik het bij. En mopper ik op mijn eigen trio pubers. En hoop ik dat ze niet van mijn ma horen hoe erg ik was.
Wie betaald bepaalt is niet mijn motto. Ons huis is ook van onze kinderen, we wonen er met elkaar, ik ga ze niet behandelen als kostganger, daar hou ik niet zo van.
Leefbaar
is heel persoonlijk. Ik ben al vele jaren getrouwd en ik heb het liefst een rommelig bed. Eén grote bult van dekbedden en kussen, ik wurm mezelf er ergens tussen en heeeeeeerlijk. Man wil zo'n militair opgemaakt, strak bed. Tja. Volgens mij is het allebei leefbaar
Tirza
Je eigen kamer opruimen
dat is heel wat anders dan op een dag je eigen huis. Je kamer is onderdeel van het ouderlijk huis en daarin hoort een ouder die nu en dan mekkert dat er van alles mot waar je nou net even geen zin in hebt.
Je eigen huis is van jezelf. Dan ga je ineens het nut van opruimen en netheid zien.
Meestal dan
Waar gaat het nou om?
Waar gaat het nou om een vieze puberkamer of om kwetsende rotopmerkingen? Ik zou eerst eens met je vrouw praten. Wij komen meteen voor elkaar op als puberkind lelijk doet tegen een van ons. Bijv als kind mijn man een z**kerd noemt dan zeg ik daar meteen iets van. Je moet als ouders juist in de puberteit een blok vormen. Ik zou meer problemen met mijn man als hij niet op een rotopmerking van kind richting mij zou reageren, dan met de puber.
Blijkbaar heeft je zoon het gevoel dat hij je zo kan behandelen. Echt, ik zou nu even de andere ouder inschakelen die kind hier flink op moet aanspreken.
Is er niet gepraat achteraf?
Ik verwachtte eerlijk gezegd ook een gesprek, excuses, uitleg of wat dan ook....
Maar die kamer, ik zoek ergens een 'tussenweg' in de rotzooi van pubers hier. Ik gebruik excuses om ze te 'dwingen' nu en wel onmiddelijk dát te doen. B.v. ik kondig aan dat ik de was ga doen en wel 2, de witte en de bonte. En dat ik overmogen en de dag erna moet werken en dan geen 'zin' meer heb om te wassen....m.a.w. alles wat je gewassen wilt hebben en binnen afzienbare tijd nog zou willen dragen, nu onmiddelijk bij elkaar zoeken en in de wasmand gooien.
En meestal heeft dat wel effect, dan zoeken ze in ieder geval de berg kleding links en rechts af. Dat lukt dan meestal niet.....(kwestie van door de bomen het bos niet meer zien) dus het resulteert er vaak in dat ze de was in de wasmand doen en meteen hun kast maar opruimen, want er past niéts in die kast van hun.
Dan is alles al van de grond (nou ja, grotendeels) en is zuigen een makkie natuurlijk...Tenminste oudste (18) ziet de logica ervan wel in en doet dat dan meestal ook erna. Dan pas zie je ook wát een zooi er is tenslotte. En omdat de prullebak na zo'n opruimsessie overstroomd brengt ze die ook nog wel naar beneden onder gemopper dat daar óók al niks inpast.
Blijft over d'r bed en de wastafel. Nou met zo'n fris gezogen kamer 'beloon' ik 'r door supersnel de was te doen en dan meteen aan te bieden dat zij d'r beddegoed afhaalt en dat ik dan die wastafel wel voor d'r zal dan als ik toch boven bezig ben....En kan ze meteen in een 'schoon bed'.
Jongste is nog niet zo ervaren met die was uitzoeken...(ook nog maar 14) die moet nu helaas pindakaas voorlopig met verschillende sokken naar school....Er zitten ook geen nieuwe sokken in, zolang zij het presteerd om er altijd 1 van een paar kwijt te raken. De laatste tijd is ze trouwens heel vaak spullen/kleding 'kwijt' dus het zal w.s. niet lang meer duren en dan gaat ze ervan balen en zal het was opruimen wel wat beter gaan verlopen. Die laat ik dan zelf ook wel het bed opmaken en afhalen, dat doet ze nog wel, want een fris bed vinden ze toch wel prettig. Omdat zij een inieminie kamer heeft die direct grenst aan de onze beloon ik die meestal met een zuigbeurt na het 'was opruimen', maar dat is meer omdat die 3 meter erbij niet veel uitmaakt als ik de rest van de bovenverdieping toch doe en ik voorlopig tevreden ben met de zooi van de vloer. Als ze dát kan voer ik de rest van het schoonmaken wel in. Die 2 minuten zuigen is me nu nog geen grote discussie waard. Alles op z'n tijd. Als tegenprestatie voor dat zuigen laat ik jongste ondertussen d'r prullebak leeggooien. O en ik haal met de stofzuiger nog het een en ander aan zooi onder d'r bed vandaan...wat ze dan dus maar opruimt.Zo die kamer ook toonbaar.
Nou moet je niet denken, dat het hier op puber kamers een toonzaal is, meestal ligt de dag erna er al weer de eerste bergjes.En 2 dagen erna zie je niet eens meer dát er wat gedaan is
Over dingen als stof afnemen maak ik me echt niet druk. Dat komt wel een keer...Bij oudste nu al soms, als ze 'visite' krijgt waar ze een beetje indruk op wil maken ofzo
Zo hebben ze zelf het gevoel wel enigzins de 'regie' in handen te houden van hun 'eigen kamer' en heb ik het gevoel teminste dat er niet morgen een invasie kakkerlakken voor hun deur kan staan, zijn we allemaal tevreden.
groeten albana
Bedankje
Beste mensen, ik vind het echt geweldig hier. Mede door jullie verhalen voel ik weer wat een fantastisch 3tal ik heb en bij jullie verhalen lezende valt het inderdaad wel mee met de zooi . Zoals ik ook al heb gelezen, het is kwetsender dat je partner niet goed reageert dan je puberzoon die er met een onvolwassen brein iets uitkraamt. Het komt allemaal wel weer goed, bij deze wil ik in ieder geval alvast iedereen heel erg bedanken voor jullie verhalen en ook succes en vooral humor toewensen met jullie puberkids of jongvolwassenen.
