Samen slapen 16 jaar.
Beste allemaal,
Ik als puber mis waarschijnlijk een inzicht waarover jullie ouders wel beschikken. Daarom leek dit mij een gepaste plaats om mijn vraag te stellen. Ik en mijn vriendin hebben ondertussen een half jaar en willen heel graag samen slapen. We zijn het er over eens dat we daar klaar voor zijn..
Echter, de ouders van mijn vriendin vinden het nog erg vroeg en vinden ons nog te jong. Verder heb ik er niet veel over gehoord, enkel dat haar ouders het prima vinden dat we samen slapen zodra we de één jaar zijn gepasseerd.
Ik vind dat eigenlijk onredelijk.
1. Allereerst vind ik dat je rekening moet houden met het feit dat leeftijd gerelativeerd moet worden. Zoals jullie allen waarschijnlijk weten heb je enerzijds 14-jarigen die uiterst verantwoordelijk kunnen zijn, en anderzijds 18-jarigen die overal een potje van kunnen maken.. Ik acht onszelf behoorlijk verantwoordelijk.
2. Samen slapen is heel iets anders dan het hebben van seks. Voor zover ik weet is onze intentie enkel het samenzijn in de rust die de nacht te bieden heeft. Overdag ben je immer constant geoccupeerd met allerlei zaken. 's Nachts heb je ruim de tijd om te genieten van elkaars aanwezigheid, en kan je de rest even langs je neer leggen.
3. Het hebben van seks, wat is daar eigenlijk mis mee, mochten we dat initiëren? Het lijkt erop dat men denkt dat we iets anders zijn dan louter een dier - een robot o.i.d., passief en gevoelloos -, maar feit blijft dat we dat wel zijn, met alle gevoelens en behoeftes die daar bij horen. En de dag dat we er samen over eens zijn dat we daar klaar voor zijn, is de dag dat ik niet zou willen dat we worden tegen gehouden door wat anderen er van zouden vinden.
Verder zou het erg praktisch zijn. Ik woon een paar dorpen verderop, en moet dus zaterdagavond weer helemaal naar huis...
Wat is er op tegen als we erover gepraat hebben en de verantwoordelijkheid en beladenheid ervan kunnen dragen?
Groet,
Herman. (Alias)
samen slapen
Mijn zoon is 16, heeft een vriendin van 16 en is daar een nachtje films gaan kijken toen ze pas een maand verkering hadden. Ons is helemaal niets gevraagd en ik heb me er dus ook helemaal niet mee bezig gehouden. Ze zijn verstandig genoeg en als ik ze zo zie lopen gaan ze totaal niet hard van stapel en zijn vooral bezig met films, games, skypen en het kijken/luisteren naar cabaretvoorstellingen op youtube. Ik had van tevoren nooit gedacht dat het zo zou gaan maar ik had ook nooit gedacht dat hij al met 16 beet zou hebben. Vooraf dacht ik als Katniss maar nu twee maanden later klinkt dat echt heel ouderwets. Het gaat niet over 'gemiddelde' meisjes en jongens maar om jouw kind. Die is niet gemiddeld dus ga niet van tevoren zeggen dat je vindt dat een 16jarige niet met relaties bezig moet zijn.
Ik vind het een erg leuk stel hier dus ik hoop dat dit meteen raak is maar ik zit er niet bovenop, bemoei me er niet mee en houd me er niet mee bezig. Ik vertrouw ze volkomen en ze hebben zo ontzettend veel lol samen. Daar ga ik niet bovenop zitten maar ik vertrouw op (samen) 32 jaar opvoeding terwijl ik de ouders van haar helemaal niet ken.
Precies moeder.
Je kunt allerlei ideeën hebben, maar de realiteit kan heel anders uitpakken. No way dat ik hier ieder zaterdagochtend verbaasd zou willen opkijken wie ik nu weer aan de ontbijttafel tref, daar zou ik echt een stokje voor steken. Maar met 2 puberzoon die op onverklaarbare wijze allebei best vroeg in hele stabiele relaties lijken te belanden, en daar heel verstandig mee om gaan is het opeens een heel ander verhaal.
Ingrid
ja dat is het
Daar was ik ook de eerste weken heel huiverig voor, dat je niet meer echt privacy hebt maar nu ik het meisje ken is dat hele probleem opeens weg. Ze heeft hier nog niet geslapen en ik denk dat dat over twee maanden voor het eerst gaat gebeuren als het nog 'aan' is maar nu ik haar ken is dat hele ochtendgedoe ook verdwenen. Toen ze de eerste keer hier heen kwam om mijn zoon op te halen (na anderhalve week verkering) zaten man en ik dus netjes gekleed aan de ontbijttafel maar ze kwam natuurlijk niet eens binnen.
Ik ben van mening dat je helemaal niet vooraf kan zeggen hoe je hierin wil gaan handelen, het ligt zo aan je kind en aan zijn/haar vriend/vriendin. Met een ander type zou het wellicht weer heel anders gaan maar je kind blijft je kind, dat is geen gemiddelde.
twee maanden
Die twee maanden is dus praktisch gezien heel handig tzt, niet dat ik het over twee maanden opeens goed vind en nu niet. Ik had ook nooit gedacht dat zoon daar zou slapen aangezien ze op fietsafstand van elkaar wonen. Nou ja mijn zoon ziet dat als fietsafstand, zij ziet het als autoafstand, dat is nog wel een dingetje 
precies
Ik denk dat het hebben van een stabiele relatie belangrijker is dan leeftijd. Waarom is 16 eigenlijk te jong? En 18 niet? Of 17? Dat heb ik mij altijd afgevraagd. Mijn schoonmoeder vond mij en mijn man met 22 jaar nog te jong. Ze wilde dat we eerst getrouwd waren. Dat wij samenwoonden, heeft ze jarenlang ontkend en genegeerd. De eerste keer dat we bij hen bleven slapen, had ze de logeerkamer gedekt voor mij.
Herman, ik zou nog eens met de ouders van je vriendin aan tafel gaan zitten en je vriendin natuurlijk en goed luisteren naar elkaars argumenten. Wie weet levert het wat op. Mochten jij en je vriendin zonder toestemming, in wederzijds overleg, toch besluiten wat verder te gaan dan friemelen, doe het dan wel met voorbehoedsmiddelen. Op een zwangerschap op jonge leeftijd zit niemand te wachten.
Lydia
Ik zou er persoonlijk heel vreemd van opkijken als een vriendje van mijn dochter rond de tafel wil gaan zitten om het te bespreken. Ik bespreek dat soort dingen met mijn eigen kinderen maar zeker niet met anderen. En het zou ook geen overleg zijn want we zijn geen gelijke partijen in dit onderwerp. Ik beslis tenslotte. Ik zou Herman dus niet aanraden om zelf het onderwerp ter sprake te brengen. Dat moet zijn vriendin echt zelf doen bij haar ouders. Van hem past gepaste afstand en respect voor hun autoriteit. Dat maakt de kans ook heel wat groter dat de ouders hem meer zullen waarderen en het wel toestaan. De ouders zijn er niet principieel op tegen als ik Herman begrijp dus het is gewoon een kwestie van een beetje geduld opbrengen tot ze zover zijn dat het van hun mag.
daar ben ik het ook mee eens
Ik geloof niet dat ik het zal waarderen als de vriend/in van mijn kind met MIJ over toestemming voor seks/samen slapen komt praten. Daar gaat die puber dan helemaal niet over. Overigens zijn het toch nog steeds twee hele verschillende dingen. Sommige pubers talen echt nog niet naar seks maar zien het gewoon als logeren, net zoals ze dat vroeger deden. Je kunt wel zeggen dat je de kat niet op het spek moet binden maar kijk eerst eens naar je kind en de relatie. Laatst was hier ook een puber die beweerde al een jaar en relatie te hebben zonder zoenen en dat werd hier ook al niet geloofd.
Ik ook mee eens
Ik zou me heel ongemakkelijk voelen als vriend van dochter mij/ons om toestemming zou vragen....Mijn moeder gevoel zou meteen zeggen: NEEEEEEE, NU AL??? En ik denk dat vader hem een knal verkoopt 
met de woorden: BLIJF MET JE TENGELS VAN MIJN DOCHTER AF....
Ik was iets te enthousiast geloof ik.
Hm lastig
Ik ben een moeder van een 16-jarige dochter en een 17-jarige zoon en ik ben ook zelf puber geweest, dus ik kan me in beiden wel verplaatsen. Zijn jullie net 16 of bijna 17? Dat vind ik ook nog wel een verschil maken en zit je in de 4e of 5e klas (of 1e mbo), dat maakt ook verschil. Mijn dochter is net 16, maar zit wel in de 5e, waardoor ze toch in haar doen en laten wat ouder over komt en vaak dingen op iets jongere leeftijd al doet dat anderen van die leeftijd, dan heb ik het niet over seks, maar over op stap gaan en een hele dag gaan shoppen ergens etc. De kans is ook groot dat ze met 17 al op kamers gaat, gezien de studie die ze op het oog heeft en ik zie haar dat wel doen. Ze heeft geen vriendje, dus het probleem speelt niet, maar ik zou haar keuze over het moment van bij elkaar slapen wel respecteren en erop vertrouwen dat zij er goed over na heeft gedacht, gewoon vanwege hoe zij is als persoon, ze is gewoon best verstandig voor haar leeftijd. En 6 maanden vind ik nou ook weer niet extreem kort hoor.
Als echter het vriendje mij rechtstreeks zou aanspreken op mijn opvoeding, dan zouden mijn stekels overeind gaan staan, daar hoeft zo'n snotneus zich niet mee te bemoeien, dat is tussen mij en dochter.
sex is toch gewoon fijn
Ik vraag me nu ernstig af of ik en ons gezin niet de aliëns zijn 
Ik kan me niks voorstellen bij een puber die aan sex wil beginnen en daarvoor toestemming gaat vragen bij zijn of haar ouders. Ik had fantastische ouders maar dat kwam dan weer niet in me op. Ik was vroeger ook niet van mening dat je alleen sex moest hebben als je al trouwplannen had. Sex is iets wat je doet/deed omdat je daar aan toe was, en dat kon ook al na 3 maanden zijn. Mijn dochter was net 16 toen ze sex had, dat wist ik toen niet, later kwam dat wel ter sprake. Zij heeft het altijd fijn gevonden dat wij niet neurotisch deden over het sex willen hebben.
Mijn nichtje mocht ook niet thuis slapen met een vriend, ook niet toen ze ouder was. Die ging dus buiten in de bosjes toch doen wat ouders haar verboden. Volgens mij is dat ook echt niet tegen te houden. En nee, dat hoeft geen reden te zijn om het dan maar niet te verbieden maar ik vraag me dan vervolgens wel af of je dan je kop niet in het zand steekt. Het is toch een gevoelsding en je gevoel uit de weg gaan zal in deze niet meevallen. En ze zijn het er beide over eens.
Iems
'Ik kan me niks voorstellen bij een puber die aan sex wil beginnen en daarvoor toestemming gaat vragen bij zijn of haar ouders. '
Maar als je als puber nog bij je ouders woont, en je wilt iemand bij je laten slapen, vraag je het toch wel? Mijn puber overlegt dat vooraf hoor, ook als het gewoon om vriendinnetjes gaat. Ik wil toch weten wie er in mijn huis rondloopt?
samen slapen of samen slapen
Als je met iemand bij je laten slapen ipv sex hebben dan vrasg je dat ja, ik wil ook weten wie er 's nachts overblijft. Maar ik denk dat ik wat anders bedoel waarvoor je zeker niet de nacht hoeft te blijven slapen.
Eens met Iems
Toen zoonlief kwam vragen of vriendin mocht blijven slapen was hij net 17 en had hij net 2 maanden een relatie. Ik moest wel even slikken. Hij zei dat hij het alleen over slapen had en dat zij totaal nog niet toe zijn aan seks. Ik geloofde dat en heb het ook toegestaan. Wel voor de zekerheid een pakje condooms voor ze gekocht, want je weet maar nooit wanneer de vlam in de pan slaat. Ze zaten toen ook al tot diep in de nacht met elkaar op de kamer. Dus ze hadden allang de gelegenheid kunnen hebben. En ik vond het ook wel een veiliger idee dat hij niet midden in de nacht over onveilige fietspaden moest. Als ze het willen doen vinden ze er wel een plekje voor.
Nee
Heb ook geen zin om zomaar iedereen tegen te komen terwijl ik in de badjas en met verwaaid haar naar de badkamer stiefel. Wachten tot de verkering een jaar duurt vind ik daarom een mooi streven.
Ik lees mee
ik heb een zoon van net 16 die ook een vriendinnetje van 16 heeft. Nog niet zo lang, maar ze zitten inmiddels hele middagen en avonden samen. Ze woont in het dorp, dus afstand is geen reden om te blijven slapen voorlopig. Ik weet dat haar oudere zus ook met 16 jaar een vriendje had, dat heeft 2 jaar geduurd, en die waren wel vaak het weekend bij elkaar, over en weer (hij woonde 20 km verderop). Ik heb geen idee of daar sex bij zat, zo goed ken ik ze niet...
Ik denk niet dat ik er heel moeilijk over zal doen als het over een paar maanden ter sprake zal komen. En ik verwacht dat het minstens een paar maanden zal duren.
genieten van elkaar
Wat ik een beetje mis in veel reacties, is dat je gewoon heel erg kan genieten van elkaar. Ik krijg de indruk dat sommigen het vrijen vooral als iets heftigs, als iets ingrijpends zien, iets waar je vooral veel spijt van kan krijgen, en waar je als 16-jarige daarom te jong voor bent.
Ik herken dat vanuit mijn eigen ervaring helemaal niet. Ik was 15 toen ik een vriendje kreeg, best heel serieus. Hij was 3 jaar ouder (rookte, lustte graag een biertje en had ook nog een opgevoerde brommer - ik denk het schrikbeeld van menig ouder van een puberdochter), maar we waren allebei 'zo groen als gras'. En ik koester echt mooie herinneringen aan onze gezamenlijke ontdekkingstocht. Zo voelde dat ook echt. Steeds een stapje verder. Wij bleven ook wel bij elkaar slapen, maar die momenten hadden we echt niet nodig hoor
. Hoewel ik dat vriendje 1,5 jaar heb gehad, is het van echte sex (lees: geslachtsgemeenschap) nooit gekomen. De eerste periode waren we daar echt nog niet mee bezig. Later wel, maar in onze onervarenheid kregen we dat helemaal niet voor elkaar. Gaf ook helemaal niet, je kunt ook op andere manieren samen plezier hebben. Ik vermoed dat dat voor wel meer pubers geldt.
Ik kijk dus echt heel plezierig terug op deze eerste ervaringen. Eigenlijk gun ik iedere puber zo'n 'ontdekkingstocht'. En onze ouders straalden vooral uit dat ze vertrouwen in ons hadden, dat voelde goed.
toegeven aan je gevoel
precies zo denk ik er ook over. Ik vind dat het iets te beladen wordt gemaakt. Ik denk dat veel ouders ook bang zijn dat hun kind helemaal losslaat en de spreekwoordelijke afgelebberde boterham wordt. Ik denk zelf dat bij die jongeren hele andere dingen spelen dan een gewone gezonde honger naar sex. Bij mij is het ook gegaan zoals bij jou, even een andere nick. Met vriendje waarmee ik wel wat verder wilde was het vooral nog wat onhandig gestuntel.Fijn maar onhandig.Allebei nog maagd, heel lief.
sweet memories
Ach... door dit draadje zit ik nu de hele avond al terug te denken aan die tijd (die ik hierboven beschreef). Sweet memories. Echt. Wat was het fijn om - samen met die jongen waar ik zo verliefd op was - onze seksualiteit de ontdekken. Zo onbevangen, zo lief, zo spontaan, zo groen en daardoor o zo fijn. In ons eigen tempo. Wat een mooie tijd was dat.
Ik ben oprecht blij dat onze ouders ons die ruimte en vertrouwen hebben gegeven.
Mijn reactie
Beste Herman, zo, je hebt wel wat losgemaakt zeg! Maar eigenlijk doet het er niet zoveel toe wat wij er van vinden. Je hebt te maken met de ouders van je vriendin en zij hebben deze duidelijke regel. En ik vind dat je daar respect voor moet hebben. Ik hanteer zelf andere regels, maar daar hebben jij en je vriendin niks aan. Wacht gewoon nog een half jaartje, joh. Dat lijkt nu heel lang en onoverkomelijk, maar er zit vlg mij niks anders op. Het gaat er niet om of zij gelijk hebben of jij. Het is een verschil van mening en jij trekt aan het kortste end. Zij zijn haar ouders en hebben zeggenschap over haar. Jij mag er gerust anders over denken, maar je hebt je te houden aan hun regels. Nog een hele fijne tijd gewenst met je vriendin.
Oja, in verband met praktische probleem dat jij verder weg woont: misschien hebben ze logeerkamer over? Dat je er wel overnacht. En jullie overdag wel lekker samen kunnen zijn.
sexualiteit
Bij sexualiteit moet het gaan om genieten. Genieten van jezelf, maar zeker ook van de ander, en natuurlijk vooral samen.
Ik moet er vooral niet aan denken dat mijn dochter ooit op een achterbankje in een auto ontmaagd gaat worden.
Sexualiteit gaat ook over grenzen, en vooral de negatieve, of risicovolle aspecten ervan. Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen hun eigen grenzen goed leren kennen. En niet zozeer die van mij. Leren luisteren naar henzelf, en naar de ander.
Daar heb je samen slapen natuurlijk niet perse voor nodig (dus ts, verzin iets anders!) maar het maakt eea wel toegankelijker en misschien fijner, mooier. Minder moeilijk, minder druk. En misschien kan het juist dan meer op eigen tempo, en duurt het misschien juist langer eer er echt sex komt.
(Voor mij nog theorie want mijn kinderen hebben de leeftijd nog niet. Ik hoop dat ik tzt mijn eigen angsten en vooroordelen overboord kan gooien. Ik denk wel dat ik een goed gevoel over de relatie moet hebben dan.
jota
Dat achterbankje kan heel fijn en spannend zijn. Ik moet er zelf niet aan denken dat mijn ouders op die leeftijd beneden zitten en weten dat ik het aan het doen ben en dat ze in de buurt zijn zoals AnneJ dat voor zich ziet.
tuurljk
Niets mis met een achterbank.
Toch denk ik dat voor veel jongeren de veiligheid van thuis juist positief werkt in deze fase. Juist om beter bij henzelf te kunnen blijven.
Ik zelf heb het voor het eerst gedaan bij partner thuis, bij het blijven slapen. Dat er ouders in huis waren, daar was ik me niet eens van bewust, daar was ik echt niet mee bezig.
Bij ons was alles duidelijk, hing allang in de lucht, we waren ook wat ouder. Samen slapen mocht eerst niet en het gebeurde gelijk de eerste keer.
Maar als samen slapen mag, dan staat samen slapen toch helemaal niet (gelijk) synoniem aan sex?
Reactie
De mogen samen slapen dit heeft niks met dat stomme seks te maken liefde is zo veel meer en het zijn kinderen zeg tegen ze dat ze de oil moeten slikken en een condoom moeten aan doen en moest het fout gaan een morning after pil slikken kost bij de kruidvat maar 15 euro in maastricht veel groetjes...
Redenen
Je benadert het met logica. Wat zijn de logische argumenten om het te verbieden en zijn mijn logische argumenten niet beter? Die discussie ga je misschien winnen, maar daarmee niet de toestemming.
Dit gaat niet om logica, maar om emoties. Hun zorg om hun kind, hun moeite om hun dochter al zo groot te zien. Als je door op te letten achterhaald waar ze problemen mee hebben, kan je met geduld en inzet iets bereiken. Maar nooit met logische argumenten.
(Ik zou het trouwens prima vinden, maar dat terzijde)
Bouw een prettige relatie met haar ouders.
Ook mijn kinderen zijn in de leeftijd om seks te (gaan) hebben.
Ik als moeder merk dat ik me veel minder zorgen maak als ik te maken krijg met vriendjes/vriendinnetjes die een verantwoordelijkheidsgevoel tonen.
Ik let op wat ze zeggen, hoe ze kijken, gedragen en bovenal hoe ze mijn kind behandelen. Het garandeert me precies niets maar het kalmeert mijn ongeruste moederhart.
Niet slijmen, moeders hebben dat heel snel door.
Praat met haar ouders, laat je uithoren.
Het is hun dochter die ze aan je moeten toevertrouwen, da's niet niks hoor.
Mijn jongste is 14 en ik houd mijn hart vast maar ik praat veel met haar. Ze weet dat ze met openheid veel verder komt dan met bedrog.
Mijn oudste twee zijn jongens en hoewel het oneerlijk is had ik bij hun een stuk minder zorgen. Ik denk dat dit bij meer ouders zo is.
Misschien gaan mensen boe roepen als ik zeg dat meisjes zoveel meer kwetsbaar zijn maar ik ervaar dat zo.
Nu ga ik even bot zijn, sorry.
Het kan zijn dat ze moeite hebben met het feit dat je Asperger hebt.
Besef dat zij in gedachten jou zien als een eventueel toekomstig echtgenoot van hun dochter en dat daar kinderen uit kunnen voortkomen.
Voorbarig maar waar, zo zijn wij ouders.
Jullie relatie wordt helaas bemoeilijkt door jouw aandoening.
Bovendien zijn er studies die aantonen dat asperger erfelijk is in de vorm van een heel spectra van autisme tot ADD/ADHD. KAN, maar hoeft niet. Helaas ligt dat percentage best hoog.
Ouders willen maar 1 ding, dat hun kind gelukkig wordt en alle eerlijke kansen in het leven krijgt om een gelukkige volwassene te worden.
Als jij echt oprecht van dit meisje houdt dan zal je voor haar moeten knokken (dit geldt voor iedere jongen btw, call me oldfashion)
Haar ouders ontlopen zal jouw doel schaden.
Wat betreft jouw mooi taalgebruik, niets aan veranderen, het hoort bij Asperger en ik zie dat juist als een van de pluspuntjes
Ik wens je succes en hoop dat ik je niet gekwetst heb want dat is totaal niet mijn opzet.
potver..
Zie net dat het een draadje uit 2015 is :p
Hahaha!
Herman is inmiddels 18!
