
albana
14-01-2012 om 10:05
Sexuele ontwikkeling 13 jarige
Ik maak me een beetje zorgen om jongste, die nu 13 jaar is. Wij zijn altijd heel gemakkelijk als het draait om sex of jongens of aanverwante zaken. Er wordt evt. over gepraat (als het ter prake komt) of een grapje gemaakt of soms intiem gepraat (met mij w.s. omdat ik ook een meisje ben, zonen hebben we niet.......) over gevoelens of écht intieme sexuele dingen.
Het is geen verboden onderwerp, maar het is ook geen héél veel voorkomend elke dag onderwerp, zoiets.
Vrij normaal dus denk ik.
Met oudste is dit altijd goed gegaan. Ze verteld het als ze verliefd is. Soms komt ze met vragen, of is ze onzeker of verdrietig of weet ze niet hoe ze iets moet 'handelen' (vriendje wil iets, zij nog niet...)
Jongste is ooit in aanraking geweest met een pedofiel.
Dat is niet ver gegaan,er is niks gebeurd. Ja ze heeft wat gezien (stijve piemel) en wist dat het helemaal niet goed was wat er gebeurde en was érg bang. Enorm bang, zo bang dat de hele buurt door had dat er iets héél ergs aan de hand was en uitliep. Ze heeft daar zelf aan weten te ontsnappen.Daarvoor is ze verhoord, vent is opgepakt en zit nog in behandeling (TBS).
Toen was ze 9 jaar. Over dat 'incident'praat dochter wel, of wel eens. De laatste tijd is het meer in de vergetelheid geraakt.
Toen ze vorig jaar ongesteld werd voor de eerste keer reageerde ze daar nogal 'raar' op. Ze kwam thuis en ging naar boven (badkamer) en begon enorm paniekerig te doen. Er was iets héél ergs en ik mocht er niet bij komen. Dochter weet best wat menstruatie is en ziet mij en en haar zus er vaak genoeg mee, wist ook best hoe je daar mee om moet gaan en dat dat 'normaal' is etc.etc.
Na veel gepraat aan badkamerdeur mocht ik er dan bij, toen had ze zichzelf al voorzien van maandverband (dus ze wist het prima!) maar ze bleef boos,paniekerig, ging op bed liggen huilen. Na veel gedoe en zelfs dat ik boos moest worden wat er toch aan de hand was?
Kwam het hoge woord eruit. Ze was ongesteld geworden....En dat wílde ze niet en het moest onmiddelijk ophouden en het was vies en ik moest zorgen dat het stopte. Nou jullie snappen het gevolg wel. Aangezien ik dat niet kon, moest ze er wel aan wennen, maar het blijft een 'taboe-onderwerp' bij haar. Niemand mocht het weten (hoewel ik begreep dat enkele vriendinnen het ondertussen wel door hebben en dus weten) er mag niet over gepraat worden en als ik of zus het toevallig eens aanroeren m.b.t. onszelf doet ze net of ze niks hoort. Als ik vraag of ze ongesteld is doet ze afwerend, vraag ik door dat wordt ze boos, paniekerig of stampt de trap op om aan mijn 'rare vragen' te ontkomen en gaat op bed liggen huilen.
Ze is ook nog verliefd. Iets dat wij weten uit toespelingen van vriendinnen, opmerkingen op hyves etc.etc.
Ook daar reageert ze hetzelfde op. Ze kan zelf enorm boos worden om een eenvoudige vraag of ze die bewuste jongen nog gezien heeft? (Dan gaat het gesprek er al over, b.v. ze heeft gevoetbald met groepje,waar die jongen bij hoort) een kleine toespeling van d'r zus of vader. Enorm boos en erbij paniekerig en verdrietig en kan dan uren zich ontrekken aan ons, door boven te blijven en niemand te willen zien.
We zijn er al een beetje aan gewend. Vermijden dus nu zulke onderwerpen als zij erbij is....en laten het maar zo.
Maar:
Ik ken dit helemaal niet.
Oudste was zo compleet anders.
Is dit normaal zulke reacties? Zo'n paniek als het om menstruatie of verliefdheid gaat?
Of moet ik aan het incident denken dat ze beleeft heeft en is dat van invloed op haar reacties? Schaamt ze zich omdat ze bang is dat zij ook sexuele gevoelens heeft zoals die vent?
Ik wordt er toch een beetje ongerust van.
groeten albana

albana
14-01-2012 om 10:15
Voor de duidelijkheid
Haar 'schaamte' of 'onwil' m.b.t. deze onderwerpen gaat zó ver dat ze van de week naar boven stampte en uren daar verdrietig heeft gezeten om het volgende:
Jongste heeft een beetje puistjes zo nu en dan.
Daarvoor heeft ze slakkengel,dat in haar geval goed helpt.
Die dat heeft ze ze wel....dat merkt papa op en die vraagt of ze zich nog wel wast en insmeert met slakkengel? We praten over puistjes en de remedie's ertegen met z'n 4-en. Oudste vraagt of ze soms ongesteld is vandaag? Jongste wordt rood....in z'n algemeenheid zegt oudste, ja want als je ongesteld bent worden puistjes altijd erger. Oudste herhaalt haar vraag aan jongste, waarop jongste boos wordt, gaat huilen om die 'domme vragen' van haar zus en waarmee ze zich bemoeit en wij bemoeien ons altijd met haar. En wat het ons kan schelen of ze puistjes heeft.........Oudste verdedigd zich, zegt nog dat ze niet zo 'overdreven'moet doen...jongste nog bozer,die maakt zelf wel uit wat ze met háár puistjes doet en jongste gaat boos naar boven begraaft zich in haar bed en wil pas beneden komen als oudste is sporten.
Later probeer ik er nog met haar over te praten.
Dat lukt niet. Ze weigert te antwoorden. Ik moet ophouden en ze weet niet waarom ze dan zo boos wordt.
Nou dat is toch niet normaal?
groeten albana

Minna
14-01-2012 om 12:08
Valt wel mee
Je eindigt je berichtje met 'Dat is toch niet normaal?', om daar maar antwoord op te geven: ik denk dat het allemaal wel meevalt en vrij normaal pubergedrag is. Ik lees over een meisje dat het lastig vindt om over genante puberdingen te praten, zoals menstruatie en verliefdheid. Voor pubermeisjes is er al heel veel heel snel genant. Dat jij en haar oudere zus daar wel makkelijk over praten, zegt niet zo heel veel, zoiets kan ook in de aard van het beestje zitten. Ik denk dat je blik gekleurd is doordat je oudste er wel makkelijk over praat en natuurlijk door wat je jongste dochter heeft meegemaakt. Dat is logisch en natuurlijk ook goed om in de gaten te houden of ze daar verder geen last mee krijgt, maar of het er in dit geval nou zo mee samenhangt zou ik betwijfelen. Ik lees echt heel gewoon pubergedrag dat ik zelf vroeger ook vertoonde, wat ik bij mijn dochter wel terug heb gezien en wat ik bij meer pubermeisjes zie.
Met mijn dochter praat ik bijvoorbeeld ook gewoon over ongesteld zijn en alles wat daarbij hoort en dat is prima zodra het algemeen blijft, het moet vooral niet over haar gaan en al helemaal niet op het moment dat ze ook daadwerkelijk ongesteld is. Ze durfde mij ook niet te vertellen dat ze ongesteld was geworden en heeft dat pas een dag later door middel van een briefje gedaan.

Fiorucci
14-01-2012 om 12:48
Ik snap het wel
Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt. Maar ik herinner me ook dat ik het zwaar genant vond als mijn moeder over dergelijke onderwerpen begon. En ze was zo modern voor die tijd..

Rosase
14-01-2012 om 12:50
Ook niet apart
denk ik.
Dit zijn gewoon vrouwenzaken en niet iedereen praat daar even makkelijk over. Ik was denk ik vroeger net zo gesloten.

Truus
14-01-2012 om 12:54
Hier ook
Ik ben er ooit bij toeval achtergekomen dat mijn dochter al schaamhaar had, want ze is al sinds haar 10e preutser dan preuts. Ze vertelt alleen dat ze ongesteld is als ik een nieuwe voorraad maandverband moet kopen of als ze er echt niet onderuit kan (ongelukjes), maar vragen van mijn kant worden niet op prijs gesteld.

Moontje
14-01-2012 om 13:32
Had ik ook
Ja hoor, ik was net zo gesloten. (ik weet dat eigenlijk aan het feit dat ik alleen broers had en er thuis niet zo heel veel over gesproken werd) maar als ik ongesteld was, dan mocht mijn moeder dat ook niet zeggen tegen mijn vader bijvoorbeeld. Als het maandverband op was ging ik dat zelf kopen, alsof het een groot geheim was. Waarom ik dat vond? Ik weet het eigenlijk niet. Ik schaamde me ervoor geloof ik. Mijn moeder noemde het ook nooit ongesteld maar 'opoe', dat vond ik geloof ik nog genanter. "ze heeft opoe" zei ze dan...
Nu praat ik er met gemak met vriendinnen over en met mijn dochter, die totaal anders is dan ik ben, en gewoon maandverband neerzet in de toilet of aan tafel vraagt of ik dat nog even wil kopen, dus tja...wat het toen was weet ik niet. Ik ben trouwens wat dat onderwerp betreft nog steeds gesloten naar mijn ouders toe, terwijl ik ze verder echt heel lief vind hoor

Kobalt
14-01-2012 om 15:10
Ook
Ik begrijp dat je je zorgen maakt. Dat zou ik ook doen geloof ik.
Maar op zich vind ik die geslotenheid redelijk normaal. Mijn twee pubers vinden het ook verschrikkelijk om over dat soort dingen te spreken en ik wilde dat ook nooit. Mijn ouders zijn heel open en alles was bespreekbaar, maar ik geneerde me rot.
Ik heb bij mijn dochter wel ingang gevonden, door een keer met haar te bespreken dat ze er liever niet over sprak. Toen hebben wij er afspraken over gemaakt. Wat kon wel, wat kon niet. Misschien is dat een idee? Dus niet een gesprek over seks en ontwikkeling, maar een gesprek over het spreken over seks en ontwikkeling. Hoe wil je dochter het hebben?
We hebben bijvoorbeeld de afspraak dat ik ervoor zorg, dat er in een la altijd genoeg maandverband ligt. Zo hoeft ze er niet om te vragen. En verder heeft zij beloofd, dat als ze echt ergens mee zit, of er iets naars met haar gebeurd, ze dit wel aan mij of aan een andere volwassene (de huisarts bijvoorbeeld) zal vertellen. (en dan maar hopen dat ze dat ook echt doet)
Ik heb beloofd om haar privacy te respecteren en niet door te vragen als zij aangeeft dit vervelend te vinden. Ook de belofte dat ik er nooit om zou lachen en er niet met anderen (inclusief vader) over zou praten, hielp heel erg.
Met mijn zoon kan ik helemaal niet over dat soort dingen praten. Hij schaamt zich werkelijk heel erg, als ik een opmerking maak, die ook maar een beetje in de richting kom. Ik mag nog net zeggen dat hij zo hard groeit. Zijn vader praat er weleens met hem over, maar weinig.
Hoewel we nogal makkelijk over seks praten in huis, is de seksuele ontwikkeling van onze twee pubers, iets wat alleen door de ouder van hetzelfde geslacht en onder twee ogen, heel soms ter sprake komt.
Ik ben heel erg blij, dat wij al vroeg begonnen zijn met seksuele voorlichting. Nu zou dat echt niet meer gaan.

albana
14-01-2012 om 20:07
Hartelijk dank
Hartelijk dank voor jullie geruststellende woorden. Ik ken die gene helemaal niet en man ook niet. Bij ons waren we vroeger thuis ook erg makkelijk erover en zelfs met stiefouders erbij . Vandaar ook dat dit verlegen gedoe ons heel afwijkend voorkomt. Oudste (18) dartelt gerust door het huis in d' r blote billen of papa er nu bij is of niet.
Voordat ze puberde was jongste ook net zo. Dat ze de badkamer nu op slot wil hebben a la. En gedeeltelijk houden we er ook rekening mee. Maar om nu elkemaal het onderwerp te ' moeten " vermijden omdat zij er niet tegen kan gaat me te ver. Want wij zijn nu eenmaal niet zo. Nou ja dan proberen we maar een beetje om haar heen te praten ofzo. Oke ik maak me niet meer ongerust. En we zullen ons best doen ons aan te passen. Ik dacht al dat ze allerlei trauma" s had opgelopen die nu pas naar boven kwamen.pfffffffffff....
Groeten albana

Kaaskopje
14-01-2012 om 23:10
Conclusie
Misschien kun je uit het gedrag van je dochter de conclusie trekken dat je als ouders in je hemd staat met het idee dat alles bespreekbaar mag en moet zijn, als blijkt dat je kind daar helemaal niet op zit te wachten en gewoon het recht wil hebben om zaken privé te houden.
Ik ben nogal preuts opgevoed en had me héilig voorgenomen er in óns gezin niet zo benepen over te doen. Resultaat?... Ik heb mijn dochters al vanaf hun 11de of zo niet meer bloot gezien, op bikini-dracht na.
Over menstruatie wordt hier niet door het hele gezin gepraat. Mijn man is nog een béétje van het slag dat niet op het onderwerp getrakteerd wil worden tijdens het kopje koffie of het journaal. Hij haalt maandverband als ik daarom vraag, maar het onderwerp te uit en te na gezinswijs bespreken, nou nee. Niet dat we hem daarom helemaal ontzien. Hij woont nu eenmaal in een vrouwenhuishouden en daar is het een normaal fenomeen. Maar we weten wanneer we er over moeten ophouden. Ook al ben je zelf van opvatting dat geen onderwerp te gek is en geen vrijheid achter de eigen voordeur te groot is, elk gezinslid denkt daar weer anders over. Ik vind dat eigenlijk heel interessant om te zien.
Elk meisje reageert anders op de eerste menstruatie. Mijn dochter schrok ervan, het hoorde nog niet. Ze was nét 12 en de eerste van de klas en hier zat ze niet op te wachten. Die paniek was na een half uurtje weer over, hoewel ze het nog wel een stomme streek van haar lichaam vond. Ik kon en kan eigenlijk best goed met haar over dit soort zaken praten als ik het echt als 'onderonsje' bespreek. Je merkt dat ze zich er ongemakkelijk bij voelt, maar ze staat er dan wel voor open. Misschien dat die benadering bij je dochter ook beter werkt dan het als gezinsding te zien.

albana
15-01-2012 om 10:56
Nou zo erg is het dan ook nog niet
Het is ook niet zo dat er dagelijks te uit en te na over gesproken wordt. Maar als het zo als 'onderwerp' langs komt is het prima. Meestal is de aanleiding is zeer 'onschuldigs' zoals die puistjes, buikpijn, maandverband dat op is inderdaad......Dat soort aanverwante zaken. Met de liefde hetzelfde. Het gaat b.v. over iemand die een nieuwe liefde heeft....en zo kom je op het onderwerp. Oudste heeft een vriend en leuke schoonouders, dan kan ze b.v. als het over schoonouders gaat zo vragen hoe ik mijn schoonouders ervaarde. Zoiets. (als het dan al over gevoelens gaat).
Ik herinnner me ook van oudste dat er gepraat werd over tampons,ja of nee,en de fabels die eromheen hangen (gehoord van andere meiden op school).
Het is nou ook weer niet zo dat wij (zus en ik) haar niet meer bloot mogen zien...zo ver gaat het (nog?) niet. Haar vader wel...maar oke daar kan ik nog inkomen. Afelopen zomer hebben we bij elkaar op de kamer geslapen op vakantie. (oorzaak slaapwandelen door haar) En de badkamer zat er bij aan...En daar deed ze niet moeilijk over. Ook als het zo 's voorkomt mag ik de badkamer wel in (moet tandenborstel pakken ofzo).
Het is vooral het 'onderwerp' dat taboe is. Ik denk dat als het maandverband op is, ze nog liever zonder gaat lopen of het bed houd, dan het mij te zeggen....bij wijze van spreke (ik houd het dan ook angstvallig in de gaten). Van de zomer heeft ze zich ook 3 dagen 'ziek' gehouden omdat het erg mooi weer was en ze ongesteld was. Ze wist niet wat ze ermee aan moest en al haar vriedinnen belden haar om te zwemmen. Ik wist niet eens dat ze ongesteld was. Maar i.p.v. mij of zus om advies te vragen houd ze zich op te vlakte, mompelt iets over geen 'zin' en 'last van de keel' en zegt tegen de vriendinnen iets van 'niet lekker' en 'geen zin'. Dit is al zo in tegenstelling met hoe ze 'is' dat zelfs haar vriendinnen het 'raar' vonden en maar bléven bellen.
Totdat zus er dus achter kwam (de werkelijke reden) en wij (zus en ik) haar uitleg konden geven over tampons. Wat maar met moeite ging. Ze rukte het briefje uit mijn handen en kon het zelf wel lezen, sloot zich op op badkamer. Volgende dag ging ze toch zwemmen Op mijn vraag of het gelukt was, geen antwoord.
Dat er niet over verliefdheid haarzijds mag worden gesproken....Gaat ze het ooit wel vertellen dan als ze daadwerkelijk een 'vriendje' heeft?
Ik ken dit gedrag écht werkelijk niet. Weet ook soms niet hoe ermee om te gaan. We ontzien haar wel (als het eens gesprek is). Maar ze stelt me wat dit betreft steeds voor een raadsel, hoe nu te reageren, wat te doen.
En dat terwijl ze in andere zaken een 'open boek' is. Alles verteld ze altijd, ik weet soms meer van zaken in de klas dan haar leraren, ook soms meer van buurmeisje dan haar eigen ouders (buurmeisje is erg gesloten tegen haar ouders).
Dus het is ook erg 'anders' dan haar normale karakter.
Dat is denk ik ook waarom ik dacht dat er een 'reden' achter dit zo andere gedrag moest zitten.
Maar ik ben gerustgesteld
Nu alleen nog ermee leren omgaan. Gisteren met man er even kort over gehad. Die ook al aangaf dat we moeilijk met z'n allen onzelf kunnen veranderen. Dus het onderwerp helemaal mijden om haar gaat écht niet lukken. Maar we zullen het in ieder geval als het specefiek haar betreft proberen te vermijden. We hebben tenslotte nog een dame, die er heel anders is in staat en die er wél over wil praten,zelfs behoefte aan heeft, gezien haar prille relatie.
Ook in 1 op 1 situaties wil jongste nergens over hebben. Niet met mij, niet met zus. Dus ook dat onwtijkt ze.
Nou ja, nu nog met zus praten dat die ook even 'voorzichtiger' doet met d'r zusje.
Hoop dat dat lukt, die is zo'n flapuit weet niet of ze dat wel kan.
groeten albana

Marjan Vlaardingerbroek
16-01-2012 om 10:04
Voor haar zelf lastig
Zeker als het straks op veilig vrijen aankomt, stel dat ze dan nog steeds diezelfde houding aanneemt...
Het liever zonder doet dan met haar vriendje dit soort dingen van te voren bespreekbaar te maken. Ik denk toch dat ze over dit soort onderwerpen moet leren praten.

Marjolein
16-01-2012 om 12:53
Huh?
Blijkbaar komt dit vaker voor zoals te lezen in de reacties, maar ik was echt heel verbaasd door je verhaal. Ik ken dit gedrag helemaal niet, niet van vroeger ook niet van nu.
Nu heb ik zelf jongens (die ook behoorlijk preuts zijn), dus misschien loop ik achter op dat gebied en is het anno 2012 heel modern om daar niet meer over te praten.
Maar ik vind haar gedrag net zo vreemd als jij en ik zou het zeker in de gaten houden. Wellicht trekt ze wat bij als het nieuwtje eraf is? Ik zou vooral wel in gesprek proberen te blijven.
Juist over sex hebben wij laatst weer eens een aantal "genante gesprekken" gevoerd. Precies zo heb ik het een paar maal aangekondigd en een beetje in het belachelijke getrokken. Net zolang totdat ze zelf gingen vragen op een voor hun geschikt moment: wat wil je dan bespreken? (vaak in de auto onderweg ergens naartoe, of tijdens de afwas)
Bij je dochter zou ik nooit kiezen voor de ludieke aanpak, want dan voelt ze zich niet serieus genomen. Wel zou ik blijven bespreken wat ze er zo naar aan vindt en waarom het voor haar zo'n probleem is.

Serwe
16-01-2012 om 13:33
Normaal
Ik vind het gedrag van je dochter ook niet zorgwekkend. Toen ik voor het eerst ongesteld werd vond ik het ook heel erg. Ik wist best wat het was, had nooit wat naars meegemaakt en mijn moeder deed er ook niet moeilijk over. Ik weet nog dat ik heel erg moest huilen. Ik vond het echt niet leuk. Ook daarna negeerde ik het liefst zoveel mogelijk dit maandelijkse terugkerende fenomeen. Ik wilde er echt niet over spreken met bijvoorbeeld mijn moeder (al helemaal niet met vader natuurlijk). Als we gingen zwemmen in de zomer met vriendinnen verzon ik ook altijd smoejes. Ik durfde zelf geen maandverband te kopen maar ook mijn moeder er niet om te vragen. Was het op dan vroeg ik met een rood hoofd of ze 'dat' wilde kopen.
Het werd uiteindelijk makkelijker en ik durfde er op een bepaald moment wel met vriendinnen over te praten maar toen was ik al 17 of zo. Alsnog niet in details. Met mijn moeder zou ik er nu ook wel over durven spreken maar goed dat stadium zijn we nu wel gepasseerd dat het nodig is maar ik zou best durven zeggen nu dat ik ongesteld ben
Veel van dat soort hang ups zijn pas na het krijgen van de kinderen verdwenen.
Over seks en over jongens sprak ik ook echt niet met mijn ouders. Zelfs met vriendinnen nauwelijks. Mijn vriendinnen spraken wel over van alles (verliefdheid, zoenen) maar ik zei dan helemaal niks. Ik voelde er echt gene bij. Nu zijn mijn ouders ook wel vrij ouderwets dus dat thuis bespreken was sowieso nooit een optie geweest maar anders had ik dat ook echt niet gedurfd.
Wederom veel later ging ik iets makkelijker over dit soort onderwerpen praten maar ik voel nog steeds een zekere gene hierbij. Met de kinderen kan ik er ook echt niet over spreken. Als ze wat willen weten verwijs ik ze naar een boek. Nou ja, op kleuterniveau iets uitleggen over puur de zakelijke kant van voortplanting lukt me nog wel maar echt over 'dit' onderwerp te spreken zou ik met de kinderen echt nooit kunnen.
Over ongesteldheid kan ik nu wel gewoon praten en ik zou er geen probleem mee hebben om dit met mijn kinderen te bespreken in zijn algemeenheid maar over seks en vrijen durf ik nog steeds niet goed te praten.

krin
16-01-2012 om 14:16
Tja
"Wel zou ik blijven bespreken wat ze er zo naar aan vindt en waarom het voor haar zo'n probleem is." schrijft Marjolein.
Ik zie niet in waarom. Ik vind er niets vreemds aan, kan me het precies voorstellen, al was het maar omdat ik daar zelf als vijftienjarige ook totaal geen behoefte aan had. Het was allemaal al irritant genoeg, dat gedoe met bloeden en verschonen en buikpijn. Daar had ik geen extra aandacht voor nodig, negeren beviel me stukken beter.
Ze heeft geen zin erover te praten, dus laat haar. Niet alles hoeft bespreekbaar te zijn, ongesteld worden/zijn mag best iets persoonlijks en intiems zijn dat je voor jezelf houdt. Dat hoeft niets met schaamte te maken te hebben, maar kan ook eraan liggen dat ze het vervelend vindt, er nog aan moet wennen, en dat liever in haar eentje oplost.
Over dingen 'praten' lost echt niet alles op, het werkt gewoon niet voor iedereen. Misschien is ze van zichzelf introverter dan moeder en zus. Dat haar oudere zus het allemaal wel op tafel gooit, kan zelfs nog remmend werken ook. Die weet alles al, doet alles al, dus 'kleine' zus heeft misschien helemaal geen zin als het groentje wel even uitgelegd te krijgen door madam.
Zolang je niet denkt dat ze ermee in de knoop zit, zou ik haar lekker laten begaan.
OPenheid is een groot goed, maar mensen zelf laten bepalen waar ze open over willen zijn, is nog beter.

FayW
16-01-2012 om 22:21
Privacy
Ben dol op mijn ouders, maar ik heb nooit mijn verliefdheden met ze besproken. Zelfs met vriendinnen deed ik dat als puber nauwelijks.
Aan sex in the city-achtige conversaties met vriendinnen doe ik nu nog niet. Toch ben ik altijd prima in staat geweest mijn grenzen aan te geven.
Ieder mens is anders. Je weet nu dat je dochter niet met jullie over bepaalde zaken wil praten. Laat haar.

Moontje
17-01-2012 om 08:23
De pil
Oh bij mij ging het nog verder. Uiteindelijk heb ik op mijn 17e, (toen kreeg ik een vriendje) zelf de pil geregeld bij de huisarts. Erg eigenlijk he. Ik weet zeker dat het best van mijn ouders mocht, maar ik wilde het gewoon niet met haar bespreken. Hoe de anderen het uitleggen, is ook precies hoe is het voelde. Negeren beviel me beter dan erover te praten.

albana
17-01-2012 om 08:45
Ja hij is leuk hoor
Nou leuk hoor, was ik net gerustgesteld door alle eensluidende reacties, brengen jullie me weer aan het twijfelen..........
Maar ik zal maar democratisch denken en de meerderheid vindt het toch heel normaal.
De suggestie van dat ze introverter is dan oudste en ik klopt niet. Ze is rustiger, maar wel 'open' als het over normale onderwerpen gaat. Dan vertelt ze ook 'alles'.
Ze zal alleen minder de aandacht vragen als het niet hoeft in grotere groepen, dan gaat ze d'r eigen gangetje, terwijl oudste en ik dan de gangmaker zijn.
In thuissituaties doet ze niet voor ons onder, ook niet als het 'moeilijke onderwerpen' betreft of gevoelens, bij het overlijden van een ons dierbare nog niet zo lang geleden hebben we vaak best 'lastige' conversaties gehad. Zowel 1 op 1 als in gezinsverband. Dat ze zich door haar zus geïntimideerd zou voelen daar geloof ik al helemaal niks van. Zus en zij hebben juist een sterke band, waar ik soms (stiekum) wel eens jaloers op ben. En als er iemand is waar ze als ze het moeilijk zou hebben naar toe zou gaan is het zus. Zus is ook de enige die haar advies mag (nou ja moet) geven als er een belangrijk schoolfeest is en 'hij' komt m.b.t. haar kledingkeus of haren, wat zus braaf en serieus doet.
Dat 'hij' dan komt is natuurlijk niet bespreekbaar maar weten wij natuurlijk wel. En ook dat 'hij' dan de oorzaak is van haar onzekerheid,die ze normaal nooit vertoont.
Ja dat verhaal van moontje is ook mijn schrikbeeld alleen dan nog wat erger (helemaal maar geen voorbehoedsmiddelen gebruiken).
Ik dacht ook altijd eerlijk gezegd dat zwijgen of schaamte rondom zulke zaken, een beetje voortkwam uit de manier waarop je daar als gezin mee omgaat....
Dat er in het gezin zulke dingen doodgezwegen worden en dus gaat kind dat ook doen. Maar dat is in ons geval dus niet van toepassing....
En ik neem aan bij het een aantal van jullie ook niet? (in ieder geval bij moontje niet)
groeten albana

krin
17-01-2012 om 11:09
Weet je
Ik denk echt dat het wel goed komt. Ik snap dat je door de voorgeschiedenis alert bent, maar dit lijkt me niet onrustbarend. En het ligt ook niet aan jou, lijkt me.
Twee dingen: er wordt bij jullie thuis over van alles gepraat. Dus ook als ze daar zelf niet aan meedoet, krijgt ze genoeg mee over hoe alles werkt, toch? Dat verhaal van Moontje is ook helemaal geen schrikbeeld; ze heeft het juist heel verantwoordelijk en zelfstandig aangepakt - ze kreeg een vriendje en zorgde zelf voor de pil. Niets mis mee. Alleen haar moeder liet ze niet meegenieten. Nou, haar goed recht.
Ten tweede: je schrijft dat áls je dochter iets wil bespreken, ze naar haar oudere zus toegaat. Dat kan je ook geruststellen. Ze heeft een vertrouwenspersoon voor als het nodig is. Je kunt het jammer vinden dat jij dat niet bent, of dat het niet gezellig aan tafel ter sprake komt, maar dat is niet wat ertoe doet.
Dus ik blijf erbij: laat haar lekker. Komt vast goed.

Fiorucci
17-01-2012 om 16:04
Albana
Nee, het komt bij mij niet door de manier waarop mijn ouders ermee omgingen, zoals ik al schreef. Mijn moeder is zeer ruimdenkend, en ging als zodanig om met dit soort onderwerpen. En zoals iemand hierboven al schreef, ik ben ook niet iemand die het uitgebreid met vriendinnen over dergelijke onderwerpen heeft, en ik bespreek met hen ook niet uitgebreid mijn huwelijk en seksleven. Ik denk toch dat het het aard van het beestje is.

Aagje Helderder
17-01-2012 om 21:26
Herkenbaar
dat van je dochter en dan niet wat betreft mijn eigen puber, maar meer nog van mezelf. Ik ben mijn hele pubertijd heel krampachtig omgegaan met hoe ik er uitzag, vooral naakt. Over verliefdheden en seks wilde ik ook al niet praten en al helemaal niet met mijn ouders. Over ongesteld zijn praatte ik wel thuis, maar zeker niet buiten de deur.
En weet je: het is helemaal 'goedgekomen'. Ik ben niet preuts gebleven, praat open met anderen over ongesteld, seksualiteit (waarbij ik heus wel mijn eigen grenzen in de gaten houd) en thuis zijn deze dingen ook gewoon gespreksonderwerp.
Maar dan nog is 'goedkomen' is ook maar relatief. Ik voel me prettiger nu ik er meer open over kan zijn, maar als jouw dochter zich beter voelt door dit soort dingen als 'prive' te laten, dan is daar toch ook niets mis mee? Zolang het niet ziekelijk is, is er niets aan de hand, hoort het gewoon bij haar privedomein.
Aagje

Tirza G.
17-01-2012 om 23:06
Ze is
de jongste. Je schrijft: dit is toch niet normaal? Wat voor jou betekent (als ik het zo lees) dat het afwijkt van de manier waarop jij, je man en je oudste hiermee omgaan. En dat is nou precies het probleem van een meisje met een ouder meisje boven zich: haar oudere zus heeft jullie tot ouders gemaakt. Heeft de toon gezet. Heeft de norm gesteld. Zoals het met háár gaat, zo is het kerngezin. En zij is anders. Tja, dat kan gebeuren he. En juist in de puberteit wil je heel graag anders zijn en wellicht ís ze ook echt wat anders van inborst. Als jullie openheid en geklets en luchtig-doenerij de norm is, voelt ze zich waarschijnlijk enorm onbegrepen en onbewust een soort van afgewezen. De normen liggen vast (immers, je laat merken dat je haar gedrag niet normaal vindt) en zij wijkt af. Dat valt niet mee als je 13 bent.
Tirza

albana
18-01-2012 om 09:10
Zus en ziekelijk
Wat krin schrijft dat ze in een vergelijkbaar geval als moontje dan naar haar zus zou gaan...stelt me wel enigzins gerust, dát had ik zelf nog niet eens bedacht
Nee, alleen gaat ze vast niet. Dat past echt helemaal niet bij haar....Maar na advies van zus of mét zus vast wel. En ik zie haar ook nog wel als het écht moet haar zus erbij betrekken, eerder dan mij en dat maakt me echt niets uit. De enige reden dat ik weleens jaloers ben is dat ik mijn leven lang al graag een zus gehad zou hebben. Maar dus niet heb (alleen broers, snik).
Of het 'ziekelijk' is of niet, tja dat weét ik dus niet. Daar vreesde ik voor....maar schijnbaar is het 'gewoon',dus niet ziekelijk. Dus dat geloven we dan maar.
Wat Tirza oppert dat wij denken dat het niet 'normaal' is en ze dat zou weten. Tuurlijk weet ze hier niets van. Ik denk ook niet dat ze een 'vermoeden' zelfs maar heeft van mijn zorgen. In een tijdsbestek van pak 'm beet 1,5 jaar zijn er enige intermetzo's geweest wat dit betreft en sindsdien is onze converstaie m.b.t. deze onderwerpen in gezinsverband al enorm afgenomen. Zij wordt 'geïrriteerd' als het eens ter sprake komt...de sfeer is verpest....ander onderwerp dus. En met oudste praten we dan wel verder een andere keer als ze alleen is met ons. Al die tijd heeft het ons wel iedere keer 'verbaasd', ik denk dat dat een betere omschrijving is. Omdat je als gezin een bepaalde manier van ermee omgaan hebt en opeens komt daar zo'n pubertje dat dat dan doorkruist. En dan is het van : "O,ja, gevoelig onderwerp..." even dimmen dus.
En écht anders is ze niet. Ze lijkt namelijk precies (zowel karakter als uiterlijk) op haar vader. Maar haar vader kent deze gene helemaal niet. Maar daaraan kan bijgedragen hebben dat hij 3 broers boven en onder zich heeft. Die met z'n 4-en alles 'ontdekten' toen ze gingen puberen en dat ook deelden (aldus man) met elkaar.
Tot voor kort had ik de link met die nogal nare ervaring ook helemaal niet gelegt. Ja ze regeert wat overdreven, oke 'puberteit' denk je dan. Tot er een tijdje geleden weer 'iets' was waar ze boos over was of 'raar' op reageerde. En man toen opperde dat die nare ervaring er debet aan kon zijn....Eerst denk je welnee, dat is allang achter de rug, hoewel dat een 'pijnlijk' onderwerp voor haar blijft. En daarna ga je er bij elke keer dat ze 'anders' op iets reageert over nadenken.
En elke keer denk je : "Tja, het zou kúnnen.."
Tot ik dus besloot jullie om advies te vragen.....
Juist het zo anders zijn dan haar zus is een zegen. 2 heel verschillende kinderen is juist erg prettig. Ze hoeven nooit tegen elkaar op te bieden qua sport of hobby's want ze hebben beiden hun eigen 'ding' waar ze goed in zijn. Er is ook nog 5 jaar leeftijdsverschil, ook dat is prettig. Oudste is al zo'n beetje uit de puberteit dus ze hebben qua leeftijdsfase ook nooit concurentie van elkaar, gaan niet naar dezelfde 'dingen' die horen bij die leeftijdsfase. Doordat ze zo anders zijn hebben ze juist veel aan elkaar. Jongste kan dingen die oudste niet kan, net zo goed als andersom. En ze zijn beiden nooit te beroerd om elkaar te helpen. We hebben geen ruzie's om schoenen of kleding want ze passen ze toch niet van elkaar en zouden ze niet eens van elkaar willen hebben. En volgens mij vinden ze het zelf ook erg prettig om een zo andere zus te 'hebben', want de dingen waar de 1 onzeker in is kan de ander juist goed. Ideaal dus voor advies en hulp van elkaar.
Dat is ook waarom ik vaak denk dat ik toch ook zó graag een zus had gewild...
Groeten albana
(gezegend met 2 broers en 5 (!!!!) stiefbroers! en dus niet 1 zus,zelfs geen stiefzus...)

Bellefleur
18-01-2012 om 09:23
Albana,
Ik herken het van mezelf. Ik schaamde me zo vreselijk! Ik durfde geen maandverband te kopen en ik durfde het mijn moeder niet te vertellen. Praten over puistjes ging nog net, maar de rest niet! Ik verbaas me over sommige reacties. Ik vind het gedrag van jouw jongste 'normaal', en dat van jouw oudste 'raar'
Over jouw twijfels over voorbehoedsmiddelen, ze is nu 13 en, denk ik, nog niet toe aan seksuele contacten? Ze heeft dus nog even de tijd om geestelijk te wennen aan het idee dat ze een 'seksueel wezen' is. Ik heb een dochter van 12. Ook ik mag met haar niet praten over menstruaties en alles.

skik
18-01-2012 om 10:54
Oorzaak en gevolg
Ik denk dat open en vrij praten over intieme zaken binnen het gezin niet automatisch tot gevolg heeft dat je kind dat ook gaat doen en zich daar prettig bij voelt. Je schept in principe de voorwaarden wel, maar het karakter van je kind is bepalend voor de uitkomst. Bovendien kan die openheid van ouders en grote zus intimiderend overkomen bij kleine zus waardoor ze zich terugtrekt. Grote zus praat wel makkelijk over intieme zaken, een aantal gesprekken binnen het gezin zijn vanwege de weerstand van kleine zus afgekapt, jullie zijn er klaarblijkelijk vaker over begonnen dan haar lief is, dat voelt ze misschien wel.
Overigens is leeftijdsverschil, karakterverschil en ieder zijn eigen bezigheden en talenten geen garantie voor het afwezig zijn van 'concurrentiestrijd'. Misschien ligt het niet zo aan de oppervlakte als bij kinderen die nog geen 1,5 jaar schelen en waarvan de jongste eerder zijn B-diploma bij zwemmen haalt als de oudse, ze beiden bijna even groot en sterk zijn en maar één schoolklas verschillen. Maar kleine zus kan wel erg opkijken tegen grote zus en zichzelf aan de hand daarvan allerlei dingen opleggen of, ondanks haar eigen talenten en bezigheden, dingen willen die grote zus heeft. Mijn dochters zijn ook heel verschillend en schelen ruim drie jaar, maar ik ben onlangs met m'n neus op de feiten gedrukt dat kleine zus erg opkijkt tegen grote zus (hoewel grote zus daar geen aanleiding toe geeft) en dat kleine zus probeert aan de standaard te voldoen die ze uit het opkijken tegen grote zus zichzelf heeft opgelegd.
Misschien is het wel het lot van het tweede kind.
skik

albana
18-01-2012 om 21:54
Wat een komische switsch maken we nu
Van puberteitsperikelen naar broer en zus relaties.
groeten albana

dirksmama
18-01-2012 om 23:56
Het is toch ook om je rot te schrikken?
Je moeder en je grotere zus hebben het er over, je weet in theorie wat het is, gelukkig heb je dat vanwege de openheid thuis allemaal gehoord.
Maar het is toch echt wel effe anders als je opeens daar zelf mee geconfronteerd wordt, en de theorie praktijk wordt. Je schrikt je rot!
Ik kan me de bozigheid en het terugtrekken van je dochter wel voorstellen hoor. Opeens i alles anders, voelt alles anders, dat is echt even wennen. Geef haar lekker wat tijd en ruimte.

Kobalt
19-01-2012 om 08:03
Weet het nog
Ik weet nog van mezelf, dat ik dacht: 'Oh nee, zit ik hier nu de komende veertig jaar aan vast?' Die gedachte vond ik echt verschrikkelijk beangstigend. Ik wilde helemaal niet 'groot' worden, ik wilde nooit kinderen en ik zou toch nooit gaan trouwen. Ik vond het zo verschrikkelijk stom allemaal!
En toen ging mijn grote zus mij feliciteren!? Ik kon haar de nek wel omdraaien!
Ik kan me ook nog herinneren dat ik drie bh's had. Het meest eenvoudige wat ik bij de HEMA kon vinden. Die heb ik echt gedragen tot ze kapot scheurden van versletenheid. Want ik zag er zoo tegen op, om nieuwe bh's te kopen. Toen het wel zou moeten, heb ik er echt een week wakker van gelegen. Snel de HEMA in, de maat pakken die waarschijnlijk wel goed is en wegwezen.
En ik heb er nog steeds een hekel aan, bh's kopen.
Toen mijn dochter voor het eerst ongesteld werd, vertelde ik dat er mensen zijn, die dat gaan vieren met taart. Ze keek me aan alsof ik waanzinnig geworden was, echt niet.

albana
19-01-2012 om 08:34
Voorstellen
Ik ben blij dat juliie je het voor kunnen stellen, ik namelijk niet........(nog steeds niet).
Maar ik geloof jullie wel.
Het rare (voor ons denk ik) is dat jongste tot 1,5 jaar terug ong. gewoon meekwebbelde met alles. Ook als het jongens, ongesteldheid etc.etc. betrof.
Ik herinner me nog dat jongste het maar lastig te snappen vond b.v. dat je maandverband en tampons, naast elkaar op 1 dag kon gebruiken voor 'dezelfde ongesteldheid', dat is trouwens al wel járen geleden. Toen dacht ze dat 'ongesteld' zijn een eenmalig 'iets' was, wat dan wel maandelijks terug kwam, maar waar je maar 1 verbandje of 1 tampon voor nodig had...b.v.
Die radicale omslag weet ik eerst aan het feit dat ze nog moest 'wennen' aan de situatie dat ook haar dat nu overkwam. Maar nu het maar voortduurt....dat is ook denk ik waarom ik er ongerust over werd.
Maar ik ben nu wel overtuigd hoor.
Met b.h.'s heeft ze geen problemen hoor, ze koopt gráág nieuwe b.h.'s. Maar volgen mij is de reden anders. Ondergoed en b.h's betalen wij nog. Voor de rest moet ze haar 'kleedgeld' gebruiken. B.h.'s zijn in haar ogen dus 'gratis' dus daar kan je er nooit genoeg van hebben. En met al die leuke motiefjes van tegenwoordig, heeft ze het liefst elke dag een andere aan.....
Dat ze niet 'groot' wil worden komt mij bekend voor.
Dat was ook de reden waarom ze bij haar eerste ongesteldheid zo boos was. Ze bedoeld daarbij volgens mij dat ze vooral graag wil dat 'alles' blijft zoals het is.
In huis, met papa en mama en zus, buurmeisje (beste vriendin) ernaast.....dat moet eeuwig voortduren....
Ook nu zegt ze nog steeds dat ze gewoon bij 'ons' blijft wonen. Oudste heeft het al wel eens over studeren en op kamers, maar ook daar is jongste niet mee eens. Dat vindt ze niet 'eerlijk' dat zus weg zou gaan en alleen weekenden thuis zou komen.
Dat wij dan een keertje er ook niet meer zijn, lost ze simpel op. Dan maakt ze een deur naar de buren
Werken en studeren past wel in haar plaatje en trouwen en kinderen ook.....maar dan moet die 'man' wel gewoon hier komen wonen....Bij 'ons' en studeren of werken kan ook gewoon vanuit 'ons huis'.
Beetje kinderlijk idee misschien, maar ze is enorm gehecht aan huis/straat/ons....haar leven lang al. Op vakantie heeft ze na 2 weken heimwee naar vooral huis en buurmeisje. Niet extreem, maar ze praat zo'n laatste week elke dag meerdere malen over 'huis,straat,buurmeisje'.
Trouwens ook niet iets dat oudste heeft. Maar dit kennen we, dit heeft ze d'r leven lang al....die gene is iets compleet 'nieuws' voor ons.
groeten albana

Lizelot
19-01-2012 om 09:54
Ach,albana
wat een lief kind....het past ook nog allemaal niet bij haar,ze is er duidelijk nog niet aantoe.
Ik was vroeger ook zo en nog steeds,heb toch genoeg vriendjes gehad,later mijn eerste toen ik 15 was,ontmaagd net voor m'n 18,maar toen ging ik ik ook los.Toen ik ongesteld werd was dat juist op een verjaardagsfeest,schaam schaam,ik kwam de kamer weer in en iedereen wist het,menesne feliciteerde me,ook de mannen waren op de hoogte,ik kon me moeder wel wat.En nu nog,ik houd niet van dubbelzinnige opmerkingen en grapjes,ik hou echt wel van sex,maar wil er niet over praten,ik hoef het ook niet te zien,ik hoef ook niet te horen wat en hoe een ander het doet,bah.Mijn eerste bh heb ik zolang mogelijk uitgesteld,vreselijk vond ik het.
Gymles en je dan omkleden met je klasgenoten erbij,brrrr.
Mijn dochter is net zo,met haar praat ik wel.zij heeft heel anders dan jou dochter iets voor haar vervelends meegemaakt,groffe opmerkingen toen ze ongeveer 10 jaar was,door klasgenootjes.Ze was er ook duidelijk nog niet aantoe,net als jou dacht ik later dat mijn dochter hierdoor alles wat met sex te maken had eng vond.Ze was als eerste meisje van de klas ongesteld,het gebeurde op school,ze vertelde me het pas een dag later,ze wist waar maandveband lag.Ik heb haar een paar jaar niet naakt gezien,altijd de deur opslot,met bh's kopen,mocht ik absoluut niet kijken,wel de verkoopster.Nu is ze 17,is nog altijd preuts,maar ik mag weer in de badkamer,ze gaat met jongens om,praat nu wel met mij,houdt ook niet van dubbelzinnige opmerkingen,zal nooit schuren,dat vind ze respectloos en voelt voor haar te intiem,ze ziet het als vrijwillig jezelf laten aanranden.Is dus toch iets anders dan sommige meisjes.
Ze koopt ook geen maandverband zelf hier op het dorp,de kans is groot dat er een jongen van haar leeftijd achter de kassa zit is groot.
Ik snap je bezorgheid,ik heb een paar jaar terug hier op het forum ook de link gelegd tussen de vervelende opmerkingen en haar preutsheid,misschien heeft het er wel iets mee te maken gehad,maar het is ook gewoon hoe zij is.
Ze heeft nog tijd genoeg om groot te worden toch.....