Slechte communicatie met zoon
Ik lig op het ogenblik nogal overhoop met mijn zoon van 14. Als ik hem iets zeggen wil, lukt dat nauwelijks, dan gaat hij er doorheen roepen om me maar niet te horen. Anderzijds als hij wat zegt, versta ik hem slecht. Hij moet vast nog wennen aan de baard in de keel, maar vaak versta ik hem echt niet. Hij zegt dan op beschuldigende toon dat ik hem niet wil horen. Hij is dan erg kwaad als hij het nog een keer moet zeggen, als hij het al voor me herhaalt, want "jij luistert toch niet" of "dat heb ik je al verteld" of "je lacht me toch uit".
Met hem mailen lukt niet want mail van mij gaat direct naar de spambox. Vroeger communiceerden we nog wel via Facebook en kwam ik dan nog wel eens het één en ander te weten, maar sinds hij me ontvriend heeft lukt me dat ook niet meer. Een briefje wordt ongelezen verfrommeld en weggegooid.
En als ik nou alleen maar vervelende dingen zei, zoals "je moet je kamer opruimen", dan kon ik het nog wel begrijpen. Maar van de week wilde ik hem nog een geldbedrag toe om in de vakantie te besteden (zijn zus is naar een ponykamp geweest en ik gun hem ook wat) en wilde met hem overleggen wat ermee te doen. Maar het lukte niet om een gesprekje hierover aan te knopen.
Kortom, heeft iemand nog een tip om onze wederzijdse communicatie vlot te trekken?
Herkenning
Best vermoeiend, het gevoel niet door te dringen. Hier helpt het als ik zeg: "Ik wil even wat met je bepraten, wanneer doen we dat?" Als het direct moet dan voelt hij zich aangevallen, denkt bij voorbaat dat het preken zijn of het komt hem ongelegen. Ik geef dus alleen aan dat ik iets wil bespreken. Hij krijgt het gevoel dat het voor mij dus geen noodzaak is op dat moment en dat het gesprek dus niet negatief is. Gewoon een overleg. Hij is nu 15 en ik merk dat dit beter gaat. "Okè mam, dan doen we dat straks tijdens het eten?" Of "gelijk na het douchen?". Soms is hij zo nieuwsgierig dat hij direct op de bank ploft voor een gezellig gesprek. Die gesprekken zijn dan ook gezellig, ik vermijd "ouwe koeien" en gezeur over school of de troep op zijn kamer. Zodra hij merkt dat de sfeer goed is en hij mee mag beslissen over het tijdstip van het gesprek is hij ook veel opener.
Ik doe mijn zegje of stel mijn vraag en hij geeft antwoord. Soms is dat alles en heeft hij verder geen behoefte aan gepraat en de andere keer krijg ik alles te horen wat hij zelf nog kwijt wil.
In het geval van het geld dat jij wilt geven zou mijn zoon waarschijnlijk zeggen: "daar moet ik even over nadenken, wat ik ermee wil doen, is dat goed?" einde gesprek, hij zit weer te gamen. Als hij in bed ligt word ik geroepen, hij heeft er intussen over nagedacht.
De puberhersenen zijn een wirwar van gevoelens en gedachten lijkt het wel. En zo komt het er ook uit, inclusief afwerend gedrag, onduidelijk praten en snel geïrriteerd. Ik heb steeds meer geduld, zo houden we ook deze fase weer gezellig.
Moeder+gesprek=negatief
Als ik die vraag stel, wanneer we kunnen overleggen, zegt hij niets, of begint gelijk door de vraag heen te roepen om me maar niet te horen. Of hij zegt: "ja dat wil jij, maar ik niet!"
Zelfs als ik lekkere broodjes speciaal voor hem gehaald heb, om mee te nemen bij z'n uitstapje, word ik woest aangekeken als ik hem dat probeer te vertellen...
Waar haal je je geduld vandaan?
Confronteren
Onze zoon van 14, is een pittige jongen. Adhd, somber. Erg veel last van emotionle impulsiviteit. En het is echt niet makkelijk om met hem te praten, soms.
Maar zoals jij het beschrijft, vind ik wel erg bont.
Als onze zoon zich zo zou gedragen, zou ik hem daar wel mee confronteren. 'Dit verdien ik niet.' Dat is al jaren mijn protest als hij het te bont maakt.
En dan loop ik weg en negeer ik hem de hele tijd. Ik ga dus ook geen zoete broodjes bakken (letterlijk of figuurlijk). Ik word dan echt een hele koude moeder. Eerst kan hij normaal tegen mij doen.
Onze zoon komt dan meestal wel snel op zijn schreden terug, omdat hij zelf ook inziet, dat hij mij gekwetst heeft en te ver is gegaan.
Heeft hij een vader, die hier eens met hem over kan praten? Of een oom of opa? Dat wil hier weleens helpen.
Vader is ook de klos...
Tegen z'n vader kan hij ook erg onvriendelijk uitvallen. Eerst had ik het idee dat het een "losmaken van moeder" proces is, dat hij zo onvriendelijk tegen me doet, maar z'n vader heeft er ook onder te lijden.
Gisteren zijn z'n vader en ik samen even flink boos geworden, vanmorgen was hij opeens een stuk vriendelijker.
Koud tegen hem worden doe ik ook wel voor een poos, maar dan zitten we elkaar alleen maar op te fokken, is mijn idee. Wie negeert het hardst?
Hier ook
Geen oplossing. Ik lees mee. Hier ook drama. Niks wat ik zeg valt goed. Alles moet op zijn manier. Negeren werkt hier absoluut niet. Daar is hij alleen maar blij mee lijkt het.
Vooral savonds als de computer uit moet en puber nog absoluut niet moe is dan val het bij mij vaak verkeerd. Na een hele dag vol gedoe ben ik het zat en wil ik rust. Ik ben me ervan bewust dat het waarschijnlijk vooral de manier van communiceren van mij is maar ik zou niet weten hoe ik het anders kan aanpakken. Wat wil40 zegt heb ik ook geprobeerd maar dan "vergeet" hij die afspraak weer en kruipt weer snel achter de computer na het douchen bijvoorbeeld. Als ik dan rustig probeer te blijven en zeg goh we hadden toch wat afgesproken voor na het douchen dan zegt hij boos Nee jij wil persewat afspreken ik niet. Waarna ik dus als nog boos word.....waar ik achteraf weer spijt van heb. Vooral huiswerk en computergebruik en tandenpoetsen (ivm beugel) zijn hier onderwerpen die nooit goed vallen waar ook geen normale afspraak over gemaakt kan worden.
Het zijn inderdaad geen afspraken, het zijn regels
Daar heeft je zoon wel gelijk in. Maar dat neemt niet weg dat jullie als ouders regels kunnen stellen.
Je zou bij elkaar kunnen gaan zitten om de regels te bespreken. Daarbij kan hij aangeven wat hij wel/niet haalbaar vindt, uiteraard met argumenten. Wellicht geeft dat wat versoepeling en haalt zo'n gesprek de ergste angel eruit.
Hier hebben we geen regel voor bedtijd maar wel voor computer uit. Oudste is net 16 geworden. Om 21.30 uur moet het scherm uit. Deze regel hebben we al een hele tijd, hoewel de tijd iets verschoven is.
Huiswerk hebben we geen regels voor zolang er voldoendes gehaald worden. Een onvoldoende voor een proefwerk of i.d. betekent dat ik me ermee mag bemoeien totdat er weer een voldoende is gehaald. Als het gemiddelde nog steeds onvoldoende is, mag ik me er ook mee bemoeien.
Voor oudste is dit een goede stimulans om voldoende te scoren op school.
tja
er zal wel weer een hoop gedoe van komen van mensen die dit weer niet goed vinden, maar ik laat mij door mijn zoon van 15 echt niet van face book afhalen. Sterker nog, ik kan op zijn account als het moet en als hij het er niet mee eens is, dan haal ik hem van facebook af.
Hier helpt het ook heel goed om van te voren aan te kondigen dat er iets te moeten bespreken. Vooral als ik heel beleefd vraag wanneer hij daar tijd voor heeft. Dat dan weer wel.
Polletje Piekhaar
Ik ben het helemaal met je eens en mijn zoon is ook 14 maar ik weet ook dat als een kind het wil het ook een nieuw account kan aanmaken op facebook dus je moet ook een beetje voorzichtig zijn en het vooral gewoon uitleggen inderdaad.
Ja dat klopt Dalarna
Maar een beetje ouder weet dat ook, en houdt ook dat in de gaten.
Bovendien zitten ze hier voornamelijk op de tablets op FB. En ik ook. We wisselen dus regelmatig van account.
Herkenbaar
Mijn zoon is 16 en totaal onbereikbaar. Hij heeft ASS en ADHD wat de communicatie sowieso al lastig maakt, maar de pubertijd doet er fors een schepje bij op. Het stukje van MoederMop had ik zo kunnen schrijven. De tips die voorbij zijn gekomen, heb ik allemaal geprobeerd, maar werken maar zelden. Er komen alleen onaangenaamheden uit zijn mond. We hebben hulp, maar ook dat is het niet.
MoederMop, ik leef met je mee. Ik vind het fijn dat ik niet de enige ben (helaas). Ik hoop dat er een gouden tip langskomt.
ADHD / Facebook
Tja, dat labeltje heeft mijn zoon dus ook. Maar ik heb niet het idee dat het daaraan ligt, het gedrag komt mij gewoon heel puberaal over. Maar het ADHD probleem kan er goed een schepje bovenop doen.
Vandaag is hij trouwens weer heel vriendelijk, soms denk ik ook, wat heb je (niet) gegeten of heb je niet goed geslapen dat je zo'n rothumeur hebt?
Wat Facebook betreft, er zitten heel goede vrienden van hem op Facebook. Sinds eind groep 8 komt er nooit een vriend van school mee naar huis, maar hij gaat wel op stap met Facebookvrienden en laatst was er een Facebook vriend bij ons thuis. Als ik hem verbied op Facebook te gaan, kan hij gelijk geen contact meer maken met welke vriend dan ook. Dat vind ik wel te ver gaan, ik hoop dat mijn vriendschapsverzoek op den duur weer geaccepteerd wordt.
