Steun gezocht | Eigenwijze tieners, niet in actie te krijgen, rotzooi all-over
Hallo,
Ik zoek wat steun...
Ik ben moeder van 3 tienerdochters; over het algemeen spelen er geen bijzondere issues, buiten dat wat nu eenmaal gaandeweg bij opvoeden komt kijken. Voldoende leuke momenten gelukkig ook.
Dus zullen de snelle oordelaars mogelijk denken: 'Waar klaag je dan over?'
Ik vind het gewoon gemiddeld genomen vaak wel zwaar, eigenlijk.
Mijn stellingname sinds de meiden wat ouder werden richting hun is samen te vatten als 'je mag een heleboel, mits je laat zien dat je afspraken nakomt / netjes met de verantwoordelijkheid omgaat en dat je van school en je kamer geen bende maakt.'
Helaas merk ik dat ik het lastiger begin te vinden om de troep op hun kamers, overloop, badkamer, trap en dus ook delen van de benedenverdieping te handlen.
Etensresten/serviesgoed op hun kamers... Ik wens geen ongedierte in huis.
Ik wil überhaupt graag een schoon, opgeruimd huis.
Ik hik zelf tegen de overgang aan, dat doet met mij als mens ook aardig wat. Vermoeider. Kan het gewoon minder goed hebben dan voorheen, door de bijkomende onvoorspelbare, hormonale disbalans.
Wil je een keer wat lekkers, vind je lege kasten. En zelfs op wat je als een goed opgeborgen verstopplek bedacht hebt, grijp je gewoon mis. En niemand heeft het dan daar weggepakt natuurlijk...
's Avonds zit je vaak alleen in de woonkamer, zitten zij op hun kamer, teruggetrokken. Dat begrijp ik hoor. Maar dat gevoel van dat je enkel hun facilitaire dienst bent, ja, dat voel ik al een poosje... Zo ondankbaar voelt dat soms.
En die uitingen in de trant van: 'Ik doe wat ik wil, jij hebt niks over me te zeggen'. Dus bv dan toch weggaan vóórdat hun kamer netjes is. Terwijl jij anders gesteld had.
Een afspraak waar je ze (tig keer) aan herinnert: 'Jij bent vandaag aan de beurt om de vaatwasser uit te ruimen, zoals afgesproken'. En 'ja dat doe ik straks.... En dan gebeurt het niet en zijn ze weg naar school, sport of vrienden... Zit jij met de zooi op het aanrecht te kijken. Of ze zeggen simpelweg dat ze het gewoon niet doen.
Tijdelijk innemen mobieltje of terugstorten van zakgeld zijn sancties die ik weleens heb ingezet. Toch, het helpt niet ofzo.
Boos worden ook niet. Je wordt gewoon in je gezicht uitgelachen en krijgt een honende opmerking op de koop toe.
Op andere momenten een gesprekje voeren lukt vaak wel; is denk ik ook erg belangrijk. Maar het draagt in de praktijk vervolgens toch niet bij t.a.v. hun vervelende pubergedrag.
En wat zijn ze in ene vriendelijk als ze iets van je nodig hebben...
Soms kunnen ze erg gemene dingen in mijn gezicht slingeren. Dat laat ik meestal van me afglijden, kan ik doorgaans wel relativeren.
Maar nu even niet!
Ach, ik voel de menstruatiepijn de kop opsteken; ik moet ongesteld worden.
Ai, die cocktail van moeten menstrueren met pubers opvoeden is niet zo'n goede...
Vandaar dat ik het nu ook echt wat zwaarder beleef.
Had behoefte aan een rustige vrije dag deze zaterdag en heb al de hele tijd van alles met ze te stellen...
Ik weet dat het er allemaal bij schijnt te horen, bij het opvoeden van pubers...
Maar waarom heeft moeder natuur het zo vervelend en zwaar gemaakt...? Het zijn gemiddeld genomen best zware jaren.
Zucht, vandaag wenste ik dat ik even niet 24/7 moeder hoefde te zijn. Mag ik er even uitbreken alsjeblieft!!!!!
Yvette
Toch bijzonder dat het inderdaad heel erg overeenkomt overal. Ben blij dat ik meer lees over maandverband opruimen. Het is idem betreft na een grote boodschap. Ik vind wc borstels ook vies. Dus ik vind dat je het gewoon na doorspoelen even moet checken en even wc-papier waar er nog restschade zit. Inderdaad ze zijn zo druk met de telefoon of tablet, die meegaat de wc in. Jongste veegt geen eens af en vergat zelfs door te spoelen.😣
Soms vraag je je echt af wat je verkeerd doet. Maar je leest het, verzorgd worden is fijn. Iemand die jouw sporen naloopt, is zo makkelijk. Af en toe moet je wel ingrijpen anders is het niet te doen.
Heb je iets aan de reacties to?
watertoren schreef op 02-10-2022 om 12:27:
[..]
Mijn zoon hoefde nooit te vragen om snoep of koek. Hij mocht pakken wat hij wilde en zo was er niks speciaals meer aan en is hij juist niet veel gaan snoepen. Zo ging het bij mij thuis vroeger ook. Ik gaf zelfs vaak mijn snoepzak weg na een kinderverjaardag , alleen als er drop in zat dan at ik die zelf op.
Je koppelt oorzaak en gevolg aan elkaar, die helemaal niets met elkaar te maken hoeven te hebben.
Mevrouw75 schreef op 02-10-2022 om 12:19:
[..]
En hoe precies sleur jij je pubers bij de lurven richting afwas?
Haha, niet letterlijk natuurlijk. Maar als ze na het eten snel naar hun kamer verdwijnen of ineens langdurig op de wc moeten zitten, dan roepen we ze wel terug voor de afwas bijvoorbeeld. Dat is wel een bijna dagelijks terugkerend ritueel.... maar ze doen het wel dan.
watertoren schreef op 02-10-2022 om 12:27:
[..]
Mijn zoon hoefde nooit te vragen om snoep of koek. Hij mocht pakken wat hij wilde en zo was er niks speciaals meer aan en is hij juist niet veel gaan snoepen. Zo ging het bij mij thuis vroeger ook. Ik gaf zelfs vaak mijn snoepzak weg na een kinderverjaardag , alleen als er drop in zat dan at ik die zelf op.
Lijkt me eerder een gevalletje erfelijke aanleg dan dat je opvoedmethode nou zo’n concreet resultaat heeft. Hier zelfde werkwijze, en dat heeft een enorme snoeper en een zeer matige snoeper opgeleverd. Ook erfelijke aanleg, want bij ouders zien we dezelfde verdeling.
Temet schreef op 02-10-2022 om 12:01:
Ik heb wel eens de tip gelezen om lekkere dingen in de groentela te verstoppen, omdat pubers daar niet komen
Ha ha, ik moet hier hardop van lachen
alhambra schreef op 02-10-2022 om 16:22:
[..]
Ha ha, ik moet hier hardop van lachen
Ja, die tip las ik ook wel eens maar ze hebben het razendsnel door waar het ligt.
De vader van mijn jongste drie heeft nu een camera in de keuken 😬. Lijkt mij eerlijk gezegd ook niet een heel erg gek idee. Ook omdat de meiden in het huis komen als we er die week niet zijn. Vreemd genoeg zijn er dan altijd dingen weg of stuk en niemand die het heeft gedaan 😅😜.
Nogmaals hallo,
Fijn dat er op mijn bericht is gereageerd. 😃 Dank jullie wel voor de reacties en tips. Doet me erg goed.
Te lezen dat je niet de enige bent die dit meemaakt, het zo beleeft. Op zulke momenten realiseer je je dat niet echt.
En, zul je net zien: gisteravond leuke avond gehad met de oudste (jongsten waren weg, naar een feestje). Film gekeken, chippies erbij... Beetje keuvelen...
Vandaag is tot nu toe ook best oké geweest.
Stonden tips tussen die ik echt nog ga uitproberen. Ben benieuwd!
Oh ja, en die tips over de spelletjes van de kittens en de cards against humanity vind ik ook erg leuk. Dank je!
We houden allemaal erg van spelletjes, en deze kenden we nog niet. Dus gaan we zeker onderzoeken! Want ja, ik probeer heus een positieve draai te geven en ze uit te nodigen voor wat lekkers, of een spelletje of om ergens naartoe te gaan. Met wisselend succes, maar meestal pakt het dan wel gezellig uit.
Al met al is het geen drama. Soms is het gewoon beter te handlen dan andere keren. Maar gisteren had ik het echt even zó gehad!
Nogmaals dank en ik zal de reacties ook vaker teruglezen op de lastige momenten, als steuntje in de rug!
Nog een fijne zondag, 🖐️
hartelijke groet, Yvette
watertoren schreef op 02-10-2022 om 12:27:
[..]
Mijn zoon hoefde nooit te vragen om snoep of koek. Hij mocht pakken wat hij wilde en zo was er niks speciaals meer aan en is hij juist niet veel gaan snoepen. Zo ging het bij mij thuis vroeger ook. Ik gaf zelfs vaak mijn snoepzak weg na een kinderverjaardag , alleen als er drop in zat dan at ik die zelf op.
Er was hier altijd snoep, koek, chips, fruit, groente volop aanwezig toen de kinderen klein waren. Ik was degene die, 100 kg, voor alle eerstgenoemde dingen ging. De kinderen waren blij met fruit en groente. Nu heb ik geen s k c meer in huis op voorraad. Maar wanneer ik niet aangeef dat er groente en fruit mort blijven liggen grijp ik echt mis. Ondanks mijn slechte voorbeeld.
Overigens noem ik sigaretten en drank regelmatig snoepgoed voor volwassenen. Ik vraag me af wat (on)gezonder is.
Je kon mijn moeder zijn dorestad
En toch hadden wij ook zo de snoepjes graag. Maar zeker weten dat het onbeperkte aanbod mij als tiener zo voldaan heeft dat ik op kamers er niet echt naar taalde. Ik kan er prima zonder, liever af en toe iets lekkers.
Mijn eigen kinderen willen wel liefst elke dag iets. Vooral de puber maarja dan maar iets wat er wel is.
Ik heb van die volwassenen die dan oppassen en je complete verstopte voorraad vinden en opvreten. Daar werd ik soms flauw van. Dat je dus daar arm van wordt. En het gaat me echt niet om die hoeveelheid repen maar om dat het niet voor niets verstopt was.
Ben nu compleet zat van een naaste die altijd hetzelfde komt opmaken. Soms vraag je je echt af of mensen zelf niet kunnen halen wat je nodig vinden vAn jou te gebruiken. Bij kinderen heb ik wel veel meer het begrip dan volwassenen die echt niet nadenken.
Bijvoorbeeld iemand komt onverwachts, jij wilt net met je kinderen iets speciaals delen. Ok vooruit kom binnen, je verdeelt eerlijk en vervolgens wordt mijn deel ook opgegeten door diegene. Pfff dat snap ik echt niet.
Puberteit en overgang is geen beste combi, weet ik uit ervaring. Dochter kon ook het bloed onder mijn nagels vandaan halen. Hier was lik op stuk beleid het meest effectief. Wil jij niet even helpen? Prima, dan moet ik het zelf doen, maar heb ik geen tijd om je naar dat feest te brengen. Grote mond? Prima, zoek het maar even uit, als jij denkt dat ik dan zin heb om jouw balletpak te wassen heb je het mis. Uitstellen met de irritante kreet 'jaaahaaa, doe ik zoooohooo...'? Tegen de tijd dat jij honger krijgt ga ik 'jaahaaa, zooohooo koken (kan maar zo een half uur later worden dan normaal). O jeetje, moest je naar je oppasbaantje, nee, dat had ik even niet onthouden, jammer dat het eten nog niet klaar is. En ja, die broek zit in de wasmachine, o, je had hem nú nodig? Ja DOE ik een keer iets, is het WEER niet goed!
Ik ging gemiddeld één keer per half jaar vreselijk uit mijn stekker, vaker maakt geen indruk, maar hier schrok dochter dan zo van dat ze zomaar weer een paar weken gezeglijk was. Wel zorgen dat je dan alleen het irritante gedrag benoemt en niet op de man gaat spelen. Ik heb mijn zuigerige 14jarige één keer 'kutkind' genoemd en dat kwam weliswaar uit de grond van mijn hart op dat moment, maar het kan natuurlijk helemaal niet en we zijn er allebei enorm van geschrokken. Inmiddels zijn we 10 jaar verder en mag dochter het lekker helemaal zelf doen op haar studentenkamer. Onze band is prima.
