Te druk?
Hallo,
Mijn oudste dochter (17 jaar) heeft een ontzettend druk schema. Ze gaat maandag t/m vrijdag van 8 tot 5 naar school. Dit betekent elke dag 6 uur opstaan en pas rond 6 uur ook weer thuis zijn.
Nu is dit natuurlijk niet het enige, verder heeft ze nog een bijbaan (20 per week), heeft ze rijlessen en hockeyt ze ook. Daarnaast natuurlijk ook nog een vrij druk sociaal leven.
Nu zorgt dit ervoor dat ze eigenlijk veel te weinig slaapt en ook maar heel weinig thuis is. Ze eet slechts een keer in de week thuis en de rest van de dagen "haalt ze wel iets onderweg". Ze komt ook doordeweeks soms pas na middernacht thuis, want ze moet regelmatig overwerken. De dag daarna om 6 uur opstaan is dan echt bjna ondenkbaar voor mij. Maar zij heeft het gevoel "door te moeten" zelf als ik aanbied om haar ziek te melden wil ze dat niet. "Ik heb moeilijke vakken vandaag, die kan ik niet missen".
Dan heb je nog wel je weekend, maar ook dan werkt ze (zaterdag avond en zondag middag) en speelt ze ook wedstrijden (meestal voor meerdere teams).
Ik merk gewoon dat het haar fysiek en mentaal sloopt. Ze loopt constant blessures op en valt vaak ik slaap tijdens lessen. Ze heeft constant wallen onder de ogen en geeft ook altijd een moeie indruk, daarnaast is ze ook regelmatig goed ziek. Ze heeft zelfs een aantal keer paniekaanvallen gehad als er iets niet goed ging. En dat zijn dan kleine dingen waar ze heel heftig op reageert. Zelf zegt ze het allemaal onder controle te hebben. Maar ik weet gewoon dat dat niet zo is. Ik ben echt bang dat ik straks een 17-jarige met een burn-out heb.
Hoe moet ik hier mee omgaan, moet ik haar verbieden om dingen te doen. Want als ik het vraag is ze er niet over te spreken om minder activiteiten te gaan doen. Want "naar school moet gewoon want ik wil mijn diploma" en werk moet want "ik heb het geld nodig en al mijn vrienden werken er" en hockey mag ook niet weg want daar wordt ze juist relaxt van.
Kortom ik weet het ook niet als je die argumenten ziet lijkt het echt aldof alles "moet". Is dit normaal op deze leeftijd, of moet er toch echt gekeken worden naar een mindering in activiteiten.
20 uur werk
20 uur werk is absurd. Elke week? Dat is niet alleen absurd maar ook tegen de wet. Een 17-jarige mag maximaal 40 uur per week werken en de uren dat ze op school is tellen als werk. Die wetten zijn er niet voor niks; jongeren hebben rust nodig.
Ik zou in gesprek gaan en je zorgen uitspreken, en ik zou verbieden ook proberen. Zal niet meevallen maar geeft wel een duidelijk signaal.
Op deze manier zit ze voor haar 20e thuis met ernstige vermoeidheidsklachten of erger.
Maximaal 45 uur
Was typefout; het is 45 uur, met eisen aan rusttijden.
Elke dag van 8 tot 5 op school?
Wat is dat voor school?
Ik snap verder wel dat je je zorgen maakt. Ik herken het patroon heel erg van mijn dochter. Zij werkte altijd in het weekend, dus 20 uur werd niet gehaald. Op een gegeven moment had ze twee banen naast elkaar en dat was natuurlijk wel te gek. Na een tijdje heeft ze er een laten vallen. Maar ja, ook nog sport en gezelligheid met vriendinnen...
Je kunt weinig meer op deze leeftijd. Je zou hooguit met haar kunnen bespreken dat het best een tandje minder met haar werk zou kunnen. Jammer van het geld, maar gelukkig woont ze nog thuis.
herkenbaar
Dochter van 18 doet fulltime intensieve vakopleiding mbo4 en ze werkt za en zo van vroege ochtend tot laat in de middag. Veel huiswerk in de avond en iedere vrije minuut sociaal leven. Godzijdank heeft ze haar rijbewijs meteen gehaald. Als ik wist dat het zo zou gaan hadden we dat uitgesteld tot na de opleiding.
Ze doet niet aan intensieve sport en ze eet iets vaker thuis.
Dat werken moet moet moet want anders heeft ze "geen geld". Nu heeft ze 500 euro per maand te besteden aan uitgaan en kleren. Als ik kostgeld ga vragen gaat ze alleen maar meer werken en daar gaat het me ook niet om. Zorgpremie en -toeslag, stufi, telefoon, kleding doet ze helemaal zelf. Vakanies ook, hoewel ze nauwelijks gaat want "geen tijd ik moet werken voor geld"
Ze dendert maar door, soms word ik er gek van. We praten er wel eens over maar ze zal het toch echt zelf moeten leren met die harde kop van haar. Ze zit regelmatig bij de huisarts en fysiotherapeut omdat ze overbelast is aan nek en schouders.
Aan de andere kant: ik was zelf ook bijzonder druk en flexibel op die leeftijd, in tegenstelling tot nu. Waar ik me wel zorgen over maak is die studiedruk en die geld-obsessie maar dat laatste is een ander onderwerp.
Wie weet wat ze gaat doen als de opleiding klaar is. Ze heeft dan in ieder geval geen beroep waar je veel mee verdient. We gaan het zien.
Toch weer praten
Nee, dit is niet normaal. Alleen al die schoolweek plus werken is te veel. En dan daarnaast nog én sport én rijlessen. Dit meisje stevent inderdaad af op een burn out. Misschien dat je haar dat toch nog een keer duidelijk moet maken. Zegt ze dat ze hard moet werken voor geld en goede cijfers? Dan moet je dus juist een burn out willen voorkomen, want daarmee zit je máánden thuis.....
Mijn dochter had een burn out toen ze 17 was. Echt, dat wil je niet. Alles staat dan in één klap stil. School, werk, sport, uitgaan, niets kun je nog. Hoog tijd dus om flink op de rem te gaan staan.
Pfff
Is inderdaad veel, te veel. Vrees dat mijn kind over paar jaar dat ook zo wil doen. Aan de andere kant fijn dat ze goed bezig is met haar studie en sport.
Maar dit kan zo niet doorgaan. Begrijpelijk dat ze school, sport en werk niet wil laten vallen maar ik zou haar aanraden alles wel te reduceren. In ieder geval minder uren werken. Niet meer invallen bij wedstrijden. Af en toe training of wedstrijd overslaan. Tijd verdelen is ook iets om naar te kijken, bijvoorbeeld een dag per week niets plannen. Goed eten is ook van belang dus daarin moet ze goede keuzes maken en creatief zijn. Ook zou ik haar goed inlichten over burnout en de gevolgen daarvan. Ik weet niet of je het kan betalen maar indien mogelijk een financiële bijdrage? Al vind ik dat discutabel.
Op zich wel normaal
voor deze leeftijd. Ik heb het zelf ook jarenlang gedaan. Ft opleiding waar je ook echt 40 uur aanwezig moest zijn + een bijbaan van 20-24 uur en nog sporten en sociale contacten + mijn eigen huishouden, administratie doen.
Mij heeft het wel goed gedaan en gevormd. Op die leeftijd kun je een hoop aan en je merkt het vanzelf als het te veel wordt en dan kun je een stapje terugdoen.
Nou, Lanza, dat punt is ze al gepasseerd
en ze merkt het dus niet vanzelf, en doet dus geen stapje terug. Dat is precies waarom TS dit draadje is gestart. Lees maar: "Ik merk gewoon dat het haar fysiek en mentaal sloopt. Ze loopt constant blessures op en valt vaak ik slaap tijdens lessen. Ze heeft constant wallen onder de ogen en geeft ook altijd een moeie indruk, daarnaast is ze ook regelmatig goed ziek. Ze heeft zelfs een aantal keer paniekaanvallen gehad als er iets niet goed ging. En dat zijn dan kleine dingen waar ze heel heftig op reageert. Zelf zegt ze het allemaal onder controle te hebben. Maar ik weet gewoon dat dat niet zo is. Ik ben echt bang dat ik straks een 17-jarige met een burn-out heb."
Silva, ik heb niet echt advies voor je helaas. Een 17-jarige valt ook niet meer echt te sturen of te dwingen. Misschien moet ze eerst haar kop echt flink stoten. Dat hoop je natuurlijk niet, maar soms is dat de enige manier waarop mensen leren. En misschien gaat het toch wel goed, zoals bij Lanza. Het enige dat je volgens mij kunt doen is benoemen wat je ziet en het daar met haar over hebben. En over dat gewoon goed vaak ook gewoon goed genoeg is. Dat ze niet altijd alles voor anderen hoeft te doen (zoals invallen bij wedstrijden), dat het verstandig is als ze af en toe even voor rust voor zichzelf kiest.
Lanza
Maar als je ook je eigen huishouden en administratie moest doen ga ik er vanuit dat je geen 17 was. Twee of drie jaar op die leeftijd is veel en kan net het verschil zijn tussen wel en niet inzien dat je keuzes onverstandig zijn. Dit meisje slaapt te weinig, eet onverstandig (want “ik haal wel wat” zes dagen in de week klinkt niet erg uitgebalanceerd) en lijkt een groot probleem te hebben met haar eigen grenzen bewaken. Een 17-jarige “moet” niet overwerken. Sterker nog, een werkgever die dit meisje tot na 8 uur laat werken op een schooldag is in overtreding van de arbeidstijdenwet. Die wet is er niet voor niks wel voor 16- en 17-jarigen en niet voor volwassenen.
Het feit dat ik zelf niet zou willen dat een thuiswonend kind zich gedroeg alsof het in een hotel woont laat ik maar buiten beschouwing. Iedereen moet zelf weten wat hij/zij wel of niet accepteert in het gezin.
Lanza
" Ft opleiding waar je ook echt 40 uur aanwezig moest zijn + een bijbaan van 20-24 uur en nog sporten en sociale contacten + mijn eigen huishouden, administratie doen."
Ik denk wel dat jij soort supervrouw bent. Ik zie aan mijn 18-jarige dat een pittige studie (maar geen 40 lesuren aanwezigheid) en twee avonden werken, beetje sportschool en uitgaan de nodige energie kost.
Ik heb het al vaker gezegd, het heeft weinig zin om altijd jezelf als maat der dingen te nemen.
Silva
Los van werk en regelgeving: jouw dochter stevent af op enorme problemen, veroorzaakt door het feit dat ze blijkbaar nergens nee tegen zegt. Ze heeft al paniekaanvallen, ze ziet er slecht uit, ze is regelmatig ziek en ze heeft het gevoel dat ze door moet en alle ballen in de lucht moet houden. Met als resultaat dat ze straks instort en alles tot stilstand komt: haar school, haar werk, haar sport. Ik vind het zeer zorgelijk.
Mijn advies zou zijn om je zorgen serieus met haar te bespreken en duidelijk proberen te krijgen waarom ze het zichzelf zo zwaar maakt. School heeft prioriteit, in de rest kan gesneden worden: niet meer overwerken, minimaal 1 dag per week niet werken en ook niet naar school, stoppen met rijlessen, alleen nog in je eigen team hockeyen en door de week uiterlijk om 10 uur thuis. Dat zal ze niet willen en helaas is ze te oud om het af te dwingen. Maar dat is geen reden om het niet te proberen.
En de huisarts?
Ik weet wel dat je je dochter niet kunt dwingen, maar als jij je zorgen bespreekt met de huisarts kan hij haar wel uitnodigen voor een gesprek. Ik neem aan dat als de huisarts je zorgen deelt en dat bespreekt met je dochter, dat zij daar wel naar zal luisteren? Misschien is het net wat zij nodig heeft om wel 'nee' te kunnen zeggen. Dan heeft ze iemand/iets om naar te wijzen, om zich achter te verschuilen.
Ik herken het overigens wel hoor, dat geen nee kunnen zeggen. Ben vanavond ook weer aan de slag als vrijwilliger, na 2 extra avonddiensten deze week. En ik slaap al weken slecht (denk door de overgang?) dus eigenlijk zie ik het vanavond helemaal niet zitten. Maar ja, te weinig mensen, dus wie biedt zich dan weer aan...?? Dus, heel belangrijk om op jonge(re) leeftijd dat nee zeggen aan te leren. Ik ben er met mijn bijna 50 nog niet...
Prioriteren
Als ze 40 uur per week naar school gaat maar daar in slaap valt komen die lessen niet echt aan. Dat kan voor studievertraging zorgen.
Als ze steeds blessures heeft schiet het met sporten ook niet op, wellicht heeft ze er bij haar werk ook last van. Dan moet ze trainingen of wedstrijden laten schieten of verzuimen op het werk. Wat heb je aan je baan als je diensten niet kan draaien, hoe vervelend is het voor je team dat jij niet mee kan doen vanwege een blessure?
En hoeveel stress, pijn en moeite kost dit alles terwijl het allemaal eigenlijk niet zoveel zin heeft? Zonde.
Kortom: ze doet nu heel veel half. Ze kan beter snijden in haar activiteiten en wat ze doet dan wel goed doen. Aan de schooltijden kan je niet veel veranderen, maar minder werken en minder sporten is wel te regelen.
skik
Herkenning
Poeh, ik herken dit wel een beetje van dochter hier (18) maar dit is wel heel extreem hoor. Een school met 5 dagen van 8 tot 5 les kan ik me al haast niet voorstellen. Dochter hier zit op het MBO en heeft wel dagen les tot half 6, maar dan begint ze vaak om 9.15 u. En er zitten ook veel kortere dagen tussen. Daarnaast werkt ze ook (vind ik)teveel. Ze werkt bij de McDonalds en als je daar 18 bent zetten ze je bij voorkeur in op de late diensten, die rustig doordeweeks tot 2.00 u. 's nachts duren. Kan ik niet blij van worden, zij ook niet maar roept ze: ik word nergens anders meer aangenomen, omdat ik te oud ben. Dochter heeft daarnaast ook een behoorlijk druk sociaal leven waar ze zeker niet in wil snijden. Dit laatste doet ze wel in het sporten. Ze gaat in rustige tijden 3 keer per week sporten maar in drukke weken hooguit 1 keer. Maar bij de sportschool ligt dit natuurlijk makkelijker.
Bij dochter van topicstartster zou ik echt aan de bel trekken en om tafel gaan. Er moet ergens in geminderd: minder uren werken, 15 i.p.v. 20 maakt al heel veel uit. En misschien het sporten wat minder. 1 keer per week trainen i.p.v. 2 keer per week bijvoorbeeld.
Daarnaast zou ik kijken naar op welke momenten ze wel een keertje een dag school kan missen. Al zou dat wel het laatste zijn waar ik naar zou kijken.
En hoe vaak heeft ze rijles? Hier was dat maar 1 keer per week en sloeg dochter ook weleens een week over.
Op die leeftijd hebben ze meestal best wat energie, maar ik merk hier bij dochter dat ze soms 's morgens echt haar bed niet uitkomt. Dat vind ik zorgelijk. Aan de andere kant vind ik het ook wel weer fijn dat ze veel doet en meestal wel gewoon naar school gaat. Zoon van 15 is hier het tegenovergestelde in. Die doet liever helemaal niets, daar maak ik me nog meer zorgen over.....
Toch maar eens praten
Denk dat ik eens een goed gesprek met haar ga voeren en dan vooral aangeven dat ze als ze straks met een burn-out zit ze helemaal niks meer kan. Niet om haar bang te maken, maar gewoon omdat het de feiten zijn.
Ik ga zoiezo zorgen dat er minder gewerkt wordt (liefst max 10 per week denk ik) en dan zelfs eventueel het verschil aan loon betalen als het echt niet anders kan. Daarna kijk ik wel verder.
Ik lees in ieder geval dat er iets moet gebeuren en zal dit dan ook zeker doen. Als ze echt niet luistert ga ik proberen dingen te verbieden, maar dat wordt echt pas mijn laatste optie.
Iedereen bedankt voor de reacties in ieder geval
Fijn
Ik ben gewoon blij dat je dit gaat doen! Ik kreeg het zowat al benauwd bij het lezen van haar weekindeling. Ik heb goede hoop dat je een burnout vóór kunt zijn op deze manier.
Pas inderdaad wel op dat je haar niet gaat betalen voor het feit dat ze minder gaat werken. Dat lijkt me verwarrend voor haar. Ook al zou je dat in de praktijk zo kunnen zien, benoem het in elk geval anders (zakgeldverhoging wegens een of andere prachtige mijlpaal?).
Huisarts
Ik zou eerst rustig zelf met haar praten. Luister goed en toon begrip voor haar wensen en zorgen waarom ze dit doet.
Als praten niet helpt, zou ikzelf niet verbieden (moeilijk op die leeftijd en veroest de relatie), maar zou ik eerst met de huisarts praten en kijken of je via die weg nog iets kunt bereiken.
Inzetten
Bijbhet gesprek op het behalen van diploma. Die gaat ze op deze manier niet halen binnen de tijd. Dus snijden in werk, wel blijven sporten, want is gezond voor lijf en vooral voor hoofd.
Verder inzetten op meer thuis eten, gezond eten heeft ook invloed op je
Geld
Hoi Silva,
Ik was net aan het typen of je haar wellicht financieel tegemoet kunt komen, maar lees dat je dat overweegt. Heb in omgeving vergelijkbare situatie en het helpt in dat geval goed om het kind een soort salaris te geven als beloning voor het studeren. Wat immers met de tijden die jij beschrijft al een fulltime baan is. En als er dan nog zelfstudie bijkomt, dus meer dan een fulltime baan. Deze argumentatie kan ook helpen in het geval dat kind te trots is om financiële compensatie te accepteren.
Heel veel succes! Kinderen die niet vooruit te branden zijn, kunnen voor kopzorgen 'zorgen', maar kinderen die kneiterstreng voor zichzelf zijn, is ook geen kattenpis.
