telefoon stuk - hoe gaan jullie hiermee om
Dochter (13) heeft vanmorgen haar telefoon laten vallen: beeldscherm gebarsten.... er zat wel zo'n stevige beschermfolie op, die was al een beetje stuk (ze laat hem wel vaker vallen).
Hoe gaan jullie hiermee om? Vind het zo moeilijk! Ze heeft hem zelf buiten op het schoolplein laten vallen, geen verzekering die dit dekt natuurlijk... en je bent zo 80 euro kwijt voor een nieuw scherm. Kan ze zelf nooit betalen.
Ze zou over ong. 4 maanden een nieuwe voor haar verjaardag krijgen, dus ik wil haar eigenlijk nog even met deze laten doen tot dan (of evt het kado iets vervroegen). Maar wat nou als dit met de nieuwe weer gebeurt?
Ik vind het lastig, ze kunnen niet meer zonder telefoon, maar die dingen zijn zo duur en zo kwetsbaar! (en pubers kunnen zo onhandig zijn...)
nu niets meer
Ik zou nu niets meer doen, die 4 maanden maar even met dit ding. En als ze de volgende weer laat vallen dan zou ik haar de helft laten meebetalen, misschien kan ze volgende keer een hoesje nemen met zo'n voorkantje erbij (boekvorm) dan is het scherm hopelijk nog iets beter beschermd.
Ik heb over het algemeen ze altijd de helft van dingen laten betalen (of in ieder geval een deel, wat ze best een beetje voelen) anders leren ze nooit voorzichtig worden.
Doet ie het nog
Als de telefoon het nog doet dan heeft ze vanaf nu een telefoon met kapot scherm. Hopelijk gaat de telefoon dan nog 4 maanden mee en krijgt ze dan voor haar verjaardag een nieuwe.
Alternatief is een oude telefoon geven. Wij hebben in de kast nog een paar oudere telefoons liggen. Dan maar een paar maanden met een oud model lopen. Of vraag na bij collega's of zij nog iets hebben liggen.
Ik zou als ze toch een andere telefoon krijgt niet het scherm vervangen. Dan heb je dubbelop kosten.
als je uit gaat
van 'pubers kunnen zo onhandig zijn' dan zeg je eigenlijk dat ze er niets aan kan doen. En dat is natuurlijk niet waar.
laat haar op welke manier dan ook voelen dat ze er iets voor moet doen als je er nog iets aan doet. Laat haar bijv. extra klusjes voor je doen waar ze in principe steeds een deel mee verdient wat je daar dus in stopt.
Ik ken veel jongeren
met een kapot scherm, en een verder wel werkende telefoon.
Ik zou bij een volgende telefoon wel een goed beschermhoesje eisen, dus folie op het scherm, maar ook een stevige beschermhoes.
Verplicht bookcase
Hier moeten de kinderen een bookcase gebruiken. Inmiddels wordt dit ook gewoon prettig gevonden want de pasjes die nodig zijn kunnen er ook mooi in.
Als de telefoon het nog gewoon doet, dan komt ze die 4 maanden wel door. En dan om de nieuwe telefoon een fatsoenlijke beschermhoes.
Ik heb nooit begrepen waarom mensen zulke dure apparaten zo onbeschermd laten.
Om een Ipad of laptop zit toch ook een hoes?
Onze kindreren lopen bijna per definitie met een toestel met een kapot scherm 
dank
voor de reacties
In de meeste kan ik me wel vinden. Inderdaad dan maar even een kapot scherm, en ja ik heb ook al vaak gezegd dat een bookcase veel beter beschermt.
Maar dat vindt ze echt te lelijk, heeft niemand enz enz. (en idd heeft niemand dat van haar vriendinnen...)
Wat ik wel lastig vind is dat ze over het algemeen erg zuinig op spullen is. Het is ook echt onhandigheid (waar ze zichzelf ook regelmatig aan ergert).
Toch ga ik voor haar nieuwe telefoon wat afspraken maken: idd toch weer een bookcase adviseren, als ze dat niet wil: dan maar de helft meebetalen als hij weer stuk gaat.
Bookcase
"Maar dat vindt ze echt te lelijk, heeft niemand enz enz. (en idd heeft niemand dat van haar vriendinnen...)"
Oké, dat mag. Maar dan ook niet piepen als hij kapot valt 
Foon
Mijn zoon loopt ook al maanden met een gebarsten telefoon (van twee verdiepingen hoog van de trap gevallen). Ik heb aangeboden de helft van de reparatie te vergoeden als hij de rest bijdraagt.
Precies
Precies, dat moet dan maar.
Zal ze wel oneerlijk vinden, want "al" haar klasgenoten hebben zomaar een Iphone gekregen, en zij krijgt hem voor haar verjaardag, geen Iphone maar een gewone Samsung, en zeker geen hele dure, want dan moet ze meebetalen!
(en dat vind ik soms ook zo frustrerend. want ze verzint het niet, de meeste vriendinnen krijgen echt zomaar de duurste telefoons! en ik weet dat ik daar niets mee te maken heb, maar het blijft lastig voor een puber om daar mee om te gaan. En voor een ouder om daar een weg in te vinden je eigen keuzes te blijven maken!)
Je laat de oude repareren en, ipv een nieuwe met haar verjaardag, een envelop met het openstaande bedrag voor die nieuwe die niet doorgaat.
Niet als straf maar als bewustwording dat een oude best nog wel een jaar mee kan.
Zo heeft ze een goede mobiel en als extra een geldbedrag waarmee ze iets leuks kan doen /kopen.
Stel dat ze haar nieuwe ook in no-time op het schoolplein laat vallen, dat is dan toch zonde.
Het nadeel van vele mobieltjes is dat ze te groot zijn voor de kontzak en zodoende kwetsbaar voor ongelukjes, hoe voorzichtig je doorgaans ook bent.
PS
Dochter hier heeft liever een Samsung omdat de batterij van een Samsung in vergelijking met een iPhone minder snel leeg is.
book case
Bij de telefoon kwam hier - verplicht- ook een tempered glass laagje én een bookcase hoesje. Vervanging van de telfoon in principe na 3 jaar tegen een vast budget, wil je iets duurders, dan zelf bijbetalen.
Het verplichte hoesje resulteerde inderdaad in groot protest, want.. *niemand heeft het*...*ziet er niet uit*... etc etc.
Na veel gepiep en gedoe is de compromis geworden dat je ook een ander hoesje mag maar dat ik dan niet verantwoordelijk ben voor evt reparatiekosten.
Kind 1 heeft nu een ander hoesje, kind 2 keek eens in de portemonee en bedacht dat het hoesje toch wel acceptabel was.
Mocht de nood aan de man komen denk ik dat ik het een beetje van de situatie af laat hangen. Klooien en vallen is natuurlijk iets heel anders dan gewoon dikke pech. Oude leentelefoons zijn er hier niet, want ook wij gebruiken ze 3+ jaar en daarna wordt het vaak wat lastiger. Vind de oplossing van Flanagan ook een mooie. Ander alternatief zo kunnen zijn nu al de nieuwe, maar dan moet je daar wel langer mee doen dan gepland.
hier
Dochter vond een bookcase hoesje ook stom. Inmiddels heeft ze één studentenbudget waarmee ze alles moet doen, ook nieuwe telefoon of reparatie. En ineens, na een gebarsten scherm en mijn meelevende "Wat rot voor je" is zo'n stom hoesje toch minder onacceptabel geworden. Haar eveneens studerende vriendinnen komen trouwens ook langzamerhand tot de ontdekking dat alles zelf moeten betalen tot andere keuzes leidt, want die hebben ineens ook zo'n stom hoesje.
Had ik jaren eerder moeten doen: niet alleen zakgeld en kleedgeld, maar één algemeen budget. Had vast een hoop discussies gescheeld.
Zelf
Mijn kinderen moeten zelf de reparaties aan hun telefoon betalen. Ze hebben genoeg spaargeld om dat te kunnen bekostigen en als ze dat niet willen dan hoeft het niet. Is de telefoon helemaal stuk mogen/moeten ze zelf een nieuwe kopen. Wel hebben wij nog wat oude telefoons liggen die ze gerust mogen gebruiken.
Termen als "iedereen" en "niemand"...
...zou ik met een zak zout nemen.
"Zal ze wel oneerlijk vinden, want "al" haar klasgenoten hebben zomaar een Iphone gekregen, en zij krijgt hem voor haar verjaardag, geen Iphone maar een gewone Samsung, en zeker geen hele dure, want dan moet ze meebetalen!"
Ja, en "niemand" heeft een bookcase, schreef je al (blijkbaar laat ook "niemand" de telefoon uit de handen vallen).
Het is lastig als het wérkelijk zo is dat ze allemaal een iPhone hebben (hoewel ik dat moeilijk kan geloven) en zij niet, maar dit is een mooi moment dat je niet altijd kunt krijgen wat je wil.
Rosie
Dat klinkt echt prachtig en correct enzo....
Maar in de praktijk is het soms verdraaid lastig!
Dan komen onze kinderen er bekaaid vanaf
Die moeten hun telefoon gewoon zelf betalen. Misschien dat de oudste vroeger als eerste een afdankertje van ons heeft gehad toen hij naar het VO ging.
Een abonnement met data betalen we dan weer wel tot hun 18e (mede ingegeven omdat ze een eind naar school moeten fietsen en ik wil dat ze dan contact op kunnen nemen).
Oei
Wat zijn jullie streng. Nu moet ik ook zeggen dat hier 1x een scherm is stukgegaan en dat hebben wij betaald. Wat vraag van TO betreft. Als de telefoon nog goed bruikbaar is dan zou ik het zo laten en wachten tot haar verjaardag. Mocht het toch niet lukken dan haar eerder haar verjaardagscadeau geven.
Verder ken ik geen enkel vriend/vriendin van beide kinderen die een nieuwe IPhone hebben gekregen. Of voor een deel zelf betaald of een oud toestel van de ouders. Maar goed, ik ben niet de maat, dat begrijp ik 
Raffie
Dat weet ik
Hier
Eerste telefoon kregen ze van ons, daarna is het zelf betalen. Anders leer je de waarde van het geld toch niet...
Verhalen over anderen, laat je daar niet door leiden. Het is zoals het is. Je kind moet het doen met jullie regels en gewoonten.
Zelf betalen
Hier moeten ze het altijd zelf betalen. Bij 1 van de kinderen is mobiel vaker gesneuveld door vallen dus heeft meer kosten gehad. Daar leren ze van.
ook hier
De eerste (pre-paid) mobiel krijgen ze van ons (ongeveer halverwege groep 8). Daarna is het verder aan henzelf.
Een keer hebben we er eentje gematst omdat hij wel heel veel pech had en door een lastige periode ging. Voor dat soort uitzonderingen is natuurlijk altijd ruimte, maar het is wèl een uitzondering.
En de microfoon...
Ik dacht dat een kapot scherm bij jongeren net zoiets is als die scheuren in een spijkerbroek, zo vaak zie ik het.
Mijn eigen mobiel is trouwens kapot, ik ben ook onhandig. Niet het scherm is stuk, daar zit glasfolie op. Maar de microfoon doet het niet meer en heel soms is het handig als je naast appen, sms'en, mailen etc ook nog bellen kan. Dus check ook even of je er nog mee kan bellen...
Oh echt
Op de kakschool van oudste hadden de meesten wel een vrij nieuwe iPhone. Bij jongste is het wat diverser. Mijn kinderen hebben altijd doorschuivers gekregen van ca 2 jaar oud (iPhone). Afkloppen, maar er is er nog nooit een gesneuveld. Ze behandelen hun telefoon als een pasgeboren baby, hun liefste bezit.
Mijn puber
heeft 1 keer een kapot scherm gehad. Toen heeft ze zelf een andere telefoon gekocht (2de hands)
Nu heeft ze geen bookcase, maar een otterbox om haar telefoon zitten. Werkt perfect!
Persoonlijk vind ik een bookcase ook erg vervelend, dus vandaar een ander hoesje.
Dochter houdt er rekening mee dat als ze een andere telefoon wil, dat ze geld kwijt is voor een goed beschermhoesje.
Daarnaast heb ik gemerkt als puber zelf ook mee moeten betalen voor hun telefoon of reparatie dat ze ineens veel minder onhandig kunnen worden.
otterbox
wat een geweldig woord !!!
(ik moest even googlen).
bumper is hier de naam - moet een beetje stuiteren, en hoog genoeg zijn dat glas niet op grond komt. Werkt inderdaad prima
gr Angel
Tech21
Hier een “otterbox”/bumper van Tech21, of eigenlijk 4 stuks. En een stevige screenprotectors. Nee, ze zijn niet mooi, maar ze stuiteren zo lekker. Die hebben hun geld allang opgebracht.
Maar
Ik ben wel benieuwd hoe pubers van 13/14 jaar zelf een telefoon kunnen betalen! Dochter krijgt 20 euro zakgeld in de maand, is hier heel zuinig mee, maar ja, af en toe een kadootje voor een vriendin en af en toe iets lekkers... 200-300 euro sparen duurt dan wel even!
Ze heeft geen baantje, heeft ze momenteel ook echt geen tijd voor. Ze maakt lange dagen op school en daarnaast huiswerk, komt bijna altijd tijd tekort!
Een bumperhoesje is nog wel een idee trouwens!
Oh ja, eerst vond ze dat ze direct een nieuwe telefoon moest, want zo'n gebarsten scherm staat stom! Maar volgens mij went het al, dus we wachten lekker tot januari
Geld
Mijn kinderen hebben wel wat spaargeld, geen enorme bedragen maar genoeg voor een telefoon als ze niet de duurste kiezen, en dat hebben ze bij elkaar gespaard door verjaardagen, af en toe iets krijgen van familie, en ook wel wat werk. Met 13-14 jaar hadden ze ook geen vaste bijbaantjes maar ze hielpen wel ad hoc met dingen voor ons of voor anderen zoals helpen hooien bij de boer, oppassen op hun kleine broertje/zusje (daar betaal ik wel voor als ze een hele middag of avond opletten maar niet als het om een uurtje gaat), oppassen op de buurkinderen, mijn man of mij helpen bij ons werk... Dat soort dingen. Dus al met al hadden en hebben ze wel wat spaargeld (en afhankelijk van het kind geven ze meer of minder geld uit)
