Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op
nicky

nicky

05-05-2011 om 00:04

Terechtwijzen van vriendinnetjes

Mijn dochter is 13 jaar en neemt wel eens vriendinnejes mee naar huis. Vandaag had ze een nieuw vriendinnetje bij zich die vrij arrogant, kortaf en naar mijn gevoel onbeleefd was. Ok ik weet ook dat pubers een puberbrein hebben, maar ik kon het toch niet laten om haar even indringend aan te spreken na de zoveelste ergernis hierover met: Jongedame, ik vind je eigenlijk een beetje brutaal. Blijkt deze blaag dit te klikken bij haar ouders en krijg ik als klap op de vuurpijl dat ik op het matje werd geroepen door de moeder.Er had nog nooit iemand tegen en over haar dochter gezegd dat ze brutaal is. Een zeker verwijt dat ik dit uberhaupt gezegd heb tegen haar dochter. Nu wil ik hier geen groot thema van maken, maar alleen weten of jullie dit al eens meegemaakt hebben. Mijn dochter vind me trouwens erg streng. Stiekum vind ze het voor haarzelf wel fijn, dat ik duidelijk ben, maar ze schaamt zich hierover tegenover haar vriendinnen.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Fiorucci

Fiorucci

05-05-2011 om 07:15

Nooit gedaan

Mijn zoon heeft wel eens een meisje bij zich, gewoon een vriendin is dat, die helemaal ontdooide toen ik haar een complimentje gaf over haar haar. Daarbij is het vaak ook gewoon een beetje stoer zijn, een houding zeg maar. Je loopt zo het echt risico dat je kinderen straks niemand meer mee naar huis nemen.

Onzekerheid

hier komen regelmatig pubervriendjes en vriendinnetjes over de vloer.
de een gedraagt zich arrogant,de ander stoer,de derde verlegen,de vierde overschreeuwt zichzelf.
Dat is slechts een houding,waar vaak onzekerheid acter schuil gaat.
ik zal een kind daar nooit op aanspreken(behalve mijn eigen kind).
ik merk dat de kinderen die hier vertrouwd raken omdat ze regelmatig komen,die houding al snel laten varen.
probeer niet gelijk te oordelen als je kind iemand meebrengt,kijk eens verder dan die *arrogante* houding.

Kobalt

Kobalt

05-05-2011 om 10:07

Moet wel lachen

Ik moet wel lachen om die moeder, dat ze er achteraf nog over gaat bellen! Mijn dochter zou een rolling krijgen geloof ik.
Verder spreek ik kinderen boven de negen (of zo) meestal niet meer aan op hun gedrag, of het moet echt heel erg zijn. Wij vloeken hier niet bijvoorbeeld, dus als iemand dat doet, zeg ik er meestal wel even vriendelijk wat van (ik boodschap, in de vorm van een vraag).
Als een kind zich echt onbeschoft gedraagt, spreek ik mijn eigen kind daar op aan: 'Wil je Pietje vragen voortaan niet meer....'
Maar over het algemeen vind ik de oudere vrienden van mijn kinderen, zelf ook wel aardig.

oregano

oregano

05-05-2011 om 11:13

(nog) nooit gedaan

Maar ik sta wel soms op het punt...ik heb me tot nu toe kunnen inhouden, maar kan niet met zekerheid zeggen dat ik dit nooit zou doen. Ik zeg het nu wel tegen mijn dochter, ook in de zin van wil je vragen aan...dit of dat niet meer te doen hier thuis. (Of geen gedag zeggen recentelijk, ik denk dat ze nu wel weten dat ik dat erg op prijs stel...☺). Maar als iemand echt naar mij heel brutaal zou doen, in woorden zeg maar dan zou ik hier wel wat van zeggen, maar dat is nog nooit gebeurd. Ik ben ook niet zo heel tolerant denk ik qua accepteren van allerlei onbeleefdheden, die dan voor hen weer niet onbeleegd zijn bedoeld, puberbrein ed. Dus daar moet ik ook ingroeien denk ik.
Maar dat die moeder jou belt, zou ik nooit doen.

Maylise

Maylise

05-05-2011 om 11:17

Geen herkenning

Ik heb eigenlijk nooit meegemaakt dat vrienden van mijn oudere kinderen hier brutaal of zo waren. Ik heb juist het idee dat tieners zich vaak beter gedragen bij anderen dan bij hun eigen ouders. Netjes dankjewel zeggen en na het eten helpen met afruimen en zo terwijl ze dat thuis vast niet zo doen.

Als kinderen hier zich echt brutaal of vervelend zouden gedragen (en dan bedoel ik bijvoorbeeld veel vloeken of iets dergelijks) dan zou ik er zeker wat van zeggen. In eerste instantie tegen mijn eigen kinderen. Het zijn namelijk hun gasten. Zij zouden het dan aan hun vrienden kunnen overbrengen.

In de praktijk echter maak ik het gelukkig nooit mee. Als de vrienden van de grote jongens soms wat te veel zitten te keten onderling en bijvoorbeeld ongepaste opmerkingen maken dan vraag ik of ze even naar boven willen gaan ivm de jongere kinderen. Daar hebben ze nooit een probleem mee. Vaak bedenken ze het ook al uit zichzelf.

Ik probeer kinderen van boven de 12 op een volwassen manier te benaderen en ik merk dat dit vaak wel in dank wordt afgenomen. De meeste tieners weten echt wel wat wel en niet kan en zullen zich daar ook naar gedragen. Als het echt de spuigaten uitloopt mag je er natuurlijk best wat van zeggen maar ik zou dit niet op dezelfde manier doen als je tegen een jonger kind doet. Al weet ik natuurlijk helemaal niet hoe je dit tegen haar hebt gezegd dus ik bedoel meer in zijn algemeenheid.

Dat die andere moeder vervolgens ging bellen is ook een beetje vreemd. Daar zou ik me verder niks van aantrekken. Ik zou dat nou nooit doen.

Maylise

MerelR

MerelR

05-05-2011 om 13:25

Ook nooit gedaan,

maar heb wel eens op het punt gestaan. Is ook afhankelijk van wat je brutaal vindt. Niet voorstellen, groeten, niet bedanken voor het eten is onbeleefd en vind ik jammer maar daar zou ik tegen het vriendinnetje niets van zeggen, overigens wel tegen mijn kinderen. Vaak is dit denk ik ook een vorm van onzekerheid. Ik heb wel al meerdere keren meegemaakt dat er een vriendin komt die met mij of een ander familielid in discussie gaat en best op een felle manier over wat wel en niet mag/normaal is en zo. En daar heb ik absoluut geen zin in en kap die discussies zo snel mogelijk af. Discussieren doe je maar met je eigen ouders denk ik dan. Het bijzondere is dat deze ouders veel sneller iets goed vinden dan wij, en ook vinden dat hun dochter nooit gepuberd heeft (waar ze naar mijn en mijn mans idee nog steeds mee bezig is).

koentje

koentje

05-05-2011 om 15:59

Maar nicky

ik denk dat je minder tegen zere beentjes schopt als je een ander niet aanspreekt met 'ik vind jou brutaal' maar wel met concreet gedrag:' Ik vind het niet prettig dat je dit of dat zegt, of deze nare toon hebt ' o.i.d.

Je kunt het gedrag beoordelen en bespreken maar niet iemand daarop beoordelen als bijv. brutaal. Bovendien ben je dan ook duidelijker.

Jawel hoor

Ik spreek vrienden/vriendinnen gerust aan op hun gedrag. Probeer 't wel meestal eerst met 'n grapje, lollige opmerking maar dringt dat niet door dan zeg ik er gerust iets van. Nu vind ik "brutaal" vaag en stoor ik me wrs. ook niet snel aan "brutaal". Schoenen op tafel, eten als 'n varken, meisje-,vrouwonvriendelijke opmerkingen allemaal onlangs nog gecorrigeerd. Gelukkig nog nooit een klagende ouder daarna aan de deur gehad.

Monique D*

Monique D*

06-05-2011 om 00:45

Brutaal is vaag

Wat heeft het kind precies gezegd en gedaan? Was het aan jou gericht of aan jouw dochter? Hoe streng ben je, in vergelijking met de meeste moeders?
Ik ben het met een van de posters eens dat je het gedrag het beste kan benoemen, zoals bijvoorbeeld: de toon bevalt mij niet of "ik voel mij gekwetst als je dit op die manier zegt" dan "Jongedame, ik vind jou brutaal".
En bespreek dat eens met jouw dochter als ze er niet is. Toen mijn zoon in groep 8 zat kwamen wel vriendjes hier spelen. Ze zeiden nooit boe of bah tegen mij. Ze kwamen en gingen zonder te groeten en deden alsof ik een van de meubelstukken van het huis was. Ik heb het tegen mijn zoon gezegd en vanaf toen kwamen ze mij groeten!
En wat die bellende moeder betreft: ze heeft een verhaal gehoord van haar dochter en wil precies horen wat er gebeurd is. Je weet niet wàt ze aan die moeder heeft verteld. Meestal is het zo dat na het horen van jouw verhaal dat ze dan precies begrijpt hoe de vork in de steel steekt. Vaak worden de verhalen van dochterlief in haar voordeel verteld! Hoe reageerde die moeder nadat ze jouw verhaal heeft gehoord?

Je kan het beter anders zeggen

Ik heb hier wel eens gecorrigeerd, is ook afhankelijk van hoe vaak een kind komt of hoe goed ik het ken.
Een kind dat ik al lang ken (al voor ze op v.o. zal b.v. vanaf basisschool) zou ik eerder corrigeren dan een kind dat hier de eerste keer is.
Laatst toevallig wel. Een meisje (ook 13 en pas bekend sinds half jaartje) dat zich nogal in 'racistische termen' uitliet over een leraar. Niet helemaal zonder reden, want ze had een behoorlijke aanvaring gehad met leraar en strafwerk en moest bij herhaling nablijven. Maar om 'm dan te beschimpen om z'n huidskleur ging mij te ver (had er tenslotte ook niks mee te maken, puber was gewoon boos op de man). En heb iets gezegd van: "Ik wil niet dat je zulke dingen zegt hier." (precies benoemt op dat moment)
Ik zag aan het gezicht van puber wel dat ze toch enigzins schrok van mijn correctie, ze kroop een beetje in elkaar (schuiders ingetrokken) en was meteen stil.
Ik heb gewoon verder gepraat met jongste en haar er weer bij betrokken en later in het gesprek toen ze weer zichzelf was er even op terug gekomen (we zaten te eten aan tafel). En gewoon gevraagd of ze daar zo van schrok dat ik dat zei? Ja, dus....ze zei het omdat ze boos was en had geen idee dat het zo racistisch klonk en zo bedoelde ze het hélémaal niet, ze had helemaal niks tegen mensen met een andere kleur, alleen tegen dié leraar omdat....(hele verhaal nogmaals). Oke duidelijk. Zand erover. Nog wel doorgepraat over of op school deze leraar in z'n algemeen ook zo gezien word (als oneerlijk en streng) maar dat was niet zo en of ze als leerlingen ook in die termen over hem praten...neuh ook dat niet.
Volgens de dames was het over het algemeen best een aardige vent.
Het had best gekund dat het meisje wás ik er niet op teruggekomen bij d'r ouders erover zou hebben gehad. Ze schrok best wel van wat ik zei, niet omdat ik het zo streng zei (dat was helemaal niet zo) maar omdat het een soort eye-opener was op dat moment en ze zichtbaar niet wist wat ze ermee aan moest. Daarom juist bracht ik het gesprek er weer op terug........
Misschien was zoiets ook bij jullie het geval,had het kind het helemaal niet door? En schrok zich een hoedje van jouw uitval? En was die ouder daarom zo gepikeerd dat ze opbelde?
Volgende keer moet je dus duidelijker zijn (precies benoemen wát je bedoeld, welke uitspraken e.d.) en er misschien ook wat verder over doorpraten. Met pubers kun je best hele goede gesprekken hebben en meestal helpt dat stukken beter dan alleen een strenge sneer.
groeten albana

Fiorucci

Fiorucci

06-05-2011 om 09:35

Maar.....

Uiteraard zeg ik er wat van in geval van racisme, onbeschoftheid, etc. Maar uiteindelijk ging het hier om: arrogant,kortaf en naar gevoel (!) onbeleefd.
Vaak is dit een basishouding van pubers om zich een houding te geven. Uit verlegenheid, erbij willen horen,etc.
Ik kijk dan ook erg uit daar gelijk een mening over te hebben als ik een kind voor het eerst zie. Want vaak blijkt later dat het allemaal wel losloopt en heb je op een vervelende manier de toon gezet.

Mee eens

ook ik zeg er wat van als pubervrienden met hun voeten op tafel zitten( zou je je voeten van de tafel willen halen?)of racistische uitspraken doen ( ik heb liever niet dat je zulke opmerkingen in mijn huis plaatst).
maar dat is van een heel andere orde dan * Jongedame, ik vind je eigenlijk een beetje brutaal.*(arrogant ,kortaf)

want inderdaad ,hierachter schuilt meestal een onzekere puber.

zwartrijdertje

zwartrijdertje

10-05-2011 om 14:43

Haha

ik werd gebeld door moeder van 18jarige puber of ik haar zoon wil terrecht wijzen (diezelfde jongen dus die zonder rijbewijs reed in onze buurt) en ik heb haar gezegd dat het haaaaar taak was om hem op te voeden!
Ik heb hem wel eens zijn excuses laten geven aan mij omdat hij ons weer id steek liet met vervoer (omdat hij zogezegd moe was en weer niet naar de training wou) ja maar dat heeft mijn moeder toch gedaan, ik zei ik wil het van JOU horen...
Zoon wil nu zelf niks meer met deze onverantwoorde puber te maken hebben ... (OEF)

Nokia

Nokia

10-05-2011 om 23:56

Bellende moeder

Het feit dat die moeder jou belt zegt al genoeg. Dit betreft dus een "prinsesje".

Nokia

Beau Ter Ham

Beau Ter Ham

15-05-2011 om 23:46

Grenzen stellen

Het is heel goed als ook vrienden weten wat de grenzen zijn binnen en gezin. Gisteren heb ik ons kind samen met zijn kameraad ongenadig op zijn kop gegeven. Het huis was een slagveld toen wij weerkwamen van het boodschappen doen. Kameraad pakte de stofzuiger uit zichzelf en ons kind ruimde de door poedersuiker bedekte keuken op. ( ze hadden poffertjes gebakken en de keuken plus vloer en muur was wit van de suiker)

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.