Twitter-ruzie
Dochter (16) heeft een vriendin. Vriendin is een meisje van net 16, en het citaat 'himmelhoch jauchzend zum Tode betrübt'is voor haar gemaakt. Vriendin staat graag in de belangstelling, op welke manier dan ook. Daarbij heeft ze graag de controle over haar omgeving, de vriendinnen dus. Op goede dagen is ze echt een schat, een leuke lieve meid die voor iedereen klaar staat.
Op een slechte dag echter, maakt ze met iedereen ruzie. Mijn dochter is nu ziek, Pfeiffer en gaat daarom vaak al om 20 uur naar bed. Als vriendin haar dan sms-t, dan antwoordt dochter pas een dag later, ze zag het smsje immers niet. Dat gebeurde deze week ook. Vriendin raakte buiten zinnen van woede omdat dochter niet antwoordde. Dat deed ze op twitter. Ze heeft achter elkaar heel vuile opmerkingen gemaakt richting mijn dochter, die nietsvermoedend lekker lag te slapen. Vriendin twitterde de naam van mijn dochter erbij, en ze twitterde ook heel privézaken over mijn dochter, die nu dus de hele school weet.
De ruzie is nog niet opgelost, hoe vaak mijn dochter ook heeft aangegeven dat ze niet doelbewust vriendin negeerde. Mijn vraag is: moet en kan ik hier als moeder iets mee? Mijn dochter is redelijk open naar mij toe, ik weet wat haar bezighoudt. Ouders van vriendin weten waarschijnlijk helemaal van niets. Niet van het twittergedrag, niets van hoe hun dochter met haar vriendinnen omgaat. Wat kan ik doen?
Lastig
Wat vervelend voor je dochter.
Ik zou haar stimuleren te gaan praten met vriendin,haar vragen om excuus op twitter te zetten.
wil vriendin dit niet,dan is het einde vriendschap.
Kent je dochter de ouders van haar vriendin goed?komt ze daar thuis? dan zou ze de ouders er bij kunnen betrekken.
Jij als moeder moet je hier niet mee gaan bemoeien,dit is iets tussen dochter en vriendin,je kan je dochter steunen en haar aanhoren,maar verder moet je het loslaten.
Inderdaad
En wat heb je aan een vriendin die niet eens nadenkt erover dat jij misschien ligt te slapen omdat je ziek bent? En meteen andere conclusies trekt.
Flut 'vriendin' dus.
Hier heeft oudste een vergelijkbaar iets gehad met een vriendin. Dat was overigens niet de eerste keer, het was de 'zoveelste' keer. Hoewel al die andere keren uitgepraat waren en excuses gemaakt.
Na dit intermetzo is dochter erheen geweest om het uit te praten en kondigde hier al aan (voor de tijd dus) dat als dat praten niet naar háár zin verliep ze er een eind aan zou maken.
Zo is het ook verlopen.
Er kwamen wel schoorvoetende excuses en zelfs het hele gedoe 100% toegeven kon ze niet (smoesjes eromheen), conclusie van dochter: einde vriendschap.
Dat heeft ze ook gezegd. En vriendin zei: "Dat kan je toch niet.." Maar het is wel zo gegaan. Dochter kon het dus tóch wel.
En ze ziet bewuste ex-vriendin elke dag (op school). Maar ze negeert haar, doet of ze haar niet kent. En vriendin kletst de hele school rond over mogelijke waarschijnlijke dingen van dochter.
Voor dochter was het een enorme opluchting (zei ze achteraf). Ze voelde altijd wel 'druk' van vriendin, om waar ze nú weer boos om zou kunnen worden of beledigd.
Dat dochter zo rigoreus de banden kon verbreken verbaasde ook mij om eerlijk te zijn.
Dochter heeft er zeker geen spijt van.
Al die tijd wisten wij van de dilemma's. Wij noemden vriendin gekscherend de 'dramaqueen', nou ja, dat maakt al veel duidelijk dus. Van een mug een olifant maken, daar was vriendin enorm goed in.
Wij hebben dochter gesteunt door er regelmatig over te praten en ernaar te vragen. Dochter te helpen haar gedachten op een rij te zetten.
Dat de uitkomst zó zou zijn en dochter zich zo consequent kon opstellen heeft ons ook enorm verbaasd.
groeten albana
Dramaqueen
Albana, jouw verhaal komt me heel bekend voor...ik heb vriendin ook al regelmatig bestempeld tot 'dramaqueen'. Je dochter is maar dapper.
Ja, Sus-anne, mijn dochter kent de ouders ook vrij goed. Komt er regelmatig over de vloer, is ook mee op vakantie geweest. Ondertussen zit er geen schot in de zaak omdat beide partijen vinden dat de ander iets goed te maken heeft. Ik heb aangegeven dat een paar dagen radiostilte helemaal niet verkeerd hoeft te zijn.
En tja, ik heb al eerder momenten gehad dat ik dacht, nu is het afgelopen met de vriendschap. Maar nee, het wordt uitgepraat en ze gaan weer als twee goede vriendinnen verder. Dit keer lijkt het wat heftiger te verlopen. Ik ben blij met jullie reacties, ik voel me gesteund in wat ik doe: alleen mijn dochter bijstaan, en verder gaat mijn taak niet. Ik vind dat twitter, facebook, etc. het opvoeden wel lastiger maakt. Gecompliceerder, dat vooral.
De ellende van zo'n lange vriendschap
De ellende van zo'n voor pubers best lange vriendschap is dat het ook een soort 'zekerheid' bied. Je maakt aan zoiets niet 'zomaar' een einde. Zelfs pubers niet 
Zeker niet als je ook de ouders kent, gezamelijke vakanties hebt gehad etc.
Er moet écht iets héél ingrijpends gebeuren wil dat eindigen.......
Een paar drama-momenten is daarvoor vaak niet genoeg. En buiten dat, dat vergeet je na een tijdje ook weer....
Toch als het té vaak voorkomt,kan zelfs een puber zo'n conclusie trekken. Het helpt ook als je je hardop afvraagt wát bewuste vriendin nu wél betekend voor je puber? Zo'n puber laten nadenken, dat is waar het om draait, zodat ze zelf beslissingen kan nemen waar ze achter staat.
groeten albana
