verjaardag 16 jongen
Hoe doen jullie dat?
Wij hebben de verjaardagen van de kinderen altijd in het weekend gevierd voor familie en vrienden (en de kinderen van onze vrienden) en onze kids vierden daarnaast nog hun kinderfeestje met hun klasgenootjes/schoolvrienden. Vorige week werd mijn zoon 16. We hadden redelijk op tijd de uitnodiging de deur uit naar de vrienden en familie (zo'n 25 man), van dus onze beste vrienden en broers en zussen (die laatsten wonen wel ver buiten de stad, en komen vaker niet dan wel). Er zijn geen opa's en oma's meer.
Uiteindelijk zijn dus 2 gasten gekomen. De rest wel afbericht, tot drie dagen van te voren, maar jemig, wat vond ik het lullig, met name voor onze zoon die zich echt ook wel verheugd had op een feestje (alhoewel hij meestal naar boven verdwijnt met de jongens) en kadootjes. We hadden hem ook nog een "kinder"feestje beloofd, dus dat zit nog in het verschiet, maar ik zit wel te piekeren of ik het fenomeen "verjaardag" voor vrienden en familie maar gewoon moet skippen in de toekomst.
Dan maken we er als gezin wel een gezellige dag of avond van en kunnen de kids gewoon een feestje met zijn vrienden doen.
Hoe doen jullie dat? Is het raar dat ik me er een beetje rottig over voel ? Het lijkt wel of het kringetje bij ons steeds kleiner wordt.
Ieders agenda is druk, en ze maken dus blijkbaar allemaal andere keuzes. terwijl wij wel gezellige mensen zijn hoor, en ook altijd lekker eten hebben enzo. We gaan ook vaak nog met vrienden op pad, kamperen, vakanties, dus het is echt niet zo dat ze ons niet mogen.
Bij mijn eigen nichtjes en neefjes sta ik wel altijd op de stoep, daar probeer ik gewoon tijd voor te maken. Je weet al wanneer ze jarig zijn dus ik plan mijn/onze andere activiteiten een beetje daaromheen, en als er dan iets bijzonders is (een festival of zo waar ik eventueel ook wel heen zou willen) stel ik dus de prioriteit bij familie. De reistijd neem ik voor lief.
Voor mezelf vier ik mijn verjaardag al jaren niet meer, ook om andere niet te belasten met mijn verwachtingen om te komen opdraven, maar dat het er nu op uit lijkt te draaien dat men ook niet meer mijn kinderen belangrijk genoeg vindt, dat doet wel zeer ja.
hoe doet je zoon zelf?
Wat doet je zoon zelf? Gaat hij nog naar de verjaardagen van die vrienen en familieleden? Ik weet nog wel dat mijn nichtje 16 werd dat we twijfelden of we wel langs moesten komen, 't meisje was bij onze beide verjaardagen niet geweest en op haar 15e verjaardag werd de enveloppe praktisch uit de hand gegrist en hebben we haar daarna niet meer gezien.
We zijn uiteindelijk wel op haar 16e verjaardag geweest, viel wederom erg tegen.
Sneu
Sneu voor je zoon!
Wij hebben dat ook wel eens gehad, toen mijn man en ik besloten om onze verjaardagen samen te vieren. Het was aan het begin van de zomervakantie en toen bleek vrijwel iedereen al op vakantie te zijn. Speelt dat bij jullie misschien ook mee, dat het nog vakantie was?
In ieder geval houden we daar nu wel rekening mee, niet voor onszelf, maar wel voor het kind dat altijd net wel/ net niet in de zomervakantie jarig is. Het feestje verschuiven we dan één of twee weken zodat het buiten de vakantie valt en er meer mensen kunnen komen.
Zelf rekening houden met verjaardagen doen we niet. Meestal kunnen we eigenlijk wel, het is maar een enkele keer dat we af moeten zeggen. Mijn schoonouders doen dat wel, die hebben een hele planning met uitjes en vakanties die om de vele verjaardagen van familieleden gepland worden. Ook zorgen ze er voor dat als ze op vakantie gaan en er is in die periode een familielid jarig, dat ze dan in de buurt van dat familielid gaan kamperen, zodat ze toch naar de verjaardag kunnen. Eigenlijk vind ik dat zwaar vermoeiend...
Wij hebben wel eens geprobeerd rekening te houden met verjaardagen van neefjes en nichtjes, maar dan bleken ze het niet op de dag zelf te houden, maar op een andere dag en dan konden wij toch niet. Dus houden we er maar helemaal geen rekening meer mee. Je kunt wel bezig blijven anders...
Net als..
Bij ons was 16 net als 15.... dezelfde familie (ooms, tantes, neefjes, nichtjes, opa's en oma's). Hij gaat zelf ook nog mee op verjaarsvisite bij de rest van de familie. Hij is jarig in de zomervakantie, dus er zijn wel altijd een aantal afzeggingen.
Eigen verjaardag
Ik vind 16 een beetje oud voor een "grote mensenfeest". Daar ben ik al vanaf gestapt toen ik kinderfeestjes begon te geven. Een keer een verjaardag uitgebreid vieren vind ik wel genoeg. We vieren de gezinsverjaardagen met ons eigen gezin. Extra feestelijk eten, man neemt beamer mee van het werk en we kijken een film. Je zoon geeft al een eigen feest,jij geen. waarom herstel je je eigen verjaardag niet in ere? Jouw geboorte is ook de moeite waard om herdacht te worden en het zijn jouw vrienden.
Ik heb een grote familie, en iedereen bundelt gelukkig de verjaardagen.Dan blijft het leuk en hoeft iedereen niet voortdurend het halve land door te rijden. De de neefjes en nichtjes stoppen weer wat geld toe nog of alvast voor hun verjaardag.
Verjaardagen van kinderen van vrienden houd ik allang niet meer bij. Dat was echt alleen toen ze nog heel klein waren.
16 jaar te oud voor grote mensen feest
Ja dat denk ik eigenlijk ook, en uit de reacties nu blijkt dat dat inderdaad ook wel zo is. Volgend jaar doen we het anders ! En ik denk dat hij ook wel al over de teleurstelling heen is. Zoon gaat zelf niet altijd naar verjaardagen van anderen i.v.m. de sporten, maar ik ben er dan wel. Ach ja, iedereen stelt zijn eigen prioriteiten. We maken het voor onszelf dan maar leuk. Overigens is ons gezin het enige dat ver weg van de andere woont, de anderen wonen dicht bij elkaar. Dus dat heen en weer rijden geldt alleen voor ons, niet voor de rest van de familie.
Hier is het geen vakantie meer, maar bij de broers en zussen nog wel, maar die zijn geen van allen nog met vakantie. De vrienden hebben allemaal andere activiteiten, en dat kan gebeuren, augustus is een drukke maand. De broers en zussen geven aan dat ze het niet redden om heen en weer te rijden. Als je dan op Facebook leest van een stel dat ze gezellig op een terrasje in de zon zitten en daarna saampjes zitten te dineren krijg ik daar toch wel een beetje een zuur gevoel van. Twee keer per jaar wordt er een verjaardag gevierd op 1.5 uur rijden. Als dat al teveel is, dan is de familieband blijkbaar niet belangrijk. Dat vind ik jammer. Ok, let it go......
Vast verkeerde conclusie
"Als dat al teveel is, dan is de familieband blijkbaar niet belangrijk" Ik denk dat je dat te negatief ziet. Schiet je niks mee op. Met een 16jarige zoon kom je in een andere fase. Misschien vind je familie een bijeenkomst onder elkaar veel plezieriger dan twee keer per jaar met jouw vrienden en buren te moeten kouten. Zelf splits ik het vaak. Op de bundelverjaardag de familie, en op een andere verjaardag wat vrienden
Een stel bij ons in de familie heeft maar twee kinderen. Die vieren het wel twee keer. En ik geef veel om ze, ze maken ook echt werk van die feestjes. Maar ik ben zelf geen liefhebber van een woonkamer vol vage bekenden, en ik vind het soms een opgave om er dik drie uur voor in de auto te zitten. Al is het maar twee keer per jaar.Jouw zoon komt ook vaak niet, dus logisch dat bij de anderen de animo om op zijn verjaardag te komen ook daalt.Nou zijn de neven en nichten hier zeldzaam verknocht aan elkaar en laten het zelden afweten, dus daarom voel ik me wel verplicht te gaan.
Hoezo te oud voor een grote mensenfeest?
Bij ons wordt dat nog steeds gedaan hoor, ook bij de wat oudere kinderen. Niet alleen in ons gezin, maar ook wel om ons heen. Soms komen er een keer wat minder mensen, maar dat betekent niet dat dat structureel is.
We hebben ook nog niet bedacht wanneer we er mee stoppen...
Aagje
Ik ben verbaasd
In mijn familie en kennissenkring is het gebruikelijk om de 'kinder'verjaardag nog te blijven vieren zolang de kinderen bij hun ouders wonen. Op die volwassenenfeestjes zijn de jarigen vaak idd de grote afwezige, maar ze blijven altijd wel een gebakje eten.
Eens met Aagje
Hier vieren volwassen neven en nichten nog wel eens een grotemensenfeest.
Allemaal prima en vaak ook heel gezellig.
Ik zou op basis van een lage opkomst nog niet tot afschaffen over gaan. Dit kan pech zijn.
Speelde het mooie weer misschien een rol?
omgekeerd
Omgekeerd zit ik al wel 17 jaar op hun feestjes, met hun buren en bekenden. Die ik ondertussen allemaal ken, na 17 jaar twee keer per jaar verschijnen. Ik weet niet hoor, maar als je mensen niet wil leren kennen blijven het natuurlijk vage bekenden. Wat is er mis met een beetje interesse in elkaars leven? Naast de verjaardagen komen ze uberhaupt nooit. Zelfs als ze langsrijden om naar naar Ameland te gaan, op vakantie, komen ze niet voor een stopover.
En neefjes en nichtjes waren hier ook ooit verknocht. Maar als de ouders er niets aan doen om dat contact te onderhouden of stimuleren, houdt het naar een paar jaar vanzelf op. Maar goed, dan belanden we in een discussie die verder geen zin heeft. Ik baal van het gebrek aan interesse, maar dat zal duidelijk zijn.
Tja Appel
Das een ander geval. Dan zou ik er ook mee stoppen en meer energie in een gezinsfeest stoppen.
Hoe doen wij het
Allereerst: het is mij ook wel eens overkomen dat er maar twee gasten kwamen van circa 25 genodigden. Je voelt je dan heel sneu. Maar meestal zijn er goede redenen voor en is het een ongelukkige samenloop dat er zoveel mensen afhaken. Het heeft niks te maken met hoe leuk jullie zijn.
Ieder gezin heeft zijn eigen tradities. Wij doen het zo: kinderverjaardagen bij vrienden hebben we nooit gevierd. Het valt niet bij te houden, wij hadden het al druk genoeg met familie. Als de vrienden hun eigen verjaardag vieren komen we wel. Al zie ik vrienden liever één op één of in kleine gezelschappen. We geven regelmatig dinertjes en gaan eens per jaar met een aantal vrienden een lang weekend weg, met kinderen. Het nadeel hiervan is dat we hun familie nauwelijks zien, want opmerkelijk genoeg worden er meer kinderverjaardagen dan grotemensenverjaardagen gevierd.
Familieverjaardagen vierden we toen de kinderen klein waren rond de verjaardag. Sinds de kinderen groter zijn en beter uit te leggen valt dat de wereld niet alleen om hen draait, bundelen we ze. Al onze familie woont door het hele land, dus het is altijd een eind reizen. Aan beide kanten van de familie hebben we op deze manier ongeveer vier tot vijf feestjes per jaar. We plannen die bijeenkomsten soms al maanden van te voren. Iedereen verheugt zich op, ook de grote neven en nichten die al uit huis zijn. Iedereen komt dan ook nog steeds mee, inmiddels soms met vriendje of vriendinnetje.
Hier wel
Hier komt de familie ook nog op feestje van de oudere kinderen. Voor de meesten in de familie is de mogelijkheid je weer eens lekker rond te eten, te roddelen over alle verre nichten en neven en een avond gezelligheid genoeg reden om te komen. Wie de jarige is maakt dan niet zo veel meer uit 
In elk geval is het hier vrij normaal dat zolang de kinderen nog thuis wonen de familie ook met de verjaardag komt. Zelfs als die kinderen al volwassen zijn. Natuurlijk niet altijd iedereen en zeker niet de mensen die ver weg wonen. Je kan ook eens wat anders te doen hebben. Ik ga zelf ook echt niet alle verjaardagen van alle neven en nichten af. Ik probeer wel een aantal bij te wonen maar ik shift wel een beetje. Als we een kleinere familie hadden gehad zou ik wel gaan. Mijn man gaat vaker dan ik (het is ook zijn familie grotendeels).
Kinderen van vrienden ga ik ook wel heen mits ik ze een beetje ken. Dus eigenlijk alleen van mijn beste vrienden waar ik ook een goede band met de kinderen heb. Ik maak geen onderscheid in leeftijd. Ik ga zolang ik uitgenodigd wordt. Mits ik natuurlijk kan en soms kan het niet.
Op de verjaardagen van mijn kinderen mogen ze zelf beslissen of ze mijn vrienden uit willen nodigen. Vaak worden de vrienden die ze zelf ook goed kennen uitgenodigd. Dat zijn dan vaak mensen waar we als gezinnen ook wel met elkaar omgaan.
Ik heb ook vriendinnen waarbij onze gezinnen eigenlijk geen rol spelen in de vriendschap. Vriendinnen die ik meestal buitenshuis zie en zelden in gezinsverband. Dus dan ga ik ook niet naar de verjaardagen toe. Mijn kinderen zullen die vriendinnen ook niet zo vlug uitnodigen.
In elk geval is het vieren van verjaardagen hier vrij normaal ook op hogere leeftijd.
Appel
Ik vind ook wel dat je gelijk hebt: om een band te behouden zul je moeten investeren in elkaar. Natuurlijk hoeft dat niet perse met verjaardagen te zijn. Verjaardagen zijn echter een goede reden om elkaar weer eens op te zoeken. Zeker als je ver van elkaar woont is het vaak lastig om afspraken te maken. Kijk als ze alleen niet op verjaardagen komen maar verder wel regelmatig de moeite nemen om langs te komen is het al weer een ander verhaal.Maar uit jouw verhaal maak ik op dat dit niet zo is. Dan wordt de band inderdaad steeds minder want je ziet elkaar gewoon nooit. Zou ik ook heel jammer vinden. Je kan dat soort dingen natuurlijk niet forceren maar het is wel jammer.
Hier ook
Zoveel mensen uitgenodigd en surprise surprise, op de verjaardag zat ik met alleen mijn eigen ouders. De rest was zonder afzegging weggebleven.
Dat was voor mij de laatste keer.
Kinderverjaardagen vierde ik nog wel, maar ook daar kwamen er steeds minder mensen opdagen.
Laatste verjaardag van dochter heeft ze geen enkele felicitatie gekregen van familie, geen kaartje, appje, mailtje niks.
Sneu is dat, ik kan er best boos om worden.
Ik moet ook altijd wel stiekem lachen om die plaatjes op social media, waar dan staat dat beste vrienden elkaar lang niet hoeven te zien en dan op oude voet verder gaan.
Ja.....zúlke goede vrienden dat je gewoon niet op een prioriteitslijstje staat om elkaar vaker te zien. En natuurlijk ga je op oude voet verder, je klikt nu eenmaal en zit te weinig op elkaars lip om ruzie te maken. Woorden, het staat zo leuk, maar daden zijn leuker.
Het blijven "rare jongens die mensen".
Parka
Dat vind ik echt een akelige situatie die je beschrijft. Ik kan ook wel eens niet, maar zonder afzegging wegblijven is niet mijn stijl. Maar dat er dan niemand komt en dat je kind verder geen felicitaties krijgt, dat vind ik droevig.
Bah, naar voor jullie.
Aagje
Toch zeggen.
Ik zou het zeggen bij de volgende familiebijeenkomst. "Jammer dat er niemand kwam, Pietje zat in zijn nette pak te wachten, maar helaas kon het gebak in de kliko".
Heeft een familielid van mij gedaan, de opmerking telde ook voor mij, de excuses waren niet van de lucht. Wij dachten dat deze puber helemaal geen behoefte meer had aan het bezoek van ooms en tantes. Wel dus.
Ik vond het super van deze ouder, hij kwam op voor zijn kind, open en bloot.
We zien de familie nauwelijks meer eigenlijk en als we al iemand zien dan nooit allemaal samen.
Na die mislukte verjaardag van mijzelf jaren geleden waarbij ik 30 mensen had uitgenodigd en daarvoor eten en drinken had ingeslagen en alleen mijn ouders er waren, heb ik gezegd dat ik geen volwassen verjaardagen meer zou vieren met een feestje.
Gevolg was dat ook niemand meer belde of een kaartje stuurde, e-mailde of wat dan ook. Heel apart. Heel soms kwam er een kaartje door, maar verder niet. Alsof je niet meer in de gedachten van mensen voorkomt. Wat dat betreft snap ik TS heel goed.
De kinderverjaardagen vierden we altijd nog wel, maar ook daar kwamen steeds minder mensen, het was bijna smeken om mensen binnen te krijgen en de kinderen hadden dat echt wel door.
Maar zij kregen nog wel altijd kaartjes. Stuk of 5/6 als het een goed jaar was.
Dit jaar dus voor het eerst helemaal niets en toen was ik behoorlijk nijdig.
Omdat we de familie dus bijna niet meer zien (man gaat nog wel eens naar verre verjaardagen, maar ik weiger na zoveel jaar gezeur), valt er weinig te zeggen, want ze komen toch niet 
Het zal ze een worst wezen. Zelfs 2 verjaardagen is teveel. En goed voorbeeld (zelf wel gaan) helpt ook niet. Ik ben naar alle verjaardagen van mijn eigen broer geweest en hij rond 2004 voor het laatst bij eentje van mij. Dat weet ik, niet omdat ik turf, maar omdat we een verbouwing hadden en we op kaal beton in de keuken zaten.
Kant van man niet veel beter. Ik lig nu in scheiding, dus ik heb het opgegeven, maar heb me wát vaak rot gevoeld voor de kinderen en plaatsvervangende schaamte naar familie/"vrienden".
