Verkering uit
Dochter van 17 heeft na 1,5 jaar de verkering uit. Zij heeft het uitgemaakt, had het "gevoel" niet meer vertelde ze. Maar ze is erg verdrietig en weet nu niet meer of ze er wel goed aan heeft gedaan, ze mist hem. Heb gezegd dat als je het gevoel niet meer hebt, en je twijfeld dat het dan ws niet goed zit, anders weet je dit wel zeker. Zit ook behoorlijk in de puberteit en is dit alles dus heel moeilijk als ze nu 5 jaar ouder was, weet je misschien beter wat je wilt benje al wat gevormd, ze komt nog maar net kijken...
Gezegd het maar even op zijn beloop te laten, dat ik het heel jammer vind.en haar laten uithuilen op mijn schouder, je kunt dan ook niet veel..
Brief aan mijn dochter.
Ook mijn dochter heeft ooit een einde gemaakt aan haar relatie, die op dat moment een jaar had geduurd. Ze zat niet lekker in haar vel en het was op dat moment een wanhoopsdaad. De pijn en haar verdriet had ik graag willen overnemen; in onderstaand stukje heb ik destijds beschreven hoe het voor mij voelde en ik wilde haar hoop voor de toekomst geven. Inmiddels is zij alweer ruim anderhalf jaar gelukkig..... met dezelfde jongen.
'Ik zie de tranen in je ogen en van binnen huil ik met je mee. Jouw verdriet is mijn verdriet; daarvoor ben ik je moeder.
Ik weet hoe je je voelt en kan je zeggen dat de pijn over gaat. Ik heb het immers zelf ook meegemaakt. Je gaat een tijd tegemoet die getekend wordt door verdriet, verwarring en sombere gedachten. Pas later weet je of je de juiste beslissing hebt genomen en kun je zonder verdrietig te worden terugdenken aan de leuke tijd die jullie samen hadden.
Ik weet zeker dat het je gaat lukken om hier bovenop te komen. Je bent sterk en positief ingesteld; je lijkt op je moeder . Je kunt altijd bij mij terecht; ik wil luisteren, raad geven en mijn schouder mag je gebruiken om op uit te huilen'.
Dikke kus, mam.
Nou janneke
Ik vind twijfel geen reden om te zeggen dat de stap niet goed was. Twijfel is er altijd. Een relatie is nooit 100% ineens niks meer, er zitten toch ook altijd leuke kanten aan. Twijfel lijkt me heel normaal en gezond. Hier was het vorig jaar na 7 jaar schluss. En terecht, in onze ogen - maar dat nam de twijfel niet weg. Inmiddels is ze er echt klaar mee. En wil ze voorlopig geen relatie meer 
Tirza
Moeilijk
Het lijkt me moeilijk om als ouder te maken te krijgen met zo'n situatie. Je kunt niet veel doen, behalve troosten en luisteren.
Hoewel ik erg optimistisch ben over de (eerste) verkering van mijn dochter, ben ik wel realistisch en weet ik dat ik te maken kán krijgen met een verdrietige dochter met liefdesverdriet. Ik vind haar vriend heel erg aardig, dus ik zou het zelf ook droevig vinden als de verkering uitgaat. Maar op die leeftijd, 17 jaar, kun je er nu eenmaal niet vanuit gaan dat het al voor het leven is.
Ook
Hier hetzelfde...ook 1 jaar verkering. Dochter bijna 17. En ja ook de twijfel erna. Vooral omdat vriendje zo verdrietig was erna en moest huilen...dat laatste vonden zelfs wij erg zielig. Zo'n grote stoere jongen...dan moet iedereen toch slikken? Eerst een paar nachten slecht geslapen, twijfel,de twijfel. Maar toen we er over praten (hier gebeurd dat altijd in de auto) kwam ik er al snel achter dat die twijfel voornamelijk was gebaseerd op zijn verdriet erom. Hij was tóch wel erg gek op haar...en dus voelde ze zich schuldig dat ze hem dat aandeed. Maar je kan daarop toch geen relatie bouwen? Legde ik dochter uit...op schuldgevoel en medelijden? Zou hij willen dat je met hem gaat omdat je het anders zo 'zielig' vindt? (tuurlijk niet) En hoe gaat dat met andere jongens dan? Heb je daar al soms gevoelens voor....? Ja soms dus wel...En hoe vindt hij dat,dat je naar andere jongens kijkt,terwijl je met hém bent? Ik denk dat pubers ook de complexe gevoelens die bij zoiets komen kijken nog niet kunnen plaatsen in het goede hokje. Dochter 'mistte' hem ook. Maar als je écht doorvroeg wát ze mistte was het meer de aandacht die hij gaf en dat hij vooral veel aan haar dacht (stuurt sms-jes b.v. of belt) ook als ze niet was bij hem. Aan de andere kant was ze erg opgelucht dat ze dat gedoe niet meer had over bij wie en mét wie ze zou uitgaan of weg gaan of wat doen. Zij wilde liever met haar vriendinnen zijn als hij net had bedacht dat ze samen wat zouden doen. En andersom als dochter had bedacht om samen wat te doen had hij net plannen om met zijn vrienden wat te doen. Heerlijk lekker doen waar je zelf zin in hebt. Daar was ze erg opgelucht over.
Erover praten kan het voor een puber stukken helderder maken. Ik ben persoonlijk niet zo van de emotionele brieven, dat maakt het mijns inszien alleen maar ingewikkelder.
groeten albana
Twijfel
Wat Albana ook al schrijft, twijfel is heus geen teken dat je het niet uit had moeten maken. Draai het eens om. Ben je er 100% van overtuigd, wat zeg ik, 200% dat jouw man de enige ware man is en dat je nevernooit met een ander getrouwd zou kunnen zijn? Nee? Nou dan. Je gaat toch nu ook niet meteen scheiden omdat er misschien wel ergens nog iemand loopt met wie je getrouwd zou kunnen zijn?
Tirza
Beetje afstand nemen
Mijn dochter heeft het 2 keer meegemaakt dat haar vriendje het uitmaakte.
Een hele hoop verdriet natuurlijk en het is als moeder moeilijk om aan te zien dat je kind niet meer eet,slaapt van liefdesverdiet.Maar het is toch iets waar ze zelf doorheen moet. Ik denk dat je als ouder kunt troosten,eindeloos naar haar moet luisteren,maar dat je moet uitkijken er te veel bij betrokken te raken.
Want uiteindelijk komt een kind van 16/17 sneller over dat verdriet heen dan je denkt.Zij pakt haar leven weer op met haar vriendinnen en dat is alleen maar gezond,en dan zit je als moeder misschien langer met de situatie in je maag dan je eigen kind.
Oogt aardig
Dochter heeft al 2 nachten slecht geslapen, gisteren niet naar school . Heb gisteren wel gezegd, vandaag weer naar school te gaan...(anders is het einde zoek)
Had ook nog vandaag afspr, met tandarts verstandkies trekken, heel sneu, heeft ze er dat ook nog bij.ook nog lichamelijke pijn erbij, het kan niet op..
Laat niets meer los, ik laat het maar even zo..
Het kan altijd erger
Vijf maanden verkering, met een infectie in het ziekenhuis, rottige onderzoeken, geopereerd, zwaar ziek. En dan een vriendje wat de eerste dag dat je je ook maar weer een beetje aanspreekbaar voelt, liever gaat stappen met een meisje uit zijn klas.
Daarna was de liefde van mijn dochter met heel veel verdriet over, ze krijgen ruzie en het is uit. Rationeel weet je ze dat ze een verstandige keus heeft gemaakt, maar ik had heel graag gehad dat haar dit even was bespaard.
Gelukkig slaat de antibiotica aan en kan ze bijna naar huis.
Hanna
