Verliefd kind

Heel herkenbaar...

Hier is er ook eentje verliefd. Woont niet meer hier, maar als ik 'm zie... Het is ontroerend ja, dat schrijf je goed Kaaskopje.

'k Hoop dat het duren zal.
Het doet zo'n pijn, een gebroken hart. Heb het een paar keer meegemaakt in m'n gezin, heel verdrietig. Je staat erbij en kijkt ernaar, je kunt niks doen...

Hier hartenbrekerdochter

Hier hebben we een dochter die weliswaar eerst verliefd is (is haar aan te zien, en is inderdaad schattig), maar die verliefdheid gaat bij haar al snel over. En die paar keren dat het echt 'aan' was was de verliefdheid bij de andere partij nog lang niet over....(ook overduidelijk).
En ik vind het dan zóooó zielig voor die andere partij! Bij 1 jongen heb ik er zelfs van wakker gelegen...dus rijk voel ik me er niet bepaald mee. Dat was ook zo'n aardige jongen, pastte ook nog goed bij haar. Vulde haar goed aan en was atapelgek op d'r. En ja de eerste maand was het 'schattig' , maar daarna voelde ik het al aankomen. Dochter verloor haar belangstelling...en d'r verliefdheid. Maar omdat ie toch zo aardig en leuk en knap was bleef het maar 'aan'. Dochter heeft zelfs haar twijfels met hem besproken,jongen helemaal in paniek en sloofde zich uit voor dochter (ook zielig) en hoewel haar ego er wel door gestreeld werd (dus bleef het nog steeds aan) en ze zeker wel gecharmeerd was van zijn moedige pogingen wist ik allang dat het een gepasseerd station was. Zó sneu....
Het bleef nog best lang aan...ze hebben zowat een jaar 'wat' gehad en het was best serieus...Zijn ouders waren ook helemaal weg van haar (die zagen natuurlijk net als wij dat ze goed bij elkaar pastten). Ze konden goed praten met elkaar (ook belangrijk) en lachen.
Maar dat 'magische' dat vervliegt bij onze dame na al zeer korte tijd.
Ze voelt zich er zelfs schuldig om. Zo'n aardige gewilde leuke knappe partij,die álles voor d'r doet en haar op handen draagt...en zij 'voelt'niks meer.
Tja wat moét je ermee?
Dus hier alleen drama's van sneue jongens die eigenlijk nog 'verder'willen of kado's sturen of brieven en kaarten. En een zuchtende dame die er niets mee wil of kan. En dan weer enigzins van d'r apropo is omdat ze nóg een keer dat moet zeggen.
Dus niks leuks en rijks aan.
of zou dat alsnog komen als de goede zich maar aandient?
(kan me bijna niet voorstellen, dochter ís gewoon erg nuchter en vrij radicaal, volgens mij verliest die zich nooit in een verliefdheid zoals jullie omschrijven.)
groeten albana

Blijvend

Dochter is pas -18 dus dat de verkering blijvend is lijkt mij in dit geval geen realistische gedachte. Maar dochter is zoooo verliefd en dat dus al maandenlang. Mocht dit inderdaad blijven duren dan weet ik nu al dat er momenten zullen komen waarin de verkering onder druk komt te staan. Ze hebben al een flinke crisis overleefd, dat wel. En je kunt merken dat ze op dit gebied nog jong zijn.
Albana, wat lijkt het mij lastig om aan te moeten zien dat je dochter zo nuchter is in de liefde. Nuchter is misschien niet helemaal het juiste woord ervoor. Ze redeneert het blijkbaar helemaal stuk. Ik hoop voor haar, als ze tenminste het gevoel heeft dat ze het samen met iemand leuker heeft dan in haar eentje, dat ze leert dat van iemand houden niet altijd betekent dat je holderdebolder moet zijn, maar dat een rustig 'weten' ook genoeg kan zijn om het heel prettig met iemand te hebben.

Kaaskopje

Oh maar die kans is er best hoor, ik woonde op mijn 18e samen met mijn man..
En mijn zoon, ruim 18, is ook al twee jaar verliefd op zijn meisje..

Mm ander woord (kaaskopje)

Ander woord weet ik er gewoon niet voor. Het euvel is volgens mij bij dochter dat ze er niet zo goed tegen kan als jongens haar op handen dragen...dus verliefd op háár zijn. Daar word ze 'kriegel' van...en ze vind het zeker niet aantrekkelijk. Dat klinkt raar, maar ik herken het wel...ik heb het zelf ook een beetje (gehad, hahaha). Maar niet zo érg als dochter. Dan vind ze een jongen leuk, is stapel op 'm en als het dan wat word en jongen in de aanbid stand gaat en helemaal enthousiast is, houd het bij haar op....die leuke jongen word dan een beetje een mutserig type, overdreven.
Dus heb ik (heel verstandig) mijn hart verloren aan een rustige afstandelijke man die het mij het liefste mijn eigen gang laat gaan...en me nooit overdreven op handen draagt of verrast of wat dan ook.
Gelukkig maar....ik zou er niet aan moeten denken! Ik zou het vreselijk vinden.....en meteen alsnog afknappen denk ik.
Een klein beetje á la. Dat mag nog nét
En dochter heeft dat nog erger (denk ik).
Maar ik heb het liefst dat ze zich voorlopig niet meer op het liefdespad begeeft. Ik vind het gewoon naar...vooral als ik het allang zie aankomen en die jongen nog steeds al het mogelijke probeert...!
En ik denk ook vaak, wat zullen die ouders die zo van dochter weg waren nu van haar vinden?
Ik kan ook moeilijk mijn medeleven betuigen door een kaartje of wat dan ook,dus blijf ik er maar naar gissen. En in mijn hoofd zijn die jongens vast nóg zieliger dan in het écht.
Maar wel leuk dat je zo van je dochters liefde geniet.
groeten albana

Fiorucci en mijk

Ja dat kan ook nog. Ik zat vroeger in de klas bij een meisje die dus halverwege de mavo al stevige verkering had en er op haar 18de mee getrouwd is. We zien het wel

Ja zoiets

Dát word wat met dochter....bestaan die wel? Heeft iemand er een in de aanbieding?
(wil ook wel eens leuk kunnen genieten van de verliefdheid).
groeten albana

Wie pelle?

Bij wie zou ik die onderliggende oorzaak dan moeten uitvogelen bij dochter of bij de potentiële vriend?
groeten albana
(snapt er niks meer van)

Albana

Talking about me ? Ik herken mezelf in je dochter. De jacht is het meest interessante. Als iemand alles voor je doet en stapel is op je komt het allemaal heel dichtbij en dat is bedreigend. Ik voelde me ook te machtig omdat zon jongen zijn geluk in jouw handen legt. Dat voelde voor mij niet prettig. Ik wilde iemand die bij zichzelf bleef, zijn eigen autonomie en individualiteit. Nu weet ik natuurlijk dat dat samen kan gaan. En heel erg verliefd zijn en je eigen autonomie houden. Misschien was het ook wel projectie. Dat uk zelf bang was mezelf Ye verliezen. Lang verhaal kort. Ik heb met name wat vluchtige vakantie liefdes gehad. Een of twee keer een relatie van een jaar ofzo. Huidige man ontmoette ik toen ik 21 was. Hij liep het vuur uit zijn sloffen. Ik heb me als een diva gedragen. Soms expres om de grenzen vast te stellen en om te kijken of hij die ruime grenzen wel echt wilde. Toen klapte het. Ik kreeg spijt en heb hem terug moeten veroveren. Dat was heel goed eigenlijk. Nu al 20 jaar samen . Het is een proces. Komt vast goed. En Ja die jongens..... heel sneu maar Ja..

Gelukkig

Ik ging al bijna denken dat er een zeer groot onderliggend probleem was bij (verder probleemloze) dochter )
En ik herken het ook wel in mezelf....ik vind die aanbidding ook maar 'watjesgedrag' en nu als moeder kan ik er wel de schattigheid in zien, maar als partner helemaal niet....dan knap ik af.
Gelukkig vond ik er 1 die gewoon zichzelf blijft en niet in aanbidding valt...ja, een erg klein beetje en dan nog op zulke onverwachte momenten dat zelfs ik ervan smelt. En die zich ook nog niks aantrekt van mijn ijskoninginne-neigingen. Die zegt gewoon : "Nou als je in een betere bui bent, dan bel je maar" ofzoiets.
Dochter heeft het nog erger denk ik.
Zo érg als dochter ben ik nooit geweest..ik hield het altijd nog wel een maandje of wat vol zonder echt vreselijk te balen, zij amper een week of wat.
Gewoon genetisch bepaald denk ik.
Niks geen onderliggend probleem dus, daar geloof ik niets van. Ja, bij die jongens...die dan omkomen in het liefdesverdriet dat dan weer wel....
groeten albana

Pelle

Ik denk dat Albana meer doelt op jongens die hun eigen plan trekken, en niet hun hele ziel en zaligheid richten op het meisje. Toen ik een paar maanden verkering had met mijn man, ging hij gewoon met zijn beste vriend op vakantie, zoals afgesproken.
Mannen die werkelijk de grond kussen waar je op loopt en geen seconde meer van je zijde willen wijken, daar kun je heel iebel van worden. Er is een wereld tussen zulk gedrag en geen enkele moeite doen natuurlijk.

Hoe oud

Is je dochter? In welke leeftijdsrange zitten de vriendjes? Wat volwassener gedrag ga je bij jongens pas zien boven de 23

Tirza

Tops

Lief van je, dank je wel
De visite is al een tijdje weg, de troep is weer redelijk opgeruimd en er is een vermoeidheidsruzietje bestreden. Man, man, waar ze zich af en toe niet druk om en over maken. Het was gezellig, we hebben het weer gehad
Ik lees het als van 12 tot 18, omdat 18 jongvolwassen is.

Tirza

Wat volwassener gedrag ga je bij jongens pas zien boven de 23
Nou dat vraag ik me af, hoor, mijn man was toen 17...ik zie het meer als karakter. Mijn zoon van 13 had ook eens een vriendinnetje, werd ie ook hondsmoe van, dat geclaim en gedoe. Hij vond haar leuk,maar niet voor elk vrij moment. Lijkt op zijn pa..

Verjaardag op 01-01

Inderdaad een hele mijlpaal 18. Dat vind ik ook....hoewel je hebt ook 16 en 21...net zoveel mijlpalen als je maar wilt zien of vieren
Het lijkt me wel een zeer vermoeiende bezigheid zo'n verjaardag op 01-01. Mijn broer heeft een jarige (kleuter) die op 02-01 jarig is (vandaag dus) en die moppert altijd behoorlijk op de ongelukkige datum van verjaardag vieren (ik ben z'n vaste mopperpraatpaal)
Boodschappen doen voor oud en nieuw+verjaardag en oververmoeide kinderen erna. Dat hebben anderen natuurlijk ook wel met kinderen op andere data jarig...maar bij hun is alles dubbelop. Ik snap het ook wel, ik ben zelf nog moe van oud en nieuw en niet eens wat bijzonders gedaan, gewoon hier thuis gevierd met jongste en vriendin die een dochter van jongstes leeftijd heeft (ook wat oudere kinderen, maar die waren moet oudste mee weg). De halve buurt was ook weg...dat scheelde ook nog, anders moeten we daar ook nog allemaal even naar binnen nieuwjaar wensen, maar deze keer waren er maar een stuk of 4 thuis en nog wel de buren wat verder weg (dus geen verplichte borrels). Dus lagen we al om 2.00 uur in bed. Maar met al dat geknal en zo nu en dan gezang van feestvierder toch nog onrustig geslapen.En 's morgens kregen we rond een uurtje of 11 al weer bezoek.Dus gisterenavond hebben wij met z'n allen apatisch op de bank gehangen. De troep van de vorige avond was weer opgeruimd en vroeg onder de wol en pas nu voel ik me weer een beetje mezelf. Mijn broer+schoonzus daarintegen krijgen een stroom visiste...Nou ga er maar aanstaan hoor, zo vlak na oud en nieuw!
Dus kaaskopje ook alle respect dat je dat al die 18 jaar hebt kunnen volbrengen!
En dan maar hopen dat zo'n 'volwassen dochter' de organisatie van dit evenement vanaf nu op zich neemt zodat moeder kan bijkomen van al die jaren dubbelop feesten......))
groeten albana

1-1

Ik ben zelf ook in januari jarig en we hebben een keer de rollen omgedraaid. In plaats van 1 januari hebben we alle visite op mijn verjaardag laten komen. Bij de rondvraag of ze dit beter vonden kwam het verrassende antwoord dat ze maar wat graag op 1 januari op visite omdat het een welkome onderbreking van die saaie dag was. Ik betwijfel of ze die mening nog steeds hebben.

Rare zin

ik heb de laatste zin veranderd en daardoor ziet hij er nu juist raar uit zie ik

Albana

Ik vind jouw dochter heel normaal, hoor

Mijn oom heeft me ooit gezegd dat het niet om de kwantiteit, maar om de kwaliteit ging, toen vriendje tig in beeld kwam. Ik heb hem fijntjes geantwoord dat ik aan vergelijkend warenonderzoek deed.

Mijn pa had ook vaak medelijden met de jongens in kwestie. Een keer is ie zelfs boos op mij geworden omdat hij vond dat ik speelde met gevoelens. Oops, ik zag het als een spelletje. Mijn ma herkende zichzelf in mij. Het boek Godin van de Jacht van Heleen van Royen vond ik ook heel herkenbaar)

Maar toen ik 22 was kwam ik mijn man tegen. Toen had ik eindelijk de kwaliteit gevonden die ik zocht. Het komt dus vanzelf goed.

Tihama

Mijn moeder

Mijn moeder heeft als standpunt dat je niet met iemand samen moet zijn behalve als je echt zeker weet dat je serieus met die persoon samen wilt zijn voor langere tijd. Alleen verliefd zijn is niet goed genoeg. Verliefd zijn is leuk maar geniet eerst langere tijd van je gevoelens voor je daar gevolg aan geeft. Tijdens je tienerjaren kan je er beter voor kiezen om gewoon vrienden te zijn en geen relatie aan te gaan.

Ik vroeg mijn moeder toen ik een jaar of 16 was waarom zij het zo belangrijk vindt dat wij geen vriendjes/vriendinnetjes ook als we geen geen seks hadden of iets dergelijks. Mijn moeder is erg gelovig en seks voor het huwelijk mag dus niet. Mijn moeder heeft me toen uitgelegd dat het haar helemaal niet daarom ging. Het gevaar is dat als je op jonge leeftijd al verkering hebt en ook vaker verkering hebt dat je hart steeds harder zal worden. Elke keer als het uitgaat dan is het alsof er een laagje om je hart komt. Elke keer zal je minder volledig je kunnen geven aan een volgende omdat je zoveel pijn en teleurstelling al achter de rug hebt. Op een gegeven moment kom je dan iemand tegen met wie je echter wil en dan heb je al zo'n verleden achter de rug dat die relatie nooit meer helemaal zuiver kan zijn. Niet zozeer fysiek maar emotioneel omdat je ervaringen uit het verleden meeneemt naar die relatie. Dat is de reden dat je dus pas een relatie aan moet gaan als je er echt emotioneel klaar voor bent en als als je echt zeker weet dat die persoon de juiste is. Dat kan voor sommige mensen al zijn als ze 16 zijn en voor andere misschien pas als ze 25 zijn.
Het kan dan natuurlijk alsnog misgaan maar het is niet wijs om te experimenteren met relaties omdat je daarmee experimenteert met gevoelens. Mijn moeder zegt altijd dat jezelf puur houden voor het huwelijk niet alleen te maken heeft met fysieke dingen maar bovenal met emotionele dingen.

Mijn moeder raadde ons dus aan om als we op jonge leeftijd verliefd waren we eerst gewoon vrienden zouden zijn met de jongen/meisje in kwestie en dan merk je vanzelf of het echte verliefdheid is of dat het toch geen ware liefde is.

Mijn eigen kinderen zijn nog te jong. Mijn oudste is nu 12. Ik weet dus nog niet hoe het bij mijn eigen kinderen zal verlopen maar ik zal hun wel het advies van mijn moeder meegeven. Ik ben het met haar eens dat je er beter voor kunt kiezen om vrienden te zijn dan gelijk verkering uit te proberen.

Maar sera

Het klinkt mooi hoor, maar hoe wat waar en wanneer weet je dan of het echte liefde is? Juist een verliefdheid op afstand of een onbereikbare liefde kan heel intens zijn en hoort ook echt bij de puber-ontwikkeling. Vandaar al die aanbidding van Justin Bieber

Tirza

Sera

als ik het goed begrijp, vond je moeder dat je aan verliefdheid niet toe moest geven maar het bij vriendschap (en vaak in elkaars gezelschap verkeren) moest laten. Tot uiteindelijk zou blijken dat je inderdaad erg goed met elkaar kon opschieten en je echt voor elkaar kan kiezen voor lange(re) termijn.

Zit vast wat in. Al die emotionele bagage (en de fysieke kant van de zaak) kan verzwarend en bezwarend zijn bij het aangaan van een volgende relatie.
Maar ja...

Is het niet erg theoretisch? Het is gewoon niet zoals de dingen gaan. Meestal niet tenminste.
Verwachtingspatronen liggen anders en de hormonen zijn sterk.

16j was ik //tegengestelde van autisme?

Ik was dus 16 toen ik m'n 1e vriendje kreeg, en ben er nu ruim 25j mee getrouwd. Zelf ben ik ook een 'nuchterder' type dan hem, hij droeg & draagt mij nog steeds op handen, en echt dat vind ik soms ook wel heel 'vermoeiend'. Destijds zocht ik m'n grenzen, maakte mij soms onredelijk boos om een prulletje, hij zakte dan huilend op z'n knieen neer en smeekte om 'vergeving', zucht. Ik weet niet of ik dat bij hem een 'slachtofferrol' mag noemen, maar hij wou dus steeds vergiffenis of troost als ik hem even uit m'n buurt wou, als ik ff wat adempauze wou raakte hij in paniek...en eigenlijk is dat nog steeds zo,alleen heb ik er mee leren omgaan, maar hij leunt nog steeds veel op mij, ik ben de 'sterke'
Soms vraag ik mij af of hij het tegenovergestelde van autisme zou hebben...bestaat daar een naam voor ? Hij zou soms zichzelf willen wegcijferen voor mij lijkt het...

Sera

Ik vind het een mooie gedachtengang, Sera, maar ook bijzonder onrealistisch. Hoe stel je je dat voor? Je bent verliefd, de ander is verliefd, en dan ga je gewoon gezellig vriendschappen?
Dat lukt verdikkeme diverse getrouwde mensen niet eens gezien het grote percentage dat vreemdgaat. En dan verwacht je van een paar tieners dat die een platonische, hoofse relatie aangaan terwijl de hormonen gieren?

Ik heb overigens een scala van verliefdheden, en diverse gebroken harten meegemaakt, maar toen ik mijn man leerde kennen was er nog steeds een volledige romantische diepgaande emotionele band mogelijk.

Tihama

Geen grote verslinder

Ooo, maar ze is geen grote jongensverslinder hoor. Dat valt alleszins mee. Dit was pas nummer 3 en nummer 1 was alleen voor de 'show' en dat was wederzijds zo volgens mij. Toen waren ze (beiden) 15. Dat was meer om erbij te horen dan wat anders. Pas bij nummer 2 (dat duurde 2 maand) was ze écht verliefd en nummer 3 is nu zo'n 4 maand uit. En ze is 17. Volgens mij wil ze zelf ook (voorlopig) niet meer. Ze vond het zelf ook erg zielig om het uit te maken...Juist omdat het zo'n aardige lieve jongen was. Maar als je er al kriebelig van word als ie belt en wil afspreken dan kan je het ook niet eeuwig volhouden natuurlijk. Ze heeft ook (al in een eerder stadium) hem eerlijk verteld van haar twijfels en tandende gevoelens, maar daar werd hij zo verdrietig van dat het nog 'aan' bleef ook.
En dat kan natuurlijk ook niet. Verkering houden omdat het anders zo zielig is....
Ze is nu ook niet verliefd. Niks op het oog. Dus heerlijk rustig en genoeg tijd voor je vriendinnen... Wat wil een 17jarige nog meer?
Nee, die houd het voorlopig na al dat 'gedoe' (zo noemt ze het zelf) wel zonder liefde vol denk ik.
De meeste vriendinnen van haar zijn vaker verliefd en/of hebben meerdere vriendjes gehad. Enkelen hebben zelfs al jaren dezelfde vriend,dat vind ik op zo'n leeftijd best al serieus, toch?
groeten albana

Is ook lastig

Het is natuurlijk ook een ideaal beeld en het is in de praktijk ook vaak lastig. Ik vind dat mijn moeder wel gelijk heeft als ze zegt dat je beter wat langer kan wachten met 'daten' en dergelijke. Het hoeft allemaal niet gelijk als je zo jong bent. Ik weet nog wel dat toen ik die leeftijd had ik wel een paar keer echt verliefd ben geweest op een jongen. Ik was echter heel verlegen dus ik durfde echt niet tegen zo'n jongen iets te zeggen. Later kreeg ik een vriendje en hij was heel speciaal voor mij. Het is wel uitgegaan maar ik heb geen spijt daar van want ik vond die jongen echt heel leuk. Ik was ook echt verliefd op hem.

Ik weet nog niet hoe het bij mijn kinderen zal gaan maar als mijn dochter nu begint over dingen als verkering dan probeer ik haar wel uit te leggen dat je daar beter mee kan wachten tot je ouder bent. Ik leg haar uit wat mijn moeder mij ook vertelde. Het kan heel moeilijk zijn om met allemaal emotionele bagage in een relatie te stappen. Je kan proberen om dat toch te beperken maar ik ben het met jullie eens dat het moeilijk is.

In de jongeren club van de kerk waar mijn dochter heen gaat praten ze ook vaak over dat soort onderwerp en het is wel iets wat iedereen heel moeilijk vindt.