Verliefde pubers
Zucht....Oudste is verliefd. Enorm verliefd en de betreffende gelukkige ook... Ze zien elkaar de hele vakantie door al regelmatig door vakantiebaan. En het is zó overduidelijk dat zelfs wildvreemden er grapjes over maken 
De hele vakantie (8 weken) draaien ze al om elkaar heen, maar er wat mee doen, hó maar! Hij niet omdat hij te verlegen is en oudste niet omdat ze volgens mij té verliefd is. Tot mijn verbazing want ze heeft al een paar vriendjes gehad, en was toen ook niet zo 'terughoudend' en deed er wél wat mee. Ik heb het idee dat ze té verliefd is om er iets mee te doen...
Ze zijn wel enigzins 'vrienden' en zijn zelfs samen uit geweest en toen dacht ik en iedereen die het ziet, nu wórd het wat. Maar ho maar. Nu is de vakantie voorbij en gaat hij weer naar de stad waar hij studeerd en op kamers woont. En komen ze elkaar w.s. in het dagelijks leven amper nog toevallig tegen. Gevolg: een verdrietige dochter....Die baalt van zichzelf en niet snapt dat ze zo doet. Zo 'moeilijk' zoals ze het zelf zegt. En dat terwijl zó overduidelijk is dat hij ook gevoelens heeft voor haar...hoewel ze dat niet helemaal gelooft. Dit is de laatste week w.s. dat ze elkaar tegenkomen. Hoe geef ik dochter de spreekwoordelijke trap onder de kont? Of hem? Want zo'n verdrietige puber die nu al baalt dat ze haar 'kansen' niet benut heeft terwijl ze nog een week 'kans' heeft is ook niet alles. Praten en aanmoedigen heb ik natuurlijk al lang gedaan. Via, via weet ik (en dochter) dat hij ook 'baalt' maar ze slaan gewoon beide compleet dicht als het te spannend word of erop aan komt!
Het is toch gewoon harstikke zonde? En al die 8 weken sta ik erbij en kijk ernaar...en echt mijn vingers jeuken om ze met de koppen tegen elkaar te slaan! Niet alleen de mijne trouwens, ook zijn vrienden en haar vriendinnen worden er moedeloos van.
groeten albana
Albana - als iedereen het ziet
Als iedereen het ziet, zijn én haar vrienden, en die zullen er heus wat van zeggen, en ze doen er zelf niet echt iets mee, dan moet je het denk ik maar laten. Misschien onderhouden ze wel contact via facebook oid en spreken ze over 3 maanden af en nemen dan het besluit om iets met hun gevoelens te doen?
Beter niet overhaasten denk ik....
Tijd
Als hij en zij er zo'n verdriet van hebben en daar zo'n last van hebben, dan zullen ze toch zelf iets moeten ondernemen. Zijn ze niet een het whappen, twitteren, msn'en, facebooken etc? Ik zou iig zelf niets doen. Ze zijn inmiddels op een leeftijd dat ze zelf dingen aan moeten (leren) pakken. Tijd zal het leren.
Gevoel
Het geeft alleen zo'n onmachtig gevoel...te weten dat het zo voor elkaar zou kunnen zijn en haar zo 'teleurgesteld' in zichzelf te zien. Zoiets als een kind dat eindeloos probeert los te fietsen of zoiets. Dat je er wil vasthouden en wat doén zodat het 'makkelijker' word. Ja iedereen 'ziet' het, mensen zeggen tegen mij als ze hun samen zien : " Zo hé, die hebben het zwaar te pakken..." en haar vriendinnen maken toespelingen en geven hints...en duwtjes. Zelfs zijn vrienden moedigen haar aan...(dus die weten het ook).
Nee volgens mij whats-appen ze niet...Hebben nog geen telefoonnummers uitgewisseld. Zien elkaar ook via anderen...Maar dat telefoonnummer uitwisselen vind ze 'te direct'. Belachelijk....gaan wel hele avond uit omdat ze elkaar 'tegenkomen' en daarna gaan ze gewoon weer op oude voet verder. Opzoeken en via, via wéten ze het w.s. ook wel...maar die eerste stap! 1tje moet de eerste zijn...en dus wachten ze maar op elkaar tot sintjuttemes.
Ik ken mijn dochter niet meer.
Is het normaal dat er gradaties in verliefdheid zitten? Tjeeminee wist niet dat het zo erg kon zijn.
groeten albana
Geen geduld voor
Dit zal mij waarschijnlijk de "moeder van het jaar trofee" kosten, maar ik heb totaal geen geduld voor dit soort pubergeneuzel. Ben allang blij dat ik zelf geen 18 meer ben. Ik wil mijn kinderen best eens een tip geven, en zeker troosten. Maar ik zou er niet al teveel aandacht aan besteden. Best rot voor je dochter hoor, maar er zijn ergere dingen.
Ja het is wat met die koters
Net wat je zegt: je staat erbij en kijkt ernaar, maar je kunt er niets aan veranderen. Behalve luisteren en advies-light uitdelen. Dit is het 'gevecht' van je dochter. Zo te lezen zijn ze allebei flink in de war door elkaar en ik vrees dat je ze de tijd moet geven om daar uit te komen.
Maar tijd...
Het kost me geen tijd. Ik sta erbij en kijk ernaar.....Geef haar zo nu en dan advies en wacht af.....Ze klaagt ook niet, het ish alleen erg lastig het zo 8 weken aan te moeten zien en haar gezicht erbij dat boekdelen spreekt.
Groeten albana
Fay
Natuurlijk zijn er ergere dingen. Maar als er iets ergs aan de hand is, zou je willen dat je dat het 'maar' om pubergeneuzel ging.
Albana
Nee het kost jou geen tijd, zij verdoen hún tijd. Maar daar moeten ze toch zelf mee aan de slag. Ik zou er ook handenwringend bij staan hoor. Zo goed ken ik mezelf wel
Werk en geloof
Volgens mij zegt hun hele omgeving het, alleen als het erop aan komt gebeurd er dus niks. Mijn indruk is dat ze het wel gelooft, maar op het moment zelf niet meer Toen ze elkaar laatst bij een feest troffen is haar vriendin expres eerder naar huis gegaan om hun "de gelegenheid' te geven.....Toen dochter 2 uur later (!) thuis kwam vroeg vriendin die hier het hele weekend was meteen: " En hebben jullie gezoend?" Nee dus. Wat hebben jullie dan gedaan....? Dochter zegt: " Nou.....eh gepraat ....." Vriendin moppert hoe dat nu kan en zelf zegt ze dat ze het ook niet snapt. Vriendin moppert nog even door dat
normaal toch ook niet zo is en wat haar 'bezielt..En dochter kijkt vooral hulpeloos en haalt haar schouders op.
Zo gaat het ongeveer......
Ik weet ook wel, ik kan er niks aan doen en moet afwachten, maar het niet prettig om te zien hoe ze worsteld.
Groeten albana
Ja handewringend
Handewringend is het goede woord En trap onder de kont neigingen...
Groeten albana
Ja kaaskopje
Als er iets heel heel ergs gebeurd zou je dat natuurlijk willen ruilen met iets minder ergs. Logisch. Maar je kunt toch moeilijk overal een drama van maken omdat je blij bent dat het niets ergers is?
Trap onder de kont?
Dat jij die jongen meteen je hol in zou hebben gesleept, tja, dat is hoe jij de dingen aanpakt. Jouw dochter zit blijkbaar anders in elkaar. Ik kan me wel voorstellen dat je het moeilijk vindt om aan te zien, maar haar liefdesleven gaat jou in feite niks aan. Geef haar de kans om haar eigen weg vinden in het leven.
Chris
Ik?
Hoe kom je daar bij? Hahaha ik ben wel de meest afwachtende persoon in verliefdheidsgedoe. Als mijn man geen initatief had getoont was ik nooit getrouwd
Maar oudste lijkt wat dit betreft op mijn man. .....Juist daarom is het lastig. Dochter zelf snapt zichzelf ook niet. Maar vandaag zien ze elkaar op de werkvloer..... dus wachten we af en hoop ik dat ze vanmiddag niet weer hevig teleurgesteld in zichzelf.
Groeten albana
Tja
Hier zou _ik_ dus niet van wakker liggen. Zo gaat het hoor.
Op 15-jarige leeftijd hebben een jongen en ik ook maanden verliefd om elkaar heen gedraaid, maar gebeurde er door omstandigheden/misverstanden niks.
Laat haar lekker haar eigen weg vinden.
De schuld?
Kom op P. Hier is geen sprake van schuld. Dit is schuchterheid. Misschien kan Albana-man eens wat tips geven?
Tirza
Mijn handen jeuken
Natuurlijk weet jij ook dat je niets kan doen. Je hebt vast wel al 180 verschillende dingen bedacht, maar niets kan je doen.
Ik snap je best, zou het ook graag doen in zulke gevallen. Ben benieuwd hoe dit af loopt.
Fay
Nee, je hoeft niet overal een drama te maken, maar ik noem de 'ditjes en datjes' van mijn dochters nooit pubergeneuzel. Ik vind dat niet zo aardig overkomen. Ik neem ze serieus bij dat soort zaken, júist omdat ik ook 18 ben geweest.
Oh is dat het
Nou wees gerust, ik neem mijn kinderen ook serieus. Maar zo'n verhaal van Albana die dan helemaal gaat analyseren wat er wel of niet gebeurd, wat de vrienden zeggen etcetera. Een vriendin van mijn dochter kan zich helemaal druk maken over de "relaties" van anderen. Pfff, als ik dat hoor denk ik al, kind zoek een leuke hobby. Toen ik 18 was vond ik dit soort dingen overigens ook al geneuzel. Ik heb daar echt geen geduld voor.
Met een dochter van mij erover gehad hoe zij dat zou vinden, als ik helemaal op zou gaan in haar verliefdheden (sorry dat ik dat zo vertaal), zij zou daar kriegel van worden. Kinderen hebben ook behoefte aan een eigen leven en hun privacy. En aan het nemen van eigen beslissingen.
Nee hoor
Ik denk dat je 'inschatting' een beetje heel erg verkeerd is. Ik ga er helemaal niet in op...Het is precies zoals ik zei, ik sta erbij en kijk ernaar. Het enige dat ik zeg is dat mijn handen jeuken en ik ondertussen het 'gespreksonderwerp' ook al meer dan zat ben, dat gespreksonderwerp komt trouwens enkel aan de orde als er vriendinnen van oudste hier zijn, maar dat is best vaak.....En ja als dat hier beneden gebeurd, dan krijg ik of wij allemaal dat mee. Dat lijkt me logisch. Dat ik mijn dochter 'analyseer' is niets meer dan dat het me verbaast dat dochter op deze verliefdheid zo anders reageert dan op vorigen, terwijl ik zeker weet dat ze toen ook écht verliefd was. Ik ken mijn dochter goed, dat is toch normaal???? En nu is ze sinds dit gedoe opeens compleet 'anders' en dat al maanden en dat is dan nog tot daar aan toe, maar nu ze er zelf ook nog teleurgesteld door raakt in zichzelf word het me eigenlijk te gek. Dat ze zo 'anders' doet is niet alleen mij opgevallen, maar ook haar vriendinnen, haar vader, haar zusje zelfs...en blijkbaar de buitenwacht ook want anders krijg je niet van die opmerkingen dat ze het 'zwaar' te pakken heeft.
Het liefste zou ik een tactiek aangerijkt krijgen die ervoor zorgt dat ze weer haar eigen zelfverzekerde 'zelf' word in deze situatie/verliefdheid. Dan is het prima. Dan zou ik er geen enkel probleem mee hebben. Maar nu krijg ik iedere keer neigingen om haar door elkaar te rammelen tot ze weer d'r verstand en gevoel op de goede plek heeft zitten en dus weer normaal kan handelen. In plaats van dit uberverliefde gedoe dat haar compleet dichtslaat.
En of ze nu wel of niet tot elkaar komen en of het wat word, dat maakt me eigenlijk weinig uit. Geen hand vol, maar een land vol en dochter is een leuke meid en heeft nog járen de tijd.
En blijkbaar heeft onze puber weinig behoefte aan privacy. Want ze heeft een hele grote eigen kamer en dan zou ze om dat te beschermen wel met al haar vriendinnen daar gaan zitten. Maar misschien is dat ook wel uit gewoonte. Wij zijn al jarenlang het doorgangshuis, vertrekpunt etc. voor de meidengroep. Dus zijn ze ook gewend om dan hier te zitten en te kletsen en te doen. Maar ik kan toch moeilijk op mijn bed gaan koken???? Om haar privacy te 'beschermen'???? Zodat ik het allemaal niet zou horen? Want meestal is het voor etenstijd of na etenstijd als de afwas in de machine gaat...als die meiden zich verzamelen. Meer dan nóg een beker ranja inschenken doe ik niet. Of het moet zo nu en dan een zucht of een blik naar vriendinnen zijn of een losse opmerking tussendoor of ik informeer 's naar de ouders van vriendinnen die ik na al die jaren natuurlijk ken om het onderwerp 's te veranderen. En dan zwaai ik ze uit en wens ze veel succes of zeg dat ze moeten uitkijken bij die en die weg met oversteken en toedeloe.
Ik wil eigenlijk gewoon dat dochter weer zichzelf word.
groeten albana
P vrienden
Ja die vrienden en vriendinnen bemoeien zich ermee, veel meer dan ik eigenlijk. Want zij hebben meer 'toegang' tot elkaar (mobiel,via via etc.) maar hun 'opzetjes' schijnen niet te slagen. Geen idee waarom. En ik voel gewoon dat ook die er meer dan 'zat' van krijgen en willen dat ze óf ophouden óf 'iets' beginnen en ze gewoon 'gewoon' word en doet zoals ze altijd doet. Ik denk dat die hetzelfde 'trap onder de kont-gevoel' hebben dat ik heb.
Gisteren hebben ze elkaar gezien en weer dus niks. Ja het was leuk, ze hebben leuk gekletst, samen naar huis gefietst en daar nog een tijdje (buiten) staan praten en dat was het dan. Beste vriendin kwam vlak voor etenstijd langs fietsen (vanaf sport op weg naar eigen huis) en was zelfs een beetje 'boos' op dochter. Wel moet ik het mobiele nummer van beste vriend van de gelukkige vragen aan mijn collega vandaag....Geen idee waarom, maar dat zal ik dus braaf doen. En dan maar weer afwachten tot dit gedoe over waait linksom of rechtsom. Ik zou alleen wel willen dat het wat sneller overwaait.
groeten albana
Snap je wel albana
Maar toch krijg ik er ook een wat ongemakkelijk gevoel bij. Het verhaal van je dochter is precies mijn verhaal geweest. Bijna een kopie. Mijn moeder zal daar vast ook veel van meegekregen hebben, ik deed niet geheimzinnig oid. Maar door je verhaal te lezen krijg ik een beetje het gevoel alsof mijn moeder over mij zou posten. En dat voelt echt heeeel vreemd. Geloof je direct hoor, als je zegt dat je dochter dat meeleven wel kan waarderen, maar ik vind het wat grensvervagend. Daarbij snap ik alle haast (ook van andere posters) helemaal niet. Dit alles heeft vast een functie en bovendien is het geweldig om verliefd te zijn. En met geweldig bedoel ik niet dat het alleen maar positieve gevoelens oproept. Maar het is wel groots. (maar vooral intiem groots, naar mijn idee dan, het valt niet echt te delen)
Tja albana
Ik denk niet dat jij mij gaat begrijpen, maar ik doe toch een poging. Nee je hoeft niet op je bed te gaan koken als je kind met vrienden in de kamer zit. Maar je hoeft er ook niet over uit te wijden op een openbaar forum.
Je gaat er niet in op zeg je, je staat er alleen maar bij en kijkt erna. Maar... je hebt er inmiddels al zo'n duizend woorden over op OOL gezet. Wekt bij mij dan toch de indruk dat het je erg bezig houdt. Laat je dochter toch. En als haar vrienden het zat worden dan lossen ze dat onderling wel op.
Bella
Bella, wat zou ie functie dan zijn? Want ik word er helemaal niet blij van als dochter niet goed in d'r vel zit. Maar als dat een functie zou hebben misschien wel. En verder denk ik dat ik en man de enige volwassenen zijn die het weten....En die pubers kijken hier normaliter niet. Dus wie kent het verhaal en kijkt hier en herkent dochter..niemand dus.
groeten albana
Enne
Dat kost uren tijd ofzo???? En ik vind een lijntje beginnen daar reageer je op.
groeten albana
Albana
Ik snap je ook wel.Het is lastig om toe te kijken.Ik ken je dochter natuurlijk niet,maar misschien is ze wel verliefd maar heeft ze een reden dat ze er niets mee doet???Gaan ze beide weer naar school/studeren en hebben geen tijd voor elkaar.Buiten het werk waar ze elkaar zien een heel ander leven ,waarvan ze nu al weet dat dit niet samen gaat??Misschien wordt nu de druk van vrienden te groot,dat ze het genant vind om nog iets te doen?
Ik ga nu van mijn dochter uit.Zij is enorm verliefd geweest,liefde was wederzijds.Maar voro haar was de afstand te groot,de jongen moet nu nog 1 jaar studeren en wil dan zelfs voor zijn werk onze kant uitkomen.Maar mijn dochter weet dat ze een lange afstand liefde voor een jaar niet gaat redden.dus is ze verdrietig geweest,uren heeft ze zitten huilen achter de pc,maar ze laat het zo.
Misschien
Is je analyse wel verkeerd. Jij vindt dat je dochter verliefd is. Maar je schrijft:
En nu is ze sinds dit gedoe opeens compleet 'anders' en dat al maanden. Dat ze zo 'anders' doet is niet alleen mij opgevallen, maar ook haar vriendinnen, haar vader, haar zusje zelfs...en blijkbaar de buitenwacht ook want
Je hebt een puber die al een paar maanden (!) lang compleet anders is. Misschien ís het ook wel wat anders. Misschien is ze wel aan de drugs. Máánden?? Compleet anders?? Zorgwekkend.
Tirza
Gisteren
Gisteren begon ze zelf over haar verliefdheid. Zomaar uit het 'niets' terwijl we met z'n tweeën waren....Misschien dat alles nu weer z'n 'gangetje' gaat dat ze meer tijd heeft gehad om het op de rij te zetten? Ze zegt dat ze het 'onprettig' vind om zó enorm verliefd te zijn. Ze vind het niet leuk en heeft het gevoel dat ze de boel (of zichzelf) niet meer in de hand heeft. Volgens haarzelf had ze de vorige keren wel controle en was ze wél verliefd, maar was dat lang ze heftig niet. Dit is wél zo heftig dat ze het eigenlijk 'eng' vind. Ze weet ook wel dat hij háár ook leuk vind en dat is ook helemaal geweldig, maar ze durft het niet helemaal door die erge verliefde gevoelens toe te laten, te laten gebeuren. Zo als ik het begrijp is ze bang de controle te verliezen en misschien 'zichzelf'?
Ik heb gezegd dat dat in het begin zo is, maar w.s. beter word na een tijdje. Dat is toch zo?
Ze appen nu en sms-en. En dat vind dochter 'prettig' en genoeg voorlopig, tot ze zichzelf wat beter in de hand heeft. Zo als ze het zelf zegt, lekker 'veilig'. Dat roept schijnbaar al genoeg emotie op, maar het idee dat hij zo ver weg zit erbij maakt het hanteerbaar. Dus voorlopig gaan ze zo door....Ook hij vind dit prettig schijnbaar. Dus voorlopig is het 'rustig' en hebben ze een manier gevonden om ermee om te gaan.
Ook apt en twittert ze nu met zijn vrienden en die vrienden met háár vriendinnen. Het is nu opeens 1 gemengde club geworden
En nee Tirza, ze is niet aan de drugs Ik denk dat dit al genoeg drugs voor haar is Ze ís al helemaal hoteldetotel zo, van hém.
1 vriendin steunt haar in haar verwarde gevoelens enorm. Die heeft een zelfde ervaring en vond het ook niet zo leuk. Het is wat die verliefdheid en je enorme hormonen-gedoe in je lijf! Gelukkig dat ze die steun van vriendin heeft....Dat zal haar in ieder geval goed doen.
groeten albana
O en sinds een paar dagen
Is ze ook weer véél meer zichzelf geworden. Ze zit weer beter in haar vel, praat gelukkig ook weer over andere onderwerpen en is minder stil (wat ze normaal nooit is).
Ik dacht dat dat was omdat 'hij' nu ver weg is, maar na dat gesprek denk ik dat het er ook mee te maken heeft dat ze nu een manier heeft gevonden om ermee om te gaan.
Hoera, hoera. Dat ze weer ongeveer zichzelf is, alleen wat stiller en rustiger is voor mij denk ik het belangrijkste.
groeten albana
