Vraag over puber van bijna 18 (blowen, gamen, blijven zitten)

Pietje

"Ik mag Pietje en zijn moeder heel erg, maar zie dit met lede ogen aan. Wat kan ik doen? Wat kan ik tegen moeder zeggen? OF tegen Pietje (ken het kind al jaren, ben een soort tante voor Pietje)."

Wat je hier nu beschreven hebt, in iets andere bewoording met pietje bespreken. Vraag aan hem wat hij zou willen, zo doorgaan of iets anders proberen en dan vragen waar jij hem dan bij zou kunnen helpen.

tja...

Ik was benieuwd wat er dan gebeurd is, vlg. jouw zeggen had het moeten kunnen dat Pitje een weekend alleen was...maar wat is er gebeurd dat je geconstateerd hebt dat dat niet handig was?
Wat heeft moeder niet onder controle, denk jij? Laat ik het zo zeggen; denk jij dat ouders kunnen voorkomen dat de 18 jarige blowt?

Het klinkt een beetje alsof er een soort symbiotische relatie tussen moeder en zoon is ontstaan enerzijds, terwijl moeder ook wel ziet dat het niet goed gaat maar niet bij machte is de regie in huis te nemen.

Is de vraag of zoon depressief wordt reeel? En is dit al eerder zo geweest? En stel dat dat zo is: zou je die depressie dan tegen kunnen houden door hem te verwennen en geen eisen aan hem te stellen?

Het is een lastige situatie hoor. Ook voor jou, om dit zo aan te zien. Als ik het goed lees dan staat je vriendin ook niet heel erg open voor kritiek op haar handelswijze. Dus dit moet je proberen met een omweggetje te brengen. Want de beste ingan g zal voor jou toch zijn dat je met vriendin praat en haar ondersteunt om wat sterker in haar schoenen te gaan staan. maar of dat haalbare kaart is in deze situatie; net gescheiden en een zoon waar ze zich zoń zorgen over maakt.
Toch is het anderszijds wel zo dat zij vrij krachtig haar man/ex het huis uitgezet heeft, als ik het zo lees. Daargelaten of dat een slimme zet was, die pit heeft ze blijkbaar wel naar haar man, die ze niet op kan brengen voor zoon. Terwijl zoon dat waarschijnlijk beter kon gebruiken dan man...
Heb jij een ingang bij de zoon? Kun jij met hem praten? Misschien kun je hem motiveren tot het zoeken van hulp want dat in deze situatie wel heel handig zoals jezelf al aangeeft. Misschien kun je hem motiveren door erop in te haken dat zijn moeder het inderdaad zwaar heeft en zij op dit moment niet de aangewezen persoon is om hem te stimuleren zelfstandiger te worden.

Ik weet het ook niet

Ik had niet het idee dat ik op de moeder aan het hakken was (AnneJ) maar er gebeuren dingen waarbij ik echt vraagtekens heb.
1)Zoon alleen thuis laten, moet uiteraard kunnen met 18 jaar, maar betekent dat hij een weekend lang alleen maar heeft zitten gamen en blowen in pyjama. Als moeder er is zorgt ze tenminste voor eten en douchen.
2)Ik heb al met Pietje een paar keer gesprekken gevoerd over hoe nu verder, maar moeder vindt dat hij niet klaar is om op zichzelf te wonen. "Hij kan het niet aan, hij is verloren in de werkelijkheid"... Pietje luistert naar mijn verhaal (ook van andere mensen die zich ermee bemoeien) maar vervolgens doet hij toch wat mama zegt. Moeder confronteren gaat niet werken. Ik heb het ten tijde van de scheiding al geprobeerd, ik vond namelijk dat vader een punt had, maar het heeft me bijna de vriendschap gekost. Alleen wat Pietje betreft heeft ze een blinde vlek.
3) Vader is buiten spel gezet. Er waren al veel problemen in huwelijk, maar de bom barstte toen vader probeerde een andere aanpak van Pietje (game computer weg, soms wat hardhandig naar school brengen als Pietje zich weer ziek wou melden etc.) Uiteindelijk is vader binnen een week het huis uit gezet door moeder. Er speelde uiteraard andere problemen: vader was al poos werkeloos en relatie was slecht. Maar dit was dus de laatste druppel (zeggen moeder en vader afzonderlijk van elkaar).
Dus wat nu? Als ik het zo lees kan ik het alleen maar op zijn beloop laten. Pietje is 18. Ik vind het zo zonde, zo zonde!
Handtas

Het alternatief

" maar de bom barstte toen vader probeerde een andere aanpak van Pietje (game computer weg, soms wat hardhandig naar school brengen als Pietje zich weer ziek wou melden etc"

Dat klinkt allemaal wel flink maar je kunt een behoorlijke oorlog ontketenen met een kind dat alleen maar tot verdere escalatie leidt.
Zeker met een 18jarige. Dat is toch niet erg realistisch. De Glenn Mills scholen bleken echt niet te werken, integendeel, en het 'pak ze maar aan' adagium is niet werkzaam, behalve als je ruzie zoekt.

Ik snap dat toch niet zo goed. Computer weg leidt niet automatisch tot ander gedrag. Je zet in op het andere gedrag en dan heb je kans dat dat meer ruimte gaat innemen zodat het computergedrag afneemt. Als zoon daar maar voor te motiveren is want het gaat er uiteindelijk om dat hij zijn leven zelfstandig oppakt.
Straffen en afpakken kun je lang volhouden maar levert niet zoveel op.
En kan er uiteindelijk zelfs toe leiden dat een jongvolwassene zich nog verder gaat verschuilen in zijn eigen wereld. en dan kikken we ze op straat zodat ze dakloos kunnen worden. Zien of ze dan hun leven gaan oppakken?

Help ze liever met de knoop die ze blijkbaar niet kunnen ontwarren. Hoe gaan ze zich in dit leven zelfstandig redden en zet daar op in, zonder straf. Een kind wil het wel goed doen als het maar weet hoe. Daar ga je vanuit.

brr

ik weet het natuurlijk ook niet maar ik vind het vooral klinken als ik weet het beter dan moeder want zij doet echt alles fout.
Ik zie onze zoon een beetje in jouw verhaal, alhoewel die nog een paar jaar jonger is. Moeilijk tot niet te motiveren voor school. Ps is zijn grootste hobby, loopt op zondag het liefst de hele dag in pyama (is joggingbroek in zijn geval). Maarrr, er bovenop zitten werkte hier een jaar geleden averechts, zorgde voor veel irritatie tussen zoon en ons. Uiteindelijk hebben we voor rust gekozen en een niveau lager op school. Nu is de relatie weer zoals hij moet zijn en is zoon weer gezellig. Ongemotiveerd nog steeds en ook de ps staat nog op nr 1. Het was kiezen uit 2 kwaden.

En daarbij had ik ook geen vriendin willen hebben die het beter zou weten. De straffe aanpak werkte hier niet. Maar ook wij hebben wel eens bemoeienis gehad in uitspraken zoals: maar je kunt hem toch niet eeuwig achter zijn vodden blijven zitten, dat moet hij nu toch echt zelf kunnen. Helaas is dat bij zoon wel nodig.

En over een 18 jarige alleen thuis laten terwijl hij heel de dag gamed, ik zou er op die leeftijd ook niet meer voor thuisblijven. Wat denk je wat er anders zal zijn als moeder thuis blijft? Niets waarschijnlijk.

Oordelen is zo gemakkelijk. Maar er zijn jongeren die echt anders doen dan de grote hoop, dat moet je ook kunnen accepteren.

Blowen

http://www.volkskrant.nl/wetenschap/blowen-door-pubers-leidt-niet-tot-domheid~a4226876/

Ook blowen heeft niet het desastreuze effect waar niets meer mogelijk is.
Je terugtrekken in gamen en blowen, daarin is het terugtrekken de sleutel. Je helpt een kind het in de realiteit beter te kunnen doen, dat is ook niet in een uur geregeld kan nog veel geduld vragen, en een kind meer controle te geven over zijn eigen leven, en dan kan het zelf besluiten om gamen en blowen terug te dringen in zijn eigen leven. Omdat het waardevoller dingen te doen heeft gevonden.

gesprek

Ik lees dat jij ook al een gesprek (of gesprekken) met Pietje heeft gehad, dat hij wel luistert maar dan toch doet wat zijn moeder zegt. Is het denk je, wel voldoende aan bod gekomen om naar hem te luisteren, zonder iets ervan te vinden? Mogelijk gaat dat niet in 1 gesprek maar door regelmatig met Pietje te praten kan het zomaar zijn dat hij zelf gaat nadenken (over zijn toekomst) en tot de conclusie komt dat het anders moet. Of hij heeft er misschien wel over nagedacht en heeft hij bedacht dat dit de enige manier is om door de jaren met bemoeizuchtige mensen om zich heen door te komen?

Als ik het zo lees

Moet ik (en met mij andere mensen) vooral zo laten omdat het anders inmenging is.
Ergens is Pietje ergens de weg kwijt geraakt. Waarschijnlijk combinatie van factoren, scheiding van ouders, etc... De motto is dus "moeder weet het beter"... ? Waarom, omdat ze de moeder is?
Ik weet het niet. Als je iemand ziet die bezig is te verdrinken, moet je het vooral laten gebeuren? Ik ben goed bevriend met de moeder, al lang, onze zonen zaten samen op de creche, zo is de vriendschap geboren. Mijn zoon wil eigenlijk ook niet meer afspreken met Pietje. Pietje is de meeste van zijn vrienden kwijtgeraakt. Zit de hele dag binnen. Maar moeder weet het beter...? Nou in dit geval niet, denk ik.
Handtas

Verdrinken?

Je kunt een drenkeling een reddingsboei toegooien of een baksteen.

Rol

Wat is precies jouw rol in het verhaal, Handtas? Je zegt dat je praat met Pietje, maar waarover precies? Heb je hem gevraagd waarmee je hem kan helpen? Is het mogelijk om hem bijvoorbeeld een keer uit te nodigen om bij jullie te eten als zijn moeder weg is? Zo heb je een beetje zicht op hem in zo'n weekend.
Jammer dat jouw zoon niet meer met hem wil afspreken. Wat is hier de reden van? Misschien kan je zoon iets met hem ondernemen, of wil Pietje dat helemaal niet meer?

zin van het leven...

hij zit met een groot probleem. Slechte omgeving, mislukken van school, verslaving. Uit huis met goede begeleiding en toch school/werken lijkt mij heel handig. En een goed iemand (psycholoog) die eens met hem gaat hebben over de zin van het leven. Wat wil hij nou... en eigen verantwoordelijkheid geven.

Reactie

Sorry, ik lees hier pas vandaag, had de griep.
Mijn zoon wil niet meer met Pietje afspreken omdat Pietje zo veranderd is de laatste 3 jaar. De vriendschap was gebaseerd op 1) samen op de creche 2) samen op school en 3) samen op voetbal. De moeder van Pietje en ikzelf zijn door de jongens goede vriendinnen geworden (zaten samen in oudercommissie op de creche, etc..) Mijn zoon zegt dat er werkelijk over niets te praten valt met Pietje en dat Pietje sowieso alleen maar afspreken wil wanneer er 1) gegamed gaat worden of 2) gezopen gaat worden.
Ikzelf heb al een paar keer Pietje gevraagd wat er aan de hand was: ik zie dat het niet goed met je gaat, wat is er aan de hand, kan ik je helpen, heeft het te maken met de scheiding van je ouders of iets anders. Pietje ontwijkt alle vragen door 1) jaja, ik maak moeilijke tijden mee maar ik ga weer aan de slag. Verder dan zich een beetje verontschuldigen en afwijzend reageren gaat het niet. Ik heb hem een kaar hard geconfronteerd, maar met als resultaat dat moeder boos op mij werd: "zo moet je niet met hem praten, hij was van slag, het komt weer goed, hij heeft tijd en ruimte nodig etc". Het lijkt of beiden (moeder en zoon) volledig in hun eigen wereld zitten en volstrekt blind zijn voor hoe raar de situatie eigenlijk is.
Ik heb het de laatste 2 weken met rust gelaten eerlijk gezegd. Ik weet het ook niet meer,
Handtas

Misschien kan ik helpen.

Ik doe zelf ook de VAVO dit jaar en haal goede cijfers. Ik heb al veel vrienden van mij geholpen met problemen, ook o.a. met gescheiden ouders etc. Ik denk dat ik hem goed zou kunnen helpen kwa school en meer, misschien een optie? Anders mail mij maar!

Liefs Rosalie

[email protected]