Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op
Em

Em

27-03-2013 om 19:38

Vriend en dochter ruzien

Mijn dochter van 16 ontploft soms behoorlijk zodra ze haar zin niet krijgt. Ze wil bv iets direct en is anders totaal verontwaardigd. Voor rede vatbaar is ze dan niet dus loopt het dan steeds uit op felle ruzies met geschreeuw en lelijke beschuldigingen. Ik heb door de jaren me aangeleerd zo weinig mogelijk te reageren in die situaties, gezien ze gewoon probeert te kwetsen om te winnen. Corrigeren heeft geen zin, en zodra ze ziet dat ze niet gaat winnen gaat het over in een tranen dramatiek. Ik wacht tot ze bedaard en en probeer dan met haar te praten. Kortom communicatie is erg moeilijk.

Het probleem nu is dat mijn vriend ongeveer een jaar bij ons woont. Hij heeft deze situatie nu ongeveer drie keer mogen getuigen. Hij probeert dan met haar te praten maar zoals altijd is ze niet voor rede vatbaar en snauwt hem dan toe dat hij zich er buiten moet houden en dat dit tussen haar en mij is. Ook als ze bedaard is geeft ze aan dat ze niet wil dat hij er zich mee bemoeit.

Mijn dilemma is nu dat ik beide begrijp. Ik wil haar respecteren door het tussen ons te houden maar ik wil ook hem respecteren door hem niet af te laten gaan en haar toe te staan zo te snauwen. Ik heb al aangegeven dat het wellicht beter is als hij erbuiten blijft maar dat voelt ook niet echt fair naar hem toe. Echter alles wat hij zegt is olie op het vuur. Daarnaast raakt hij net zo geïrriteerd als ik en zij en helpt dat de situatie dus ook niet. Als ik met haar een woordenwisseling heb zie ik hem geïrriteerd raken en weet niet goed hoe verder. De kinderen hebben al 15 jaar geen vaderfiguur gehad en zijn dus ook snel geintimideerd door zijn zware stem en 'mannelijke' houding.

Echter, wel weet dochter hem constant te paaien als ze wat nodig heeft en doet hij enorm veel voor dr. Maar meepraten mag hij niet. Ik zit ertussenin.

Herkent iemand dit? Wat is wijsheid?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Vervolg

ik vergat in mijn eerdere bericht te melden dat mijn dochter 15 jaar is.

Foutje

was voor mijn eigen bericht bedoeld

Tussen jullie praten

Ik vind persoonlijk (en heb ervaring heb ook stiefouders) dat stiefouders zich op explosieve momenten als de ouder er is tenminste (als de ouder afwezig is is het weer anders) zich 'buiten' een conflict tussen ouder en kind moeten houden. De enige inbreng die ze mogen hebben is dat ze opkomen voor hun partner. Dat is wel enigzins logisch als ze dat doen. Dus als er wordt gescholden of anderzins onrespectvol wordt gedaan naar de ouder dan vind ik weer wel dat diens parnter zich ermee mag bemoeien omdat hij/zij mag opkomen voor z'n partner als die zo behandeld wordt.
Het conflict tussen ouder en kind is 'anders'. Je ouders zijn je ouders, horen vanzelf bij je en houden altijd van je en kennen je je leven lang al. Daar maak je ruzie's mee en misschien wel eens te extreem maar dat komt ook omdat je een band hebt met je ouders en de wetenschap dat ze ongeacht wat je zegt en doet toch morgen weer van je houden. Met een stiefouder is dat anders. Die is nog maar (relatief) kort in je leven...je weet niet helemaal zeker of hij van jouw houd of alleen maar van je houd omdat je nu eenmaal het kind van zijn partner bent en wat als je het écht te bont maakt, houd hij dan morgen nog van je? In die relatie met die stiefouder ontbreken een heleboel zekerheden die je bij je ouders wél hebt.
Van alles doen voor dat kind als ware je een ouder is niet een soort 'ruilhandel' die maakt dat het kind dat gevoel/die zekerheid krijgt en zeker niet als dat pas een jaar is.
Ik denk dat elke bemoeienis van je vriend, hoe goed bedoeld het ook is, op die momenten alleen maar de boel verergert. Het maakt je kind w.s. bozer, ondermijnt ook jouw positie als ouder want jij staat het toe, ten koste van haar (zo zal ze denken op dat moment) en verkiest dus hem boven haar. Een later gesprek nadat jij met haar gepraat hebt en ze weer voor rede vatbaar is en de gemoederen bedaard zijn zou wel enigzins moeten kunnen, dat zou hij kunnen uitproberen. Want als hij getuige is, zal er toch een enigzins 'lastige' situatie onstaan ook als jullie het goed gemaakt hebben t.o. van hem. Er zal spanning zitten tussen hen tweeën en daar moeten ze een weg in vinden. Dus hij zou dan daarna eventueel kunnen aankaarten wat hij ervan vind of hoe hij het ervaren heeft en dat hij dat lastig, niet leuk of wat dan ook vind.
Maar de ruzie tussen jullie moet hij bij jullie laten en jullie eerst laten oplossen. Pas erna kan hij in beeld komen...
Ik denk ook dat het jouw taak als ouder is om dat aan je vriend duidelijk te maken. Jij bent de ouder, jij hébt die band, laat hem luisteren naar jouw en vertrouwen op jouw ervaring met haar en daarvan leren en zich aanpassen. Ook naar je dochter toe is dat beter, je komt voor haar op ongeacht haar explosieve buien en die zekerheid heeft ze gewoon nodig. Als je vriend luisterd, pas dan zal hij een échte stiefouder zijn en ook blijven w.s. voor je dochter. En dat is toch ook wat hij wil?
groeten albana

Polletje Piekhaar

Polletje Piekhaar

28-03-2013 om 12:11

Ik ben het

voor het grootste gedeelte met Albana eens. Maar wat betreft het paaien.... Heeft je vriend geen zelfrespect door zich keer op keer te laten paaien en vervolgens zich aan de kant te laten schuiven als er iets is???

Mayke70

Mayke70

01-04-2013 om 15:47

Reactie

Ook ik ben het met Albana eens. Ik ben zelf een stiefmoeder van 3 pubers en mijn man stiefvader van mijn zoon. Wij hebben ons als stiefouder nooit met een ruzie of meningsverschil bemoeid. Wel praten we er daarna samen over om te sparren en elkaar te helpen en te steunen. Ik probeer ze altijd het gevoel te geven dat ze belangrijk voor me zijn. Door er voor ze te zijn. Ik ben geïnteresseerd, laat ze met rust als ik merk dat ze daar behoefte aan hebben, verwen ze zo nu en dan met een klein kadootje of met een avondje naar de film. Met alledrie heb ik in al die jaren een goede band opgebouwd. Ik denk dat dat komt doordat ze mij niet als een indringer of bemoeial hebben ervaren, iemand die over ze oordeelt. Denk namelijk dat het voor een kind moeilijk te accepteren is van een ander dan de eigen ouder. Ik zou me er dus als stiefouder niet mee bemoeien tenzij het uit de hand loopt. Ik zou ook (nog) niet achteraf met haar hier over praten tenzij je als stiefouder en stiefkind al een behoorlijk vertrouwen en band hebt opgebouwd. Stapje voor stapje dus.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.