Vriendin dochter lijkt te ontsporen(lang)

Weten is medeverantwoordelijkheid

Wat een ingewikkelde toestand, bezorgde moeder...
Volgens mij is het zo complex vanwege alle wiebelige relaties. Tussen jou en die ouders is (oud) zeer en tussen jouw kind en hun kind is (oud) zeer. Daarbij worstel je ook nog met je rol naar jouw kind en naar hun kind als het gaat over duidelijk je zorgen uiten en je mening geven.
Om het wat simpeler te maken de volgende vraag: stel nou dat jouw dochter dit zorgwekkende gedrag zou vertonen zonder dat jij het wist, zou je dan willen dat die andere moeder jou zou informeren? Ja natuurlijk! Want wat je niet weet kan je ook niet aanpakken.
Als je kennis hebt van 'foute' zaken en je kiest ervoor om niks te doen, maakt je dat medeverantwoordelijk voor het doorgaan van dat foute gedrag. Dat is mijn stellige overtuiging. Plus: Liever een boze volwassene dan last van mijn gewetem over een kind waar het niet goed mee gaat.
En tegen jouw eigen dochter zou je het ook precies zo kunnen uitleggen.
Succes, Onyx

Wat voor'n relatie héb je met die ouders?

Zijn de ouders van je dochters vriendin ook vrienden van jullie? Want dat snap ik niet helemaal uit je stukje. Waar zie je die ouders dan? Want ik zie over het algemeen amper de ouders van vriendinnen van dochter....zelfs niet die ouders die ik al 10 jaar ken. Hoogstens als we elkaar eens toevallig tegenkomen ergens of als we elkaar bellen omdat afspraken niet helemaal duidelijk zijn (b.v. met ophalen/brengen van de pubers).Of als we bij toerbeurt de pubers brengen dat we even samen aanwippen om vriendin te halen, maar dan zijn we ook zo weer weg.... Maar verder....?
In die korte vluchtige contacten zou ik geen tijd hebben om zoveel over en weer uit te wisselen over onze pubers.Wij hebben wel eens gehad dat dochter wist dat het erg slecht ging met een vriendin op school (slechte schoolresulaten) en dat de ouders het niet wisten en ik wel omdat dochter het vertelde. De ouders van die vriendin ken ik ook wel en best 'goed', dochter gaat al járen met het meisje om...ook al op de basisschool. En ik heb er ook wel even mee gezeten, zal ik het hun zeggen of niet? Maar vindt ook dat ze op een leeftijd zijn dat ze zoiets toch echt zélf moeten oplossen. Dus dat heb ik niet gedaan. Wel heb ik erop aangedrongen dat dochter vriendin pushde om er met de mentor over te praten, dat heeft dochter ook gedaan en ze zijn zelfs samen naar de mentor geweest, dochter ter ondersteuning om het op te lossen. En het werd ook opgelost. Door de meiden met de mentor. Dus zo kan het ook.
Ik vindt het geen leeftijd meer waarop je maar meteen in de bres moet springen voor ze en alles via de ouders moet spelen. Kan je dochter met haar zorgen niet terecht bij een mentor/mentrix op school? Ik denk ook dat als jij(of jullie) je ermee bemoeien dat jullie misschien ook weer de schuld hiervan krijgen....Dat vriendin blowt en in deze vriendengroep terecht is gekomen door jouw dochter. Ik denk dus dat je beter wat afstand kan houden, hoewel ik je zorgen begrijp. Als je dochter niet alleen naar een mentor durft/niet weet hoe dat aan te pakken, kan je ook nog zelf een afspraak maken op school.Dan ga je mee en daar laat je dochter zoveel mogelijk het gesprek voeren, laat je dochter d'r zorgen maar uitspreken. Dat lijkt me ook goed voor je dochter, ze voelt zich nu w.s. medeverantwoordelijk omdat ze het weet. Zo zou ik het denk ik doen. Het gewoon bij school leggen. Dan heb jij je best gedaan en je dochter ook en kan je ook niet beschuldigd worden dat jullie je ermee bemoeid hebben.
groeten albana

En als jij met het meisje praat?

Oke nu is het duidelijker. Nu kan ik me de situatie voorstellen. Wij hebben ook zo'n buurmeisje dat al vanaf klein af aan hier komt (en dochter daar) en in onze vorige buurt had oudste ook zo'n buurtvriendin. Wat wij wel altijd (of als het nodig is) doen is elkaars kind een beetje 'opvoeden', als buurmeisje hier is en dochter en zij doen samen iets wat niet mag, dan geef ik ze beiden straf. Samen of appart of ik stuur buurmeisje naar huis voor straf en dochter naar d'r kamer en zeg dat ze pas weer mogen spelen als ze erover nagedacht hebben en hun excuses aangeboden (of zoiets). Andersom krijgt dochter wel eens straf bij de buren dus. We leren ze dingen in tweevoud, als ik iets oefen met dochter, doe ik buurmeisje er meteen bij en andersom doen de buren dat ook. Soms beslissen we voor elkaars kinderen dat ze weg mogen of ergens naar toe. Dat gaat hier eigenlijk altijd in harmonie.De buren en wij zitten eigenlijk aardig op 1 lijn qua opvoeding en extreme dingen melden we altijd aan elkaar en als het kan overleggen we samen of we overleggen achteraf.Maar ik begrijp uit jouw bijdrage dat jullie wat dat betreft niet altijd op 1 lijn zitten (gezien de beschuldiging). Maar kan jij niet met het meisje praten? Zeggen dat je op de hoogte bent en eisen dat er e.a. veranderd en dat je het anders aan haar ouders verteld? Haar leugens en bedrog? Of aan haar mentor. Gewoon open kaart spelen....zodat buurmeisje weet dat jij van alles op de hoogte bent of in een ´begripvol´ gesprek bij een kopje thee....vertellen dat je je zorgen maakt en dochter ook en waarom ze nu zulke dingen doet.En dat ze toch ook zelf wel weet....etc.etc.
Ik denk dat jij ook een soort ´opvoedende rol´ hebt in haar leven, net zoals haar mentor en haar ouders. Als ze al 10 jaar bij jullie over de vloer komt zal ze toch enigzins wel onder de indruk zijn van jullie mening en gezag, niet dan?
Zo zou ik het denk ik doen met buurmeisje en haar de kans geven d´r leven te beteren. Als dat dan niet het geval is kan je altijd nog naar d´r mentor of d´r ouders.
groeten albana

Mooi

Nou is het in ieder geval jouw probleem niet meer. Ouders zijn al via andere wegen geattendeerd. Nu maar hopen dat jouw dochter niet de schuld krijgt van ze. het is nu eenmaal heel moeilijk voor sommige ouders om toe te geven dat iets aan hun eigen kind ligt en niet aan een ander.

Voorbeeldfunctie

Als jij je werkelijk zorgen maakt om het welzijn van vriendinnetje dan kun je maar een ding doen: open kaart spelen.
Wat er nu in feite gebeurt is dat je aan jouw dochter laat zien dat het geoorloofd is om heel veel te praten -om het woord roddelen maar te vermijden- zonder dat er positieve actie op volgt. Jouw mening is hartstikke duidelijk bij dochter, en daarmee sta je al tussen die vriendschap. Aan vriendin laat je ongewild zien dat het allemaal niet uitmaakt, ze komt overal mee weg. Of anders gezegd: niemand trekt zich werkelijk genoeg wat van haar aan om in actie te durven komen.
Jij voelt je schuldig en laf. Terecht vind ik. Maar bekijk het eens anders. Je bent gewoon bang. Niet voor die meiden en hun relatie, maar voor de eventuele boosheid van vriendin en haar ouders. Hard gezegd: je kiest voor jezelf ipv van voor dat meisje waar jij je zo zorgen om maakt. Als jouw zorgen echt terecht zijn, vind ik dat een slecht argument om niks te blijven doen en te hopen dat iemand anders wel zijn verantwoordelijkheid neemt.
Open kaart spelen dus. En dat betekent met beide ouders en beide meiden om de tafel en je zorgen uitspreken. Zo simpel is het werkelijk. Omdat de tijd nogal dringt, vanwege het kamp, zou vandaag een goede optie zijn. Plus: waarom uitstellen tot morgen wat vandaag ook kan gebeuren?
Andere optie kan zijn om iemand van school in vertrouwen te nemen. Niet om te klikken in de hoop dat zij het oplossen, maar om advies in te winnen hoe jij hiermee om kunt gaan. Kun je anoniem doen, dus zonder de naam van vriendinnetje te noemen. Even bellen om een afspraak vandaag te krijgen - klaar!
Succes, Onyx

Lijkt me een goed idee

Als je het om welke reden dan ook moeilijk vindt de ouders te waarschuwen zou je contact op kunne nemenmet de mentor en afspreken dat dochters naam niet genoemd wordt, hij/zij kan dan de ouders inlichten over de zorgen omtrent hun dochter.

Mij niet

Ik vind het niet zo verstandig om met andere mensen hierover te gaan praten terwijl je anoniem wil blijven. En al helemaal niet als je de ouders nog regelmatig ziet. Straks vertelt moeder dat ze op school moest komen omdat school 'zorgen' had over haar dochter. En dan moet jij neutraal blijven kijken: oh ja?
Als je het rechtstreeks met de ouders bespreekt kan het zijn dat je dochter heel kwaad wordt (vertrouwen?). Ik denk dat je aan de je dochter moet vragen: wat wil jij dat ik met deze informatie doe? Je kunt dan ook zo authentiek mogelijk bij jezelf blijven: wat vind je zelf lastige dilemma's. Bespreek dat met je dochter en teksamen een plan waarbij jullie je allebei happy voelen. Dan deel je het ook samen als er eventueel consequenties uit voortrollen (vriendin boos, ouders boos, of juist het dragen in lijdzaamheid en machteloosheid).
Dus niet roddelen, niet anoniem gaan vertellen, niet ertoe bijdragen dat er nog meer gelogen moet worden. GEwoon authentiek en eerlijk blijven en dat betekent dat je eerst moet kijken wat jij kunt betekenen in de relatie naar je dochter toe: waarom vertelt ze et, vrwacht ze dan iets van je, of wil ze het gewoon kwijt, wet ze dan wat het voor jou betekent etc.

Tsjor