Vriendje dochter wil dochter niet los laten

met je laatste reacte ben ik t eens. Maar ik lees niet waarom je geen contact met de ouders zoekt?

tuurlijk

Ik kan me er ook alles bij voorstellen. Maar je beschermende houding heeft nu toch geen effect? Je dochter doet toch wat ze wil; meeblijven doen met zijn streken. Sterker nog je bent nu rol in het geheel.
Dus ik zou zeggen; of duidelijk afstand nemen (dat ook duidelijk aankondigen) of beschermen maar dan ook zorgen dat je beschermt, dus dochter minder ruimte geven.

toch die ouders bellen

ja ik klink als een kapotte grammofoonplaat, maar je kunt het maar beter wel gedaan hebben dan niet. Als het niet helpt, jammer, maar erger dan dit kan het niet worden. Je moet op de ene of andere manier checken in hoeverre zij in staat zijn/bereid zijn de problemen te helpen oplossen. En dan hoeven jij noch zij de omgang te verbieden, maar de problmemen erom heen, die moeten opgelost worden.
gr Angela

vertrouwen

Vertrouwen komt van 2 kanten. Ze beschaamt op dit moment jullie vertrouwen.

Pubertijd verdwijnt niet plots

De pubertijd verdwijnt niet plots. De problemen ook niet.
Je dochter is maar 15 en het is heel begrijpelijk dat je haar wil beschermen.

Jullie moeten die jongen niet. OK. Maar je dochter nu wel en daar kunnen jullie niets aan veranderen. Dat kan alleen je dochter doen.
Maar je moet haar wel de tijd en vertrouwen geven. En haar ondersteunen in haar daden al mag je zeggen dat je het niet goedkeurt.

Maak haar duidelijk dat hij liegt en dat zij nu jullie ook beliegt. En dat ze dat voorheen niet deed? Dat hij dus een slechte invloed op haar heeft. Gewoon dit zeggen en haar dan erover laten nadenken.

Wat zou een gesprek met zijn ouders opleveren? Hij is 18 en wat hebben zij nog aan hem te zeggen? Of ze worden juist kwaad op jullie omdat jullie haar zoon tegenwerken. Beter is die mensen er niet bij te betrekken.

Ik zou geen olie op het vuur gooien. Blijf goed met jullie dochter praten zodat ze ook jullie in vertrouwen blijft nemen en problemen met jullie bespreekt. En laat die jongen en zijn ouders met rust, want zo moedig je hem meer aan.

Je wilt geen weglopertje in huis...niet pushen.

Veel succes!

Welpen

Weglopen? Nee, ik geloof niet dat ze dat zal doen. We hebben verder een hele goede band met haar, ze is eigenlijk verder een modelpuber. Natuurlijk wel eens boos, maar nooit lang. En altijd komt ze later en zegt dat het klopt wat we zeggen.
We zijn echt geen ouders die boven op alles zitten wat de kinderen doen, juist niet. Ik denk ook mede daardoor dat we zulke 'redelijke' pubers hebben.

heel herkenbaar

Dochter heeft toen ze 14/15 was ook zo'n vriendje gehad. Hij was haar eerste vriendje. Had nog n9oit eerder een relatie uitgemaakt. Deze jongen was 2 jaar ouder. Hij reageerde ook heel heftig, manipulatief, dreigde met van alles. Ze vertelde ons niet alles maar ik kon t goed volgen omdat hij alles op sociale media gooide.
Wij zijn toen met haar aan tafel gaan zitten. Verteld dat wij snapten dat het allemaal lastig was, vooral de eerste keer, dat als hij zich wat aan deed dat dat niet haar schuld was want dat deed hijzelf, eveneens als hij zich ziek voelde, dat zij daar niets aan kon doen,. Ze heeft toen van hem en zijn beste vriend (die ook ingezet werd) alles verwijderd en geblokkeerd van docial media en whatsapp etc. Ze vond dat zo moeilijk, huilend heeft ze dat gedaan en ik heb nog wel een week gehoord dat wij hadden laten blokkeren. Iedere vriend etc via wie hij contact probeerde op te nemen werd ook geblokkeerd. Na een week realiseerde ze zich dat ze rust had en dat ze eindelijk kon nadenken en dat ze blij was dat t uit was.
We hebben ook met de mentor en schhol gepraat. Doorgepraat wat dochter kon doen als hij zou verschijnen. Heel plan bedacht. Gelukkig is dat nooit gebeurd.
Niet lang daarna werd een ernstige psychiatrische persoonlijkheidsstoornis geconstateerd. Ze had t daar moeilijk mee te horen. Nog als ze wat over m hoort. Bijvoorbeeld hij is opgenomen geweest. Maar goed, hij was haar eerste vriendje. Heftig einde maar inmiddels probeert ze aan de goede dingen te denken. Ze heeft al andere vriendjes gehad, die verliepen heel anders en nu heeft ze een leuke vriend. Ze heeft er uiteindelijk veel van geleerd maar dat losweken was een hard proces.
Zijn ouders konden we er ook niet bij betrekken.

2 dingen

Toch ouders bellen en geen aannames doen van "ze zullen vast dit en dat".

En naar je dochter toe de Wim Sonneveld-methode: "Ik begon hem te prijzen. Ik prees hem regelrecht het graf in."

Ik blwef aan mijn verkeerde vriendjes hang3n omdat mijn ouders (terecht en begrijpelijk ) zo de nadruk legden op het foute van onze relatie.

Ja wat Hortensia zegt

Prijs hem het graf in....

Je kunt verbieden wat je wil, maar daar wordt hij alleen maar interessanter door. Ze moet zelf uitvinden dat hij bepaald niet de prins op het witte paard is. Geef haar gezond verstand.

Een goeie

Prijs hem het graf in!
Zalig. Maar euhm, hoe doe je dat praktisch?

Al klopt het wel helemaal.

Nou

In theorie doe je dat door alles wat hij doet of laat heel te benaderen vanuit het positieve gevoel dat het haar vast moet geven. Dus niet zeggen: ik vind dat ie jou teveel claimt maar wat moet het toch fijn voelen dat hij zo ontzettend veel voor jou over heeft, je beschermt etc. Totdat ze zelf bedenkt: ja maar ik vind dat helemaal niet fijn.

Maar das de theorie. In de praktijk is dat natuurlijk een serieus lesje leren loslaten en vertrouwen houden.

Toch denk ik wel dat dat beter werkt dan haar iedere keer in de verdediging drukken. Als ze maar vaak genoeg roept dat ie best wel meevalt, gaat ze het zelf ook nog wel geloven.

ik blij erbj

dat ze ook echt een hoop positiefs zal ervaren in deze relatie. Voor een beetje puber moet het toch onweerstaanbaar zijn dat je zoveel kunt betekenen voor iemand? Toppunt van romantiek. En spanning niet te vergeten, het is een heus avontuur. Als je leven verder best gewoontjes is moet het dapper zijn daarvoor te kiezen.
Punt is denk ik dat die gevoelens versterkt worden als niemand je hierin snapt of begrijpt. (sterker nog; ze mogen niet eens benoemd, al helemaal niet door jezelf, dat voel je prima aan) Romantiek en avontuur groeien als het intiemer, geheimer is.

Door inderdaad die positieve kanten te benoemen worden ze eigenlijk juist gewoner. Als anderen ze herkennen, dan is er al een stukje bijzonderheid vanaf. Dan ben je misschien toch niet zo heel uniek. Uiteindelijk gaat het dan misschien wel vervelen.

Weet er alles van, heb zelf ook een verboden liefde gehad. Een homosexuele, die niet mocht omdat we daar teveel mensen (lees ouders) mee kwetsten. Het heeft me depressief gemaakt, dat we mensen kwetsten, maar de liefde werd, op een nogal ongezonde manier, heel veel sterker.
Juist ook doordat ik me meer alleen ging voelen, ging ik me meer en meer op de liefde richten.

Praat met haar, ze moet het zelf willen.

Dit is geen liefde maar manipulatie en machtsmisbruik. Dat kun je haar vertellen, en ook dat zij dat toestaat zolang ze reageert op zijn bericthen en fratsen. Als ze er op een gegeven moment genoeg van heeft, zal ze hem 100% moeten negeren en dat dan volhouden. Dan zal hij nog een tandje bijsteken, maar als ze haar poot stijf houdt, zal hij uiteindelijk ophouden. Het kan een paar weken of maanden duren voordat ze zo ver is, maar ze moet zelf zo ver komen dat ze er genoeg van heeft. Vertel haar dat gewoon. Het is haar leven, haar keuze. Maar deze jongen behandelt haar echt niet goed. Liefde is het allerbeste voor die ander willen en dus die ander de vrijheid geven te doen waar hij/zij gelukkig van wordt. Dat doet deze jongen niet, integendeel.

prive, hoe gaat het

nu? Kan ze wat meer loslaten? Of is ze terug bij hem?

Op en neer

Het gaat op en neer. Vorige week is het tot een soort van uitbarsting gekomen omdat ze ons echt voorgelogen heeft. Ze zei die middag met een vriendin weg te gaan, maar ze bleek met hem afgesproken te hebben.
Wij zijn daar achter gekomen en vooral haar vader was heel erg boos. Hij heeft toen al het contact verboden, maar na met elkaar gepraat te hebben, is dat weer terug gedraaid. We hebben haar gezegd dat als ze hem persé wil zien, ze dat maar moet doen, ook al zijn wij het er niet mee eens.
Ze heeft hem toen de hele week niet gezien en ze heeft op een gegeven moment zijn ring en ketting af gedaan, ze zei dat ze geen stel waren, dat ze het rustig aan wilde doen.
Hij was het daar natuurlijk niet mee eens en begon weer met een berichtenoffensief. Dat heb ik trouwens niet gelezen, dat doe ik niet meer, ze heeft het me zelf verteld.
Een paar dagen geleden is haar telefoon gemaakt en helaas heeft ze dus nu weer whatsapp. Nu doet hij weer niet anders dan haar beïnvloeden, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat en ze lijkt er weer in te trappen.
Ze had allerlei plannen voor het weekend, maar gisteravond heeft hij net zo lang op haar in gepraat (wat ze me ook heeft verteld), tot ze toegaf en ze hebben de hele avond samen buiten gezeten.
Vandaag zou ze met iemand anders weg, maar ze gaf net al aan dat ze vandaag weer met hem wilde doen. Dus ja.....

Blokeren

Gewoon die ouders bellen en om een gesprek vragen en zoiezo tot die tijd vragen of ze hem blokeerd op facebook en whatsapp. Geef gewoon je zorgen bij haar aan en vertrouw erop dat zij die ook begrijpt,het gaat tenslotte over haar veiligheid. Bespreek met de ouders ook je zorgen en vraag hun om hem aan te spreken en op te letten. Als je besluit dat zij uiteindelijk wel weer contact mogen, dan leg je je dochter uit dat zij duidelijk tegen hem moet zijn. Dat zal moeilijk zijn maar ze zal dat toch moeten als ze contact wil houden.

En by the way, 3 x zoenen met een ander terwijl je verkering hebt is ook niet echt netjes, ik zal wel het hele forum over me heen krijgen dat ik dit aangeef, maar daar zou ik het ook even met haar over hebben. Eerst maak je het uit, dan pas zoen je met een ander, want de jaloerse kant van deze jongeman snap ik eigenlijk wel. Hij hoeft haar niet te stalken, dat klopt, maar dat hij jaloers is en bang dat zij met een ander zoent is dus ook een beetje haar schuld. Misschien een tip voor het volgende keer verkering!

Blokkeren

Vragen te blokkeren heeft geen zin, want dat wil ze niet. Schijnbaar is ze zelf nog niet los van hem, want ze geeft steeds weer aan hem toe.
Het ene moment is ze heel negatief over hem, het andere moment laat ze zich weer inpakken. Zodra hij negatief over ons praat, wordt ze heel boos op hem en dreigt ze meteen het contact te verbreken. Hij wil dat natuurlijk niet en biedt dan meteen zijn excuses aan bij haar. Ik heb het idee dat ze het ook wel interessant vindt dat ze zoveel macht over hem heeft, ze stoot hem af en trekt hem aan. Als ze hem af stoot, is ze echt heel onaardig tegen hem. Ik begrijp ook niet dat hij zich dat laat welgevallen. Ze kan gewoon alles maken, hij pikt het toch wel, hij is veel te bang dat ze echt weg gaat.
Zo heeft ze ook gezoend met een ander nadat ze het met hem had uit gemaakt. Hij weet ervan, ze heeft het hem gewoon verteld en hij vindt het niet leuk, maar ach, als ze belooft het nooit weer te doen....
Natuurlijk leg ik haar uit dat je zo niet met mensen om gaat, en dat vindt ze zelf eigenlijk ook wel, maar ik denk dat ze toch de verleiding niet kan weerstaan. En ik denk dat de liefde niet zo diep zit, anders zou je dat niet doen.
We hebben haar gezegd dat ze hem mag zien, maar dat ze dat zelf maar moeten regelen. Ik wil haar daar niet hebben en man wil hem hier absoluut niet zien. Toen zei ze dat ze geen zin had buiten in de kou te zitten en dat ze dan ook niet af zou spreken. Wat ze uiteindelijk dan toch wel doet, omdat hij haar bombardeert met berichten dat ze van elkaar houden en dat zijn leven geen zin heeft zonder haar.

Loverboys?

Ik vind het goed van je dat je ook haar rol in deze eerlijk ziet. Je behandelt haar in elke geval niet alsof ze het onschuldige prinsesje is, dat veel ouders wel zouden doen. Denk ik. Dit verhaal lezende moest ik ook aan de loverboy verhalen denken. Niet dat ik denk dat het hier om een loverboy gaat maar wel de manier waarop zo'n jongen een meisje helemaal inpakt zodat het haar niet meer lukt om los van hem te komen. Zijn er vanuit die ervaringen geen ideeën of tips te vinden hoe hier mee om te gaan?

Loverboy

Een loverboy is hij niet, dat weet ik zeker.
Op het moment is onze dochter een week met school weg, dat is wel fijn voor haar. Kan ze even haar hoofd leeg maken.
Voordat ze weg ging was ze weer vreselijk boos op hem. Ze schijnt hem gezegd te hebben dat ze geen koppeltje wil zijn en dat ze het rustig aan wil doen. Ze ging dan ook naar iemand anders toe dit weekend. Helaas heeft hij haar weer de hele avond lopen spammen, omdat hij bang was dat ze 'vreemd' zou gaan. Er is geen relatie, maar toch mag ze niets doen.
Hier werd ze heel erg boos om en voor nu houdt ze de boot weer af. Maar geen idee hoe lang fast duurt.

Duidelijker zijn

Als je dochter zegt dat ze geen koppeltje wil zijn en dat ze het rustig aan wil doen kan ik me voorstellen dat die jongen denkt dat een relatie er nog in zit. Vanwege dat rustig aan doen. Want wát wil ze dan rustig aan doen? Weet je dochter zelf nou wat ze wil, wel of geen relatie, of dat nou nu of op termijn is? In het geval dat ze een relatie niet uitsluit snap ik dat die jongen erg aan haar trekt, al is de manier waarop onbetamelijk. Als ze geen relatie met hem wil, echt helemaal niet en nooit, dan moet ze niet meer naar hem toe gaan, niet opnemen als hij belt en alle berichten negeren en ongelezen wissen. Zo komt ze van hem af.

skik

Ik vraag mij af

of ze wel van hem af wil? Het is ook een vorm van aandacht die ze krijgt van die jongen, van jullie en wellicht van haar vriendinnen. De moeder van die jongen kan ook eenzelfde verhaal vertellen maar dan vanuit haar zoon 's perspectief met als inhoud dat haar zoon aan het lijntje wordt gehouden door zijn ex, die weet niet wat ze wil, zoent met andere jongens en zegt dan dat het aan is en dan weer dat het uit is. Ze maakt die jongen helemaal gek. Misschien moet je je eens meer in die jongen verdiepen en je dochter wat strenger toespreken of het helemaal negeren. Is er ook geen aandacht.

gesprek

Ik heb tot nu toe nog niet gererageerd want ik heb even hier over moeten denken. Als het mijn dochter was, zou ik eens uitgebreid om de tafel zitten. En een hard gesprek voeren .
Als je een relatie hebt, dan zoen je niet met een ander of zoals in het geval van jouw dochter, met anderen. Je neemt je partner en relatie niet erg serieus dan. Logisch dat die jongen helemaal in de stress schiet, als je dochter bij anderen is.
Als je het uitmaakt, dan is het ook echt uit en houd je een ander niet aan het lijntje door weer met hem te wappen, imessagen of wat dan ook en zijn hoop te voeden. Logisch dat hij niet kan geloven dat het uit is, als er steeds weer signalen komen dat het niet zo is.
Als je zijn gedrag(stalkgedrag) echt zo erg vindt, dan blokkeer je hem en vermijd je contact. Dan heb je een stuk minder last en stress van alles, zo niet helemaal niet meer.
Vervolgens zou ik zeggen dat hoe dochter het zou vinden als het andersom zo was. Hoe zij zich zou voelen. Misschien kan ze zich wat inleven (ok, het is een puber, lastig) en dan maatregelen nemen (of er helemaal voor gaan of contact helemaal verbreken). En ik zou zeggen dat er zo niet met mensen omgegaan wordt, spelen met de gevoelens van iemand is niet goed. Waar is respect? Ze voedt zijn houding (ze houdt van mij maar ik moet haar scherp in de gaten houden) ook nog eens op deze manier.
Ik probeer mijn kinderen altijd uit te leggen dat hun actie een reactie uitlokt, oorzaak-gevolg zegt maar. En dat je een ander moet behandelen, zoals je zelf ook behandeld wil worden. Een spiegel voorhouden kan daarbij helpen.
Maar goed, zo zou ik doen, een ander doet het weer anders.
In ieder geval hoop ik dat je dochter deze week tot rust komt! (en dat hij haar niet bestookt met berichtjes).

Voor mijn dochter kwam destijds pas rust, toen ze hem op alles had geblokkeerd en iedereen via wie hij probeerde contact te zoeken, ook. Toen kon ze pas haar hoofd leegmaken en weer denken wat ze zelf wilde.

Marina

Alles wat jij zegt, hebben wij haar natuurlijk ook al gezegd. Jullie denken toch niet echt dat wij haar maar laten doen en dat ze dit soort dingen maar mag doen met mensen?
Ik heb ook eerder gezegd dat ze volgens mij de aandacht wel interessant vindt. Dat is de ene kant. Aan de andere kant vindt ze zijn stalkerige gedrag vreselijk en wordt dan dus heel boos op hem. Ik denk dat ze inderdaad zelf niet weet wat ze wil.
Omdat een rigoureus verbod niet hielp (toen loog ze ons keihard voor) hebben we maar gezegd dat als ze hem persé wil zien, ze dat maar moest doen. Dat duurde een paar dagen, toen was ze zijn claimerige gedrag weer helemaal zat.
Het is een aantrekken en afstoten van beide kanten. Haar gedrag is zeker niet perfect en we proberen haar dat ook duidelijk te maken, maar wat ze er vervolgens mee doet, heb ik geen invloed op.
Als ze boos op hem is, zegt ze dat hij haar met rust moet laten. Vervolgens doet hij dat niet en ze kan het dan niet laten om uiteindelijk, na tig ellenlange liefdesverklaringen, te reageren door te zeggen dat hij ermee op moet houden.
Ik heb haar gezegd dat ze hem moet blokkeren. Ze zegt dat als ze dat doet, hij contact gaat zoeken via haar vriendinnen. Hij schijnt dat al gedaan te hebben een die vriendinnen vinden het zielig en zetten onze dochter onder druk om met hem te gaan praten. En ja, als je vriendinnen het zelfs zeggen..... en dan begint het weer van voren af aan.

tja

Je hebt alles gedaan wat in je mogelijkheden ligt en als je denkt dat je dochter geen gevaar loopt en dat ook haar schoolresultaten er niet teveel onder gaan lijden, dan zou ik het nu maar los laten. Het lijkt er op dat als je haar dingen verbiedt dat dat niet werkt dus laat maar gaan en hoop dat ze er zelf eindelijk eens goed achter komt.

Die vriendinnen moeten het óók een keer zat worden en dat gebeurt heus wel en zij wordt het vroeg of laat ook zat.

Nog even loverboy

Prive, lees nog eens mijn stukje over loverboys. Ik zeg (juist) ook niet dat ik denk dat het om een loverboy gaat. Maar een overeenkomst is wel dat de meisjes helemaal ingepakt worden door een jongen of in elk geval niet ervan af kunnen komen. Ik denk dat veel ouders van deze meisjes ervaringen hebben opgedaan wat wel en wat niet werkt om je dochter te helpen contacten te verbreken.

Karen

Het grote verschil is dat een loverboy vóór het mis gaat alles lijkt te doen voor het meisje en ook heel lief voor haar is en zo. Als hij omslaat is het meisje ook al snel overtuigd dat het foute boel is maar dan komt ze er niet meer van af want hij chanteert haar.

Het lijkt op elkaar als je vanuit de jongen kijkt maar het verschil zit vooral in de toestand van het meisje wat heel verschillend is en eigenlijk amper te vergelijken.

Inderdaad Barvaux

Dat is waar. Je hebt gelijk. Ik heb gelukkig geen ervaring met loverboys. Ik dacht dat een overeenkomst zou kunnen zijn dat de ouders op een zeker moment in de gaten hebben dat het foute boel is terwijl het meisje dat nog helemaal niet ziet. Of dat het meisje aan het twijfelen is? Er zullen toch ook ervaringen zijn waarbij het ouders lukt om het meisje hier al los te weken van de jongen, terwijl het meisje dat niet wil of de knoop nog niet kan of durft door te hakken?
In het voorbeeld van TS weet ik ook niet zeker in hoeverre dochter (al) vindt dat het 'foute boel' is?

herhalen

Is er een acuut gevaar voor haar als je alles laat gaan? Dus je er niet mee bemoeien zodat het niet langer verboden vruchten die zo zoet kunnen smaken, zijn? En als ze er uit zichzelf over begint, steeds de boodschap herhalen, reflecteren, aandringen op instructies voor vriendinnen (ik wil het echt niet, dus zeg ook niets namens hem) en vooral blokkeren? En verder onderwerp negeren, tenzij hij gevaarlijk kan worden.
Die ex van mijn dochter had ook zo'n riedel: ik sta nu naast het spoor, de volgende trein komt over 9 minuten, nee, ik zeg niet waar. Of ik heb een mes in mijn handen, ik ga me nu snijden. Of dan appte zijn vriend dat mijn dochter hem zoveel leed aan deed, dat hij zo ziiieeelig was en als er iets gebeuren zou, dan zou het haar schuld zijn etc Dat laatste heb ik natuurlijk heel snel uit haar hoofd gepraat. Er is maar 1 iemand die schuld heeft aan als hem iets overkomt en dat is hijzelf. maar ja, wel lastig voor een meisje van net 15, ik vond het al heel zwaar en ik had dan ook nog eens geen band met die jongen gehad. Maar ja, het was eerste vriendje.