Vriendschap? pestcultuur via bijv. hyves en twitter
Mijn hart huilt...
Mijn lieve dochter heeft een paar jaar geleden een meisje uit de shit gehaald toen de hele klas haal pestte. Zij is voor haar in de bres gesprongen. En er groeide een mooie vriendschap op. Meisje was erg onzeker en leunde op onze dochter. Wij beschouwden haar als een kind erbij. Zo vertrouwt was de band. Ze ging 3 keer met ons op vakantie en het was altijd heel erg leuk. Meisje kreeg steeds meer zelfvertrouwen en kreeg thuis weinig tot geen (op-)voeding. Ze werd steeds vrijer en mocht veel dingen die onze dochter niet mocht (en nu ook nog niet mag). Onze dochter is 15 (en zij is inmiddels 16). Ze kreeg op haar 14e al geen tijden mee als ze uitging. Mocht allerlei sterke drank drinken en roken was ook geen probleem. Inmiddels hadden de jongens haar ook ontdekt en ook het bij haar slapen was geen probleem. Totdat ze op een keer niet meer ongesteld werd, ik werd haar vertrouwenspersoon en mocht het niet tegen haar moeder zeggen. Zwangerschapstest was negatief, maar ze werd niet ongesteld. 2 Weken later werd ze heel erg ongesteld met een lang slierterig ding erin. We vermoeden dat dit een miskraam is geweest. Zo ben ik in meer dingen haar vertrouwenspersoon geweest. Onze dochter is enigskind en vond het geweldig dat ze zo'n close contact met een vriendin had. In het begin was het nl. nog erg goed en ook op elkaars golflengte. Het meisje werd steeds vrijer en maakte veel gemakkelijker contact met anderen dan onze dochter. Om een lang verhaal kort te maken. Zij is nu één van de populairsten en onze dochter wordt steeds onzekerder. Ze wordt inzichzelfgekeerd en durft bijna geen contacten meer te leggen. Het doet haar heel erg pijn dat dit meisje haar nu compleet links laat liggen. Iedereen is haar vriendin en onze dochter staat onderaan het lijstje. Nu is het zo dat dit meisje dus via Hyves en Twitter indirect aan onze dochter laat weten hoe populair ze wel niet is. En dat doet onze dochter nog meer pijn. Ze roddelt over onze dochter en maakt haar zwart. Terwijl zij echt alleen maar te kennen heeft gegeven dat ze wel wat meer contact met dit meisje wil hebben en dat ze zich behoorlijk in de steek gelaten voelt. Nu het goed met haar gaat heeft ze onze dochter niet meer nodig. Maar het ergste van het geval is dat zij nu grote groepen weet bij elkaar te krijgen die op haar hand zij. Dit doet erg pijn om dit als moeder aan te moeten zien. De rollen zijn ineens omgedraaid. Daar waar onze dochter goede bedoelingen had haar te helpen is ze nu zelf slachtoffer geworden van haar hulpvaardigheid. Het enige wat zij graag wil is diepgaande vriendschap maar die schijnen niet zo veel meer voor te komen. Iedereen hipt van die naar die. Hoe moet ik mijn dochter hierin steunen, zonder dat dat concequenties voor haar heeft? In ieder geval heel erg bedankt voor het lezen...... (zucht).
En jij?
Komt het meisje nog wel bij jullie? Zien jullie haar nog wel eens? Zou jij niet eens een gesprek met d'r aan kunnen knopen? Was het eerste dat in me op kwam. Jij bent/was haar vertrouwenspersoon en zou misschien haar ogen kunnen openen?
En verder denk ik dat je het idee los moet laten dat als op een jonge leeftijd de een de ander 'helpt' en zo vriendinnen word dat je dan jarenlang een soort 'schuld' hebt en verplicht vriendinnen moet blijven.Je dochter ook. Het is prachtig dat je dochter het zo gedaan heeft, maar w.s. zat daar ook een stukje 'eigenbelang' in, je dochter vond het meisje aardig, gezellig, zielig misschien.En heeft haar daarom geholpen.
Het is geen kwestie dat het andere meisje nu dáárom dus jaren dankbaar 'moet' blijven. Zo werkt het niet. En zeker niet bij zo jonge kinderen nog. Die veranderen nog té veel en krijgen andere interesses en hobby's en levenstijl, die ze allemaal nog aan het ontwikkelen zijn.
Dat het nu extra hard aankomt is logisch,maar probeer het in perspectief te blijven zien.
Er speelt misschien ook nog meer mee? Jaloerheid van het meisje dat je dochter van die toffe ouders heeft? Het meisje zit weer in de shit en wil niet nogmaals een beroep moeten doen op jullie? Of heeft het meisje het gevoel dat jullie als gezin té veel invloed bij haar hebben? En is ze zich nu aan het 'losmaken' (normaal bij pubers) zoals ze anders van hun ouders doen?
groeten albana
Dankje!
Dank je albana. Hoe jij het verwoordt zo zie ik het zelf eigenlijk ook. Ik heb haar 2 x een smsje gestuurd maar ze reageert nergens meer op. Ik heb zelf inderdaad het gevoel dat ze zich aan het losmaken is van ons. Ze wil vrijheid. Die vrijheid die ze van haar moeder (pa is niet in beeld) krijgt. Ik denk dat ze het nu te beklemmend bij ons vindt. Gelukkig heeft mijn dochter er al minder last van en gaat ze nu haar eigen koers. Logisch dat het pijn doet. Maar ik zeg ook altijd: Bepaalde vrienden zijn voor bepaalde periodes in je leven. Niet alle vrienden zijn 'Vrienden voor het leven'. Ik geloof dat ik haar daar ook wel mee help
En natuurlijk heb ik zelf ook wel genoeg ervaring met vrienden e.d., dat scheelt een stuk Het leven is één grote leerschool met vallen en opstaan.
En qua pesterij
Het enige dat helpt tegen online en in werkelijkheid verkrijgen van groepen medeschoolgenoten die het met je eens zijn in een strijd als 'ik' en 'jij', zoals ik de indruk krijg dat tussen je dochter en ex-vriendin aan de gang is. Is negeren. Niet aan mee doen. Láát haar maar mensen achter zich aan krijgen die het volmondig met haar eens zijn (meelopers dus). Láát haar maar. Niks van aantrekken je dochter. Gewoon doorgaan en d'r eigen weg zoeken, d'r eigen vriendinnen, onafhankelijk van d'r exvriendin. Ook niks vertellen aan die nieuwe vriendinnen...gewoon doen of het je niks interesseerd.Schouders ophalen...doen of het je geen pijn doet en doen of het amper impact op je heeft.
Want als er geen 'strijd' is tussen die twee (omdat je dochter niet aan de strijd mee doet, zich er niet in mee laat slepen) hoeven de troepen zich ook niet te verzamelen achter de 2 strijders. Toch?
(hoop dat ik het zo duidelijk zeg)
Ik hoop dat je dochter haar eigen weg gaat zoeken en een weg onafhankelijk van dit meisje. Dat is beter voor alle partijen. Ook voor jouw en jullie gezin.
Dit heeft veel te veel impact op jullie.Zij heeft veel te veel impact op jullie (zie nu b.v.) en dat geeft haar té veel 'macht' om jullie dus ook te kwetsen.
groeten albana
Lottie
Lottie ik lees je stukje en ik moet heel eerlijk zeggen dat ik merk dat ik er moeite mee heb dat jij al die privé dingen verteld op het internet over die dochter. ook al is het anoniem. Ik begrijp je teleurstelling maar ik heb er wel wat moeite mee hoe je haar vermeende zwangerschap omschrijft. Dit is niet netjes.
Nikus
Het is allemaal anoniem hier en ik kan me voorstellen dat het oplucht om er hier over te praten
Branca
Dat begrijp ik ook maar zo anoniem is het internet niet. ook al denk je anoniem te zijn.
Tja
Dat geldt dan toch ook voor jou en jouw zoon? Waarom zou dat meisje meer recht op privacy hebben dan jouw zoon?
Tirza
Tirza
Als mijn spon mij vraagt iets in vertrouwen voor hem te doen of hem te helpen schrijf ik daar niet over. Dat vind ik niet kunnen. Lottie heeft niet het recht om over dat meisje haar privé zaken te schrijven. Fijne vertrouwenspersoon zeg!
Mijn pc denkt zelf
spon is zoon.
