Wat is je meest originele of niet-werkende straf?

Mijn moeder

ik moet even denken aan een orginele actie van mijn moeder toen ik 16 was (o ja,ook 30 jaar geleden werd er ook flink gepuberd). Ik was verantwoordelijk gesteld voor mijn eigen kamer, maar ja aan opruimen kwam ik niet toe. Ik snapte ook niet waar mijn moeder zich druk om maakte ( nu ik terugdenk: het was inderdaad een .....zooi.Zooi die ik verplaatste van buro naar bed, onder bed op de vloer ,overal boeken ,kleding noem maar op. Op een dag na veel waarschuwingen en strijd vond mijn moeder het tijd voor actie. alles, maar dan ook alles was er uitgesleept door haar en naar zolder gebracht. Wat een werk,moest dat geweest zijn. Ook mijn bed en buro, alleen de kledingkast (leeg) stond er nog.
Ze heeft niks gezegd. Ik ook niet, kan me herinneren dat ik dacht: maar jij dwingt mij niet. Ik heb mijn matras en dekens gepakt en heb twee nachten op de grond gelegen.
Maar ja ,had toch mijn kleding en boeken nodig. Eerst nog een paar dagen op zolder gezocht,als ik wat nodig had (kostte veel tijd).Mijn moeder bleef gewoon doen, het was geen gespreksonderwerp. Na een paar dagen heb ik bakzeil gehaald en ben alles weer naar beneden gaan brengen. Het bed en buro was een heikel punt, want dat lukte niet alleen. Ik moest hulp vragen en daar was ik toch even iets te trots voor. Vroeg eerst pa en broers, maar die zeiden (op bevel? van Ma dat ze niet wilde helpen). Toen uiteindelijk naar ma toe. aangeven dat ik haar boodschap begrepen had. Bed en buro werden weer naar beneden gebracht.En...ik kreeg zelfs nog lol bij het inruimen en gezellig maken.

Het is daarna wel rommelig gebleven, maar niet meer zo'n bende.

Cameron

"Ze had helaas genoeg kleding en de week erop had ik dus nóg meer kleding in de was.....en had ik figuurlijk mezelf in de vingers gesneden."

Hoezo, ontstaat er dan voor jou een verplichting om dat dan meteen weg te werken? OK, er ligt dan een stapel, en die ligt misschien in de weg, maar ik zou me niet geroepen voelen om voor haar extra wassen te gaan draaien.
Maar ik snapte het stukje daarvoor geloof ik ook al niet, want voor haar niet wassen en strijken is toch geen straf voor kleding die op de kamer blijft liggen? Ik vind het gewoon een logisch gevolg. Kleding die in de wasmand ligt wordt gewassen, de rest niet.

Oh en

Wat ook handig is: als de kamer een zooi is en kind wil naar een feestje/bioscoop of ander uitje om even te chanteren. Kind mag alleen heen als de kamer is opgeruimd. Hoe goed het werkt hangt natuurlijk af van hoe graag kind naar de betreffende bestemming wil.

Maylise

Cameron,

ja, waar blijven ze? Kom op moeders, zeg niet wat niet werkt of wat niet goed is aan een straf. We willen even lachen.(om die straf van mijn moeder kan ik nl in ieder geval nog steeds glimlachen als ik eraan terug denk)

Eten (proeven) of.............................

Tegen mijn dochter wel eens geroepen, nu ga je eindelijk eens een hap in je mond stoppen of je mag gelijk naar bed gaan. Ze kijkt me aan met haar grote blauwe ogen en zegt: "nou dan ga ik liever gelijk naar bed, dan hoef ik dat vieze spul ook niet te proeven en ik was toch al moe". Daar zit je dan met je ... vol tanden en dochterlief vertrekt om half 6 vrolijk naar boven en hoor of zie ik niks meer van.

Aha,ja maggietel

uitgedist noemt mijn zoon dat geloof ik. Hier dan wel een letterlijke woordspeling op het gebeuren.

Niet echt een puberteitstraf

tegen mijn broertje tijdens het oppassen ooit wel eens gezegd na de zoveelste keer waarschuwen.
Nu ruim je je speelgoed op, of je gaat in de hoek staan.

Tsja, het kind ging braaf in de hoek staan, dus moest ik zelf het speelgoed opruimen. Nu geef ik geen keuze meer

Een straf die niet werkte...

Dit verhaal gaat heel veel jaren terug... Mijn jongste zoon was destijds drie en had de vervelende hobby om op de badkamer alle flacons met douchegel en shampoo leeg te knijpen in de wasbak. Hele flessen Fa, Badedas en dure shampoo's verdwenen. Frustratie alom. Toen ik hem op een gegeven moment op heterdaad betrapte was ik dus woedend en nam hem mee naar zijn spaarpot waar ik voor zijn neus heel veel stuivers en dubbeltjes (ja ja, de guldentijd...) uitnam, zodat het ook heel veel geld leek. Jongste was helemaal overstuur dat hij zoveel geld moest betalen voor de flacon die hij zojuist had verspild. Ik was dan ook zeer tevreden over mijn pedagogisch juiste aanpak, en dacht dat het probleem zou zijn opgelost. Dácht, want de dag erna stond meneer weer op de badkamer doodleuk de restanten uit de flacon in de wasbak uit te knijpen. Helemaal over de rooie vroeg ik hem dus of hij nu niets geleerd had en waar hij in godsnaam mee bezig was. Hij keek me eens aan en zei;"je hebt gisteren mijn geld genomen hiervoor dus deze fles is van mij" .....uhhhhh, daar stond ik dus met mijn mond vol tanden tegenover mijn driejarige.

Okeey,

dit gaat over een jongen die toen in de peuterpuberteit zat en hoort niet in deze rubriek thuis, maar in het kader van de ´nutteloze straffen´ misschien toch ook weer wel.

Zoonlief was zeer vervelend en na een paar waarschuwingen stuurde ik hem op de gang om af te koelen.
Hij ging boos naar de gang......ik kijk naar buiten en zie hem vrolijk de straat oplopen (wij wonen in een doodlopende straat, daar rijden geen auto´s). Wat blijkt?? Het was een warme dag en de voordeur stond open, dat was ik vergeten.

Een tig aantal jaren later ging ik met een vriendin en mijn en haar kinderen naar een ballenbakgebeuren. ´s Ochtends heen, want ik moest die middag met mijn zoon naar de tandarts.
Hij zat lekker te klieren en ik riep: "Als je nu niet ophoudt dan ga je vanmiddag voor straf naar je kamer" (of zoiets), op dat moment riep ik er achteraan: "Oh nee dat kan niet, je moet naar de tandarts"........*zucht*......

Daar gaat dan je pedagogische aanpak

Aanpak opruimen

Wat de kamers van de kinderen betreft: die aanpak werkt uitstekend, zoals Tops al zei, als er logee's of kinderen bij ons willen spelen... ik èn de kinderen vinden het eenmaal niet leuk als die kinderen in een zwijnenstal komen. Ook mag ik zelf wel oppassen dat ik het goede voorbeeld ben.. ben zelf namelijk ook een sloddervos, zeker als ik doodmoe uit mijn werk kom.
Bij klusjes (afwas, helpen met boodschappen, troep wat achtergelaten is opruimen), moeten de kinderen wel bij helpen. Zij weten dat het hier geen hotel is en dat mama ook een mens is die ontspanning nodig heeft.
De was doe ik zelf, maar ik verwacht wel dat ze kleding in de wasmand stoppen. En dat gebeurt meestal ook.

Originele straf

Ik kwam moe van mijn werk thuis en zat ook niet lekker in mijn vel. Ik ging op bed een dutje doen en de kinderen weten dan dat ze dan rustig moeten spelen.
Dat gebeurde juist die avond niet, ze waren erg luidruchtig aan het stoeien en ze plaagden elkaar wat met veel lawaai gepaard ging. Ik gaf ze nog ;e;en waarschuwing dat ze de pc en playstation uit moeten doen en dat ze ook naar bed moeten gaan als ze nog hiermee doorgaan, maar dat hielp niet.
Getergd door overmoeidheid en machteloosheid draaide ik maar de stoppen van de meterkast uit. Dit moest maar eens ophouden.. Het huis was gelijk gehuld in duisternis. De kinderen waren woest en schreeuwden dat het licht weer aan moest.. en mijn zoon meldde nog even dat het zijn playstation is en dat hij zèlf mocht bepalen wanneer hij erop zou gaan. Ik zei vervolgens dat als ze niet meer zeuren dat het licht dan over een uur weer aangaat, want mama kon door hun herrie niet slapen en wìl nu slapen. En het is wel zijn playstion, maar MIJN stroom!
Ik heb ze daarna niet meer gehoord en heb, na enige tijd wel mijn dutje gehad... mijn zoon was toen van kwaadheid op het balkon gaan zitten en mijn dochter is op de bank in slaap gevallen.
Toen ik uitgerust was liet ik het licht weer aanfloepen.
De les voor mijn kinderen is: rekening houden met je moeder!

Ramen zemen

Toen ik vroeger weer eens ruzie maakte met mijn zus moesten wij voor straf ramen zemen. Allebei tegelijk het zelfde raam, eentje binnen en de ander buiten. Dat is zo grappig dat je zelfs op je stomme zus niet kwaad kon blijven.En mijn moeder had schone ramen.

Naar bed!

Jaren geleden waren we op vakantie op Gran Canaria. Na een hele dag zee en zon hadden we bij de plaatselijke Spar een zak diepvries-eenpans gerecht gehaald. Bij het ontdooien rook het best lekker en we gingen er dus lekker voor zitten. De kinderen zaten net in hun "dat ken ik niet dus dat eet ik niet" periode en vonden het eten bij voorbaat al vies. Als je niet gewoon gaat eten kan je nu direct naar je bed verdwijnen, was mijn dreigement en ik nam zelf mijn eerste hap. Uhh,, ik denk dat ik ook maar naar bed ga, zei ik meteen. Het eten was werkelijk onbeschrijfelijk vies. We lustten het geen van vieren, en zijn uiteindelijk maar uit eten gegaan.
Nu nog, als iemand iets echt niet lekker vindt, zegt ie "ik denk dat ik maar naar bed ga".

Aparte correctie

Geen voorbeeld van een straf, maar wel van een correctie die me altijd bij is gebleven.

Ikzelf had nog geen kinderen en was op visite bij een vriendin met 2 heerlijke drukke kleuters. Erg gezellig, maar ik geloof dat de drukte mijn vriendin een beetje boven het hoofd groeide. Na het eten betrapte ze 1 van de kinderen toen die uitgebreid zijn vieze chocoladevlahanden aan de bank aan het afvegen was. Ten einde raad riep ze strenge vermaning: "Heee, je handen veeg je niet af aan de bank, dat doe je aan je t-shirt!"

Iedere keer als ik mijn eigen kinderen nu vertel dat ze hun handen niet aan hun trui moeten afvegen, moet ik hier weer aan terugdenken...

Lachuh!

helaas ben ik niet zo origineel - en kom niet verder dan het afnemen van computer/wii tijd of... werkt voor de jongste: een uitje gaat niet door als je niet --- kamer opruimt/huiswerk af hebt/muziek oefent/met de hond speelt etceter etcetera...

Niet zo zeer een straf, meer een blunder

Paar jaar terug had onze zoon altijd commentaar op de aanmaaklimonade, dan was het te zoet en dan weer te waterig. Toen het warm weer was had ik 's morgens een lege aanmaaklimonadefles (leuk woord voor galgje) gevuld met water en siroop zodat ik niet ieder glaasje apart hoefde te maken die dag. Op een gegeven moment had ik een glas voor onze zoon ingeschonken en ja hoor daar begon het weer "mahammmm, dit is wel erg zoet hoor". Dus ik zeg "zeur niet zo en drink die limonade nu eens gewoon op". En dat deed hij met een verwrongen gezicht. Even later wilde ik nogmaals limonade inschenken en zag ik dat ik per ongeluk zijn glas met pure siroop gevuld had!! Het arme kind had het nog braaf opgedronken ook, hij had in ieder geval geen gebrek aan energie die middag. Hij helpt mij hier nog wel eens aan herinneren als het hem uitkomt.

Haha, nikus

Ik wilde ook niet dat zij zouden gaan computeren. Het kabeltje kan hij weer erin plaatsen en stiekem kijken als ik in bed lig.
Het was een flinke straf die hen lang zal heugen!