Wat moet ik doen???

Beste wie dan ook,
Ik weet het niet meer, zit met tranen in mijn ogen boven mijn laptop. Mezelf wanhopig af te vragen waar we de mist in zijn gegaan met de opvoeding van onze kinderen.
Mijn man en ik hebben samen met onze drie kinderen een druk gezin. Onze oudste zoon Jasper is 13 jaar, de middelste Tobias is 9 jaar en onze dochter Demi is 5 jaar. Ons leven bestaat uit veel werken, veel leuke uitstapjes met zijn allen en vaak in voor gezellige dingen.
In onze opvoeding zijn we heel streng, maar rechtvaardig. Er valt altijd te praten en we zijn ook altijd in voor een geintje als er goed geluisterd wordt.
Dat laatste is het grootste probleem. Luisteren kunnen onze kinderen niet. Als je ze vraagt hun kamer op te ruimen, dan zeggen ze ja maar er gebeurt helemaal niets. Tobias maakt het dan zelfs zo bont dat hij blijft volhouden klaar te zijn met opruimen en als je dan in zijn kamer gaat kijken, vind je nog van alles.
Er speelt op het moment zoveel dat ik geen flauw idee heb waar te beginnen om mijn probleem duidelijk te maken. Misschien dat het helpt als ik het per kind vertel. Excuses voor als ik van de hak op de tak spring, maar ik weet het anders ook niet.
Jasper is net 13 jaar geworden, 2e klas Atheneum en hij maakt er een puinzooi van. Haalt de ene onvoldoende na de ander en is nergens voor te porren. Zijn opa heeft hem een tweedehands laptop beloofd als hij met kerst voldoende staat voor alles, maar dat gaat hem echt niet lukken. Hij schrijft zijn huiswerk niet in zijn agenda en ook de toetsen worden niet genoteerd. Elke dag vraag ik hem of hij nog een toets heeft en ’s middags hoe het was gegaan en of hij nog cijfers terug heeft gekregen. Hij reageert dan als een echte puber, nonchalant dus. Toetsen, die kun je toch lezen op de ouderwebsite? Die hoef ik niet te vertellen. Laatst had hij een 1 gehaald, maar dat vertellen thuis doet hij niet. Als we er naar vragen dan antwoordt hij dat hij dat was vergeten. Vanmiddag vroeg ik hem naar de schoolfoto’s. Oh die lagen al een week in zijn la. Zijn zakgeld hebben we ingetrokken. Hij krijgt nu elke week geld voor de cijfers die hij haalt. Voor elke voldoende een euro en voor een 8 of 9 twee euro. Het is niet zo dat hij moeite heeft met school, hij kan het echt op zijn sloffen maar hij doet er geen barst aan. Elke dag moet hij van ons tweeënhalf uur aan zijn huiswerk. Dan moeten we hem steeds controleren want het liefst doet hij andere dingen. Als hij ’s avonds naar bed gaat, blijft hij ook nog rommelen. Stiekem spelen op de Nintendo van zijn zusje of op de Ipod. Laatst maakte hij het zo bont dat hij, toen ik kwam kijken of hij al sliep, zei dat hij niets aan het doen was. Hij moest van mij zijn dekbed aan de kant doen en dat vond hij de grootste onzin. Je vertrouwt me toch wel mam? Onder zijn dekbed lag inderdaad niets, maar toen ik vroeg om zijn kussen op te tillen, lag daar de nintendo. Hij liegt glashard in mijn gezicht. Over zijn brood wat hij mee moet nemen naar school (dan vraag ik of hij mij zijn broodtrommel wil laten zien en dan zwaait hij met een lege broodtrommel. Hij valt dan dus door de mand want ik vroeg hem zijn broodtrommel open te maken…..)Twee weken geleden kwamen we er achter dat hij op een paar centen na al zijn geld al had meegenomen naar school. Op de fiets naar school komt hij langs Albert Heijn en daar was hij een vaste klant geworden. Hij stond te springen in de woonkamer en ik hoorde wat in zijn zak rinkelen. Ik vroeg hem wat dat was. 10 cent was zijn antwoord. Laat eens zien zei ik en hij haalde 30 cent uit zijn broekzak. Ik wilde toen ook nog even voelen en dat vond hij belachelijk, ik moest hem maar vertrouwen. Ik heb toch wel even in zijn broekzak gevoeld. Er kwam ruim 6 euro uit zijn zak.
Tobias is een driftig mannetje die zich af en toe met zijn frustraties geen raad weet. Hij kan net als zijn vader niet tegen onrecht. Als er iets gebeurt wat in zijn ogen niet terecht is, dan maakt het hem niet uit waar hij is of met wie, maar hij maait alles omver als een dolle stier. Laatst kreeg hij van mij zijn zin niet en toen stak hij zijn middelvinger naar me op! (hier heeft hij uiteraard een straf voor gehad) In de herfstvakantie waren we in een Duits warenhuis en daar hebben Tobias en Jasper op een tafel getekend. Tenminste, dat is wat de eigenaar van de winkel zei. Tobias bleef volhouden dat hij het niet had gedaan. En werd woest. Nu hebben wij onze kinderen zo opgevoed dat ik er eigenlijk wel mijn handen voor in het vuur durf te steken dat ze ook echt nergens op hebben getekend, maar omdat die man er van was overtuigd, moesten ze het wel van ons schoonmaken. (Als je ergens bij in de buurt komt waar je niets te zoeken hebt, kan het zijn dat je ergens van wordt beschuldigd, dus blijf overal van af en uit de buurt om dat te voorkomen) Tobias heeft te lijden onder zijn dominante broer die overal de beste, snelste enz. in wil zijn. Tobias gaat goed op school maar heeft een beroerd handschrift. Gelukkig gaat het al een stukje beter, maar hij moet nog wel eens wat thuis opnieuw doen. Die schriften verdwijnen in een la in zijn kamer en hij maakt zijn werk dus niet. Laatst pakte ik een keer zijn tas in, toen kwam er een beschimmelde boterham uit. Een klusje wat hij moet doen is dat hij zijn tassen ’s middags als we uit school komen zelf uitpakt. Hij zegt dat hij het doet, maar er gebeurt niets.
Demi is onze jongste. Pientere dame die heel hard schreeuwt om haar zin te krijgen en bij het minste of geringste er op los slaat of knijpt. Zoals meisjes doen zeg maar. Ze kan niets hebben van haar broers die haar vaak willen helpen.
We hebben al van alles geprobeerd met onze kinderen. Een streepjessysteem waarbij ze als ze zich niet aan onze regels houden een streepje krijgen en dan ’s avonds een kwartier eerder naar bed moeten, bij Jasper kunnen we spelen met zijn bedtijd, 20.30 is standaard, maar als hij goed zijn best doet, mag hij van ons om half tien naar bed. Jammer genoeg gebeurt dat de laatste tijd niet meer. Ook hebben we het positief geprobeerd, de kinderen hebben op groene kaartjes beloningen voor zichzelf mogen schrijven, en op rode kaartjes hebben wij straffen geschreven. Aan het einde van de dag mochten de kinderen een kaartje pakken. (bijvoorbeeld op een groen kaartje stond dat ze nog een half uurtje mochten spelen, zonder vragen tv kijken, bakje chips en meer van dat soort kleine dingen. Op een rood kaartje stond bijvoorbeeld een kwartier eerder naar bed, geen snoepje) De twee oudsten hebben een Ipod met spelletjes, maar die zijn ook al afgepakt. Ook gebeurt het regelmatig dat de kinderen op de trap zitten en dan het aantal minuten als dat ze oud zijn. Uit pure frustratie schreeuw ik ook wel eens dingen naar ze waar ik dan later spijt van heb.
Ik weet het niet meer, Jasper gaat helemaal de verkeerde kant op met zijn studie en zijn gepuber, Tobias en Demi doen hem na en hollen dus ook achteruit. Ik schaam me af en toe voor mijn eigen kinderen.
We praten met ze, maar het helpt allemaal niets.
Ik weet dat het een heel relaas is. Het helpt me wel om het allemaal een beetje helder te krijgen, maar we zitten met onze handen in het haar. Is er iemand die een tip heeft?????