Wat moet ik doen? [familieprobleem]
Onze zoon van 18 jaar (bijna 19) heeft nu bijna een jaar verkering met een meisje van 16 jaar (bijna 17).
Wij zijn erg gelukkig met de twee en zien dat ze dol zijn op elkaar. Ze komt uit een heel gewoon gezin, niets mis mee. Aardige en vriendelijke ouders.
Nu heeft zich het volgende voorgedaan:
4 weken geleden is er bij de ouders van dit meisje een grote hennepplantage ontdekt. Vader is direct meegenomen voor verhoor, de boel is direct leeggehaald en vervolgens is haar moeder de volgende dag voor verhoor meegenomen. Beide ouders zaten dus vast. Het is absoluut niet goed te praten van wat ze gedaan hebben en geven dit nu ook toe en hebben er nu heel veel spijt van (eigen bedrijf: falliet gegaan, grote geldzorgen noem maar op, van het een kwam het ander). De kinderen (4) wisten van helemaal niets en zijn dus ook verschrikkelijk geschrokken. Onze schoondochter heeft dit ons allemaal zelf verteld toen het is ontdekt. Ik vond dat heel erg knap van haar. Wij hadden (hebben) vreselijke medelijden met haar en heb haar dan ook gezegd dat de deur voor haar altijd open zou staan en dat wij absoluut niet anders tegen haar aan zuleln kijken. Zij kan hier helemaal niets aan doen. Zij is op dat moment ook bij ons komen wonen. Dit heeft ongeveer een week geduurd. Ouders zijn nu ondertussen allebei vrij in afwachting van een proces.
Op de woning van haar ouders is beslag gelegd en ze hebben nu (tijdelijk) een 4-persoons stacaravan ergens op een camping. Door de week zijn ze met zijn viertjes, dus dan lukt dat wel maar in het weekend zijn ze met zijn zessen is ze dus weer bij ons.
Al met al een hele vervelende situatie, ze is haar thuis kwijt. Ze is heel erg veel bij ons en ze zegt dat ze zich alleen hier nog thuis voelt. Waarschijnlijk krijgen ze half november een normaal huurhuis.
Waar maak ik mij nu zorgen over?
Ik zie dat haar ouders ontzettend veel aandacht hebben voor de oudste dochter die pas op kamers zit en eigenlijk terug wil naar haar ouders omdat die het nu zo moeilijk hebben. Ook aan de jongste wordt veel tijd besteed in verband met zijn toch wel intensieve sport.
Vader is weer aan het werk (lijkt me ook goed).
Moeder is erg veel weg. Ik heb de indruk dat zij denkt dat het met onze schoondochter wel goed gaat omdat ze door ons en natuurlijk onze zoon veel wordt opgevangen.
Onze schoondochter is geen prater en houdt alles voor zich. Ogenschijnlijk is ze goed te pas en vrolijk.
Sprak onze zoon hier net over en hij zei: ze voelt zich verschrikkelijk kloten (grof gezegd). Ze zegt ook: loop de hele dag maar vrolijk te doen op school maar zo voel ik me absoluut niet.
Vervolgens vroeg ik mijn zoon of ze wel eens met haar ouders praat. Zijn antwoord was: die zijn er nooit.
Nu weet ik dat ze gisteren een gesprek heeft gehad op school samen met een tante van haar (haar moeder wilde (durfde)dit niet. Ze loopt natuurlijk vreselijk achter nu.
Hier zat ook een vertrouwenspersoon bij waar ze ook een aantal gesprekken mee heeft gehad over de hele kwestie. Op school is haar aangeraden om te gaan praten met bijvoorbeeld jeugdzorg. Zelf staat ze hier niet positief tegenover. Eigenlijk wil ze er niet over praten.
Ik vind dit erg moeilijk en ben bang dat ze dit haar hele leven met zich meedraagt en daar dus absoluut een keer heel veel last van zal krijgen.
Ik wil haar zo graag helpen maar ik weet niet hoe.
Wat kan ik het beste doen?
Contact met de vertrouwenspersoon op school?
Contact met haat ouders?
Zelf met har gaan praten?
Iets anders?
Alle tips zijn welkom!!!!
Dankjewel
Bedankt voor je reactie.
Aan maatschappelijk werk heb ik nog niet gedacht.
Zal haar vragen of ze er met mij over wil praten en of ik haar kan helpen bij eventueel hulp zoeken. Ik hoop het wel eigenlijk. En ben het met je eens. Het gaat erom wat ZIJ wil en niet wat ik wil.
Jaar overdoen is voor haar niet mogelijk. Ze doet op dit moment al voor de tweede keer de 4e klas van de Havo.
Rolo
Het veilige, normale leventje van het meisje is plotsklaps volledig op z'n kop gezet. Het is niet meer dan normaal dat ze zich ellendig, verward, onzeker voelt. Hoe gaat 't verder, wat gaat er gebeuren met m'n ouders, met mij. Ook volkomen normaal dat je je niet kunt concentreren, niet kunt presteren. School is hopelijk genegen hier rekening mee te houden. Het schooljaar duurt nog wel even dus wie weet haalt ze 't jaar wel en zo-niet kan er altijd nog een beroep gedaan worden op bijzondere omstandigheden waardoor ze wel mag doubleren. Leren, presteren lijkt mij niet eerste prioriteit. Belangrijker is -uiten- in praten of in muziek of in ruzieen of in huilen. Wat bij haar past, weet ik niet.
Het is erg fijn dat ze bij jullie terecht kan. Echter daar zit ook wel een klein valkuiltje. De relatie zoon/vriendin verandert erdoor. Het zou sneu zijn voor haar als ze het gevoel krijgt dat ze zich ook bij jullie in huis vrolijk en gezeglijk moet gedragen terwijl ze ook al de hele dag op school toneel speelt. Daarbij moet ze ook de ruimte hebben om bijvoorbeeld -zo ze dat zou willen- de relatie te beeindigen en dat gaat nou eenmaal lastig als je verweven bent met het gezin van je vriend (dit geldt uiteraard ook voor je zoon). En zo zijn er nog wel meer haken en ogen te bedenken. Ik zou zulk soort dingen zelf bespreken met vriendin en zoon. Vooral vriendin duidelijk maken dat ze nu in deze wantoestand zichzelf mag zijn onder jullie dak. En dat ze naast tobben ook moet proberen zo nu en dan even de boel de boel te laten en lol te maken samen met je zoon, jullie of -niet te vergeten- andere vrienden en vriendinnen.
Zichzelf zijn
Dank voor je reactie.
Wij zien op dit moment dat het meisje ontzettend aan onze zoon hangt. Ook wij hebben het met haar gehad over dat je verdrietig mag zijn en dat ze zich moet laten gaan. Nu is het zo dat ze eigenlijk niet zo in elkaar zit. Ze lijkt vrolijk en opgewekt maar daarachter zit een verdrietig gezicht. Onze zoon probeert ook steeds met haar te praten en hij zegt ook dat hij het erg moeilijk vindt omdat ze dan zegt dat er niets is of ze zegt: ach, laat maar.
Ook wij zien dat de situatie zoals deze nu is eigenlijk niet goed is voor de relatie (of misschien ook wel).
Je weet het niet. Over twee weken krijgen haar ouders waarschijnlijk een huurwoning. Ik hoop dat ze dan daar weer een eigen plekje kan creëren. Hoe het allemaal verder zal gaan blijft nog een groot vraagteken. Er komt nog een proces en wat daar dan uitkomt is ook afwachten. Hoe lang dit allemaal gaat duren, geen idee.
Dat ze ook lol moeten maken ben ik het helemaal mee eens. Vorige week zaterdag zijn ze met een hele groep uit geweest. Daarna is ze ook bij ons blijven slapen.
De hele zondag zijn ze gezellig bij ons gebleven. We hebben samen gekaart. Dan moet ze 's avonds weer terug naar huis (caravan). Ze wil dit dan niet en wordt dan erg verdrietig en down. Vind het erg moeilijk om dit te zien. Mijn gevoel zegt dan dat ze wel hier mag blijven. Mijn verstand zegt wat anders. Ze moet ook weer naar haar ouders. Vind het allemaal erg moeilijk. Wil haar zo graag helpen.
Vader en moeder
Beste Rolo,
Ik denk dat het meisje bij jullie in een heel fijn en warm gezin terecht gekomen is. En dat heeft ze zeker nodig op dit moment.
Maar zoals jezelf al schreef in je vorige bericht is het ook heel belangrijk dat ze op een gegeven moment weer terug keert naar haar ouders. Je gevoel zegt anders maar je verstand is beter. Ik denk dat je haar moet stimuleren om inderdaad weer meer thuis te zijn en weer een gezin te vormen met haar eigen familie.
Zodat de situatie wordt zoals het eigenlijk hoort te zijn. Een dochter die thuis woont bij haar ouders en een schoondochter die regelmatig gezellig langs komt.
Voor iedereen sterkte en ik hoop dat straks alles weer op zijn pootjes terecht komt.
Groeten JOER.
Voorleggen
aan zowel haar en ook aan haar ouders. Wat je hier zegt is duidelijk. Je maakt je zorgen, maar haar ouders denken dat dit meisje het wel redt. Biedt je hulp aan aan zowel ouders als (schoon)dochter. Ze heeft alles heel open op tafel gelegd en dus is jullie band verder gegroeid. Niks mis mee, maar geef dit ook aan bij haar ouders. Het zou niet prettig voor haar zijn, als ze nu ook nog in conflict komt met haar ouders, omdat ze steun bij jullie gezin vindt. Wees net zo open en eerlijk naar haar toe, maar ook naar de ouders.
Sterkte Dropke
Voorleggen
Dank voor de reactie.
Heb er zelf ook al over gedacht of ik dit moest gaan doen.
Lijkt me inderdaad wel een goed plan.
Bedankt voor de tip, heeft me wel over de streep getrokken.
