Wat te doen met depressieve 17 jarige
Mijn dochter van 17 is sinds een een aantal maanden depressief thuis en doet niet veel meer dan op bed liggen en Netflix kijken. Mijn man is meer thuis gaan werken en ik ben een dag minder gaan werken zodat wij haar ook doordeweeks een beetje kunnen activeren. Ik ben alleen zoekende in wat ik kan doen. Mijn man loopt op de dagen dat hij thuis is in elk geval een half uurtje met haar. Ik ga met haar naar de winkel, soms even naar de stad, samen lunchen, iets bakken, samen koken, met wat tegenzin een keer naar een tuincentrum ofzo maar verder weet ik niet zo goed wat we kunnen doen. Dochter heeft nergens zin in en ook weinig energie. Wat zijn nou dingen die we samen kunnen doen?
P.S we staan op een wachtlijst voor hulp.
En ik weet van een kennis dat antidepressiva heel moeilijk af te bouwen is.. helaas te snel afgebouwd en toen ging het weer mis.
En ik weet weer van een kennis dat stinkvoeten heel erg stinken….
Het is zo’n algemene opmerking op basis van 1 kennis van dat TO daar werkelijk niets mee kan. Als er te snel afgebouwd wordt en als er ook geen ondersteunend therapie bij is, ja dan heb je het risico dat je depressie de kop weer opsteekt.
Weer on topic: starten met echte antidepressiva voorgeschreven door de huisarts in afwachting van specialistische hulp is eventueel een goede oplossing (als je dochter ervoor open staat natuurlijk). Mijn kind werd 3 jaar geleden depressief, er was een wachttijd van ruim 10 maanden, en de HA dacht gelukkig wel mee: hij zag dat mijn kind het zo lang niet zonder hulp ging redden.
Depressie is in sommigen geval niets anders dan een chemische probleem in je hersenen.
Sterkte, als ouder is het zo moeilijk
Bluebell
Ik zou ook zeker de AD nog niet uitsluiten. Ik doe het nu zelf een half jaar op een minimale dosis van een standaard middel helemaal fantastisch. Echt een wereld van verschil. Had ik dit eerder geweten… mijn hele leven gestreden om geestelijke stabiliteit, en dat ene pilletje bleek uiteindelijk alles wat ik nodig had. Het is natuurlijk niet gezegd dat het voor jouw dochter hetzelfde doet, maar het is de moeite van het proberen waard lijkt mij als echte hulp nog zo lang op zich laat wachten.
Ik zou niet zelf dokteren, maar de huisarts de antidepressiva laten voorschrijven en dan het gedrag goed in de gaten houden. Mijn kind werd er licht manisch van. Een verademing na de depressie, maar zeker geen wenselijk resultaat. Waarmee ik het níet afschrijf, maar benadruk dat je dit soort dingen, ook evt kruiden, via de arts moeten laten verlopen; het is geen paracetamol.
Medicatie moet sowieso door een arts worden voorgeschreven. Aangezien dit meisje al niet meer naar school gaat en 24/7 thuis zit, lijkt het me een bijzonder slecht idee om nog zo lang zonder hulp door te moeten.
Alle alternatieven zijn in die situatie wel de overweging waard. Dat betekent niet dat je tegen alles zomaar 'ja' moet zeggen, maar het afwegen van de voor- en nadelen en dingen uitproberen lijkt me de moeite waard. En ja, er zullen ongetwijfeld ook dingen niet werken, maar dat is een zoektocht zoals met wel meer dingen in het leven.
mss therapie met paarden? Dit werkt echt heel goed, paarden hebben een gunstige invloed en zij zal ook ontspannen en dan is ze ook gelijk bezig met iets. Sterkte!
MamaE schreef op 18-03-2023 om 00:08:
Medicatie moet sowieso door een arts worden voorgeschreven. Aangezien dit meisje al niet meer naar school gaat en 24/7 thuis zit, lijkt het me een bijzonder slecht idee om nog zo lang zonder hulp door te moeten.
Alle alternatieven zijn in die situatie wel de overweging waard. Dat betekent niet dat je tegen alles zomaar 'ja' moet zeggen, maar het afwegen van de voor- en nadelen en dingen uitproberen lijkt me de moeite waard. En ja, er zullen ongetwijfeld ook dingen niet werken, maar dat is een zoektocht zoals met wel meer dingen in het leven.
Maar alleen onder supervisie van een arts
ik snap het advies AD op zich wel maar wie heeft de diagnose depressie gesteld? En is dat het enige of zijn er onderliggende problemen? AD voorschrijven aan een jongere gebeurt niet zomaar. Dit vraagt namelijk om een goede begeleiding omdat in de eerste 6 weken de kans op suïcide toeneemt. En juist die begeleiding lijkt nu te ontbreken.
Ipv zelf dokteren zou ik toch onderzoeken wat wel mogelijk is. Ja de wachtlijst is lang maar er zijn allerlei mogelijkheden om voordat de specialistische ggz er naar gaat kijken, al wel hulp te krijgen. De praktijkondersteuner van de huisarts, jeugdteam, school? Waar zijn deze hulpverleners?
-knip-
dick_jan schreef op 18-03-2023 om 08:42:
-quote verwijderd-
Hem ??
Als het financieel kan zou ik hulp inschakelen en zelf betalen. Meer dan een half jaar moeten wachten op hulp is heel erg lang als je ziek bent.
Ik ben zeker niet tegen antidepressieva maar mijn dochter slikt ook add medicatie en de huisarts heeft er duidelijk geen verstand van dus via de huisarts vind ik het gewoon een risico om te rotzooien met dergelijke medicijnen.
Ik heb altijd vrijgevestigde hulp gehad voor mijn dochter maar niet van een psychiater, juist vanwege eventuele medicatie wil ik nu hulp bij een instantie waar ze ook medicatie kunnen voorschrijven. Overigens kom je hier in de regio bij vrijgevestigde praktijken ook niet makkelijk terecht en de enige praktijk met kinderpsychiater in de regio heeft momenteel een patiëntenstop.
Kun je niet je verzekering bellen en vragen waar je ergens redelijk snel bij een (andere) kinderpsychiater terecht kunt? Als je dochter aan de beurt is bij de instantie waar ze op wacht, kan de kinderpsychiater daar het overnemen, of je blijft bij deze psychiater, als die goed bevalt.
Therapie en medicatie staan in principe los van elkaar.
Sprietje, hoe is het nu met jullie? Heb je wat aan alle tips die in dit topic aangedragen zijn? Is er al zicht op snellere hulp voor je dochter?
Als eerste heel veel sterkte voor je dochter en natuurlijk ook voor jezelf. Een kind met een depressie is nooit makkelijk.
Dochter hier is van het zomer in behandeling gegaan voor een depressie en angststoornis. Toen zo somber en angstig dat zowel wij als ouders als de psycholoog dachten komt dit nog wel goed. Zij kreeg toen een lijst met activiteiten waar ze aan moest geven welke activiteiten haar leuk leken of wat ze vroeger leuk vond. Dat kon gaan van heel eenvoudig zoals planten water geven en thee drinken tot sporten en naar het strand gaan. Vervolgens moest ze een dagplanning maken. Elk dagdeel 1 wat grotere of 2 kleinere activiteitjes. Ze moest ook een positief dagboek bijhouden van alle dingen die goed gingen en daar positieve eigenschappen aan verbinden en haar eigen aandeel in benoemen. (Daar moest ze een boek voor aanschaffen.) Ook moest ze g-schemas invullen om op een andere manier tegen situaties aan te kijken.
Ik hoop dat jullie snel gepaste hulp vinden. Mijn ervaring is dat dat echt goed helpt. Wij zijn de psycholoog ook nog steeds dankbaar. Wij zaten ook bij een vrijgevestigde praktijk die gewoon een contract had met de verzekeraar. Dochter voelde zich een mislukking, somber, extreem angstig, niets waard en beter als ze er niet was want ze verpeste toch alles. Nu lacht ze regelmatig, is ze een stuk zekerder en kan ze zaken beter loslaten en relativeren. Ze is soms nog wel angstig maar dat is misschien 2-3 dagen per 2 weken en al niet meer dagelijks. De meeste dagen lijkt het alsof er nooit iets aan de hand is geweest met dochter.
Het komt echt goed!
