Zellfstandigheid.....

onthouden en de volgende keer duidelijker afspreken

wij zijn volwassenen en vinden dat normaal, het is normaler dat je afbelt dan dat het abnormaal is dat je vriendin erachter komt.

zij is 14 en voor haar is die vriendin belangrijker. Vind ik ook niet raar.

Dus ze heeft nu geleerd dat als ze niet gaat dat ze dus inbouwt dat ze af kan bellen. Ik zelf zou het dus voor haar gedaan hebben want ik vind het belangrijk dat de dokter afgebeld wordt; dat opvoeden komt later wel.

Maar daarna dat opvoeden: als jij teveel voor haar oplost moet je dus bedenken of ze het had kunnen weten, of ze het had moeten weten en hoe ze reageert en hoe belangrijk het is. Pick your battles zou ik zeggen, en in dit geval bel jij dus de huisarts af en zeg je tegen haar bij het thuiskomen: ik heb maar even voor je afgebeld, want dat is natuurlijk niet handig voor de dokter dat ze op je wachten. Bel je de volgende keer zelf?

En dan kijken hoe ze reageert

gr Angela

Geen tekst

Bij mijn dochter zou het betekenen dat ze geen tekst heeft. Ik zou dan benadrukken dat de tekst gewoon is wat ze al gezegd heeft: de wrat is er al af en daarom zeg ik de afspraak vanmiddag af.
Ik zou haar het telefoonnummer geven of het emailadres mocht ze er niet doorkomen en uitleggen dat het druk kan zijn en dat ze soms even moet wachten.
Ze wil niet weten voor haar vrienden dat ze een wrat had, die lichamelijke imperfectie zou mijn dochter ook mogelijk hinderen en zorgen dat ze zich schaamt.
Dan zou ik haar adviseren om even buiten te gaan bellen. Zeg maar tegen je vriendin dat je even privacy nodig hebt. En als ze vragen waarom kun je de waarheid zeggen: ik had een doktersafspraak maar de klachten zijn al weg dus die zeg ik af.
En als ze vragen wat de klachten waren kun je zeggen: niets bijzonders. Of anders zeg je: dat houdt ik liever privé.
Schaamte kan wel een dingetje zijn.
Ze moet gewoon wennen dat ze zelf haar dingetjes oplost ook al zijn ze schaamtevol of vol onwennigheden of onzekerheden.

vertel haar

Vertel haar wat het uurloon van een huisarts is, en dat dit inkomstenderving is. Er had in haar plaats iemand anders geholpen kunnen worden.
Wordt een "no show" bij een doktersafspraak door de verzekering verhaald op de patient eigenlijk?
Anyway, is die wrat er echt af of??

Iets meer tekst Angela

Je kunt iets meer tekst meegeven om kind over te halen.
Ook zou hier een rekening volgen van 15,- euro van de dokterspost bij een no-show.
Ik bel als jij de rekening betaald.
Om te plagen dan, want inderdaad met 14 jaar zou ik ook nog zelf even bellen.

allemaal gezegd

Ik heb idd ook aangegeven dat de niet nagekomen afspraak in rekening zal worden gebracht, en of ik die dan op haar mag verhalen. Wat ik ook aanhaalde, ze ging het niet doen. Ik begrijp haar nooit, ze was blij dat papa straks thuis kwam want die begreep haar vast wel. Bla bla bla. Wat ging ze toch tekeer. Ik zat overigens ook op mn werk, maar dat deerde haar niet geloof ik. Ik was the bad mom die haar niet begreep en niets voor haar over heeft op dat vlak......

Opvoeden aan de telefoon

Het is duidelijk dat ze niet via de telefoon opgevoed kan worden. Lijkt me ook logisch. Maar ik krijg de indruk dat het om meer gaat. Jij kunt je opvoedstrategie gaan aanpassen zodat het meer oplevert - en dat betekent misschien minder of meer verlangen van haar. Duidelijk is als je doet wat je deed dan krijg je wat je kreeg. Dus wat wil je precies van haar. Wat bedoel je met zelfstandigheid. Of moet ze gewoon niet zo bot reageren en valt daar misschien te winnen?
Gr Angela

Nou....

Mijn dochter zou denk ik hetzelfde doen. Heel blij appen dat de wrat weg is en klaar. De huisarts bellen durft ze echt niet. Ze vindt telefoneren sowieso doodeng. Dat heeft dus wat meer begeleiding nodig, eens oefenen op familieleden bellen of zo. Misschien een beetje telefoonangst ook bij dochter van Mina?

herkenbaar hoor

Het gedrag herken ik wel van mijn eigen puber...
Maar ja, ooit moeten ze leren zelfstandig gedrag te vertonen, vind het dus niet zo gek dat je vroeg of ze zelf wilde afbellen. Maar misschien is het daar dus nog te vroeg voor? Eerst verder opbouwen met andere dingen? Huiswerkplanning is hier al een kluif die groot genoeg is.

die battle had ik niet gepicked

Je bent meer tijd kwijt met heen en weer appen, ik had even afgebeld.

Overigens: dit soort dingen doet de assistente hier.

Triva

Dat is het dus, zo denk ik meestal. Ach, ik doe het wel even. Gevolg is in mijn beleving dat ze het dan dus nooit leert.....

Angela67

Beide denk ik. Ik begon heel vriendelijk en ontving bot.
Natuurlijk voed ik haar niet op via de telefoon, maar het ging nu ff niet anders. In welk opzicht kan ik mijn opvoedstrategie aanpassen zodat het meer oplevert? Wat ik vanmiddag van haar verlangde was even een door haar zelf gemaakte afspraak cancelen. Voor mijn gevoel prima te doen voor een 14 jarige....

in dit geval

had ik dan zelf even de afspraak afgebeld. Is erg vervelend voor een arts of assistente als patiënten niet komen opdagen zonder zich even af te melden.
Een jaar geleden belde ik ook een afspraak af voor mijn zoon (had afgesproken dat ik zou afbellen) en de assistente bedankte me voor het afbellen van de afspraak. Toen ik zei dat dit toch de normale gang van zaken was, zei ze dat niet iedereen daar zo over dacht. Dus blijkbaar zijn er nog veel mensen die niet even laten weten dat de afspraak komt te vervallen.

Mina

Het is de tijd en de plaats die het 'm doet. Ze is daar, ze vindt het vervelend dat vriendin het weet en volgens mij was het ook een beetje krap in tijd (hoe lang voor de afspraak appte je met haar).

Als ik vooraf had besproken dat als het niet meer nodig zou zijn dat ze zelf moest afbellen is het anders. Dit kwam plotseling op en ik vind dat ze best een goed (voor haar leeftijd dan) argument heeft (bij vriendin). Dan ga ik die discussie op dat moment echt niet aan. Ze leren er echt niet meer van als het zo'n poeha wordt, je kunt het ook achteraf even uitleggen dat je afspraken afbelt.

Minne

zie #2, daarin leg ik uit wat ik bedoel wat je kunt aanpassen in je opvoedingsstrategie.
gr Angela

Lastig

Veel pubers en volwassenen vinden een telefoongesprek eng. Die moeten daar echt voor gaan zitten, zich voorbereiden en evt een belscriptje maken. Helemaal niet gek dus dat een 14-jarige dit niet zo onverwacht wil doen.

Telefoneren

Telefoneren naar een instantie is op die leeftijd best eng.Ik kan me wel voorstellen dat ze dat niet goed durft. Ik had dus even voor haar afgebeld. Dat vind ik op die leeftijd nog wel redelijk gewoon. Tegen de tijd dat ze 18 zijn moeten ze het wel zelf doen maar tussen 14 en 18 zit nog wel een paar jaar.
Ik voer moeilijke gesprekken trouwens ook liever thuis na voorbereiding. En nee, een huisarts afbellen is geen moeilijk gesprek. Niet voor mij. Maar misschien wel voor een 14 jarige die nog weinig ervaring heeft met professioneel bellen.

Afbellen

ik begrijp dat je zelf ook niet hebt afgebeld? Er zitten grenzen aan consequent zijn. Wat mij betreft in ieder geval als er door stijfkoppigheid van mij en mijn kind iemand anders de dupe wordt. De arts, die niet afgebeld is, in dit geval. Van een kind van 14 kan ik me nog wel voorstellen dat ze denkt: "dan wordt er maar niet afgebeld," maar van een volwassen moeder?

Ik vind afspraken niet afbellen echt niet kunnen. Ik heb ook vreselijk de pest in als ik tevergeefs op iemand zit te wachten. Overmacht kan, maar dat is dit zeker niet. Die arts had afgebeld kunnen worden en heeft dus zonder goede reden tevergeefs gewacht.

Nu geef je een heel slecht voorbeeld, nl. dat het ook werkt als er helemaal niemand afbelt. Maakt het voor je dochter wel heel makkelijk om in een ander geval weer iemand te laten zitten. Er gebeurt toch niets. Meestal sturen medici nl. helemaal geen rekening als iemand niet op komt dagen, maar doen ze dat pas als het de spuigaten uitloopt.

Zelf?

Mmm. Ik zou mijn zoon van 14 (nog) niet zelf afspraken laten afbellen. Ik vind dat hij dat op deze leeftijd nog helemaal niet zelf hoeft te doen. Zoon van 17 regelt dit soort zaken wel zelf. Maar stelt soms nog wel, in mijn ogen, onjuiste prioriteiten (dan ga ik gewoon de eerste 3 uur niet naar school)...

Eerst aanleren

De eerste keren dat mijn pubers afspraken moesten maken met huisartsen of tandartsen was ik zelf lijfelijk op de achtergrond. Even bijsturen, complimentje achteraf. Nu doen ze het zelf. Dit is niet iets wat je via de app kunt regelen als ze het nog nooit gedaan heeft.

En als de afspraak wel was doorgegaan?

Ik begrijp dat de bottleneck een beetje de sociale status van je dochter is: ze wil niet afgaan in bijzijn van haar vriendin. Maar eigenlijk zou ze dus gewoon die afspraak hebben gehad, toch? Hoe had ze dat dan geregeld zonder 'voor schut' te staan bij haar vriendin? Ik geloof dat ik dat toch even nagevraagd zou hebben.

nanny

Volgens mij zou dochter gewoon op tijd daar weg gaan vanwege die afspraak, staat ook wel zo'n beetje in de tekst. Je bedoelt waarschijnlijk: welk excuus zou dochter gebruiken om eerder weg te gaan? Maakt niet uit: wellicht had dochter tegen vriendin gezegd dat ze om half 4 weg wilde ivm huiswerk maken of een afspraak met haar moeder. Het wordt dan vervelend als je opeens met de huisarts moet bellen om een afspraak af te zeggen. Tenminste dat kan ik mij voorstellen dat een 14 jarige zo denkt en dan ga je echt niet even vragen of je elders mag bellen ivm privacy. Een puber weet heus wel dat je een kamer verder iemand kan horen praten.

Ja, en

Dat het raar is om te vragen of je even privacy mag. Dat is niet des pubers.

Dat doen alleen grote mensen.

Oke oke oke

Ik heb misschien iets teveel verlangd van haar. Misschien moet ik wat minder vasthouden aan hoe ik vind dat het hoort, en me wat meer verplaatsen in haar leeftijd. pfffff moeilijk hoor, is zo lang geleden .

Straks even een goed gesprek met haar, waarin ik aan ga geven dat ik dit niet handig heb aangepakt. Ik denk dat ik idd te vaak the battle verkies boven de oplossing. Ik vind het gewoon erg moeilijk om haar dingen op haar manier te laten doen, die niet mijn manier zijn. Loslaten heet dat geloof ik he.....*zucht.....

Ginny (ot)

"Dat het raar is om te vragen of je even privacy mag. Dat is niet des pubers

Dat doen alleen grote mensen."

Nee hoor, mijn dochter was net drie van het potje af, toen ze al deur van de wc dichttrok en gilde dat ze privacy wilde.

Ja dat dan weer wel

Maar ik zie mijn dochter dat echt niet tegen haar vriendinnen zeggen.
Tegen mij wel ja

Mina

Niet durven bellen en meer in het algemeen veel moeite hebben met vragen (en daar kun je dit ook onder scharen) is niet alleen iets voor deze leeftijd, maar vooral heel erg ADD. En ik kan het weten, ik heb nog steeds telefoonangst, ik ben dolblij met mail en app .

Oudste van ruim 16 en ook behept met ADD durft sinds kort zelf een afspraak te maken bij de kapper. Vorige week zelf een afspraak gemaakt bij de ortho. Die oefenen we dan van tevoren, ik speel de assistente. We bedenken wat hij wil zeggen (retentiebeugel kapot, op korte termijn dus graag een afspraak) en bedenken ook al wat voor hem handige tijde zijn (maandag en woensdag eerste paar uur vrij). Ik bespreek ook al met hem wat er gebeurt als het niet lukt op korte termijn op maandag- of woensdagochtend.
En met deze oefensessie achter de kiezen heeft hij toch maar mooi zelf die ortho gebeld en voor woensdagochtend een afspraak gemaakt. Ik was er wel bij, om eventueel te souffleren. Maar bleek niet nodig.

Ik denk dus dat je dochter gewoon ook wat meer tijd nodig heeft voor dit soort dingen. Bij de dokter zijn en een vervolgafspraak maken is toch wat vanzelfsprekender dan bij je vriendin een afspraak afbellen. Niet alleen vanwege die vriendin, maar die compliceert wel, omdat er schaamte mee gaat spelen richting vriendin (lijkt mij). Maar bovendien, de dokter bellen dat de afspraak niet nodig is, daarmee val je zo iemand ook lastig, in haar beleving. Dus idd voor een volgende keer: pak je rust , vraag (!) je dochter of zij wil bellen en wil ze dat niet, dan doe jij dat even. Thuis kun je dan nog eens bespreken waarom ze niet wilde bellen, en eventueel het gesprek oefenen dat ze gevoerd zou kunnen hebben.

Moeilijk, ik weet het. Vooral om de grens tussen onvermogen (ADD) en onwil (puber) aan te voelen....

Hier

Hier durft dochter met adhd van 20 pas net om zelf afspraken te maken bij de tandarts en dokter. En dan zit ze er dagen over te miepen. Ze gaat dan helemaal van te voren een draaischema bedenken.

Dus ik vind het veel gevraagd ja.

Je schrijft:
'Ik vind het gewoon erg moeilijk om haar dingen op haar manier te laten doen, die niet mijn manier zijn. Loslaten heet dat geloof ik he.....*zucht.....'

Ik liep/loop er ook tegen aan. Ik heb hen en mijzelf ooit een test laten doen op internet van mbti types. Die test staat hier bijvoorbeeld https://www.16personalities.com/nl/persoonlijkheidstypen

Ik vond het een eye-opener, omdat ik er toen achter kwam dat heel veel dingen die ik 'normaal' vind, duidelijk te maken hebben met mijn eigen persoonlijkheidstype. En dat het voor iemand met een ander type dus echt niet normaal hoeft te zijn.

Mijn zoon is bijvoorbeeld het persoonlijkheidstype 'architect', volgens de test. En daar hoort bij, dat je helemaal niet houdt van koetjes en kalfjes gesprekken en dit:

'Regels, beperkingen en tradities zijn onacceptabel voor het INTJ persoonlijkheidstype. Alles zou aangepast en bediscussieerd moeten kunnen worden, en als ze een mogelijkheid zien, zullen INTJ’s vaak vanuit zichzelf hun in technisch opzicht betere, maar soms ongevoelige en meestal onorthodoxe methoden en ideeën uitvoeren.'

Dit is mijn zoon ten voet uit. Op de basisschool noemden ze dat ODD en ik heb me echt hier heel erg druk over gemaakt. Heeft hij er toch nog een stoornis bij? Is dit iets wat later gaat ontsporen?

Nu zie ik dus dat het komt door hoe hij in elkaar zit en dat ik dat ten eerste beter kan accepteren, ten tweede, hem er bewust van kan maken dat deze karakteropmaak ook valkuilen heeft. (zoals elke karakteropmaak).

Dat helpt mij enorm om met andere verwachtingen naar hem te kijken. En het helpt mij om losssss te laten.

Misschien heb jij daar ook wat aan?

Mina

Top!