
cask
10-07-2012 om 19:46
Zonder eten naar bed...pfff stoom afblazen..
mijn oudste zoon van 14,5jr is de laatste tijd nog meer aan het puberen, hij vertoont arrogant gedrag (komt oa door gymnasium?), is egoistisch en niet van plan om de huisregels op te volgen zonder tegengas te geven, helpen met kleine, normale klusjes (tafel dekken bijvoorbeeld)is al te veel gevraagd; hij heeft continue het laatste woord en denkt werkelijk dat hij het beter weet etc etc...ik ben het zo zat. zojuist na thuiskomst van mijn werk (mijn zoon is al 1,5 week vrij) weer hetzelfde liedje; ik vraag hem te stoppen met voetballen (zachte bal of met ballon) in de huiskamer (!) en hij geeft commentaar, ik zeg het nogmaals, leg uit dat hij dat maar moet doen als ik niet aan het koken ben of weg ben en huppekee...weer commentaar, maar na lang aandringen stopt hij uiteindelijk en gaat onderuit op de bank hangen..ik vraag hem de tafel even te dekken en weer commentaar; "het is pas 17:15!" na de zoveelste discussie stuur ik hem naar buiten, de tuin in, met de achterdeur op slot. Ik besluit dat hij zonder eten naar bed gaat, mijn man gelooft niet dat ik daartoe in staat ben en dat ga volhouden..(mijn man vertrekt daarna naar een afspraak buiten de deur) (fijn dat vertrouwen van hem in mij...) Hij vindt nl dat ik strenger moet zijn, daar ben ik het niet mee eens en zeg hem dat de jongens gewoonweg niet willen luisteren...pfffff, wat een gedoe steeds, hoe lang gaat dit door? moet ik iets veranderen? de oudste kan zo verwend overkomen.....terwijl ik hem niet echt verwend, behalve dan dat ik goed voor hem zorg maar echt niet overdreven...wat doe ik fout?..de jongste zoon is daarentegen rustiger en gaat zelden een discussie aan met mij en accepteert vaak de regels zonder morren...gisteren was de jongste jarig, dus gingen we taart eten in de stad, de oudste heeft de hele tijd lopen zieken, echt zo naar...en waarom? we gaan zelden naar de stad (omdat hij dat niet wilt), zelfs een taartje eten op zijn broers verjaardag, is te veel, dat gaat allemaal van zijn " vrije tijd" af...bah bah bah...nog iemand die stoom wilt afblazen?? vanavond mag hij zonder eten naar bed, ik heb het avondeten alleen gegeten en dat van de jongens in de ijskast op geborgen, dat kunnen ze morgenavond opgediend krijgen. De jongste mocht nog wel twee boterhammen eten, hij heeft tenslotte geen grote mond gegeven en zich er een beetje buiten gehouden....goed gedaan zo?

Mach
10-07-2012 om 19:55
Snap 1 ding niet
Waarom kreeg je jongste niet gewoon te eten wat jij ook had? Hij had zich toch niet misdragen?

Leen13
10-07-2012 om 20:21
Verwachtingen
Misschien kun je een keer afspreken met je zoon hoe dat nu verder moet. En misschien kun je liever vaste afspraken met je zoon wat hij kan doen dan ter plekke vragen. Voor een tijdje dan. Straffen lijkt me een onhandige manier om hier weer wat harmonie in te krijgen.
En ja, iemand die zich misdraagt kan niet onder de mensen zijn, dus zou ik hem dan voorlopig ook maar niet meenemen naar uitjes waar hij blijkbaar totaal geen behoefte aan heeft. Kan zijn dat hij gewoon wat meer controle over zijn leven wil en zelf wil bepalen, daar kun je hem misschien bij helpen.
Ik begrijp dat het je irritatie opwekt maar dat helpt niet denk ik. Bespreek het is op een meer open manier met je zoon en kijk wat hij kan verzinnen om leuker te zijn en iets in het huishouden te doen.
Mijn kinderen moet je ook meestal geen instantdienstjes vragen maar ze hebben wel hun vaste werkjes. Ook al moet ik ze er dan vaak wel even aan herinneren dan doen ze het wel.
Probeer het iets positiever op te pakken en niet mee te gaan in het demonstratieve gedrag van je oudste zoon.

tonny
10-07-2012 om 20:31
Investeer in iets positiefs
ik snap dat je bij thuiskomst geirriteerd bent over dat ballen en k snap ook dat hij niet juichend en braaf gaat tafeldekken. Het komt gewoon op een vervelend manier samen: hij mag niet doen wat hij doet en moet wél doen waar hij op dat moment het nut niet van ziet (het is pas kwart over vijf, het kan straks ook nog wel). Jij zou het ook niet leuk vinden om meteen opdrachten te krijgen - en een puber al helemaal niet, die is qua ontwikkeling nou eemaal niet in zo'n sociale fase.
Neem eerst even pauze. Begin niet te mekkeren, ook al dringt het commentaar zich op.
Maak snel een kop soep of zo, ga samen zitten, laat hem vertellen hoe het vandaag was en vertel iets opmerkelijks wat je hebt beleefd.
Ga dan aan de slag met dat koken.
Investeer in iets positiefs, dat is geen verwennen maar dat maakt het leven gewoon plezieriger.
investeer geregeld tijd om samen met hem iets te doen. Naar de film,een of ander optreden of TV-programma met publiek, kleding kopen, iets eten/drinken in de stad zonder andere gezinsleden erbij, loop eens mee met zijn krantenwijk als hij die heeft. Laat hem merken dat hij belangrijk is, dat je een-op-een contact met hem op prijs stelt.
Sterkte!

Mama5
10-07-2012 om 20:56
Anders
Ik kan me niet voorstellen dat ik een van mijn kinderen ooit zonder eten naar bed zou laten gaan. Alleen op hun kamer eten, of na de rest eten, dat kan nog. Maar zonder eten naar bed vind ik een te zware straf. En dan helemaal voor zoiets onbenulligs als puberale fratsen.
Als ik jou was, zou ik nu naar hem toegaan met twee boterhammen en iets te drinken, en dan samen weer vrienden worden.
Hij wilde alleen maar niet doen wat jij zei, dat is toch het ergste niet?
Verder ben ik het met Tonny eens, ga eens iets leuks met hem doen, praat samen, breng tijd met elkaar door.
Ze beginnen nu een eigen mening te krijgen, eigenwijs te worden, kritisch. Dat is een mooie tijd.

Merel
10-07-2012 om 21:51
Vragen aan hem
Oh bij dat tafeldekken zou ik hem iets hebben gevraagd als 'heb je een beter idee dan?" Misschien zegt hij wel 17.20 uur, dan dek ik de tafel. Of laten we een keertje aan de salontafel eten? Weet ik veel, soms krijg je verassende antwoorden. Met de ballon zou je natuurlijk even mee kunnen ballen, proberen het een beetje gezellig te houden en met wat humor kom je vaak een eind.

Kaaskopje
11-07-2012 om 01:02
Sorry nee
niet goed gedaan. Ik heb maar een ding van te voren met mijn man afgesproken en dat was dat we eventuele kinderen nooit zonder eten naar bed zouden sturen. Eten is geen strafmiddel. Eten heb je nodig. Zéker als je nog in de groei bent.
Wat zijn gedrag betreft, begrijp ik volledig dat je het zat bent. Ik weet er alles van. Wat bij ons druk van de ketel heeft gehaald (na al een paar jaar puberdrama achter de rug gehad te hebben) was dat ik mij veel minder druk ging maken over bepaald gedrag. Nou ja... dan ruim je je kamer maar niet op. Het is jouw kamer en niet de mijne. Ook de eettafel moest eraan geloven. Voor de lieve vrede zijn we op de bank gaan eten, de salontafel als eettafel dienend, bord op schoot. Vast niet pedagogisch verantwoord, maar de rust was terug, eten werd zowaar gezellig.
Taart in de stad eten, is dat een traditie bij jullie? Dat kan natuurlijk en dat is leuk, maar waarom zou je dat niet thuis doen? Dan kan je puberende zoon zijn gebakje eten en na even sociaal wenselijk gedrag vertoond te hebben, kan hij weer lekker zijn gang gaan. Ik zou dus stoppen met die traditie. Het uitje vergt echt teveel tijd voor een tijdelijk niet zo'n sociale puber.

albana
11-07-2012 om 08:46
Straf past niet bij gedrag
Ik denk dat hij alleen maar nóg opstandiger word van jouw 'straf'...wat is de relatie met het gedrag dat hij vertoonde? Op z'n kamer in zijn uppie eten had je nog kunnen uitleggen...hij wil geen tafel dekken, dus mag niet meeeten aan tafel.
Ik denk dat je meer 'passende' straffen moet verzinnen, wíl je al straffen. Pubers zijn de leeftijd ook al een beetje voorbij voor dit soort straffen.
Het heeft over het algemeen weinig zin om pubers te straffen, beter kan je met ze afspraken maken. En als ze zich dáár niet aan houden verzin je al bij het afspraken maken een sanctie die hun écht treft. Bij pubers is dat meestal in het sociale vlak, niet uitgaan, geen mobieltje 3 dagen of niet internetten ofzoiets. Zorg ook dat ze zélf met de sanctie eens zijn (dat kan meteen in het afsprakenoverleg dat je voert).
Je gaat dit écht geen hele vakantie vol houden...dit hard tegen hard spel. Ga aan tafel zitten vandaag en houd een goed gesprek, met beiden.
Begin met jezelf te excuseren (dat is terecht en zal misschien een goed begin zijn) voor je eigen gedrag gisteren...leg uit dat je moe was van je werk en graag een andere 'ontvangst' had gehad, dat je dan niet zo goed tegen opstandig gedrag kan etc.etc. En dan vraag je aan hen oplossingen om de rest van de vakantie wél gezellig door te komen met z'n allen. Wat willen hén? En hoe passen jouw wensen daarin...(beetje helpen zoals tafel dekken) en laat ze inzien dat dát toch niet teveel gevraagd is als jij al de hele dag gewerkt hebt en zij alleen rondgelummeld. Dat ziet zelfs een puber
En waarom werd je oudste zo boos...toen je 'm vroeg op te houden met dat ballen, hoe kan je het vragen met het gewenste gedrag tot gevolg? Wat zouden ze graag wél doen? (misschien inderdaad dagje uit) en stel ze dat in het vooruitzicht als ze zich aan de afspraken houden en het weer gezellig word. En laat ze zelf een straf bedenken voor zichzelf als de afspraken niet nageleefd worden, wedden dat die nog véél erger is dan wij zelf kunnen bedenken? Want pubers zijn ook overmoedig en tijdens zo'n gesprek zijn ze overtuigd van hun eigen kunnen...als het dan niet lukt weet je ook zeker dat ze met die straf eens zijn en zullen ze zich niet onredelijk bestraft voelen want ze hebben het zelf bedacht. Puber moet je toch echt enigzins serieus nemen, niet zoals kleine kinderen behandelen, ook al vertonen ze dat gedrag. Dat wakkert alleen maar nog meer opstandigheid aan.
Ik leef wel met je mee, ik ben ook niet in m'n beste humeur als ik thuis kom, moe ben en het gaat thuis niet zoals ik het wil of verwacht. Bij mij beperkt zich dat meestal in mopperen, op iedereen om kleine dingetjes (niet de afwas in de vaatwasser doen, maar op het aanrecht zetten), mijn kinderen wijzen mij vaak terecht, van nou mam ga maar weer terug naar je werk, het was gezelliger zonder jouw. Dat kwetst mij weer en dan gaat mijn mopperbui alleen maar over in nog bozer gedrag. Sinds ik heb uitgelegd dat ik even stoom moet afblazen en ze zichdaar niks van aan moeten trekken en desnoods alleen vragen hoe het was, gaat het stukken beter. Nu halen ze alleen hun wenkbrauwen op of hun schouders en negeren mijn gemopper tot ik tot rust ben gekomen...en vragen dan hoe was het mam?
groeten albana

oregano
11-07-2012 om 19:29
Machtsstrijd...?
Zoals jij het beschrijft klinkt deze straf een beetje kinderachtig. Straf vind ik meer iets voor kleine kinderen.
Maar ook toen mijn dochter nog klein was heb ik haar nooit zonder eten naar bed gestuurd. Dit lijkt meer op een machtsstrijd in mijn ogen. En dat jij en je man niet op 1 lijn zitten speelt m.i. ook mee. Zoals jij zegt dat hij denkt dat jij het toch niet kan volhouden en strenger moet zijn. Alsof je dat hiermee wilde bewijzen. En dan schiet je m.i. je doel voorbij.
Dus ik zou eerst met je man op 1 lijn proberen te komen en geen machtsstrijd aangaan met je zoon. Hoe begrijpelijk ik je irritatie ook vind, dat herken ik ook. Zeker als ik net thuis ben van mijn werk en overlal weer afwas slingert ipv in de vaatwasser, losse handdoeken, troep her en der, pfffffff. Ik kan dan ook ontploffen. Maar straffen, dat zou ik alleen doen als mijn dochter iets ergs had gedaan, bv te laat thuiskomen zonder bereikbaar te zijn, en dan in de vorm van een paar dagen niet weg 's avonds, als voorbeeld. Straffen om een bepaald irritant gedrag vind ik niet meer gepast op die leeftijd.
Je kunt ook zonder dat je grenzen aangeven en hem bv even wegsturen naar zijn kamer als je er niet meer tegen kunt ofzoiets, maar ik zou ook zeker het gesprek met hem aangaan, en dus met je man.
Succes!
Groeten oregano

Vic
11-07-2012 om 20:11
Laten gaan
Als ik uit mijn werk thuis kom is het regelmatig een puinhoop. Oudste zit op het v.o. en is 2 uur eerder thuis dan jongste en ik. Dan ligt er een jas midden in de kamer, (school-) boeken op de bank, 3 bekers op tafel, verpakkingen van snoep e.d. Dan roep ik enthousiast 'hallo schatje, hoe was het op school? Wil je nog wat drinken?' en schenk wat voor ons drieën in en hoor de klaagverhalen over huiswerk en school aan. Daarna neem ik de bekers en andere zooi mee, geef hooguit een klein moppertje over de troep en dan ga ik koken. Als ik vraag wie de tafel wil dekken is het altijd jongste die enthousiast staat te springen, dus dat is dan ook geregeld. Met oudste is het een beetje laveren, en af en toe verrast ze me door zomaar uit zichzelf de tafel te dekken. Ik weet zeker (en uit ervaring haha) dat als ik al mopperend binnenkom, oudste de kont tegen de krib gooit, dramatisch gaat doen en het heel ongezellig wordt.

Char lotte
16-07-2012 om 20:40
Heel anders
Hoi cask,
Deze strijdt ga je niet winnen. Het hoeft thuis met je kinderen niet altijd pais en vree zijn maar ik denk dat jij bij je oudste zoon op de verkeerde knopjes drukt. En hij bij jou.
Als ik terug kom en er is een bende in huis dan ga ik beginnen met opruimen en vaak schakelen mijn tieners ook wel in. Bij alles wat ze opruimen krijgen ze een compliment, ondertussen drinken we wat en kletsen. Of zoals bij jou heel even met de bal en dan voorstellen dat hij dat buiten gaat doen. Aangeven dat jij gaat koken en als het eten bijna klaar is of hij de tafel gaat dekken en ondertussen

Char lotte
16-07-2012 om 20:43
Tekst kwijt
En ondertussen begin jezelf.
Misschien dat je nu denkt dat ik het meeste doe in huis, dat is ook zo maar mijn kinderen helpen mij erbij. Steeds meer en beter.
Kinderen zijn net mensen: willen ook serieus genomen worden
Groet Charlotte

kaatje43
18-07-2012 om 15:36
Nou ja cask
Begrijp ik het nou goed dat je hem de tuin instuurt met de deur op slot??
Zonder eten naar bed, vind ik echt geen oplossing.Ik ben het helemaal met Kaaskopje en Vic eens. Hij gaat met jou een machtstrijd aan en die ga je zeker niet winnen. En waarom mocht de jongste zijn avondeten niet? Probeer de humor in je gesprekken met hem terug te brengen, hoe moeilijk het soms ook is. En beperk je tot de echt belangrijke regels. Als hij echt dingen blijft weigeren, zeg je "Prima, dan niet maar dan gaan we ook niet meer vul het maar in doen voor jou.
Tip: voor tafeldekken voor allebei een vaste dag afspreken en aan hun de taak dat ze het voor het eten gedekt hebben. Hoe laat maakt toch niet uit.

kaatje43
18-07-2012 om 15:40
Wat ik wel eens deed
Als ik de hele dag gewerkt had en de heren hadden een hele dag vrij gehad. Riep ik van tijd tot tijd heel hard: O wat aardig dat jullie even de vaatwasmachine hebben ingeruimd. Wat een toppertjes zijn jullie toch. De volgende dag was het heerlijk opgeruimd.

cask
19-07-2012 om 09:55
Verlaat, sorry!
bedankt voor jullie steun en adviezen! ik heb er echt wat aan gehad en natuurlijk:
- ze zijn niet zonder eten naar bed gegaan (domme ik, frustratie schakelt af en toe mijn principes geheel uit..) ik zou ze nooit voedsel onthouden nl...(ze zitten in de groei en dat is zo fijn!) terwijl ik op dat moment echt dacht dat ik dat zou doen, ik was het echt zoo zat...
- eerst afkoelen was beter geweest
- straffen op deze manier is idd niet handig, goed idee om ze zelf een straf te laten bedenken!
- naar buiten met deur op slot: ze gingen onder de veranda zitten...dat viel ook wel mee hoor, ze zaten droog en knus daar..
- ik heb mijn excuses aangeboden aan ze maar tevens uitgelegd (voor de x veelste keer) dat ze echt beter moeten gehoorzamen als ik in die staat verkeer of dat ze anders maar even naar hun kamer gaan of naar buiten. Ik kom er altijd op terug bij ze.
Voor nu begonnen met meditatie momenten, ik hoop dat het mij dichter bij mezelf brengt en dat ik daardoor beter kan omgaan met mijn eigen (meno-moods).
En ja ze zijn pubers....ik weet het...boeken over gelezen etc....de praktijk is af en toe anders dan dat ik me had voorgenomen..vandaag gaan we een paar dagen weg met elkaar, en daar kijken we allemaal naar uit. nu nog inpakken en opruimen (tot gisteren gewerkt..) maar ik doe het rustig aan, een uurtje later aankomen op de bestemming is nl geen ramp ;-P.