Zoon 17 wil niet aan tafel eten
Mijn zoon van 17 wil het liefst 's avonds alleen op z'n kamer eten en wanneer het hem uitkomt.
Hij wil zijn bord volscheppen en later opwarmen in de magnetron als hij nog geen honger heeft of zijn bord mee naar boven nemen.
Ik wil graag dat we als gezin gezellig samen aan tafel zitten en de dag doornemen of gewoon gezellig praten.
Als ik onze zoon zijn zin geeft wil onze dochter van 13 straks ook op haar eigen kamer voor de tv eten.
Mijn zoon vindt het niet gezellig aan tafel. Hier is hij zelf de oorzaak van.
Voor de sfeer zou zijn oplossing veel beter zijn.
Maar mijn gevoel zegt dat dit niet goed voor het gezinsleven is.
Verbieden heeft geen zin, hij doet het gewoon.
Dreigen met straf wil ik liever niet.
Zouden jullie het toelaten?
Samen eten
Ik zou voorstellen dat hij dan voortaan ook maar zelf kookt. Ik weiger mee te werken aan een soort cateringbedrijf van een puber op zijn kamer.
Nee
1 van onze huisregels is; we eten samen aan tafel.
met ontbijt en lunch is dit niet haalbaar vanwege wisselende school en werktijden,maar avond eten doen we gezamelijk aan tafel.dat is namelijk vaak het enige moment van de dag dat we allemaal samen zijn.
Nee
Nee ik zou het niet toestaan. Mijn huis mijn regels. als die hem niet bevallen, kan hij altijd op zoek naar een anders adres. Dan reken ik hem even voor wat dat allemaal kost en hoeveel inkomen hij heeft en dat komt niet overeen... Dat klinkt misschien kort door de bocht maar ik heb gewoon geen zin om me te laten ringeloren door een puber. Mijn zoon is bijna 17 en mag af en toe wel boven eten, maar dat is meestal omdat iedereen die dag op een ander tijdstip eet. Maar niet standaard. En vindt hij het niet gezellig aan tafel? Vraag hem dan eens waaardoor hij het wel gezellig zou vinden en kijk of je hierin eventueel zou kunnen meegaan.En ik snap niet dat je zegt "verbieden heeft geen zin" Je geeft hem gewoon geen eten als hij niet aan tafel komt. Geen honger? Is goed maar je komt aan tafel zitten en je blijft zitten tot iedereen klaar is(we hebben er nog een van 16 maanden dus het gaat niet snel) Tot slot moet hij dan ook nog de vaat vasser in- en uitruimen. Zo gaat dat hier. Als ik hem zijn zin zou geven kwam hij nooit meer van zijn kamer af en achter zijn computer vandaan. En ik dreig niet met straf, die krijgt hij gewoon. Bijvoorbeeld: niet tevreden met de bedtijd? Oke dan ga je morgen nog een half uur eerder, dan is het zo over... En ik ben best flexibel hoor, hij mag gaan stappen met vrienden, hij mag doordeweeks bij vrienden blijven slapen (af en toe), ik haal hem op als nodig is. Hij krijgt best veel vrijheid maar hier in huis wil ik dat hij zich aan de regels houdt. Al kan hij nog zo mooi praten en tijd rekken, uiteindelijk doet hij wat ik wil, al moet ik daar boos voor worden. Pubers, gek wordt ik soms van...
cakey
Aanvulling.
Als je zoon de sfeer aan tafel niet fijn vind ( en jij ook niet als ik je verhaal zo lees ) kunnen jullie hier toch afspraken over maken ?
Vraag hem wat er zou kunnen veranderen om de sfeer wel plezieriger te maken en wat hij er aan kan bijdragen. En vraag hem wat jullie hieraan bij kunnen dragen.
Je kunt afspreken dat bepaalde onderwerpen niet aan tafel besproken worden zodat ze ook niet kunnen escaleren.
M.
Vraag hem
hoe hij denkt dat hij dat half uurtje aan tafel wél vol kan houden. Het gaat om een half uur op een hele dag en je mag van hem verlangen dat hij dat half uur aan tafel doorbrengt. Bij ons is ´de tafel´ vanwege moeilijk gedrag van mijn dochter naar de salontafel verhuisd. Dat gaf voor ons rust. Het is minder formeel in haar ogen dan aan de eettafel. Daarnaast is ze er vrij in of ze vlees eet of niet. We maken het wel, dus kan ze kiezen. De dag ´gezellig´ doornemen is voor je zoon niet persé leuk. Eten hoort een plezierig moment te zijn, ook voor je zoon. Gewoon eten en meer niet moet ook mogen.
Hotel mama
Hij wil dus echt 'hotel mama', mijn eten staat klaar en ik eet het op waar en wanneer ik wil .... Nee, dus. Ik zou hem zeggen, niet boos, gewoon als mededeling, dat degenen die met elkaar in huis wonen ook met elkaar eten. Als ie een goede bui heeft dan zou je kunne bespreken hoe het wél gezelliger kan worden aan tafel, wat zou hij willen zien? Mocht ie dan dwars blijven dan zou ik 'm niets geven, ook niet voor hem koken. "Zorg maar voor je eigen eten, je weet waar de keuken is...."
Rembrand
Als onze zoon bij ons aan tafel zit wil hij helemaal met rust gelaten worden.
Interesse en vragen van ons over iets vindt hij maar gezeur.
Opmerkingen die wij maken vindt hij dom.
Hij wil dus eigenlijk bepalen wat wij mogen zeggen, hoe we het zeggen en wanneer.
In de praktijk werkt dit natuurlijk niet en het is natuurlijk helemaal verkeerd de regie door hem over te laten nemen.
Het gevolg is dus dat het botst aan tafel.
Ik heb hem toen voor de keuze gesteld; of je eet met ons aan tafel en je gedraagt je normaal of je eet alleen in de bijkeuken. We hebben een bijkeuken met raam en verwarming, waar ook de cavia en de hond "wonen".
Dit ging een tijdje goed, hij at meestal bij ons aan tafel en een enkele keer in de bijkeuken.
Maar nu wil hij dus alleen eten wanneer het hem uitkomt. Gisteren had hij geen honger doordat hij vlak voor etenstijd nog een boterham gegeten had.
Maar als antwoord op je vraag; ik zou niet weten hoe we het gezelliger aan tafel kunnen krijgen zolang onze zoon bepaalt of wij iets en wat we tegen hem mogen zeggen.
Reina
"Hotel mama" vind ik een toepasselijke uitdrukking. Ik denk dat dat het is wat hij wil.
Op zich vind ik het goed om te zeggen "kook je eigen eten maar".
Ik denk dat het in de praktijk zo gaat:
Hij komt aan tafel als hij het eten lekker vindt. Als hij het niet lekker vindt "kookt" hij zelf.
Waarschijnlijk komt dat neer op het pakken van een stuk chocolade, een ijsje, het warm maken van een cheeseburger in de magnetron.
Over het gezellig maken aan tafel heb ik al een stukje geschreven in de posting hierboven.
Kaaskopje
Als onze zoon honger heeft wil hij best bij ons aan tafel zitten, zolang wij maar niet "Zeuren".
e hebt er gelijk in dat hij met ons niet gezellig de dag hoeft door te nemen. Maar ik vind het te ver gaan dat wij alleen tegen hem mogen praten als hij dat toestaat.
Maar soms eet hij nog een boterham (die over is van school) vlak voor het eten.
Hij heeft dan nog geen honger. Natuurlijk zeg ik daar wat van maar dat helpt niet.
Hij wil dan niet mee-eten en later op zijn kamer eten.
Susanne
Ik vind het een goede huisregel.
Maar wat doe je als je pubers zich niet aan deze regel willen houden en hun eigen gang willen gaan?
Fatima
Dan wordt zijn menu een ijsje, stuk chocolade, knakworstjes, stuk brie, cheeseburger.
Ik denk dat hij er blij mee zou zijn.
Maar aan de andere kant is het misschien niet verkeerd om het een keer uit te proberen.
Misschien is hij bovenstaand menu na een weekje wel helemaal zat, en gaat hij mijn maaltijden waarderen.
Cakey
Het lijkt alsof jij je puber goed onder controle hebt.
Ik heb er meer moeite mee te straffen en heel streng op te treden.
Geen eten geven als hij niet aan tafel komt?
Dan pakt hij zijn eigen eten wel!
Hij is veel sterker als ik dus tegenhouden gaat niet.
Straffen? Beeldscherm verwijderen is een goede straf.
Niet tevreden met de bedtijd? Morgen een half uur eerder.
Dit deden wij ook toen hij jonger was, maar ik vind dit echt niet meer passen bij een puber van 17 of bijna 17.
Hij zou me uitlachen.
Ik ben er wel benieuwd naar wat voor straffen je geeft als je puber niet luisterd.
Herken er wel iets in
Niet helemaal, maar genoeg om het te begrijpen
Als je zoon niet aan het tafelgesprek wil deelnemen dan negeer je hem toch gewoon? Zolang hij zijn bord maar leeg eet en niet zo onbeleefd is daarover te klagen. Dat klagen doet mijn dochter ook en dat kappen we zoveel mogelijk af. Daarnaast probeer ik wel rekening met haar te houden door af en toe iets te maken waarvan ik weet dat zij dat lekker vindt. Niet te vaak, ze moet niet denken dat ze haar wensen in kan dienen en dat wij het dús uitvoeren.
Als hij van te voren al brood eet is dat zijn probleem. Dan prikt hij maar een aardappel minder aan zijn vork.
Ik heb weinig regels, maar samen eten is er een waar ik aan vast hou voor zover dat redelijk is. In geval van werk, sport, bijzondere gelegenheden, mag ervan afgeweken worden.
Klara
Als je het een week gaat uitproberen zorg je er natuurlijk wel voor dat er geen ijs, chocolade, knakworst, brie en cheeseburgers beschikbaar zijn.
Klara
Er is hier inderdaad een kind geweest wat opeens niet meer mee wilde eten.
toen mocht hij zelf boodschappen doen,en gaan koken( ik ben geen restaurant),en kreeg hij de boodschap dat het dan tijd werd om op zich zelf te gaan wonen.
Dat werkte,hij heeft een week niet meegegeten( ook niet gekookt,hij at wel brood) en daarna kwam hij weer aan tafel.
Ja zo werkt dat
Groot van lijf, grote mond dus af en toe... tot puntje bij paaltje komt
Fatima
Bedenk je wel dat we het hier over een kind van 17 hebben? Die hebben geen gevulde kast thuis nodig om hun buikje vol te krijgen
Inderdaad
Koken? Een zak chips, of friet of iets dergelijks is snel gekocht. Ik zou een oplossing zoeken om hem toch de gezonde maaltijd te laten eten.
Carmen.
Niet in mee gaan
niet aan tafel, geen eten. hoppa.
laat hem maar volvreten met chips, komt ie vanzelf achter dat dat helemaal niet fijn is elke dag...
Voor kaaskopje
Ik denk dat dat kind van 17 er met een week wel achter is dat dat een aanslag op zijn portemonnee betekent. Dat is veel duurder dan een gewone maaltijd. Als Klara het maar niet in huis heeft, of in ieder geval niet beschikbaar voor haar zoon.
Klara schrijft ook:
dan pakt hij het zelf wel. Daar begrijp ik uit, dat het kant en klaar voor de pak ligt. Als het er niet ligt en hij moet echt even naar de winkel/snackbar/pizzeria, dan is hij nog veel langer bij zijn geliefde computer vandaan.
Tirza
Klara
Ik ben niet echt streng hoor en ik hou ook niet van straffen,meestal gaan dingen hier in overleg.
Als hij straf krijgt heeft hij echt bont gemaakt. En ik pak hem waar het het meeste zeer doet, dus niet achter de computer, niet gamen, niet stappen met vrienden maar eigenlijk is dat zelden nodig hoor. Heb eigenlijk best een braaf kind. Maar sommigen dingen moeten gewoon, ook al heb je er geen zin in en dus komt hij gewoon bij ons aan tafel zitten, zeker als we allemaal samen eten.
Cakey
Ik zou
heel gemeen iets eten wat hij heerlijk vind of gaan gourmetten of zo en hem dan geen bord neerzetten.Je wilt toch niet aan tafel eten nu mag je niet aan tafel eten het spijt me ajuus!!!
Niet zelf koken
In tegenstelling tot wat de meeste adviseren, zou ik niet zeggen: ga maar zelf koken. Dat zeg ik weliswaar wel eens, maar daarmee bedoel ik dan wel dat ze voor iedereen dan moeten koken, bijvoorbeeld als de keus van het eten hen niet aanstaat, dan bied ik direct aan dat zij ook ipv ik het eten mogen verzorgen.
Ik zou ook geen alternatief van ergens anders zitten aanbieden of hebben aangeboden; we eten gezamenlijk, of in ieder geval: dat éne uurtje per dan zitten we gezamenlijk aan tafel en als je dan net al gegeten hebt, doe je maar als of. Bord leeg eten is op die leeftijd niet meer verplicht, maar aan tafel zitten wel. Mijn argument zou zijn: je woont nu nog hier bij ons, hier gelden een aantal regels waar niet aan te tornen valt en één daarvan is aan tafel zitten tijdens de avondmaaltijd.
Mari-anne / klara
Het is natuurlijk niet de bedoeling dat hij echt elke dag zelf gaat koken, iemand die daar niet bewust voor kiest is dat zo zat, hoor. Natuurlijk zou het argument moeten zijn 'je woont hier, dus je eet mee', maar kennelijk werkt dat niet. Klara kan hem ook moeilijk bij kop en kont pakken en op een eetkamerstoel zetten ... . En Klara, natuurlijk moet er dan niet van allerlei snaai voorhanden zijn. Zelf spullen kopen is alweer een stap meer doen en ws heeft ie daar ook snel genoeg van. Ik vind Branca's idee ook wel wat hebben Iets gaan eten waar hij erg veel van houdt, maar dan ook niet mee-eten, want 'dat wilde je gister ook niet, dus ik heb geen rekening met je gehouden'.
Aan tafel
Als je (liefst samen) zou besluiten dat hij wel aan tafel komt zitten om te eten (je bent immers geen hotel) maar dat je hem dan 100% met rust laat, zou dat kans hebben? Of mogen de andere tafelgenoten dan ook niet de koetjes en kalfjes doornemen en is het zijn zin of geen zin? Hem laten koken vind ik geen gek idee, dan ervaart hij ook hoe 't is om een inspanning te doen en daar wel/niet waardering voor krijgen. Dus niet koken voor hem alleen maar voor alle eters. Bijv. afspreken jij kookt twee keer per week voor het gezin (doet ook de bijhorende boodschappen en zorgt voor 'n maaltijd die voldoet aan .... en eet met het gezin mee) en de rest van de week bekijk je 't maar, dan eet je maar boven opgewarmde prak. .... is wel goed grenzen aangeven.
Sfeer in huis
Ik heb dat jaren met mijn dochter gehad. Zij heeft dan wel autisme, maar zij wilde dus nooit aan tafel zitten maar haar eigen ding doen. Toch bleef ik pushen omdat ik graag met z'n alleen aan tafel wilde zitten. Daardoor was de sfer altijd erg verpest.
Uiteindelijk dacht ik dat het mij de ellende eromheen niet waard is. Als zij uit huis gaat kiest zij ook zelf waar zij wil zitten en eten en als zij toch niet aanspreekbaar is dan maakt het eigenlijk niets uit of zij nu wel of net aan tafel zit.
Zij moet wel aan tafel als er visite komt eten of logeren. Dat is wel een eis en dat doet zij dan ook. Heel soms komt zij uit zichzelf bij ons zitten en dan is zij ook gezellig en spraakzaam. De sfeer in hus telt voor mij veel zwaarder dan het verplichte eten aan tafel.Er zijn voor mij wel belangrijkere dingen waar ik meer waarde aan hecht.
Een dag per week
Van jong af aan heb ik al ingesteld dat mijn zoon 1x per week, op vrijdag, mag kiezen wat we eten. Mits hij de rest van de week niet klaagt of zeurt over het eten en netjes bij ons aan tafel eet. Werkt fantastisch, hij koos en kiest niet eens altijd friet of pizza (althans, niet meer na de eerste paar keer). Waarschijnlijk is het wel gebonden aan het maar 1 kind hebben.
Omdat we dit van jongs af aan al hadden, geeft het eten nu in de puberteit nog steeds nauwelijks problemen. Iets van twee keer of zo wilde hij in een dwarse bui niet aan tafel komen, maar daar bleek hij toch te veel hongerlappig voor te zijn (hij kreeg die avond dan ook niets meer), het is bij de 2x gebleven.
Maar dat neemt niet weg dat het een moeilijke puber is op andere terreinen en dat ik heel erg herken wat Klara schetst: je hebt geen "macht" meer over zo'n groot jong. Inmiddels is het ergste bij ons weer wegge-ebd en is hij nu weer aardig en handelbaar (?zonder dat ik weet waarom of hoe dat gebeurd is??) Maar het was een tijdje zo: Ik kon straf geven wat ik wilde, hij hield zich er niet aan of lachte me uit. Manlief kon eerst nog wel de tv of gameconsole uit zijn kamer verwijderen, maar dat werd langzamerhand steeds meer een fysieke vechtpartij, daar zijn we mee gestopt voor het uit de hand ging lopen. Dus wat dan? De stop omzetten deden we nog wel eens. Maar hij vond altijd wel iets om "wraak"te nemen dan (heel veel lawaai maken bijv. tot heel laat).
Dus inderdaad: wat doe je als je puber zich niet meer laat bestraffen?
Gewoon aan tafel
Hier eten we gewoon elke avond met elkaar aan tafel. Als een van de kinderen op etenstijd niet thuis is dan warmt hij/zij later wel wat op uiteraard. Daar heb ik ook geen probleem mee. Ik heb er ook geen probleem mee als een van de kinderen een keer niet aan tafel komt om wat voor reden dan ook. Ik zou er wel een probleem mee hebben als iemand systematisch niet 's avonds mee wil eten omdat hij of zij ons gezelschap niet op prijs stelt. Dat zou ik niet accepteren.
Ik zou het ook niet accepteren dat ze dan maar wat voor zichzelf gaan maken later op de avond. Dat is geen probleem als dat af en toe een keer is omdat het handiger is maar wel als dat zou zijn omdat iemand niet met ons aan tafel wil zitten.
Als jij het belangrijk vind dat jullie met elkaar aan tafel eten dan zou ik er ook gewoon op staan dat de kinderen gewoon mee eten wanneer jullie eten. En als je zoon geen honger heeft dan zou hij niet hoeven te eten van mij maar wel gewoon aan tafel moeten blijven zitten. En als hij het dan alsnog niet doet dan zou ik gewoon straf geven. Geen zakgeld meer, game console afnemen of iets anders waar je hem echt mee raakt.
Overigens zou ik het niet gelijk zo laten escaleren. Ik zou eerst het gesprek aangaan en er met hem over spreken. Branca's idee vind ik ook wel leuk. Echter als ze niet voor rede vatbaar zijn dan stopt het heel vlug bij mij.
Maylise
Moyodo
Mijn zoon heeft een milde vorm van PDD-NOS (een aan autisme verwante contactstoornis).
In de puberteit worden de kenmerken weer wat heftiger.
Het liefste wil ik gewoon samen aan tafel eten zoals iedereen eigenlijk wel in deze discussie.
Allen vind ik net zoals jou de sfeer belangrijker als het samen eten aan tafel.
Daarom heb ik hem voor de keuze gesteld: aan tafel eten met normaal gedrag of alleen eten in de bijkeuken. Ik stel hem voor een keuze maar hou wel de regie.
