Zoon liegt, ik ben boos en verdrietig

Controle

Blijkbaar verwacht je van je zoon informatie die hij je niet wil geven. De vraag is waarom hij dat niet wil en waarom jij dat nou net wel wil weten. Als kinderen ouder worden worden sommige zaken ook gewoon prive. Je hoopt dat ze dan genoeg van jou geleerd hebben en dat ze altijd op jou kunnen terugvallen. Maar je wilt niet elke kleinigheid in hun leven meer accorderen. Dat gaat te ver. Denk ik. Dan maken ze een leugentje om bestwil. Dat doen volwassenen ook. Maarja, het kan even wennen zijn, van flapuiterig basisschoolkind naar eigenlevenpuber.

Laten gaan

Eigenlijk zeg jij, gewoon laten gaan en je niet druk maken.
pfffff dat vind ik dus moeilijk. en dan daarna wel laten merken dat ik er iets vanaf wist of niet?

Nou

ik begrijp wel waarom je zoon in dit geval zegt dat hij met een vriend heeft afgesproken (terwijl dit dus een meisje is). Hij is een 13jarige puber, en dan een afspraakje met een meisje. Dat vertel je gewoon liever nog niet aan je ouders, een beetje gene of geen zin in doorvragen of zo.
Ik vind het niet echt een leugen hoor. Laat hem, tot op zekere hoogte, zijn gang gaan. En als dan later ter sprake komt dat het anders was dan je zoon je had gezegd, dan kun je of niets zeggen, of zeggen "goh, het zat toch zo en zo?"evt. met een simpele toevoeging van "je weet toch dat je alles kunt zeggen?" Zoiets.
Op die leeftijd begint nu eenmaal het eigen leven van kinderen, je hoeft als ouder ook niet alles meer te weten. Denk ik. Heb er vertrouwen in dat hij geen gekke dingen gaat doen.

Eens met de voorgangers

maar wat ik mij ook afvraag is, naast dat het pubergêne kan zijn, waarom hij het nodig lijkt te vinden om voor jou te verzwijgen dat hij naar een meisje gaat en niet naar een jongen? Liegen kan ook een teken van angst voor de reactie zijn. Je zegt dat het leugentje niet heel erg is, maar blijkbaar vind jij toch dat het verschil maakt dat hij niet bij een vriendje is.
Mijn advies is om je af te vragen waarom je zoon het nodig vindt om te liegen. Het hoeft niet aan hem te liggen dat hij dat gevoel heeft. Kijk dus ook eens of je het zélf anders kunt aanpakken. Een kind wat constant in de rats zit of jij de waarheid accepteert, is niet wat je wilt.
Mijn advies is gebaseerd op wat je in dit draadje vertelt. Of zijn eerdere (in jouw ogen) leugens ernstiger zijn kan ik niet beoordelen natuurlijk.

Gebeurt hier ook hoor

Mijn 13 jarige dochter zei gisteren dat ze met een vriendin had afgesproken in de stad. Bleek vriendje (schoolgenoot) te zijn, hoorde ik via een kennis die ze heel gezellig had zien lopen.
Ik glimlach en zeg niets tegen haar. Spannende tijden voor een verliefd 13 jarig meisje. Daar praat ze met vriendinnen over en blijkbaar op dit moment nog niet met mij. Ik vind dit ook geen leugen.

Ach

Echt no way dat ik aan m'n moeder had verteld dat ik met een jongen had afgesproken op m'n 13e! En dat duurde zeker tot ergens tot in de 20 voor ik dat wel zei. Laat hem. Hij is een puber, hij vindt jou echt niet de aangewezen persoon om dit soort dingen mee te delen.

Andere mening

Ja, liegen over een uitstapje met een vriendinnetje is niet zo erg. Zeker als je er nog niet aan toe bent om aan je moeder te vertellen dat je er één hebt.
Maar ik lees hier dat deze jongen heel veel liegt. En dat uitstapje met vriendinnetje was dus de druppel.

Hier ook een hekel aan liegen. Mijn kinderen mogen best veel maar ik wil dan wel het echte verhaal weten, nou ja, het deel dat mij aangaat. Bij ons werkt dit prima. Oudste is 15 en bevestigt ook dat zij best veel mag. Van haar verwacht ik dat ze meldt als ze later komt en waar ze is.
Oudste heeft een vriendje die niets mag. Ze mogen niet eens samen afspreken na school in de stad. Tja, toen heb ik oudste geadviseerd dat vriendje beter een smoesje kan bedenken. Want op die leeftijd moet je toch een zekere vrijheid krijgen.

Aan Simone de vraag: hoeveel vrijheid krijgt je zoon? Volg je elke stap?
Moeder van vriendje van dochter (volg je het nog?) volgt elke stap, zoekt op welke uren uitvallen, stalkt hem .......

Annet

Ik zou het kind van een ander nooit adviseren om een smoes te bedenken om toch bijvoorbeeld de stad in te kunnen. Ook dat vind ik onnodig mee bemoeien. Als de jongelui zelf beslissen om te liegen zijn de gevolgen ook voor hun. Wat doe je nu als de jongen door jou tip helemaal niet meer met je dochter mag omgaan? Zijn moeder komt er op een gegeven moment toch achter. Weet jij de reden waarom hij de stad niet in mag?

Verder vind ik ook dat ik niet alles hoef te weten wat mijn 14 jarige doet, maar ik wil wel weten waar hij is en hoe laat ik hem thuis kan verwachten. Hij krijgt veel vrijheid en als hij er misbruik van maakt trek ik de touwtjes weer wat aan.

Wil

Ik bemoei me er niet mee. Dochter praat erover en ik denk mee. Ik voel me niet verantwoordelijk voor de keuze die ze maakt. Dat is hun beslissing.
Een reden weet ik niet. Ik weet wel dat hij heel veel niet mag. Hij mag ook niet in het weekend met haar afspreken, gewoon bij ons thuis. Of zij bij hem. Hij is wel op haar verjaardagsfeest geweest, moeder is toen hier geweest voor brengen/halen.