Zoon van 17 alleen nog thuis om te eten en te slapen ...

Hier

Nog geen ervaring met eigen pubers (die zijn vrijwel altijd thuis), maar wel eigen ervaring. Ik was nooit thuis, zelfs vaak niet voor het eten. Ik zat op de dansschool, of op koor, had kookles of een andere cursus, ging oppassen bij veel gezinnen. Ik vond het toen normaal en eigenlijk nog steeds. Toegegeven, ik zal ze ontzettend missen, die heerlijke rust die ik nu in gedachten heb zal best tegenvallen, maar ik vind het een gezonde stap (verder) in de richting van hun eigen leven.

Wasafwerpers

Maya, ik was ook zo´n wasafwerper. En vanaf mijn zevenentwintigste ging ik opeens weer regelmatig met mijn ouders mee op vakantie, want mijn man hield niet van kamperen.
Ik had het nodig om veel bij anderen te zijn. Bij mijn ouders thuis voelde ik altijd hun ogen in mijn nek prikken en bleef ik braaf. Dat wil je op die leeftijd niet. Je wilt jezelf kunnen zijn. Gek kunnen doen. Dingen kunnen zeggen die je ouders niet mogen horen omdat je anders je ogen uit je kop schaamt. De huisarts van mijn moeder zei ook: laat ze vrij, dan komt ze terug. En zo was het ook. Ik denk dat je een lieve moeder bent. En gek genoeg willen kinderen juist dan uit de band kunnen springen.

Dorien

Dank jullie wel had ik even nodig dit

maar heb er wel moeite mee hoor. Een ook nog dochter van 13 die ook al haar vleugels uitslaat. En met een man die ook veel werkt. Bluh ... lege nest syndroom?

Leeg nest

Dat heb ik ook! Daar ben ik echt een tijd
verdrietig om geweest. Het leukste deel van je leven
is gewoon voorbij. Je kan nog wel iets nieuws bedenken.
Maar het is nooit meer zo leuk als toen de kinderen
klein waren. Nooit gedacht dat de toekomst die ik altijd
voor mezelf zag (leuk gezinnetje) ooit verleden tijd zou worden.

Dorien

Dorien

je zegt:Het leukste deel van je leven
is gewoon voorbij.
Dat vind ik wel erg dramatisch gesteld hoor,je bent in het leven toch wel meer dan een moeder??
ik heb genoten van de tijd dat mijn kinderen klein waren,en van het alles samen doen met het gezin,maar nu ze ouder zijn(22,22,15,11 en allemaal nog thuiswonend) en steeds meer hun eigen gang gaan,geniet ik ook weer van een stuk vrijheid wat er eerder niet was,lekkere weekendjes weg met mijn man,samen uit eten,met vrienden op stap,muzieklessen nemen,mijn werk,ik vind dit ook een heerlijke tijd.en het leukste deel van mijn leven is echt niet voorbij,zo ervaar ik dat totaal niet!

Dorien en sus-anne

Ik heb ook wel last van die negatieve gevoelens als 't leukste deel is voorbij. Denk dat dat bij 't lege nest wenproces hoort, hier zijn de kinderen allemaal het huis uit inmiddels. Ik ga er van uit dat na verloop van tijd wel zal beteren. Ik geniet wel van de rust, heerlijk ongestoord een boek lezen enzo. Maar fysieke problemen en daardoor weinig te besteden met geen zicht op verbetering van 't een of 't ander, nee daar word ik niet vrolijk van. Natuurlijk ben ik meer dan moeder maar voel me nu vooral oud, niet dramatisch maar ook niet leuk.

Is vrij normaal

Mijn dochter van 21 woont nog thuis en studeert. Dat ze nog thuiswoont zou je overigens niet zeggen want ze is hier niet vaak. Ze is overdag en 's avonds meestal weg. Lange uren colleges en practicum, bijbaantje, sociaal leven, verenigingen en andere activiteiten. Ze eet denk ik maar de helft van de week mee.

We hebben wel de afspraak dat ze even belt als ze niet mee eet maar verder gaat ze gewoon haar eigen gang. Ze doet trouwens ook vaak haar eigen was en in elk geval haar eigen strijkgoed. Dus wat dat betreft is ze wel verantwoordelijk.

Zolang ze nog op school zitten zijn toch wat vaker thuis denk ik vanwege huiswerk en andere regels.

Ik denk trouwens niet dat de tijd dat de kinderen klein waren de leukste tijd van mijn leven was. het was een leuke tijd maar nu is het ook leuk. De kinderen worden ouder, gaan deels op zichzelf en er komt weer meer ruimte voor mij en voor mijn man. Voor nieuwe plannen, projecten en reizen. Dit gaat ook een hele leuke periode worden!

Maylise

´de leukste tijd van mijn leven´

Nou, dat herken ik best!

Wij verhuisden bijna twee jaar geleden, van mijn gezin ging maar een dochter mee, en toen we naar ons nieuwe adres reden had ik ook het gevoel ´het leukste deel van mijn leven´ achter me te laten.

Dat is nu aardig gezakt, maar het kost tijd.
Samen een gezin opbouwen is iets waarvan je een beeld hebt. Maar het beeld dat bestaat van ´alle kinderen de deur uit´ voelt soms erg oubollig aan. Fietsen, tuinieren, weekendjes weg buiten het hoogseizoen, tijd voor jezelf, je bent het allemaal gewoon ontwend geraakt omdat je heel veel tijd hebt geinvesteerd in 'met z'n allen'. Echt, daT oubollige gevoel beviel me totaal niet, het kostte echt tijd om te wennen aan een ander leven en dat te waarderen.

Het 'met z'n allen' is nu grotendeels voorbij en dat is een raar gevoel.

Sus-anne heeft het leuke van twee kanten: én de gezelligheid van de meest-nabije personen in je leven, én de vrijheid van niet meer zo te hoeven zorgen en je eigen plan te trekken.
Maar ik denk dat ook zij zal moeten wennen als haar viertaal is vertrokken.

Tonny

Tonny en dorien

Tonny,ik reageerde op Dorien,ze vind dat de leukste tijd van haar leven voorbij is,omdat haar kinderen niet meer klein zijn,ze wonen nog wel thuis.
En dat ervaar ik dus totaal anders,ik heb inderdaad het leuke van twee kanten: én de gezelligheid van de meest-nabije personen in je leven, én de vrijheid van niet meer zo te hoeven zorgen en je eigen plan te trekken.
Net als Dorien en ook Maya die dit bericht startte heeft haar kinderen nog thuis wonen.
Jij bent al weer een fase verder,jouw kinderen zijn grotendeels het huis al uit,zo ver is het hier nog niet(al zal dat niet lang meer duren)en ik ben heel benieuwd hoe ik die fase ga ervaren.

Zo is het

Zo is het. Ik ben nu niet ongelukkig ofzo. Ik vind
het ook fijn om weer meer dingen samen met mijn man te doen en tijd voor mezelf te hebben. Maar het was gewoon
de leukste tijd van m´n leven. Dat durf ik me best te
realiseren. En dat die voorbij was, daar mag je toch best wel een beetje om rouwen, zonder dramatisch te willen doen?

Dorien

Dorien

Natuurlijk,ik denk ook weleens met weemoed terug,aan de tijd dat alle kinderen nog klein waren,en het was een geweldig leuke tijd,zonder twijfel,maar mijn leven is nu ook erg leuk,en wie weet komt er straks nog een veel leukere tijd,dat is ook aan jezelf,om er wat van te maken,ik hoop nog zo,n 40 jaar te leven,( mmmmmm,is dat realistisch?dan ben ik 87)en dat ga ik zeker niet met de gedachte doen,dat ik de leukste tijd gehad heb.( dat ervaar ik ook totaal niet .)

Ik weet het niet hoor

Mijn jongste is nog maar 9 dus voorlopig genoeg kinderen thuis maar ik weet niet of de tijd dat ze allemaal klein en thuis waren de leukste tijd van mijn leven geweest zal zijn. Het was in elk geval een lange tijd. Tegen de tijd dat mijn zoon uit huis gaat uit zal ik minstens 35 jaar kinderen in huis hebben gehad. Dus het zal wel even wennen zijn neem ik aan.
Wat me echter zo heerlijk lijkt is die vrijheid die ik dan krijg. Die vrijheid is minder geworden niet sinds ik kinderen heb maar wel sinds die kinderen groter worden en serieuze middelbare scholen zitten en ik niet zo maar meer weg kan wanneer ik wil. Nu woon ik met allemaal semi-volwassenen en grote kinderen in een huis en heb ik zo veel verplichtingen dat ik daar niet altijd even gelukkig mee ben.
Maar straks dan laat ik alles achter, kinderen zijn dan volwassen, schoonfamilie zoekt het zelf deels maar uit en dan ga ik reizen. Samen met man. Dat lijkt me zo heerlijk. Om alleen met hem samen te reizen. Tussen de reizen door gaan we dan onze kinderen vervelen Er is nog zo veel wat ik wel zien op de wereld, zo veel dingen die ik nog wil doen en nu kan dat niet. Ik ben gebonden, economisch en emotioneel maar straks is die vrijheid er wel.
Ik heb geen idee of dat leuker gaat worden dan de warmte en de gezelligheid van kleine kinderen thuis maar het is wel heel fijn dat er na al die jaren dan weer meer ruimte komt voor mijzelf en voor man.
Het gaat in elk geval anders worden en dat is ook leuk. Ik zal vast met weemoed terug denken maar dat doe ik sowieso met elke periode die is afgesloten.

Maylise