Baas in eigen huis
Eigenlijk vind ik het soms best lastig, met volwassen kinderen over de vloer. Enerzijds willen ze graag dat ze op ons kunnen leunen, en wij ouders houden graag de regie dus dat sluit dan wel aan. Anderzijds zou ik het huis ook wel wat meer voor mijzelf willen ipv dat er altijd anderen thuis zijn die ondanks geplande afspraken dan toch weer hier bij de deur hangen want ziek, misselijk of slecht geslapen. En daar kan ik dan weinig van zeggen want ja, ziek, misselijk of slecht geslapen, maar ik baal er dan wel van want ik dacht even mijn handen vrij te hebben.
Moeilijk om aan te geven wat me nou precies zo hindert aan anderen in huis, maar het is vooral dat je nooit zeker weet dat je je gang kan gaan. Wil je de keuken opruimen dan komt er weer eentje eten maken, wil je rustig in de kamer zitten met de hond dan komt er weer een langs om de hond te aaien en het zijn allemaal geen grote dingen maar soms ineens wel en dan moet ik dat ook maar weer oplossen en al bij al ben ik nooit vrij of ik moet zelf weggaan en waar moet ik dan heen? Bovendien kan ik niet weg want dan laat weer niemand de hond uit of doet boodschappen of kookt eten (want ziek, misselijk, slecht geslapen). Had ik gerekend op een middag vrij en nou gaat die dus weer niet door. Puf. En ik ben bang dat dit nog jaren doorgaat… terwijl ik het nu al zo zat ben. Waarschijnlijk moet ik veel assertiever zijn en grenzen stellen etc maar die moet ik dan wel weer de hele dag gaan zitten bewaken en daar heb ik dus juist helemaal geen zin in, ik wil gewoon met rust gelaten worden en mijn gang kunnen gaan.
Wat een waardeloze moeder ben ik toch. En voor mijzelf kan ik blijkbaar ook niet zorgen.
Jij kan gewoon ergens heen hoor, die volwassen mensen kunnen heus gewoon zelf eten regelen, kom nou toch. En boodschappen doen kunnen ze ook gewoon zelf.
Waarom heb je je handen niet vrij als er mensen thuis zijn?
Als jij de keuken aan het schoonmaken bent en iemand komt eten maken, dan maakt degene toch ook gewoon de keuken schoon als het eten klaar is? En als jij in de woonkamer met de hond zit, mag dan niemand de hond aaien? Volgens mij zijn deze dingen het probleem helemaal niet het feit dat je te weinig alleen tijd hebt, dan ga je je aan onredelijke dingen ergeren. Heb ik ook. Kun je niet op je slaapkamer gaan zitten voor wat alleentijd (of ga buiten wat doen, een dagje Spa, een nachtje hotel, naar de sportschool, alleen shoppen, een hapje eten, ik noem maar wat, of zoek een vaste hobby waar je een paar keer per week heen kan) en dan duidelijk maken dat ze je dan met rust moeten laten?
Je bent geen waardeloze moeder, je bent zelf alleen de enige in huis waar je niet goed voor zorgt.
De rest heeft minder taken dan jij en ze hebben ook nog allemaal een eigen plekje waar ze ongestoord hun gang kunnen gaan. Tijd om eens te kijken hoe je dat eerlijker voor jezelf kan regelen.
Rockstar schreef op 23-09-2023 om 13:25:
Jij kan gewoon ergens heen hoor, die volwassen mensen kunnen heus gewoon zelf eten regelen, kom nou toch. En boodschappen doen kunnen ze ook gewoon zelf.
Waarom heb je je handen niet vrij als er mensen thuis zijn?
Als jij de keuken aan het schoonmaken bent en iemand komt eten maken, dan maakt degene toch ook gewoon de keuken schoon als het eten klaar is? En als jij in de woonkamer met de hond zit, mag dan niemand de hond aaien? Volgens mij zijn deze dingen het probleem helemaal niet het feit dat je te weinig alleen tijd hebt, dan ga je je aan onredelijke dingen ergeren. Heb ik ook. Kun je niet op je slaapkamer gaan zitten voor wat alleentijd (of ga buiten wat doen, een dagje Spa, een nachtje hotel, naar de sportschool, alleen shoppen, een hapje eten, ik noem maar wat, of zoek een vaste hobby waar je een paar keer per week heen kan) en dan duidelijk maken dat ze je dan met rust moeten laten?
Ik kan van alles, maar ik kan moeilijk anderen wegsturen die hier ook wonen en dat is nou net wat ik graag zou willen doen, denk ik… sowieso ben ik beter in zeuren dan in grenzen stellen. Weggaan doe ik best vaak, tot het punt dat ik serieus overweeg om op mijzelf te gaan wonen maar dat vindt mijn man niet goed (die klaagt er sowieso wel over dat mijn standaard coping strategie is om weg te gaan).
Het is vooral het onverwachte denk ik, waar ik moeite mee heb, net als bij een baby dat je denkt: zo hij slaapt ik ga even lekker iets voor mijzelf doen, en dan begint hij na vijf minuten alweer te huilen, die onrust voel ik nu ook steeds thuis. Buitenshuis is het probleem niet.
Ergens heb ik een diepe weerzin tegen voor mijzelf opkomen, ik vind denk ik dat dat niet zou moeten hoeven en daarom wil ik het niet. Assertief zijn kost moeite, en ik ben misschien wel verwend dat ik daar geen zin in heb.
Nou val ik zelf mijn huisgenoten ook wel vaak lastig, misschien moet ik maar eens gaan oefenen om dat niet meer te doen en me alleen met mijzelf bezig te houden en net te doen of ze er niet zijn (niet doodzwijgen, maar hun aanwezigheid voor mijzelf niet als een inbreuk ervaren). Ik ga er maar mee oefenen, ik was ook al bezig met me minder verantwoordelijk voelen. Een wat dikkere huid kweken is misschien een goede volgende stap.
je bent toe aan een empty nest😃.
hoe oud zijn de kinderen nu?
yette schreef op 23-09-2023 om 13:26:
Je bent geen waardeloze moeder, je bent zelf alleen de enige in huis waar je niet goed voor zorgt.
De rest heeft minder taken dan jij en ze hebben ook nog allemaal een eigen plekje waar ze ongestoord hun gang kunnen gaan. Tijd om eens te kijken hoe je dat eerlijker voor jezelf kan regelen.
Een aantal taken wil ik best zelf graag uitvoeren, als ik het aan anderen overlaat dan gaat het niet zoals ik wil en bovendien verveel ik me dan ondertussen, terwijl ik het op zich best prima vind om even op te ruimen of te stofzuigen mits er niemand doorheen fietst. De lat ligt hier in huis ook erg laag hoor, we zijn hier echt wel materiaal voor SBS6 of RTl4 programma’s… jullie zouden schrikken.
Ik ben er gewoon aan toe om het huis uit te gaan, denk ik…
Stap 1 moet toch maar zijn dat ik mijn kamertje weer eens op ga ruimen, dat zou mijn plekje moeten zijn en is nu wel wat vol geraakt. Tijd om daar andermans spullen weer uit te gaan gooien.
absor schreef op 23-09-2023 om 13:44:
je bent toe aan een empty nest😃.
hoe oud zijn de kinderen nu?
Iets emptier zou wel fijn zijn. Erg hoor, vroeger vond ik het zo naar van de ouders van mijn toenmalige vriendje dat ze hun kinderen echt de deur uit keken, ik vond het zo liefdeloos. En nu sta ik permanent met mijn wijsvinger richting de buitendeur, bij wijze van spreken… ik begrijp die mensen nu wel 
.
Ze zijn 19, 20 en 22, oudste twee zijn IADH, vooral die van 20. Die kan eigenlijk niet alleen voorlopig denk ik, zegt hij ook zelf. De andere twee redden zich wel.
Ik heb onlangs de Omdenken podcast geluisterd over een mevrouw met een meervoudig gehandicapt kind van 13, niet te vergelijken met onze situatie behalve dat ik herkende dat je van jezelf eigenlijk nooit eens mag balen omdat je je dan een verrader van je kind voelt, alsof je niet van ze houdt.
Je had mij op mijn topic een heel fijn bericht gestuurd waar ik echt wat aan had, en nu zou ik jou ook graag iets dergelijks sturen maar ik weet het niet! Het lijkt mij heel erg lastig en weet geen goed advies. Wel een knuffel 
AnnaPollewop schreef op 23-09-2023 om 13:57:
[..]
Iets emptier zou wel fijn zijn. Erg hoor, vroeger vond ik het zo naar van de ouders van mijn toenmalige vriendje dat ze hun kinderen echt de deur uit keken, ik vond het zo liefdeloos. En nu sta ik permanent met mijn wijsvinger richting de buitendeur, bij wijze van spreken… ik begrijp die mensen nu wel
Ze zijn 19, 20 en 22, oudste twee zijn IADH, vooral die van 20. Die kan eigenlijk niet alleen voorlopig denk ik, zegt hij ook zelf. De andere twee redden zich wel.
Ik heb onlangs de Omdenken podcast geluisterd over een mevrouw met een meervoudig gehandicapt kind van 13, niet te vergelijken met onze situatie behalve dat ik herkende dat je van jezelf eigenlijk nooit eens mag balen omdat je je dan een verrader van je kind voelt, alsof je niet van ze houdt.
Nou die van mij zijn 11, 14 en 17 en ik zei vanochtend nog verlekkerend tegen man: wat zou het huis schoon blijven he als alleen wij er nog wonen😂
ik weet niet wat IAdh is (google helpt me ook niet)
Hier stimuleer ik altijd het uitslapen en tot 11:00 mag de jongste ook lekker op haar laptopje die op haar kamer staat dus tot 11:00 is de benedenverdieping altijd wel van mij
Ik herken de behoefte van huis voor jezelf willen (vond dat het zwaarste van de corona tijd, en dat terwijl ik op de corona afdeling werkte) en ik vind het heerlijk dat ik onregelmatig werk want weekenden werken dus doordeweekS vrij als iedereen op school is
mijn kids zijn 11 en 13 en ik ga gewoon naar de bios of uit eten wanneer ik wil, ik zet hun eten klaar en ze redden zich wel. Dit doe ik wel enkel als hun huiswerk af en in orde is, stel ze hebben toetsen dan ben ik er gwn om te helpen en bij ziekte ook. Denk dat je niet zo hard voor jezelf moet zijn. Dat ze rommel maken tja ik leer hen zelf op te ruimen zoals alle ouders denk ik maar vaak moet ik t meeste nog doen uiteraard en dat doe ik dan gwn als ik wel thuis ben.jouw kids zijn al ouder denk ik? Kunnen ze toch prima alleen thuis blijven en voor zichzelf zorgen? Tuurlijk is een schoon huis fijn, ik poets ook vaak de wc waarna 5 min daarna een kind of man druppelt ofzo maar ja.... ik heb dat losgelaten.
IADH = iets aan de hand.
TO, ik lees dat je een kamertje hebt. Maak dat gezellig en helemaal van jou en zeg tegen je man en kinderen dat je alleen-tijd mist, dat dat niet aan hen ligt maar dat je je af en toe terug wil kunnen trekken zodat je gezelliger bent als er wel mensen om je heen zijn.
Ik herken de irritatie van vroeger toen ik nog gewend was om op bepaalde dagen en tijden het rijk alleen te hebben. Als er dan een kind (of man) opeens thuis was baalde ik daar echt van. Inmiddels heb ik twee volwassen kinderen thuis met wisselende werk- en studietijden en man werkt thuis. Gek genoeg heb ik er nu minder moeite mee omdat ik nergens op reken.
Dat je je kinderen soms de deur uit wil hebben betekent niet dat je niet van ze houdt, alleen dat je toe bent aan de fase van je leven waarin je niet of minder voor anderen hoeft te zorgen.
Ik wilde ook al vragen of je een echt eigen plek in huis kan creëren waar de rest niet komt?
En eerlijk gezegd zou ik een huishoudschema maken en aanhouden. Kinderen in die leeftijd kunnen toch iets meehelpen? Als jij ziek bent laat je waarschijnlijk hond ook uit.
Er is niets mis mee om een plek voor jezelf te willen. Ben je introvert, en laad je op van alleen zijn?
Ik zou inzetten op een kamer voor jezelf, en waar niemand je stoort. En vertel ze dat ook, jij hebt tijd voor jezelf nodig en als je op je kamer zit wil je niet gestoord worden. Of ga er mediteren, dan kom je weer tot rust.
Huisgenoten moeten vaak even wennen als moeders ineens niet elke seconde beschikbaar is, maar je zult merken dat, als jij vasthoudt aan je eigen tijd en ruimte, zij dat ook doen.
Je bent geen waardeloze moeder. Je hebt 20 jaar dag en nacht 'aan gestaan', en het aanmaken van zorg-hormonen zal inmiddels gestopt zijn.
Heel begrijpelijk dat je gewoon rust wil en lekker je eigen gang gaan. In de dierenwereld stoppen dieren gewoon met zorgen en duwen hun jong weg.
Ik heb ook heel luxe een eigen kamer, maar ik denk er ook weleens over om ergens een werkkamertje te huren buitenhuis. Je gevoel begrijp ik, dat jij als moeder toch altijd ergens beschikbaar moet zijn (als er mensen in huis zijn) en op het nest moet blijven zitten. Terwijl in mijn geval mijn kinderen zelfstandig zijn en goed hun eigen boontjes kunnen doppen en ook hun eigen gang willen gaan. Zit dus meer tussen mijn eigen oren, en het voorbeeld wat mijn moeder mij voorleefde.
" Ik ben er gewoon aan toe om het huis uit te gaan, denk ik…" 
Hoe voelt dat energetisch als jij het huis uitgaat? Zijn er nog blokkades die je moet nemen, lijntjes die doorgeknipt moeten worden, zelfbeelden en verwachtingen die ontmaskerd worden...
Ga het huis uit, letterlijk, en ook figuurlijk. Dat is geen escape, maar je volgt je intuïtie.
Ik snap heel goed hoe je je voelt, ik kan ook niet tegen mensen te veel in mijn aura. Daarom lijkt het me heel goed dat je jouw kamertje inderdaad weer jouw kamertje maakt en zorg dat dat verboden terrein is en dat mensen weten dat als je daarin bent ze je met rust moeten laten want dat heb je gewoon nodig om de rest van de tijd gezellig te kunnen zijn. Je hoeft niet alles te delen met iedereen, er is tijd en ruimte die alleen van jou mag zijn.
yette schreef op 23-09-2023 om 13:26:
Je bent geen waardeloze moeder, je bent zelf alleen de enige in huis waar je niet goed voor zorgt.
De rest heeft minder taken dan jij en ze hebben ook nog allemaal een eigen plekje waar ze ongestoord hun gang kunnen gaan. Tijd om eens te kijken hoe je dat eerlijker voor jezelf kan regelen.
Dit. En ik vind het zelf verder ook afhangen vd leeftijd van je kinderen. Een 18 jarige of een 23 jarige vind ik toch anders. Als uit huis gaan financieel niet mogelijk is, verwacht ik wel dat kinderen verschuiven van kindgedrag naar volwassen huisgenoten die je aan kunt spreken op verantwoordelijkheden. Maar die ook gaan begrijpen dat jij af en toe ruimte voor jezelf nodig hebt. Nu kinderen steeds langer thuis blijven wonen, zullen deze volwassen kinderen echt moeten gaan veranderen in leuke huisgenoten ipv eeuwig kleine kinderen waar je alles maar voor opzij moet zetten. Het heeft een reden dat kinderen op een gegeven moment gaan uitvliegen. Zij hebben behoefte aan een eigen leven. Maar ook de ouders die hebben behoefte om weer een stuk eigen leven (terug) te krijgen en niet eeuwig opvoeders te blijven. Dat is een gezonde dynamiek. Gezonde mensen vliegen uit.