Boomerang zoon
Mijn oudste is al een eind in de twintig en na een aantal jaren op kamers in C tijd weer thuis komen wonen. In grote lijnen loopt dat aardig en is het ook vaak gezellig.Hij kwam met haantjesgedrag thuis, waar mijn jongste behoorlijk onder leed. Inmiddels aanvaart hij redelijk dat zij op haar eigen manier haar visie vormt en niet gediend is van zijn bemoeienissen.
Wat ik lastig vind, zacht uitgedrukt... is dat hij weliswaar op zijn manier hard werkt aan een financiële toekomst, waarin hij zijn eigen broek hoopt te kunnen ophouden, maar nog steeds geen cent verdient en dus ook geen kostgeld kan betalen. Hoeveel tijd gun je iemand iets op te zetten, ( bedrijfje zus, bedrijfje zo) waarmee uiteindelijk mss toch weer niks verdiend wordt? Ik blijf m positief bemoedigen, maar soms denk ik, wanneer leidt het nu eens ergens toe, waardoor hij zelfstandig kan worden. Af en toe heeft hij weer even wat geld, dat hij gebruikt voor zijn vaste lasten. Hij denkt steeds weer het ei van Columbus bedacht te hebben, maar inkomen heeft nog niets van dat al gegenereerd.
Wat ik vooral een onuitstaanbaar iets vind en niet weet hoe daarmee te dealen, is deze typische kant van hem: als ik me in zijn ogen ergens mee 'bemoei' deelt hij boetes uit. Hij zegt al een heel lijstje te hebben en het totaal gaat hij aftrekken van hetgeen ik nog van hem krijg( heb in t verleden wel ns wat voorgeschoten.) Ik krijg m niet aan zijn verstand gepraat dat dit een bespottelijke manier van met elkaar omgaan is. Hijzelf kan tamelijk hardleers zijn in bepaalde gedragingen, die je hinderlijk zou kunnen noemen, maar het enige is dat ik hem daarop attendeer en vraag daar aan te werken ( dingen als alles weer even opruimen als je geluncht hebt bijv.) Daar blijft het bij: hem rustig even aansporen. Andersom deelt hij boetes aan mij uit. Ik neem dat natuurlijk niet serieus. Zeg dat hij eerst naar de politieacademie zal moeten voordat hij bonnen mag uitschrijven, maar even serieus! Hoe stop ik dit? Hoe stel ik een grens beter dan te zeggen dat hij moet stoppen met dit vreemde irritante gedrag. Hij zal wat hij nog in t krijt staat bij mij toch echt op een gegeven moment moeten terugbetalen. Daar gaan die uitgedeelde boetes niet vanaf. Zijn zus irriteert zich ook mateloos aan dit gedrag. Het zou niet in haar opkomen zo met haar ouders om te gaan.
Heb je het altijd al een vies woord gevonden om je gezag te doen gelden? Dat je alleen met positief bemoedigen aankomt en praten?
Dan ga je hier een harde dobber aan hebben.
Mijn hemel wat een achterlijk gedoe. Tijd om harde grenzen te stellen maar ik vrees dat je al een hoop terrein hebt verloren als die prins hiermee weg denkt te komen. Succes.
Je zoon gedraagt zich bijzonder onvolwassen en ongelooflijk brutaal. Dat hij weer thuis woont, prima, maar als volwassenen onder elkaar horen daar ook volwassen verantwoordelijkheden bij.
Als je niet meer studeert, dan ga je werken. Leven kost geld en dat kan niet oneindig op kosten van een ander. Een bedrijf opstarten prima, maar dat kan ook naast een baan. Voor mijn part is die baan geen 40 uur, maar je moet ergens van leven. Dat moeten wel meer mensen die een eigen bedrijf opstarten.
Daarnaast is het ook zaak om voor de toekomst en ook het pensioen iets op te gaan bouwen.
Daarnaast omgangsvormen; je woont in het huis van je ouders, dan conformeer je je aan de daar geldende modus operandi. En je gedraagt je volwassen. Boetes uitdelen als mensen niet doen wat jij wil is echt zo belachelijk dat ik het niet eens bedacht zou krijgen. Zo ga je op je werk ook niet met mensen om en ook niet met vrienden en andere mensen in je omgeving.
Dit mag best gevolgen hebben. Je schiet niks meer voor. Hij moet zijn eigen rekeningen betalen. En voor wat hoort wat, dus thuis wonen is niet onvoorwaardelijk.
Als hij alles zelf wil bepalen, moet hij op zichzelf gaan wonen.
Echt, wordt harder. Dat is in ieders belang.
Oh, en ik lees hier vragen over een eventuele diagnose; ook dan vind ik dit gedrag niet normaal en geenszins te legitimeren. Ook met een diagnose moet je je redden in de samenleving en op een normale manier met je medemensen omgaan.
We hoeven dat echt niet met de mantel der liefde te bedekken.
Je zoon zit blijkbaar in een TikTok fuik, waarin hij van alles krijgt voorgeschoteld en niet getoetst wordt aan de werkelijkheid. Zijn opmerkingen doen zelfs een beetje denken aan hoe ‘autonomen’ reageren op bv deurwaarders en agenten.
Wat zou er gebeuren als je het met hem alleen nog maar hebt over resultaat? Dus hee zoon, vanaf 1 september verwacht ik een bijdrage van je van €500 voor kost en inwoning. Ook alle andere kosten zijn dan voor jou.
Of hij dan een geweldige dropship winkel opzet, de vijfhonderdste coach wordt of gewoon gaat werken; dat is aan hem.
Ook die opmerkingen over boetes; probeer ze langs je af te laten glijden. Het is onzin, je hoeft er niet op te reageren. Maak ook hier je punt en blijf dat heersen; je schuld bij mij is €x, daar verwacht ik elke maand €x/12 van terug.
En als laatste; niets voor hem doen. Resultaat telt. Als hij bijdraagt aan het huishouden, draagt het huishouden bij aan hem.
Het lijkt er nu op alsof je je door hem laat gijzelen. Het is ook verontrustend, de bubbel waar hij nu in leeft. Maar het is aan jou om daar niet in mee te gaan. Om te laten zien hoe de rest van de wereld tegen die bubbel aankijkt.
Als laatste; je mag hem echt het huis uitzetten als hij niet bij draagt. Dat voelt heel pijnlijk (welke moeder zet haar kind nu buiten), maar soms is dat het zetje wat je kind nodig heeft. Vaker is het nog iets dat jij/jullie als ouders nodig hebben.
Ginevra schreef op 03-09-2023 om 09:57:
Heb je het altijd al een vies woord gevonden om je gezag te doen gelden? Dat je alleen met positief bemoedigen aankomt en praten?
Dan ga je hier een harde dobber aan hebben.
Mijn hemel wat een achterlijk gedoe. Tijd om harde grenzen te stellen maar ik vrees dat je al een hoop terrein hebt verloren als die prins hiermee weg denkt te komen. Succes.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Iedere schoolverlater zou uit zichzelf moeten weten dat het geen optie is om op de bank te blijven zitten en te verwachten dat paps en mams wel voor je natje en je droogje zorgen. Als je geen kostgeld hoeft te betalen betekent dat dat je je spaarrekening gaat vullen.
Hij is inmiddels eind twintig, verdient nog steeds geen cent maar komt alleen met wilde ideeën en jij blijft hem aanmoedigen. Als je nu grenzen gaat stellen en afspraken afdwingen zou ik daar niet al teveel van verwachten want je hebt een paar flinke steken laten vallen. Je kan wel altijd een lieve positieve moeder willen zijn maar opvoeden is meer dan alles met de mantel der liefde bedekken, en de prinsjes en prinsesjes worden er uiteindelijk geen gelukkigere mensen van.
Ook voor zijn zelfvertrouwen en eigenwaarde lijkt het me goed dat hij zichzelf gaat onderhouden. Ik kan me niet voorstellen dat je bijna dertig bent en het dan een prettig idee vindt dat je financieel nog volledig afhankelijk bent van je ouders én dat er nog niks van alle plannen die je in je leven ooit had een succes is geworden.
Prima dat hij een eigen bedrijfje op wilt zetten. Mijn zoon heeft toen hij in de 20 was ook een tijd een online bedrijfje gehad maar hij deed dat wel naast zijn betaalde baan. Kostgeld hoefde hij niet te betalen en zo heeft hij flink kunnen sparen voor toen hij een huis kocht.
Ik zou wel een pittig gesprek voeren met jouw zoon. Op deze manier zal hij nooit op eigen benen kunnen staan. Hij profiteert eigenlijk van jou en jij laat het allemaal toe. Het wordt hoog tijd om eens wat harder voor hem te worden.
Klopt het dat er geen vader in beeld is?
Is er wel eens iemand die je zoon eens bij de lurven grijpt en hem eens op z'n flikker geeft. Wat een ontzettend brutaal princessengedrag vertoont je zoon! Waarom accepteer jij dit? Ik zou hem eens wat ultimatums stellen en hem "boetes" uit delen als hij zich zo blijft gedragen.
Tijd voor afspraken en duidelijkheid. Het is jouw huis en hij is er te gast. Wil hij niet meewerken?
Dan zou ik hem vriendelijk vertellen waar het gat van de deur is. Voor niets gaat de zon op en voor de rest zal je toch moeten werken.
En laat me raden: deze kansenparel “kan niet voor een baas werken” dus vandaar die onderneminkjes? Want bij een baas heeft hij binnen de kortste keren gedonder?
Is het een heel onzekere jongen, die zijn faalangst overschreeuwt door "een grote broek aan te trekken?"
Ik zou al maar incalculeren dat je geleend geld uberhaupt nooit gaat terugzien. Die idiote boetes worden helemaal nergens van afgetrokken want hij heeft blijkbaar aan dit tempo de komende 25 jaar geen geld om je terug te betalen.
Je hebt hem als volwassene 3 jaar gratis onderdak gegeven.
Ik zou melden dat hij vanaf 1 januari geld mag gaan inleggen voor de rekeningen. Voor eten, water, gas, elektriciteit, ... Hij heeft geluk, want de huur van zijn kamer krijgt hij (voorlopig) gratis.
Hoe hij aan dat geld komt moet hij zelf maar weten. Of dat nu uit al zijn zelfstandig gedoe is, een baan of ofdat hij als drugskoerier gaat werken. Hij heeft 4 maanden om iets te vinden.
Niet akkoord? Dan zoekt hij maar een ander gratis dak om onder te leven en gaat hij daar maar boetes uitdelen. Kennelijk kon hij tot 3 jaar geleden wel ergens terecht.
Ik neem aan dat je met al zijn "zware werk" ook nog eens zijn rommel opkuist, zijn was doet, kookt, ... Dat zou ik toch ook gedeeltelijk gaan afbouwen. Tijd dat hij volwassen wordt en zijn eigen kleding de machine inpleurt, 1 of 2 keer per week kookt, ...
MamaE schreef op 03-09-2023 om 11:13:
Daarnaast omgangsvormen; je woont in het huis van je ouders, dan conformeer je je aan de daar geldende modus operandi. En je gedraagt je volwassen. Boetes uitdelen als mensen niet doen wat jij wil is echt zo belachelijk dat ik het niet eens bedacht zou krijgen. Zo ga je op je werk ook niet met mensen om en ook niet met vrienden en andere mensen in je omgeving.
Dit mag best gevolgen hebben. Je schiet niks meer voor. Hij moet zijn eigen rekeningen betalen. En voor wat hoort wat, dus thuis wonen is niet onvoorwaardelijk.
Als hij alles zelf wil bepalen, moet hij op zichzelf gaan wonen.
Echt, wordt harder. Dat is in ieders belang.
Als je eenmaal uit huis weer terug thuis komt wonen, is aanpassen lastig(er). Misschien was een deel te voorkomen geweest als je vooraf met elkaar besproken had wat over en weer de verwachtingen waren. Dan had jij een onderhandelingspositie gehad en achteraf is dat lastig.
De discussies over boetes stop je niet zomaar omdat hij daarmee wint dat de discussie niet meer over hem gaat maar hij draait ze zodat ze over jou gaan. Je kan het alleen stoppen als je de rollen omdraait, dat hij iets van jou wil en nodig heeft.
Ik denk dat ik aan mijn knieën zou trekken niet door een gesprek of discussie maar door hem eens aan het woord te laten hoe hij dat nu allemaal voor zich ziet. En als hij klaar is met praten, zeg je, dit werkt niet voor mij en als het zo zwart-wit is, kan je beter op jezelf wonen. Geen uitleg, geen verantwoording. Net zolang dat hij hij doorheeft dat hij water bij de wijn doet of op zichzelf gaat wonen: dat is de keuze die hij heeft. Ik kan mij voorstellen dat je zegt dat je hem nog een maand steunt en anders zoekt hij maar een baan erbij en zet hij zijn bedrijf op in zijn vrije tijd.
Per direct sleutels vervangen. 
Serieus, tenzij er sprake is van een noodsituatie verwacht ik dat mijn kind van 21+ gewoon op zichzelf woont. Ik wil dan geen ouder meer spelen, en ik ben zelf helemaal niet meer flexibel genoeg voor huisgenoten. Ik wil me namelijk niet meer aan andermans regels houden in mijn eigen huis, en samenwonen met volwassenen betekent geven en nemen. Natuurlijk staat mijn deur wagenwijd open voor mijn kind in de problemen. Maar ik heb verder echt een broertje dood aan al die jongeren die lekker thuis gaan of blijven wonen om een financiële toekomst op te bouwen? Echt, doe dat lekker op je eigen antikraak flatje.
Renmuis schreef op 03-09-2023 om 18:15:
Echt, doe dat lekker op je eigen antikraak flatje.
En zelfs die zijn niet beschikbaar. Een woonruimte vinden is gewoon bijna niet te doen. Overal maar kort als het al lukt, of voor een prijs die niet zonder hulp op te brengen is.