dilemma laten rijden (stief)dochter
Toen stiefdochter het rijbewijs gehaald heeft, heb ik bij mijn man aangegeven dat ik het ( na lang wikken en wegen) prima vond dat ze ook af ent toe in onze auto (welke ik voor 95% van de tijd nodig ben i.v.m. mijn werk) zou rijden met hem er naast als coach. Dit omdat ik snap dat het voor haar leuk is om te rijden (vond ik ook vroeger na halen rijbewijs) en omdat mijn man natuurlijk haar ook wil kunnen geven wat bij mama ook gebeurd.
Gevoelsmatig heb ik dit nooit echt prettig gevonden, maar goed rationeel kon ik geen bezwaar vinden (behalve ik wil het niet) en wilde dat mijn man dit ook met zijn dochter kon doen. Man weet dat ik dit, nog steeds erg lastig vind en dit gedoog vanwege hem. Het is uiteindelijk ook maar 3x aan de orde geweest ivm mogelijkheden van beide kanten.
Inmiddels mag ze zelfstandig autorijden, man heeft in zijn enthousiasme gisteren aangegeven, waar ik bij was, dat ze de auto zaterdag wel mee mocht naar vriendin (ca 65 km verder op) mijn reactie sprak boekdelen. Stiefdochter heeft dit niet opgemerkt.
Man heeft zijn dochter later toen ze alleen waren aangesproken en gezegd dat hij wat te enthousiast was geweest en ik het lastig vind en dit liever (nog) niet heb dat ze zonder “begeleiding” de auto mee neemt. (Wat ik enorm waardeer!) Man heeft ook bij haar aangegeven dat hij denk dat ze misschien eerst ook een keer met mij erbij (het was die paar keer een dochter vader dingetje )zou rijden voordat ze de auto ‘alleen” mee mag zodat ik kan zien hoe ze rijdt. Stiefdochter reageerde erg goed en gaf aan dat ze dat wel begreep. Nu gaan we over 2 week naar familie op ca2 uur rijden en mijn man heeft voorgesteld aan mij om stiefdochter voor te stellen te rijden en mij tijd gegeven hier over na te denken. Wel voel ik dat hij verwacht dat ik instem. Zelf had ik bedacht dat ze misschien eerst een paar keer in de buurt zou kunnen rijden, met mij er bij max 25-30km ofzo en dan enkele reis en als ik t idee heb dat het vertrouwd is wellicht een keer alleen van ons huis naar mama’s huis en terug (ca 5km). En dan in de toekomst (over paar maand) ooit een keer de auto mee naar vriendin ofzo.
Die 210 km zie ik niet zitten. Dit wordt deels ook gevoed door de opmerkingen van mijn man dat ze onze auto nog niet goed beheerst (schakelen auto laten afslaan, motor laten loeien, nu rijdt ze ook meer en vaker in mama haar auto) en veel beginnersfouten maakt ( voorrang issues etc). Ik ben er dus niet heel erg gerust op dat zij in onze auto rijdt (zelfs niet als man er naast zit & ben altijd blij dat dat auto heel terug is) Man heeft aangeven snel te willen rijden met haar en mij erbij, zodat ze binnenkort onze auto ook alleen mee kan. ( hij heeft het idee te kort te schieten tov mama) Het geeft hem een goed gevoel dat ook te kunnen bieden, wat ik echt wel snap. Het is ook niet zo dat Stiefdochter er van uitgaat dat het allemaal maar zo kan en ze eist ook niks op. Ze vraagt ook altijd netjes of het kan, bijv ik kan met mama naar jullie toe rijden, maar kan ik dan na het eten met jullie auto terug rijden? Als het niet kan, omdat ik weg ben of laat thuis, dan komt ze op de fiets.
Het is ook niet zo dat ze het nooit van me zou mogen, maar momenteel vind ik het nog erg eng en ergens vind ik haar ook nog wel erg jong! Merk dat ik zelf ook moet wennen aan het idee naast een 18 jarige bestuurder te zitten. Het is ook niet op haar persoonlijk gericht, ik stap ook niet bij de buurjongen in (die heeft me ook wel eens een rit aangeboden en heeft ook net zijn rijbewijs)
Hoe zouden jullie dit aanpakken, ik wil best op termijn hierin proberen mee te gaan, maar ik merk (zelf geen kinderen) dat ik dit wel een dingetje vind en hier niet in meegegroeid ben (man is trots om naast zijn grote dochter te zitten in de auto) ik zie een puber/jongvolwassenen die alle recht heeft om te leren rijden, maar liever met de auto van iemand anders, dan de mijne. Nu ben ik van plan mijn man voor te stellen haar te laten rijden op bekend terrein en daarna 1 van ons het stuur over te laten nemen. Niet omdat stiefdochter niet durft, niet omdat het niet mag, niet omdat papa het niet durft, maar omdat ik meer gewenningstijd nodig ben. Is dit heel onredelijk?
Hoe zou ik het aanpakken
Waarschijnlijk hetzelfde als bij de destijds 18 jarige zus van mijn vriendin die toen net 3 dagen haar rijbewijs had.
Je mag best met me meerijden naar onze woonplaats aan de andere kant van Nederland maar jij rijdt!
En gaf haar de sleutels.
Ik zou je stiefdochter gelijk de sleutels gegeven hebben.
Ik kan niet wachten tot mijn dochter zelf mag rijden, gaat mij veel tijd schelen. Haar vader en stiefmoeder denken er ook zo over en al onze auto's kan ze tzt meekrijgen.
Autorijden leer je alleen door het te doen. Ze heeft haar rijbewijs! Laat haar dan ook ervaring op doen.
niet duidelijk
de ene keer spreek je van onze auto en de andere keer van mijn auto. Daar zit een verschil in, ook al rij je in de praktijk 95 % van de tijd met de auto ( is het wettelijk de jouwe of voelt het de jouwe) Verder zo gauw mogelijk kleine eindjes gaan rijden, even samen naar de supermarkt enz.zodat ze de auto goed leert kennen en jij de rijstijl van haar. Ik snap de onzekerheid aan jouw kant, die zal altijd iets blijven. Haar alleen laten rijden zou mogelijk juist wel een optie kunnen zijn om haar zonder die extra oplettende ogen rustig de auto te leren kennen. Hangt van persoon tot persoon af: graag een extra paar ogen erbij of liever zonder die beoordelende ogen.
Redelijk
Wat mij betreft mist hier hoe je het financieel onderbouwt. Onervaren rijders kunnen meer schade veroorzaken. Het hoeft niet. En wie gaat dat dan betalen?
Verder zou ik het loslaten. Je ondermijnt het zelfvertrouwen van je stiefdochter en ze moet voldoen aan jou onzekerheden. Dat is een lastig emotioneel chantageachtig ding.
Of je vind het goed en onderbouwt het financieel. Je kunt ook met jezelf afspreken dat je dat financieel zelf kunt dragen. Of je vind het niet goed, klaar. Dan kunnen ze een andere oplossing zoeken. Stiefdochter kan ook een auto huren.
2 uur rijden
Ideaal juist, zo’n afstand van 2 uur waar jullie samen in de auto zitten en zij rijdt. Kan ze goed aan de auto wennen en leert ze steeds beter rijden. En mocht ze het te ver vinden, kun je onderweg even wisselen. Tenzij het jouw auto is vind ik dat je erg moeilijk doet. Ze moet juist veel oefenen om het goed te leren.
Twee uur rijden is erg vermoeiend als beginnend bestuurder
Ik zou haar ook (vaak) kleinere stukjes laten rijden.
W.b. familiebezoek: kan ze niet heen en terug de helft van het traject rijden?
flavia/margaretha
@flavia, dat begrijp ik dat je het leert door te doen. Zelf was ik "pas" 23 toen ik mijn rijbewijs haalde( omdat ik dit zelf moest betalen) en heb daarna ook alleen maar in eigen auto gereden en eigenlijk
@margaretha, wettelijk gezien is het 'mijn'auto, dit omdat ik meer schade vrije jaren opgebouwd heb. (man zijn ex vrouw heeft de schade vrije jaren gehouden destijds bij de scheiding omdat hij niet dagelijks auto nodig heeft ) Echter wij hebben maar 1 auto , Man gebruikt m alleen indien echt nodig en rijdt vaak als we samen weg gaan ( om het wat bij t houden) en vaak ook alleen maar enkele reis. Man spreekt ook altijd over onze auto richting mij als "jouw' auto.
financieel is er natuurlijk gezamenlijk besloten hier geld aan te spenderen, echter omdat ik er het meest in rij was mijn voorkeur merk/kleur weer doorslaggevend. Dus ja het voelt als "mijn auto"
Laten rijden
En heel gauw! Hup! Het is maar een auto, je bent verzekerd en ze heeft een rijbewijs!
Dus zeker ja zeggen en man voorin laten zitten en jij achterin. Komt echt wel goed.
Haha, Anemone
Tegelijk geschreven !
Eens met Marsy
De hele lap tekst met afspraken, voorwaarden, eisen en uitzonderingen heb ik overgeslagen. Ze voldoet aan de wettelijke eisen, dus mag ze rijden. Onzin om daar een begeleider naast te zetten.
Als je het echt zo vervelend vindt dat ze in 'jouw' auto rijdt, kun je altijd nog een extra tweedehandsje op de kop tikken voor weinig.
Ik weet het nog goed
Ik haalde mijn rijbewijs, mocht op vrijdag hem ophalen bij de Gemeente en de volgende dag gingen wij naar Duitsland, naar kennissen. Ik heb gereden, ik voelde mij zo stoer.
Daarom zeg ik: lekker laten rijden en aangeven dat als ze moe wordt dat er altijd gewisseld kan worden.
Nou echt?
Ik heb mijn zoon inderdaad vanaf dag 1 laten rijden.
Eerst even samen, en daarna heb ik hem zoveel mogelijk los gelaten.
Toegegeven, in het begin met knikkende knieën. Maar dat was echt niet omdat ik me zorgen maakte om de auto. Dat stuk blik is vervangbaar. Hij niet.
Onbeperkt
Mijn dochter is nu nog aan het lessen maar als ze haar rijbewijs heeft mag ze mijn auto gebruiken als ik hem niet nodig heb. We hopen dat ze voor de vakantie haar rijbewijs heeft zodat ze ons naar Parijs kan rijden (evt samen, als zij het nog te ver vindt).
Hè?
Hartverwarmend toch als zo'n jongeling een dergelijke mijlpaal bereikt? Ik zou ongelofelijk trots zijn.
Rode krullenbol
Laten rijden.
Wat de anderen ook zeggen. Laten doen ...loslaten is ouderschap ( ook voor stiefouders 
)
Mijn dochter heeft een week na haar 17e verjaardag haar rijbewijs gehaald en mocht met begeleider rijden. Mijn vriendin die bij dezelfde sportclub trainde wilde wel haar coach zijn.
Dat vond ik erg fijn maar ook spannend. Ze heeft elke maandag gereden naar de sportclub, 12 km verderop en toen in de winter was t best glad. De wegen waren al wel redelijk schoon maar de grote parkeerplaats was een ijsbaan. Ik durfde t niet zo goed te laten gaan en t is dat mijn vriendin en haar zus zeiden. Wij zijn er ook, laat t maar doen.
Wat was ze zenuwachtig maar daarna ook trots.
Ook heeft ze voor de sport meteen heel t land doorgereden, uren aan een stuk. Ze merkte dat het erg veel energie kostte dus wilde ze de keer erop liever een stuk rijden en dan uurtje ernaast zitten.
Ik snap het geloof ik niet
Wat is nou het probleem? Kun je dat ook in 1 regel samenvatten als ‘ik wil het niet’? Volgens mij wel. En dan is mijn reactie: zou je er anders tegenaan kijken als het je eigen dochter was? Denk daar even over na.
Hier heeft zoon vanaf dag 1 zoveel mogelijk (kilo)meters gemaakt. Eerst met ons ernaast, of opa of oma. Vanaf zijn 18e lekker zelf laten rijden. Ik voel en voelde me volledig veilig bij hem in de auto.
Kortom, ik zie het probleem niet. En ik vind jouw man een zacht ei. Hij had naar mijn idee jou tegengas (pun intented) moeten geven. En haar gewoon aan moeten moedigen om in de auto te rijden.
ook weerstand
Mijn kinderen hebben ook hun rijbewijs, nog niet zo heel lang. Maar ik hou er ook niet van dat ze de auto lenen. Ik ben bang voor schade, of verlies van schadevrije jaren daardoor. Want ík moet voor de kosten opdraaien, zelf hebben ze amper geld. (en ik ben ook niet rijk)
Dus ja, ik leen hem liever niet uit. Gelukkig vragen ze er zelden om en ik weiger het ook niet, maar het voelt voor mij niet van harte. Samen rijden vind ik geen punt, dan zit ik naast zoon en zie ik dat hij prima rijdt.
Maar ik zou mijn auto ook niet aan vrienden of kennissen uitlenen, om dezelfde reden eigenlijk. Toch wel meegekregen van mijn ouders, zij leenden hun auto ook nooit uit, die heb ik dus ook nooit geleend, mijn vader had die auto nodig voor zijn werk, dus zou heel veel gedoe opleveren als er wat mee zou gebeuren.
Merel
'Samen rijden vind ik geen punt, dan zit ik naast zoon en zie ik dat hij prima rijdt.'
Maar als je er naast zit, kunnen er toch nog steeds ongelukken gebeuren? Dat houd je niet tegen vanaf de bijrijdersstoel. En als hij prima rijdt, snap ik niet waarom je denkt dat hij brokken zal maken.
Hmm ...
Ervan uitgaande dat angst de tegenhanger is van vertrouwen, is het wel duidelijk waar de schoen wringt. Zaken als schade aan de auto e.d. zijn secundair, lijkt mij.
Rode krullenbol
Spannend
Het laten rijden van je kind is altijd spannend. Maar het wordt er niet beter op als ze niet kan rijden.
Vrienden hebben twee dochters die allebei hun rijbewijs haalden, maar in het begin niet genoeg ervaring hebben opgedaan, waardoor het rijden nu lastig is en ze het niet durven.
Het is net als leren lopen, voor het eerst zelf op de fiets naar school laten gaan enz., loslaten en hopen dat het goed gaat.
En vertrouwen op een goede afloop?
Dat doe je ook telkens als je zelf auto gaat rijden.
pech bijvoorbeeld
Hij is altijd nog een minder ervaren rijder, dat ten eerste en hij kan natuurlijk gewoon pech hebben, dat het niet eens door hem komt, maar als mijn auto total-loss wordt gereden dan krijg ik de dagwaarde terug en daarvan kan ik geen auto kopen.
Het is een niet rationeel gevoel, ik weet het.
Als ik het zelf veroorzaak, is het mijn pech en schuld en baal ik er ook van, als het hem overkomt dan zou ik denken, 'dat zou mij misschien niet gebeurd zijn' het is denk ik het gevoel van de controle kwijt zijn.
Ander (waar gebeurd) voorbeeld wat me hier een beetje aan doet denken; ik leende mijn hogedrukspuit uit en die hield er ineens bij die persoon mee op, zonder reden. En zo werd ie ook teruggegeven 'ja hij doet het niet meer'. Had inderdaad ook kunnen gebeuren toen ik hem gebruikte maar nu gebeurde het bij hun en voelde het toch naar toen ik hem niet werkend terugkreeg.
Merel
Ook dat is uiteindelijk een kwestie van vertrouwen. Ga je ervan uit dat iemand zoiets met boze opzet doet?
nee zeker niet
Nee daar ga ik zeker niet vanuit, maar wel van het gevoel 'als ik het niet had uitgeleend, dan was het niet gebeurd' wat je natuurlijk nooit zeker weet.
Financiën
Ik lees in de openingspost niet dat er een financieel probleem zou ontstaan, alleen dat het zonde zou zijn van de schadevrije jaren. Dus het argument van Merel gaat hier volgens mij niet op. Dat is naar mijn idee de enige legitieme reden die je zou kunnen hebben om een kind met rijbewijs niet te laten rijden.
Hier heeft zoon op zijn tweede of derde rit alleen een forse aanrijding gehad. Met mijn auto die ik nog geen half jaar had. Hij werd van achteren aangereden toen hij voor een rood stoplicht stil stond. Dus buiten zijn schuld. Auto was bijna total loss, ik heb flink moeten praten om de dagwaarde hoger uit te laten komen dan de totale schade (was echt een fout van de taxateur hoor), dus ik begrijp echt wel dat je daar enorm van baalt. En dat het heel wat kan kosten. Maar als je op zich die kosten kan dragen, en TS geeft niet aan dat dat niet het geval is, dan zou dat geen reden moeten zijn. Als de (stief)dochter geen ervaring op kan doen wordt ze veel minder snel een ervaren automobilist.
je krijgt je rijbewijs niet bij een pakje boter hier
Dus je kunt ervan uitgaan dat als iemand een rijbewijs heeft dat die dan kan rijden. Ik zie geen enkele reden om jullie auto niet uit te lenen aan jullie dochter behalve dat jij dat niet fijn vind.
Maar gezien hoe jij er tegenover staat zou ik als ouder er niet over peinzen om mijn dochter met jou te laten proefrijden. Ik wordt er al zenuwachtig van als ik het lees. Laat dat kind gewoon die auto meenemen naar haar vriendin. Kan ze lekker vertrouwd worden met de auto zonder een kritische pottenkijkende stiefmoeder.
No claim verzejering
Dan ga je wel terug in jaren (zodat je niet overstapt), maar ga je niet meer betalen als je schade hebt. En all risk verzekeren, zodat de kosten van reparatie altijd gedekt zijn.
Bijna elke nieuwe rijder rijdt in de eerste 10.000 km schade.Niet mijn tekst, maar die van diezelfde verzekeraar toen ik ze belde om te vragen of mijn kinderen met de auto mochten rijden. Mijn oudste bewees die stelling twee keer, de jongste de allereerste dag dat ze haar rijbewijs had. De oudste zonder ons, bij de jongste zat ik ernaast.
En ja, dat is zuur en naar en duur geld. Maar dankzij de all risk en de no claim kostte het me niet zoveel.
Maar ze hebben daardoor wel leren rijden. Door het te doen. CBR is ontzettend kritisch en laten heus niet zo maar iemand slagen. Onnodig dat jij daar nog een controle slag overheen legt.
Of heb je ook ooit docenten gemaild dat het cijfer can een toets omlaag moet omdat ze echt niet goed geleerd hadden? Nee toch. Die controle ben je echt kwijt en daar hebben we in Nederland een hele strenge club voor opgericht om te zien of mensen mogen rijden. En Die vinden het afdoende.
Dus laat haar. Of zeg nee, want ik ben een controlefreak en vertrouw je niet. Dan ben je eerlijk. Of doe net als ik, leen je auto uit- knijp je billen dicht bij elkaar en zucht als ze weer veilig thuis zijn. Want dat ik het spannend vind, zie ik echt als mijn moeite met loslaten. En dat weet ze ook, en ze lacht me er ook heerlijk om uit
Merel
'maar als mijn auto total-loss wordt gereden dan krijg ik de dagwaarde terug en daarvan kan ik geen auto kopen.'
Nogmaals: dat kan ook gebeuren als jij naast hem in de auto zit. Dus waarom mag hij dán wel rijden?
Geen zin om door de tekst heen te worstelen
Als het nou zou gaan om letsel dat je stiefdochter op zou kunnen lopen door een ongeval...…
Nee, drukte om een vervangbaar gebruiksvoorwerp van een bepaald merk in die bepaalde kleur!
Tegengeluid
Hier ook een stiefzoon die net z’n rijbewijs heeft. Ik merk ook dat ik er moeite mee heb dat hij er vanuit gaat dat hij de auto kan lenen. Dat is natuurlijk iets wat je eigenlijk niet hardop mag zeggen. Want als stiefmoeder dien je vooral ruimhartig te zijn. Dat lukt vaak, maar in mijn geval met de auto niet. Het voelt een beetje gemakzuchtig om er blind vanuit te gaan iets te mogen lenen dat toch echt een flinke waarde vertegenwoordigt. Bovendien is in mijn geval stiefzoon niet heel erg zuinig op spullen die niet van hem zijn. En ook niet erg probleemoplossend als hij iets geleends per ongeluk kapot maakt.
Voor je eigen kind zijn dit soort dingen vanzelfsprekend. Jouw spullen zijn zijn/haar spullen. Dat werkt voor een stiefkind toch vaak wat anders.
Maar ...
Van dergelijk gedrag is in dit geval helemaal geen sprake!