Dochter weegt 100plus kilo
Mijn dochter is 24 jaar en is erg zwaar. Ze zei vorige maand dat ze nu ruim 105 kg was. Haar gewicht is zo erg dat ze moeite heeft met bewegen. Want na een half uurtje wandelen of fietsen gaan haar knieen al zeer doen en moet ze gaan zitten. Ze heeft ook totaal geen conditie. Toen ze nog thuis woonde kookte Ik altijd erg gezond eten voor haar en ze kreeg ook steeds bruin brood na school en werk, maar nu ze opzich zelf woont gaat het de foute kant op. Ze is volgens mij meer dan 15 kg aangekomen in een jaar. En als ik het erover heb wordt ze boos op mij en zegt ze dat ik aan het ''fat-shamen'' ben.
Wat moet ik hiermee? Ik zie mijn dochter langzaam bezwijken onder haar gewicht. Mijn eigen moeder was ook al erg zwaar en vroeg overleden vanwege ziektes die door haar gewicht kwamen. Ik ben zo bang dat mijn dochter het zelfde pad achter na gaat.
DS1971 schreef op 08-08-2022 om 22:22:
Ik moest bij de New Rules van deze week denken aan dit onderwerp:
https://youtu.be/yfiWjnStE3w
Nog maar 5 minuten onderweg in het filmpje en ik zeg, hear, hear, eindelijk eens iemand die z'n mond opentrekt en de "positivity" onderuit haalt. Maar dat is zeker ook een over het paard getilt iemand die zich beter voelt dan de rest. Want je zult maar eens op een publieke zender of forum durven zeggen hoe de vlag er werkelijk bijstaat.
Diyer schreef op 08-08-2022 om 23:08:
[..]
je zult maar eens op een publieke zender of forum durven zeggen hoe de vlag er werkelijk bijstaat.
Het komt echt voor dat in relaties en communicatie verbinding belangrijker is dan (on)gelijk hebben. Dat is ook erg werkelijk.
Onderbelicht blijft mi het aspect dat dit ook ‘gewoon’ een maatschappelijk probleem is. Er zijn meer mensen (in westerse wereld) met problemen op dit vlak (hebbend of gehad hebbend) dan zonder.
Ik denk dan ook echt niet dat er altijd perse ingewikkelde persoonlijke problematiek aan ten grondslag hoeft te liggen. Natuurlijk, als je gaat zoeken ga je vinden…..maar dat geldt wel vaker momenteel imho. Het gaat vaak om gewoon mensen eigen problematiek. Niet altijd natuurlijk, maar we problematiseren momenteel wel heel graag en accepteren slecht de normale moeilijke zaken en emoties etc.
Maar maatschappelijk gezien is er natuurlijk behoorlijk wat aan de hand en hebben we fikse problemen op dit vlak. We hebben het te goed? En onze consumptie is veel en veel te hoog en dan geeft veel individuele slachtoffers.
Mija schreef op 09-08-2022 om 00:15:
[..]
Het komt echt voor dat in relaties en communicatie verbinding belangrijker is dan (on)gelijk hebben. Dat is ook erg werkelijk.
We staan in de praktijk minder ver uit elkaar dan je denkt. Dat zouden wat meer forummers zich mogen beseffen in plaats van zo fel uit de panty te schieten als dit onderwerp voorbij komt. Waar ik het vooral heb over een maatschappelijk probleem, wordt er gereageerd alsof de criticaster in hun persoonlijke leven inbreekt om ze te wijzen op dat koekje of snoepje dat ze net hebben gegeten.
Maar kijk het filmpje eens. Het gaat niet om gelijk willen krijgen. Het gaat om het niet weg willen kijken. Als iemand er persoonlijk een probleem mee heeft dat deze te zwaar is en er wordt van anderen verwacht om net te doen of allerlei klachten en kwalen zo vreemd, maar toch, miraculeus niks van doen hebben met het gewicht, want de grote olifant die iedereen ziet, mag niet benoemt worden, sla je de verkeerde kant uit.
Ik kan prima mijn waffel houden en zal dat ook doen. Maar als ik een klagende dochter zou hebben, zou ik echt niet weten waarom ik lievekoekjes moet bakken. Dan draai je het probleem om. En eerlijk? Ik vind een heleboel mensen hypersensitief geworden. Beetje eelt kweken kan echt geen kwaad. Zal je in het leven nog vaak nodig kunnen hebben. Echt, het filmpje illustreert eigenlijk heel goed wat ik al die tijd neerschrijf. Er zitten alleen nogal wat forummers hier die er niet tegen kunnen. Tja, de maatschappij is er niet voor ontworpen om je altijd maar uit de wind te houden als iets je niet aanstaat.
Diyer schreef op 09-08-2022 om 00:39:
[..]
We staan echt minder ver uit elkaar dan je denkt. Dat zouden wat meer forummers zich mogen beseffen in plaats van zo fel uit de panty te schieten als dit onderwerp voorbij komt. Waar ik het vooral heb over een maatschappelijk probleem, wordt er gereageerd alsof de criticaster in hun persoonlijke leven inbreekt om ze te wijzen op dat koekje of snoepje dat ze net hebben gegeten.
Dat komt omdat dit topic gaat over een persoonlijke relatie tussen een moeder en een dochter. Dat gaat dus daadwerkelijk over iemands persoonlijke leven. En in dat geval is het dus inderdaad een inbreuk om te blijven aandringen op het bespreken van een onderwerp waarvan de ander herhaaldelijk heeft laten weten het niet te willen. Die maatschappelijke context, en dat het ongezond is, dat is er, maar voor deze vraag is dat niet de kern. De kern is dat je in een persoonlijke relatie iemands grenzen respecteert, ook als je je heel grote zorgen maakt. En misschien zelfs wel juist als je je grote zorgen maakt, omdat als je de grenzen niet respecteert, je helemaal de verbinding (en dus je invloed) op die persoon kwijtraakt.
Het maatschappelijke en de gezondheid zouden daarom beter een eigen topic kunnen krijgen, als je het belangrijk vindt om het erover te hebben.
Mija schreef op 09-08-2022 om 01:05:
[..]
Dat komt omdat dit topic gaat over een persoonlijke relatie tussen een moeder en een dochter. Dat gaat dus daadwerkelijk over iemands persoonlijke leven. En in dat geval is het dus inderdaad een inbreuk om te blijven aandringen op het bespreken van een onderwerp waarvan de ander herhaaldelijk heeft laten weten het niet te willen. Die maatschappelijke context, en dat het ongezond is, dat is er, maar voor deze vraag is dat niet de kern. De kern is dat je in een persoonlijke relatie iemands grenzen respecteert, ook als je je heel grote zorgen maakt. En misschien zelfs wel juist als je je grote zorgen maakt, omdat als je de grenzen niet respecteert, je helemaal de verbinding (en dus je invloed) op die persoon kwijtraakt.
Het maatschappelijke en de gezondheid zouden daarom beter een eigen topic kunnen krijgen, als je het belangrijk vindt om het erover te hebben.
Toch merk ik dat discussies over dit onderwerp vooral gaan over dat je er vooral niets van moet zeggen, want de betroffene weet zelf ook wel dat ze te dik is.
Een argument dat we bij een alcoholist of drugsverslaafde nimmer zouden gebruiken.
Dus er is echt wel wat aan de hand en de media doet daar ook erg aan mee door vrouwen die obees zijn als model naar voren te schuiven als: wat een mooie vrouw! Waar een te dun model gewoonweg in bepaalde landen niet eens als model mag werken, want dat is een ongezond lichaam… En uitspraken als: real women have curves (toch gek dat je vrouwen zonder rondingen mag beledigen nietwaar?).
Dat is de knuffelcultuur waar ik het over had.
Hee iedereen,
TO hier.
Ik zie dat dit topic veel gevoelens teweeg brengt. Ik wil alleen weten hoe ik mijn dochter moet beschermen zodat ze niet eindigd als mijn moeder (180 plus kilo in een scootmobiel en dood voor haar 60ste). Mijn relatie is typisch een moeder-dochter relatie. We zijn geen beste vriendinnen, maar dat is ook wel goed. Ik had gehoopt dat ze als ze op zichzelf zou wonen vanzelf een gezond eetpatroon zou aanhouden. Maar dat is blijkbaar niet zo. Ik wil haar zo graag helpen. Als het moet kook ik wel elke dag voor haar en breng ik het naar haar. Ze is nog jong. Ze kan nog makkelijk afvallen, over 10 jaar is dat een stuk moeilijker. Mijn grootste nachtmerrie is dat ze wordt als mijn moeder.
Het gaat alleen over haar gezondheid. Het maakt mij niet uit hoe ze eruit ziet. Als ze hetzelfde figuur had en geen pijntjes had zou ik mij er veel minder druk om maken, maar ik zie haar lijden onder haar gewicht. Het breekt mijn moederhart.
DS1971 schreef op 09-08-2022 om 07:55:
[..]
Toch merk ik dat discussies over dit onderwerp vooral gaan over dat je er vooral niets van moet zeggen, want de betroffene weet zelf ook wel dat ze te dik is.
Een argument dat we bij een alcoholist of drugsverslaafde nimmer zouden gebruiken.
Dus er is echt wel wat aan de hand en de media doet daar ook erg aan mee door vrouwen die obees zijn als model naar voren te schuiven als: wat een mooie vrouw! Waar een te dun model gewoonweg in bepaalde landen niet eens als model mag werken, want dat is een ongezond lichaam… En uitspraken als: real women have curves (toch gek dat je vrouwen zonder rondingen mag beledigen nietwaar?).
Wat er deels aan de hand is, dat we alles moeten accepteren en tolerant zijn. Maar de dikke persoon blijft maar gedwongen in het verdomhoekje zitten als een dommig, foute keuzes makend, ziek persoon op hetzelfde level als een verslaafde en iedereen, (met name vaak de slankeren), willen er hun plasje overheen doen; ja vreselijke uitdrukking.
Wil je echt zeggen dat een vrouw met rondingen niet mooi kan zijn of niet eindelijk ook in het rijtje modellen mag voorkomen?
En nee, vrouwen die dun zijn mag je net zo min beledigen. Het ideaalplaatje van maatje 34/36/38 is een door media opgedrongen plaatje, waarbij de ideale vrouw bijna een kindfiguur heeft. Modellen met eetstoornissen, lichamen die gezien worden als sexobjecten. De realiteit voor het gros van de vrouwen of wat er van een mannenlichaam verwacht wordt is nooit zo geweest.
Ik ontken het probleem van welvaart niet, wel het veroordelen en wegzetten van alles wat afwijkt en dat belachelijk maken of een psychische afwijking toedichten.
Max88 schreef op 09-08-2022 om 09:19:
[..]
Wat er deels aan de hand is, dat we alles moeten accepteren en tolerant zijn. Maar de dikke persoon blijft maar gedwongen in het verdomhoekje zitten als een dommig, foute keuzes makend, ziek persoon op hetzelfde level als een verslaafde en iedereen, (met name vaak de slankeren), willen er hun plasje overheen doen; ja vreselijke uitdrukking.
Wil je echt zeggen dat een vrouw met rondingen niet mooi kan zijn of niet eindelijk ook in het rijtje modellen mag voorkomen?
En nee, vrouwen die dun zijn mag je net zo min beledigen. Het ideaalplaatje van maatje 34/36/38 is een door media opgedrongen plaatje, waarbij de ideale vrouw bijna een kindfiguur heeft. Modellen met eetstoornissen, lichamen die gezien worden als sexobjecten. De realiteit voor het gros van de vrouwen of wat er van een mannenlichaam verwacht wordt is nooit zo geweest.
Ik ontken het probleem van welvaart niet, wel het veroordelen en wegzetten van alles wat afwijkt en dat belachelijk maken of een psychische afwijking toedichten.
Ik vind overgewicht inderdaad niet aantrekkelijk (zoals de meesten), maar dat is niet wat ik bedoelde. Het gaat om de verheerlijking. Dat is doorslaan.
Dat de ideale vrouw een kindfiguur heeft kan ik niet alleen niet plaatsen, maar het is ook weer neerbuigend.
Neem bijvoorbeeld een Sylvie Meis. Zou er iemand zijn die haar 13 jaar oud schat? Lijkt mij niet.
to, je hebt de adviezen gelezen waar bijna iedereen hetzelfde vindt. Mond houden en je zorgen voor je houden. In het slechtste geval zou je eens kunnen opperen om naar de huisarts te gaan met klachten en verder niet mee bemoeien.
DS1971 schreef op 09-08-2022 om 09:45:
[..]
Ik vind overgewicht inderdaad niet aantrekkelijk (zoals de meesten), maar dat is niet wat ik bedoelde. Het gaat om de verheerlijking. Dat is doorslaan.
Dat de ideale vrouw een kindfiguur heeft kan ik niet alleen niet plaatsen, maar het is ook weer neerbuigend.
Neem bijvoorbeeld een Sylvie Meis. Zou er iemand zijn die haar 13 jaar oud schat? Lijkt mij niet.
Nee, dat bedoel ik niet neerbuigend. Ik bedoel dat bv in de topsport, modellenwereld meisjes/vrouwen gepusht worden en eetstoornissen krijgen tot er geen borst of heup meer te zien is( kenmerken van een volgroeid, volwasssen mens ivm een kind), stimulerende middelen worden gebruikt enz. En vervolgens worden neergezet als voorbeeld. Maar ben je dik dan ben je verslaafd.
Sylvie heeft naast sporten en hongeren een hoop van haar verschijning gekocht, maar zou ik niet vergelijken met een kind. Haar gedrag in het openbaar is dan wel wat kinderlijk.
Max88 schreef op 09-08-2022 om 09:19:
[..]
Ik ontken het probleem van welvaart niet, wel het veroordelen en wegzetten van alles wat afwijkt en dat belachelijk maken of een psychische afwijking toedichten.
En hier komt jouw hysterische kant weer om de hoek kijken. Jij kán een kritische noot simpelweg niet hebben. Want dan ben je aan het belachelijk maken, is de persoon in kwestie aan het veroordelen etc. Ik zou toch echt jezelf eens afvragen waarom je zo enorm heftig reageert. Denk je dat als je maar hard genoeg om je heen maait je de mening van anderen kunt veranderen? Of dat mensen met een grote boog om je heen gaan als reactie op jouw gedrag.
Wat je in het beste geval veroorzaakt is dat iedereen om je heen z'n mond houd tegen jou, want risico op hoogoplopende emoties of een conflict. En dat mensrn achter jou om over je praten en niet meer tegen jou. En op een gegeven moment kan het zelfs zo zijn dat je mensen van je vervreemd, omdat het onprettig is om met iemand om te gaan die niet tegen het geringste beetje kritiek kan.
DS1971 schreef op 09-08-2022 om 09:45:
[..]
Neem bijvoorbeeld een Sylvie Meis. Zou er iemand zijn die haar 13 jaar oud schat? Lijkt mij niet.
En dan neem je van alle vrouwen ter wereld Sylvie Meis als voorbeeld voor een gezonde normale vrouw? Sorry kerel, valt me van je tegen. Deze mevrouw is een plastic barbiepop die maar 1 doel heeft in het leven, nl. de hele dag met haar uiterlijk bezig zijn, zodat ze gespray tanned zo'n aantrekkelijk mogelijk popje is. Dit als geslaagd voorbeeld nemen staat bijna gelijk aan een vrouw vertellen dat ze goed gelukt is als ze lijkt op barbie.
Diyer schreef op 09-08-2022 om 09:59:
[..]
En hier komt jouw hysterische kant weer om de hoek kijken. Jij kán een kritische noot simpelweg niet hebben. Want dan ben je aan het belachelijk maken, is de persoon in kwestie aan het veroordelen etc. Ik zou toch echt jezelf eens afvragen waarom je zo enorm heftig reageert. Denk je dat als je maar hard genoeg om je heen maait je de mening van anderen kunt veranderen? Of dat mensen met een grote boog om je heen gaan als reactie op jouw gedrag.
Wat je in het beste geval veroorzaakt is dat iedereen om je heen z'n mond houd tegen jou, want risico op hoogoplopende emoties of een conflict. En dat mensrn achter jou om over je praten en niet meer tegen jou. En op een gegeven moment kan het zelfs zo zijn dat je mensen van je vervreemd, omdat het onprettig is om met iemand om te gaan die niet tegen het geringste beetje kritiek kan.
Kom op Diyer, dit is ordinair op de man. Het moet niet gekker worden.