Ene kind neemt geen geld aan, andere kind wel
Ik heb er al in een ander topic over geschreven maar ik vroeg mij wat af. Mijn zoon (25) is erg onafhankelijk. Hij wil niks van ons aannemen. Geen geld, geen gunsten, helemaal niks, ook niet toen die 18 was. Hij vindt dat hij als man alles zelf hoort te regelen. En dat is hem ook gelukt.
Mijn dochter (19) daarin tegen neemt alles van harte aan. Zeker nu het vakantietijd is, wil ze een extra zakcentje. Ik wil mijn dochter graag financieel een handje helpen, maar ben daar erg terughoudend in omdat zoon financiële hulp weigert. Hij zet naar mijn mening een oneerlijke standaard tegenover zijn zus. De relatie tussen die twee is op z´n zachts gezegd al op een dieptepunt en zoon begint nu ook over dit te klagen. Hij zegt dat wij dochter te veel helpen en dat zij net als hem niet geholpen hoort te worden. Terwijl in werkelijkheid zoon alle hulp weigert. Hoe kan ik dit in goede banen leiden? Nu voelt het net of ik mijn dochter niks kan toestoppen omdat zoon het voor zichzelf ook niet wilt.
dat is dan zijn keuze.
Gewoon je eigen keuzes maken.
Gaat hij klagen zeg je gewoon: jij wilde het niet, dat is jouw keuze.
Zoon moet niet zeuren, jullie bieden het aan allebei aan. Aan hen de keus wat ze er mee doen.
Simpel, noem het geen hulp maar een cadeautje. Bied dat aan aan beide kinderen. Dat kunnen ze dan aannemen of weigeren, eigen keuze.
Schemerlampje schreef op 17-07-2025 om 20:19:
Zoon moet niet zeuren, jullie bieden het aan allebei aan. Aan hen de keus wat ze er mee doen.
Dit. Jullie zoon is niet de maat der dingen, ook al kun je aangeven dat je het waardeert dat hij het graag zelf wil doen.
Ik vind dit gedrag van zoon zwaar irritant omdat hij dan op een hele passiefagressieve manier wilt laten merken dat hij het beter voor elkaar heeft dan zijn zus en daardoor een beter kind is en onze favoriet. Wat totaal niet waar is.
Meteen korte metten mee maken bij zoon; “Jij wil het niet. Prima. Dat is je eigen keuze. Maar jij bepaalt niet wat jouw zus wel of niet moet doen”. En dit blijven herhalen.
Tenzij zus helemaal geen (vakantie)bijbaan heeft. Met 19 jaar kun je het ook je eigen zakcentje voor de zomer verdienen. Naast hetgeen wat je haar als ouder dan nog toestopt.
Misschien het gesprek eens aangaan met hem. Hij vindt misschien dat hij te weinig waardering krijgt voor alle inspanning die hij levert om economisch zelfstandig te zijn terwijl zijn zus ondertussen alle aandacht en geld krijgt wat ze maar wil.
Voelt hij zich uberhaupt wel gewaardeerd? Hebben jullie dubbele boodschappen gegeven aan de kinderen (jongens horen dit, meisjes horen dat)? Wrijven jullie erg in wat je allemaal voor ze doet en heeft hij daar tabak van?
Ik vind zijn streven naar onafhankelijkheid zeker te prijzen. Jammer dat het beeld ontstaat dat jullie je kinderen liever afhankelijk zouden houden.
Als je perse je dochter geld wil blijven geven (waarom gaat ze eigenlijk niet zelf verdienen), zet dan steeds een zelfde bedrag voor hem weg op een spaarrekening. Dan krijgen ze evenveel maar heeft hij toch eer van zijn zelfstandigheid. En als zus dat niet eerlijk vindt, nou, het staat haar vrij om zelf haar broek op te houden.
Ze is 19 schrijf je, Dan is een vaste toelage en verder geen dingen toestoppen veel meer op zijn plek. Kan ze zelf geen geld verdienen, krijgt ze geen Duo?
Wij hebben voor thuiswonende kinderen de regel "school, studie of werken" maar niet op onze kosten lanterfanten. Studie of school belonen wij met onderhoudsgeld maar allerlei uitjes gaan ze zelf maar verdienen. Wij moeten er tenslotte ook voor werken.
En ik denk dat je kinderen op de lange duur meer plezier doet door ze discipline en zelfstandigheid bij te brengen dan alles zomaar te geven. Een mens heeft ook meer plezier van waar hij voor heeft moeten werken dan wat hij zomaar in de schoot geworden krijgt.
Oh wacht. Ik herinner me nu ineens iets over het conflict tussen jouw zoon en dochter. Dit gaat vast niet alleen over het geld. De volgende keer verzint een van die twee weer iets anders om over te zeuren. Lastige situatie voor jullie, dit.
Hoe was dit toen zoon 19 was?
AnnaPollewop schreef op 17-07-2025 om 20:26:
Misschien het gesprek eens aangaan met hem. Hij vindt misschien dat hij te weinig waardering krijgt voor alle inspanning die hij levert om economisch zelfstandig te zijn terwijl zijn zus ondertussen alle aandacht en geld krijgt wat ze maar wil.
Voelt hij zich uberhaupt wel gewaardeerd? Hebben jullie dubbele boodschappen gegeven aan de kinderen (jongens horen dit, meisjes horen dat)? Wrijven jullie erg in wat je allemaal voor ze doet en heeft hij daar tabak van?
Ik vind zijn streven naar onafhankelijkheid zeker te prijzen. Jammer dat het beeld ontstaat dat jullie je kinderen liever afhankelijk zouden houden.
Zoon heeft zijn studie erg snel afgerond en werkte daarnaast ook nog. Iets te veel naar mijn mening. Soms wel meer dan 40 uur per week plus nog zijn studie. Dochter is daar veel relaxter in, wat naar mijn mening ook veel gezonder is. Ik wilde zoon altijd helpen, maar hij is erg koppig en wil altijd alles zelf doen. Terwijl dochter het wel aanneemt. Ik vind dat zoon altijd veel te streng is voor zichzelf. En dat hoeft hij niet op zijn zus te projecteren.
Dat hij niks wilt aannemen is toch zijn keuze en kan je dochter toch niks aan doen?
Due-scimmie schreef op 17-07-2025 om 20:35:
Hoe was dit toen zoon 19 was?
Versneld zijn studie afmaken en bijna voltijd werken. Iets wat ik hem heb afgeraden want hij zat bijna tegen een burn-out aan.
Dweedledee schreef op 17-07-2025 om 20:28:
Oh wacht. Ik herinner me nu ineens iets het conflict tussen jouw zoon en dochter. Dit gaat vast niet alleen over het geld. De volgende keer verzint een van die twee weer iets anders om over te zeuren. Lastige situatie voor jullie, dit.
Ja klopt. Ik ben bang dat dit een van de vele conflicten wordt.
En als hij van jullie zou erven, verwerpt hij dat dan ook?
Als je beide iets aanbiedt en de ene wil het wel en de ander niet dan is het niet oneerlijk. Ik zou me wel afvragen waar zoon zijn denkbeelden vandaan haalt. Mag je als man dan nooit van iemand een cadeau aannemen? Neemt hij bijvoorbeeld ook geen kerstpakket aan van zijn werk? Een cadeau voor zijn verjaardag? Een traktatie van een collega of vriend?
Kun je je kinderen uitleggen dat jullie als ouders bepaalde zaken belangrijk vinden. Bijvoorbeeld een opleiding en een rijbewijs. En dat jullie er daarom voor kiezen om daar een bijdrage aan te leveren. Wat doet hij als je iets overmaakt naar zijn rekening?
Je kunt ook teveel principes hebben (als ik dit zeg, zegt het wat hoor). Soms kun je je gewoon beter neerleggen bij iets en een gunst van een ander aannemen, ook al hoeft het niet. Zelfs als je er andere opvattingen over hebt. Ik ben bijvoorbeeld tegen hypotheekrenteaftrek, maar maak er wel gebruik van, omdat het automatisch wordt verrekend bij de belastingaangifte en het wel heel veel ingewikkeld gedoe is om het principieel te weigeren.