Help

Tja, we kunnen het belachelijk vinden dat je pa zo star is. En dat vind ik ook wel. Maar als je 22 bent, kun je toch echt beter je energie stoppen in het opbouwen van een eigen leven. Hou op aan je pa te sjorren en zoek eigen woonruimte. 

ik vind kostgeld betalen en meehelpen in het huishouden heel normaal eigenlijk, maar je pa klinkt wel heel strikt. 
Wat Mija zegt zou ik ook doen: ga op zoek naar eigen woonruimte, dan kun je doen waar je zelf zin in hebt. Je vader ga je toch niet veranderen. 

Jouw ouders zijn wel heel erg streng. Ik zou ook op zoek gaan naar eigen woonruimte maar dat zal niet mee vallen in deze tijd.

me ouders = mijn ouders
me pa = mijn pa
(sorry ik hoop dat ook deze ongevraagde raad wordt geapprecieerd).

Dan:
Ik lees dat je in de eerste zin over je ouders schrijft. Verder gaat het enkel maar over wat pa wil en niet wil. Hoe staat je moeder in de hele zaak en heeft zij thuis ook iets te zeggen?
Je vader moet leren dat zijn kleine meisje volwassen is geworden. Dat ze best inwoongeld wil betalen en aan de huishoudelijke klussen wil deelnemen. Dat zijn allemaal rechten die je ouders mogen opeisen. Maar behalve rechten hebben ze ook plichten en daar hoort o.a bij: respecteren dat jij je eigen keuzes maakt zoals minder vlees eten en op een zelfgekozen tijdstip thuiskomen.
Heb je (al) een vriend? Ik vraag dat omdat ik in de verte voel aankomen dat - mocht je (nog) geen vriend hebben - je vader hier ook nog zijn stempel op gaat proberen te drukken. En dat 'recht' heeft hij niet meer. Die 'plicht' ook niet. Zijn taak als opvoeder is ten einde. Raad mag jij altijd nog vragen, maar jou behandelen als een kleuter, dat moet hij dringend afleren want anders gaan er nog vervelende toestanden komen in de toekomst.
Ben jij enig kind? Of ben je de oudste? In welke leeftijdsklasse zit jouw vader dat hij zulk een ouderwetse mentaliteit handhaaft? 

Pejeka1 schreef op 06-06-2022 om 15:02:

Ik denk dat het volgende dilemma speelt: volgens jou ben je een volwassen vrouw (en dat ben je ook), maar volgens je ouders nog hun kind dat op haar tienerslaapkamer slaapt. Hun eisen komen in feite erop neer dat ze het beste voor je willen: in hun ogen gezond eten, op tijd thuis zodat je niet in allerlei perikelen verzeild raakt in het uitgaansleven, niet te veel drinken, enz. Volgens mij is het dus niet slecht bedoeld, maar zien ze je nog als hun kind en behandelen je ook zo. Qua uitgaan: misschien liggen ze zomaar wakker tot je thuis bent, tot ze de deur en je voetstappen op de trap horen. Liggen zich zorgen te maken. Het kan allemaal.

Wil je echt je eigen plan trekken, dan zul je toch naar eigen woonruimte moeten zoeken. Je hebt er de leeftijd ook voor. Maak er wat moois van!

Dit ja Pejeka1. Al denk ik dat het niet ouders is maar alleen pa. Verandert niks aan het feit, op jezelf gaan wonen. Maar ja dat is lastig lastig in het tegenwoordige tijd. Linksom rechtsom voor TO het kost geld, heel simpel. De keuze is aan jou TO. Enne je mag het thuis ook wel lekker laten knetteren.

Ohw en flexitarier ben ik ook. Gewoon een kleiner stukje werkt toch ook. Niemand die mij iets kan verplichten om te eten. Dat jij teveel kookt is jou probleem niet de mijne. Ik zei het vantevoren, het hoeft niet, ik eet het niet of wat dan ook.

letterkoekje schreef op 06-06-2022 om 14:33:

me ouders = mijn ouders
me pa = mijn pa
(sorry ik hoop dat ook deze ongevraagde raad wordt geapprecieerd).

Het mag niet. Lees je de huisregels wel eens? 

2.1 In je reactie reageer je inhoudelijk op het topic en de vraag van de topicstarter. Commentaar op schrijfstijl, spelling of het plaatsen van andere off-topic berichten is niet toegestaan. De moderators geven waarschuwingen als reacties te vaak off-topic zijn.

Een eigen woonruimte zoeken is in deze tijd makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik vind dat als je huur betaalt je ook als huisgenoot behandeld moet worden. Dus je kamer is van jou, je bepaalt je eigen leven, activiteiten en tijden en je wordt als volwassene behandeld. Daar staat tegenover dat je ook verantwoordelijkheden hebt in huis, zoals je eigen was doen, je eigen rommel opruimen en helpt met koken en schoonmaken.
Misschien kun je eens met je ouders om tafel om hier goede afspraken over te maken?

MoederBarberin schreef op 06-06-2022 om 20:42:

Een eigen woonruimte zoeken is in deze tijd makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik vind dat als je huur betaalt je ook als huisgenoot behandeld moet worden. Dus je kamer is van jou, je bepaalt je eigen leven, activiteiten en tijden en je wordt als volwassene behandeld. Daar staat tegenover dat je ook verantwoordelijkheden hebt in huis, zoals je eigen was doen, je eigen rommel opruimen en helpt met koken en schoonmaken.
Misschien kun je eens met je ouders om tafel om hier goede afspraken over te maken?

Dat is gewoon verdomd moeilijk als je gewoon thuis woont. Ja, je kan een bijdrage in de kosten betalen, maar in de ogen van je ouders zul je nooit een "gewone" huurder worden, maar ben je altijd in de eerste plaats hun kind dat thuis woont. 30 jaar geleden ben ik door omstandigheden ook weer 2 maanden bij mijn ouders gaan wonen na 10-12 jaar zelfstandig te hebben gewoond, en ik kan je verklappen dat het geen feest was. Ik snapte dat ook wel, voor hen was ik hun kind, maakt niet uit hoe oud of zelfstandig je bent. En daar zit je dan weer elke avond, alsof je 12 bent, op de bank mee te kijken naar TV-programma's die je geen bal interesseren, maar die je ouders leuk vinden. En elke ochtend staat er (heel lief) een bordje boterhammen voor je klaar waar je geen trek in hebt, maar die je toch moet opeten, want het is goed voor je. En als je in de middag dan een keer naar de stad ging, even op jezelf, de onvermijdelijke vragen: Waar ga je heen? Hoe laat ben je terug? Ja, ik snapte het, het waren mijn ouders en ze vielen terug in die rol. Maar benauwend was het wel.

Ik raad je aan om je vandaag nog in te schrijven bij de sociale huur. In Friesland, de Achterhoek, Zeeuws-Vlaanderen en Limburg is dat gratis, ik sta er zelf ingeschreven. Sommige regio's zoals West-Brabant, Texel en Amsterdam zijn helaas niet gratis, maar meestal betaal je maar 10 euro per jaar dus dat kan je overwegen. Je krijgt waarschijnlijk niet morgen al een woning, maar je bouwt wel inschrijfduur op zodat als de frustraties je te hoog oplopen je snel kunt verhuizen.

Je kunt googelen op "gratis inschrijving sociale huur". Of gewoon heel Nederland afgaan en op elke sociale huur website kijken of je moet betalen. Meestal is dat niet zo!

Kamernet is ook een optie, als je wil woningdelen.

Als je de regels van je vader echt niet trekt (wat ik kan begrijpen) kan je contact opnemen met je gemeente voor ondersteuning. Er  is ook een schrijfster (Lale Gül) die momenteel meisjes in situaties zoals die van jou helpt.

Pejeka1 schreef op 06-06-2022 om 20:50:

[..]

30 jaar geleden ben ik door omstandigheden ook weer 2 maanden bij mijn ouders gaan wonen na 10-12 jaar zelfstandig te hebben gewoond, en ik kan je verklappen dat het geen feest was. Ik snapte dat ook wel, voor hen was ik hun kind, maakt niet uit hoe oud of zelfstandig je bent. En daar zit je dan weer elke avond, alsof je 12 bent, op de bank mee te kijken naar TV-programma's die je geen bal interesseren, maar die je ouders leuk vinden. En elke ochtend staat er (heel lief) een bordje boterhammen voor je klaar waar je geen trek in hebt, maar die je toch moet opeten, want het is goed voor je. En als je in de middag dan een keer naar de stad ging, even op jezelf, de onvermijdelijke vragen: Waar ga je heen? Hoe laat ben je terug? Ja, ik snapte het, het waren mijn ouders en ze vielen terug in die rol. Maar benauwend was het wel.

Geweldig plastisch voorgesteld Pejeka! Ik zie het zo voor me, jouw verhaal en heb er smakelijk om moeten lachen.

> of me pa helpen die t zo moeilijk heeft

Dat lijkt me in elk geval geen overweging die mee moet spelen. Als je tot zijn dood blijft, betekent dat geen relatie en geen kinderen. Wil je dat? En als je toch een keer weggaat en hij het alleen moet rooien, waarom dan niet nu? Het is niet alsof die aanpassing hem makkelijker zal afgaan als hij ouder wordt.

Verreweg de meeste kinderen vliegen een keer uit. Dat is normaal. Het is niet raar dat je die behoefte voelt. De meeste kinderen worden zo opgevoed dat ze zich niet hoeven te verantwoorden over die keuze, dat ze geen 'aanleiding' of 'reden' hoeven te geven. Dus ga jezelf niet afvragen of jouw 'reden' wel goed genoeg is. Vraag je eerder af wat je reden is om te blijven.

Het enige wat raar overkomt aan je pa is die thuiskomtijd. Dat is erg ouderwets. De meeste ouders laten kinderen van 16 in het weekend al later thuiskomen. De rest van zijn verwachtingen... tja, de meeste mensen die nooit kamers verhuurd hebben staan er zo in. Lees de nieuwsberichten maar over hoeveel mensen nu al weer van hun Oekrainers af willen. Sommige ouders draaien wat bij als je een tijdje niet bij ze gewoond hebt, en andere blijven hun levenlang "ouder".