kan ik mijn dochter (18) weigeren bij vriendin te gaan wonen??
dag,
ik heb een dochter van 18 jaar oud, en ze studeert 5 dagen per week.
nu wilt ze met 2 vriendinnen gaan samenwonen in een huis van 1100euro aan huur per maand. flink duur dus!
als inkomsten heeft ze studiefinanciering maar dat is erg weinig. en probeert ze naast der school een baantje te zoeken hiervoor.
maar toch vind ik dit allemaal erg duur voor haar aangezien ik ook der zorgverzekering en telefoonkosten nog eens betaal, dus ik heb het haar geweigerd om te gaan samenwonen met die meiden.
alleen luistert ze daar niet echt naar natuurlijk!
de ouders van 1 die vriendinnen zal garant gaan staan voor de huurwoning maar dat zegt niets natuurlijk,
kan ik dit mijn dochter weigeren? of zijn er bepaalde regels w.b.t. deze situatie? ik wil gewoon niet dat mijn dochter financieel de afgrond in gaat, en ikzelf ben al helemaal niet rijk.
gr, Sam
Zelf betalen
Vanaf 18 jaar heb ik mijn kinderen alles zelf laten betalen, ziektekosten waarvoor ze een tegemoetkoming krijgen van de belastingdienst, collegegeld dat eventueel geleend kan worden, telefoonkosten moesten ze al veel langer zelf betalen etc.
Dat maakt het eenvoudiger om ook bij een huurwoning aan te geven dat ze het zelf moeten betalen.
Als ze uit huis gaat wonen krijgt ze wel een wat hogere studiebeurs. Daarnaast kan ze lenen of werken. Wat veel kinderen doen is dat ze het maximale lenen en deels op een spaarrekening zetten, zodat ze later alsnog kunnen zien wat ze ermee gaan doen. Slim, ik had dat eerder moeten bedenken, maar ik was bang voor de schulden en heb mijn zoon geadviseerd dat niet te doen. Sommige studente 'sparen' op die manier de aankoop van een huis bij elkaar, tegen een relatief lage rente met eenvoudige terugbetaalregeling.
Er zijn zelfs ouders die hun kind vragen maximaal te lenen, om daarmee een eigen duur doorlopend krediet af te kunnen betalen. Met andere woorden: ik ben veel banger voor schulden dan misschien wel wijs is.
Is 1100 alleen de huur, of ook gas, water electriciteit, telefoon, internet, televisie en de belastingen? Als dat zo zou zijn zou het een relatief dure, maar vergelijkbare kamerprijs zijn (iets minder dan 400 euro). Als dat niet is wordt het een hele hoge rekening.
Als 18-jarige kun je haar niet tegenhouden, maar ik zou benadrukken dat ze het zelf moet betalen, liefst ook haar ziektekosten en telefoonrekening.
tsjor
Financieel en praktisch
Een concreet rekensommetje maken met haar over de komende kosten lijkt me waardevol.
Ik begrijp dat ze nu nog geen bijbaan heeft.
Het hebben van die bijbaan is een eis, daarnaast bekijken hoeveel uren ze daaraan kwijt is + de uren die ze aan school en studie denkt nodig te hebben in kaart brengen.
De aanschaf van meubels die ze nodig heeft, heeft ze daar al voor gespaard?
En praktisch, hoe lossen de dames het op als één van hen afhaakt?
Wie draait er dan voor de kosten op, als je in plaats van 1/3 de helft moet betalen?
reactie ouders
dat rekensommetje is al gemaakt, niet heel precies natuurlijk.
maar 1100 delen door 3 plus nog eens gas water en licht wat erbij komt, der telefoonrekening elke maand, zorgverzekering. der meidenspulletjes zoals make up e.d.
dat betalen wij als ouders nu allemaal maar als ze vertrekt kan ze dat wel vergeten natuurlijk.
en inderdaad ook meubels e.d. zullen allemaal nog aangeschaft moeten worden. maarja hoe vaak wij het ook tegen der zeggen, het enigste antwoord dat we krijgen is.. "dat komt allemaal wel goed"
over het afhaken van 1 persoon zijn ook geen afspraken bekend.
Loslaten
Mijn dochter is wel ouder, maar ik sta ook voor zo'n 'loslaat'-moment. Mijn oudste heeft het in financieel opzicht ook niet erg op een rijtje en wil komend jaar het huis uit. Er is haar al woonruimte aangeboden in de stad waar ze hopelijk kan gaan studeren. Een flink eind bij ons uit de buurt. Maar ja, diegene wil natuurlijk wel dat ze meebetaalt. Dus moet ze wat bijverdienen naast haar studiefinanciering. Ik heb er ook een beetje een hard hoofd in, maar ze zal de sprong toch ééns moeten maken. In haar geval zie ik de voordelen ook. De treinverbinding met hier en daar is rechtstreeks, dus ze kan lekker blijven zitten als ze naar ons komt en het is dichterbij haar vriend.
Ik betaal overigens alleen haar zorgverzekering. Dat blijven we ook nog maar even doen. Doordat ze niet werkt, moeten we ook wel eens bijspringenn. Maar echt niet voor make-up! Als ze daar niet voor wil werken is het niet belangrijk genoeg. Haar telefoon is inmiddels niet meer te gebruiken en haar abonnement is stopgezet, omdat ze niet betaalde. Ik weiger haar abonnement te betalen. Af en toe wat geld om haar prepaidtegoed aan te vullen... nou vooruit. Thuis kan ze dan zoveel ze wil op internet via wi-fi.
Mijn dochter heeft overigens ook nog geen meubels en heeft daar ook geen spaargeld voor. Maar dat vind ik eigenlijk het minst belangrijk. Als het eenmaal zover is, komt er vast wel wat los aan 'krijgertjes' en daar zal ze dan toch maar even dankbaar gebruik van moeten maken.
Reactie
Waarom kan dochter enige financiele ondersteuning, die ze nu als volwassene wel krijgt, "wel vergeten" als ze op kamers gaat? Het lijkt zo dat je een beetje beledigd bent dat ze weg wil, klopt dat? Ik vind het normaal dat ouders kinderen op kamers tijdens de studententijd nog (wat) ondersteunen, als dat mogelijk is natuurlijk. Het is een belangrijke stap op weg naar zelfstandigheid en dan is het fijn te weten dat je ouders achter je staan. Maar mijn mening zal ook wel gekleurd zijn: als een kind in mijn omgeving, en dat was bij ons thuis ook zo, met 18 jaar nog geen aanstalten maakt om tijdens de studie op kamers te gaan, wordt dat wel flink gestimuleerd. Mijn ouders hebben altijd collegegeld en huur betaald. Achteraf was dat met drie studerende kinderen wel een groot offer hoor, maar ze hebben er geen dag spijt van.
financiële ondersteuning
'Waarom kan dochter enige financiele ondersteuning, die ze nu als volwassene wel krijgt, "wel vergeten" als ze op kamers gaat?' Omdat sommige kosten 'in het huis' zitten. Telefoon etc. bijvoorbeeld. Als dochter apart gaat wonen worden dat aparte kosten.
' Mijn ouders hebben altijd collegegeld en huur betaald.' Ik snap nu dat je vanuit een bepaalde achtergrond praat, maar dat is meestal niet zo. Mijn moeder heeft aan mij alleen de dubbele kinderbijslag betaald die ze indertijd kreeg, omdat ik op kamers woonde. En toen was je ook nog automatisch bij je ouders verzekerd voor de ziektekosten.
Dat is nu anders: ouders krijgen geen kinderbijslag meer vanaf 18 jaar, kinderen moeten zelf ziektekostenvezekering regelen en krijgen daarvoor een tegemoetkoming van de belastingdienst.
Stel dat je nu voor 3 kinderen ziektekostenverzekering, kamer en collegegeld gaat betalen, dan betaal je ongeveer per maand 3 keer 600 euro, is 1800 euro. Je inkomen moet dan toch wel heel riant zijn. Dat gaat veel verder dan 'een groot offer'. Tenzij je verwacht dat je ouders drie baantjes hebben en 's morgens al beginnen met het rondbrengen van de krant, maar dan ligt de verhouding inspannning ouders/kinderen wel erg scheef.
Vanaf hun 18e moeten mijn kinderen dus echt voor zichzelf zorgen: zelf verzekering afsluiten, zelf belasting terugvragen, zelf studiefinanciering regelen, etc. etc.
Ik ben alleen nog een calamiteitenfonds in de vorm van renteloze leningen.
Tsjor
Ondersteuning
Tja, ik vind het wel belangrijk kinderen die net hun vleugels hebben uitgeslagen te ondersteunen. We hebben daar al voor de geboorte van de kinderen spaarrekeningen voor geopend. Mijn moeder heeft jarenlang voor ons gewerkt, maar ook haar studie (en die van mijn vader) zijn door mijn grootouders betaald. Je kunt je kinderen in mijn ogen geen betere "erfenis" meegeven. Nu snap ik heus wel dat veel gezinnen helemaal geen grote bedragen missen kunnen, maar ook met een kleine bijdrage kun je laten zien dat je de studie en toenemende zelfstandigheid van je kinderen ondersteunt.
Ach Tsjor
Maar er is natuurlijk altijd nog een tussenweg. Eten moeten ze toch, en kleren hebben ze ook nodig, of ze nu thuis wonen of niet. Die ondersteuning hoeft echt geen 1800 euro per maand te zijn. Is een beetje een absurd bedrag hè....