Jongvolwassen Jongvolwassen

Jongvolwassen

Lees ook op
Luusepuus

Luusepuus

18-03-2009 om 12:35

Kostgeld zoon van 19 die thuis woont

Nu mijn vraag nog even: Hoeveel kostgeld kan ik vragen aan mijn zoon van 19 die thuiswoont en werkt fulltime?
Ik wil hem niet te veel vragen, maar is bijv. 100 euro (voor o.a. internet, water, elektra, eten) een reëel bedrag?
Hij verdient zo'n 1300 netto per maand.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Tirza G.

Tirza G.

18-03-2009 om 13:25

Waarom

Wil je hem niet te veel vragen? 100 euro per maand is veeeeeeel te weinig. Dertig jr geleden woonde ik een periode terug thuis met een volledig salaris. Mijn vader rekende tóen al 12,50 (gulden) per dag.

Wat denk je dat het kost om zelfstandig te gaan wonen? an mag-tie blij zijn dat-ie die 100 euro in de maand overhoudt! 100 van 1300 is nog geen 10 procent. Dat is toch niet reeel? Of heb jij maandelijks ook 90% van je inkomen te besteden voor de leuk?

Tirza

tonny

tonny

18-03-2009 om 13:57

1300 netto

krijgt hij op zijn rekening en jij wilt slechts 100 euro per maand vragen? Hoezo deze bovenmatige gulheid? Het is de bedoeling dat hij gaat leren wat het kost om je dagelijks leven te bekostigen, nu hij volwassen is. Ben het volkomen met Tirza eens dat deze financiele verdeling compleet scheef is.

Mocht je het geld zelf niet willen benutten voor huishouden, eten, was, water, energie etcetera, zet het dan op een spaarrekening voor hem, maar wen hem er niet aan maandelijks 1200 euro voor de lol te kunnen opmaken!!

tonny

mirreke

mirreke

18-03-2009 om 14:15

Juist weinig!

100 euro per maand voor all-in? Vind ik erg weinig. En je kookt ook nog voor hem en doet de boodschappen?
Reken maar eens uit op de Nibud-site wat hij zou kunnen bijdragen.

Ff rekenen

hoe duur het leven is als hij op zichzelf zou wonen.
een kamer kost al snel tussen de 250 en 300 euro. een huisje nog veel meer.
reken uit hoeveel boodschappen je per week doet en deel dat door het aantal personen in huis.
Ik denk dat je je zoon tekort doet door een heel laag bedrag te laten betalen. Het is toch de bedoeling dat hij leert om met geld om te gaan, uiteindelijk zijn eigen boontjes te doppen.
en ga na, heb jij zelf 1200 euro per maand beschikbaar om helemaal aan je zelf te besteden?

Luusepuus

Luusepuus

18-03-2009 om 17:48

Even correctie...

Beste mensen,
bedankt voor jullie reacties maar even iets rechtzetten: zoon doet helemaal n i e t s met zijn geld, laat het op zijn rekening staan.
Hij heeft zelfs zómaar 800 euro uitgeleend aan een collega voor een auto!
Hij is geen uitgaander, geen drinker, geen over-de-balkgooier.
Dus 1200 euro 'voor de lol' overhouden, dat geldt niet voor hem.
Desondanks denk ik idd. dat we hem meer moeten laten wennen aan het idee wat het leven eigenlijk kost, daar hebben jullie gelijk in.
Al kost het mij veel moeite om aan mijn eigen zoon meer dan 100 te vragen....

Ellen Wouters

Ellen Wouters

18-03-2009 om 23:47

Niks correctie, dat is hart-stik-ke voor de lol

Luusepuus, je maakt een kolossale denkfout.
1200 euro per maand die hij naar eigen inzicht en naar believen kan uitgeven? Dat is hart-stik-ke voor de lol. Dat hij het niet onmiddellijk uitgeeft aan drank en stappen wil niet zeggen dat hij dat geld dus niet voor de lol heeft.
Hij heeft het vrij beschikbaar. Hij hoeft er niets mee te doen. Hij kan het op de bank zetten, er van op vakantie gaan, als hij morgen bedenkt dat hij zelf wel een leuke auto kan kopen kan dat.

Welke volwassene heeft dat? Heb jij dat?

Vind jij het eerlijk dat jij zijn kosten betaalt, zodat hij een kapitaal vrij besteedbaar kan hebben?

En als je dat nou eerlijk vindt, vind je het dan ook eerlijk dat je hem went aan het hebben van een vrij besteedbaar inkomen zo groot als hij in zijn latere leven misschien wel nooit meer zal krijgen?

MaximeM

MaximeM

19-03-2009 om 08:44

Hoefde niet

Hoi,

Ik hoefde als kind geen kostgeld betalen. Deed ook niets met het geld op mijn rekening, ik had al een baantje voor 20 uur per week. Heb dus veel kunnen sparen en had een aardig buffertje toen ik het huis uitging. (kon een klein autootje kopen zelfs) Ik kon toch ook goed met geld omgaan en wist inderdaad dat het met het op mezelf wonen gedaan was met het rijkelijk sparen. Maar goed, als je als ouders het geld goed kunt gebruiken, dan zou ik zeker wel kostgeld vragen natuurlijk.

Maxime

Luusepuus

Luusepuus

19-03-2009 om 09:14

Maxime's gedrag vergelijkbaar, ellen

Ellen, ik denk toch dat Maxime's geldbeheer/gedrag lijkt op dat van mijn zoon.
Ik ken mijn kind het beste.
Evengoed zet je mening me wel aan het denken,hoor!
Sowiezo gaan we kostgeld vragen na de zomer!

Sancy

Sancy

19-03-2009 om 10:28

Vraag

waarom na de zomer kostgeld vragen?

Luusepuus

Luusepuus

19-03-2009 om 10:42

Omdat....

Beste Sancy,
Omdat mijn zoon een vrij ingewikkeld 'verleden' heeft bekijken wij eerst of hij dit baantje volhoudt nl.
Is op eigen initiatief al van twee scholen afgegaan om psychische redenen (1e keer in 5 Atheneum en 2e keer in 1e klas ROC tot ons grote verdriet) Hij is dus wat instabiel kan je wel zeggen.
Dit baantje l ij k t erop bestendig te zijn, maar moeten we even afwachten, want hij heeft deze job sinds december.
We hopen nu dus dat hij zijn draai gevonden heeft, snap je?
Tevens hopen we dat zijn psychische inzinkingen voorbij zijn.
Zit dus allemaal wat ingewikkeld in elkaar.

Bij ons thuis

ooit toen we wat ouder werden, zelfs nog toen we studeerden én thuis woonden (dit gold voor broer, ik woonde op kamers) moesten wij altijd al kostgeld betalen. Eigenlijk vonden we dat ook vrij 'normaal' , tenslotte konden wij zelf ook wel uitrekenen dat we zo véél goedkoper uit waren. Dus wij betaalden kostgeld. gewoon op rekening van onze ouders met een automatische overboeking en zelfs voor feestjes e.d. zorgden we voor een aanvulling op drank/etenswaren omdat we dat als onze eigen verantwoording voelden. Pas véél later, toen we écht officieël uit huis gingen, kwamen we er achter dat al dat kostgeld gewoon geparkeerd was op een spaarreking onder beheer van mijn moeder op onze naam. Het was zo terug te lezen op de afschriften, elke maand en de ons zo bekende bedragen die wel variëerden naar onze omstandigheden. Eerst ging ik uit huis, kreeg huisje en moest natuurlijk inboedel hebben, naar eigen inzicht van mijn moeder vulde ze mijn erg krappe budget aan...zo van zoek maar gordijnen en vloerbedekking uit en dan hoor ik wel wat het kost...(hoera, yes, yes!) en soms boekte ze in krappe tijden (fiets gejat, +bekeuring+ nieuwe boeken nodig) zomaar opeens een 'aanvulling' over naar mijn rekening, meestal met een grappige 'omschrijving' erbij op mijn afschrift van de bank (crisisbijdrage ofzoiets). Toen ik officieeël ging samenwonen én dus ander huis. Kocht ze zomaar een droger én een afwasmachine, iets wat wij met ons budget ons écht nooit hadden kunnen veroorloven. Ik ben zelden zó blij geweest met mijn 'eigen geld' (blijkt achteraf dus..), alleen al voor die blije opgeluchte momenten ben ik dankbaar dat ze het zo gedaan heeft. En écht ik had ook behoorlijk gespaard voor dat alleen wonen, maar ik geloof niet dat ik de mogelijkheid had gehad om het zó lang te bewaren en te managen. Toen mijn moeder overleed woonde mijn broer nog thuis en zo kwam ik er achter. Bij de erfenis kwam dus die rekening aan het licht. En het verzoek van stiefvader of ik broers rekening wilde beheren tot die uit huis ging ( het beheer van de rekening verviel aan stiefvader door de erfenis). En dus hebben we dat net zo gedaan...alleen was het ánders. Nu wist mijn broer ervan en dat zorgde toch voor enigzins verschil. Hij was er 'anders' blij mee...'t was niet zo'n verassing als bij mij. Hij 'rekende' gewoon ook op die bijdrage. Zo van: "als jij nu dat en dat betaald van die rekening, zorg ik voor dat en dat.." dat was toch anders, minder leuk.
Maar ik heb me nu al voorgenomen, 't net zo te doen met onze kinderen. Lijkt me heerlijk om net als mijn moeder voor sinterklaas te kunnen spelen op momenten dat de kinderen het moeilijk hebben....en dan nog wel van hun eigen geld! Ik verheug me er nu al op.
En buiten dat, bij jouw (of mij) is het 'zekerder' wie zegt dat hij niet over een half jaar 't hele bedrag uitleent aan iemand? Zeker bij iemand die minder stabiel in het leven staat lijkt het me ook een stuk zekerheid geven. Je weet ook maar nooit of iemand daar achter komt en er misschien misbruik van maakt ofzo.
groeten albana

Maylise

Maylise

19-03-2009 om 19:08

Geen idee

Je zou twee dingen kunnen doen. Of uitrekenen hoeveel zoon jullie echt kost (extra eten, elektriciteit, water, gas, de waarde van zijn kamer als jullie die eventueel zouden verhuren, gebruik van spullen, eventuele diensten als eten koken en de was die gedaan wordt) of gewoon een bedrag bedenken wat jullie redelijk vinden.
Je kan ook ipv kostgeld als je dat liever doet met hem afspreken dat hij elke maand bijvoorbeeld 1000 euro stort op een spaarekening en de resterende 300 op mag gebruiken (of meer of minder afhankelijk van welke kosten hij verder nog heeft).
Zelf heb ik een thuiswonende zoon die ook werkt en hij betaalt geen kostgeld in overleg met ons. Wel spaart hij al zijn geld op (met uitzondering van ziektekosten en wat leefgeld)met als doel om volgend jaar een master in de VS te gaan doen. Nu twijfelt hij echter of hij dit wil doen maar dat is een ander verhaal. In elk geval vind ik het geen probleem dat hij geen kostgeld betaald. Hij draagt in natura genoeg bij door veel huishoudelijk werk te doen en daarnaast betaald hij ook wel eens een deel van de boodschappen. Als hij al zijn geld zou verbrassen vind ik het een ander verhaal. Mocht hij die Master niet gaan doen (hij moet deze zomer beslissen) dan wil hij het huis uit dus dan speelt het hele kostgeld verhaal niet meer.
In jullie geval (gezien de problematiek van jullie zoon) zou ik een laag bedrag vragen aan kostgeld maar wel combineren met verplicht een zeer groot deel van zijn inkomen sparen voor een doel waar jullie ook achter staan (studie, huis, auto, reis of wat dan ook).

Maylise

Tirza G.

Tirza G.

19-03-2009 om 19:27

Hij gebruikt het wel

Hij heeft 800 euro uitgeleend aan een collega. Óf hij is goed, óf hij is gek. Krijgt-ie dat echt terug? Met rente? Na de zomer heeft-ie 9 maanden gewerkt. Je vraagt nu nog niks, dus dat is 9 x 1300 euro=ruim 10.000 euro. Gaat-ie die ook aan een collega uitlenen zonder rente? Waarom gaan zijn lasten pas in als hij zich stabiel voelt? Als hij in september stopt met werken, heeft-ie 10.000 euro op de bank. Hij betaalt jou elke maand 100 euro, hangt de hele dag op de bank en kan het zo ongeveer 100 maanden volhouden. Gezellig.

Tirza

An

An

19-03-2009 om 20:08

Meer vragen en apart zetten

Ik zou meer geld vragen, zo'n 500 euro en dit apart zetten.
500 euro omdat hij dit ook minimaal aan woonlasten kwijt is als hij op zichzelf zou wonen. Op deze manier kan hij alvast wennen aan die kosten.
Ik zou het apart zetten omdat ik het geld niet nodig heb. Ik zou dit geld uiteindelijk sparen voor als hij bijvoorbeeld een huis wil kopen, een speciale studie wil doen of voor een ander, in mijn ogen, zinvol doel.

MaximeM

MaximeM

19-03-2009 om 23:56

Ook geld uitgeleend

Hoi,

Ja ik heb toen ook geld uitgeleend aan een vriendin, het was maar voor een paar weken, want dan zou zij het geld bijeen hebben (het was een paar duizend gulden) en ja zonder rente geleend en ook niets op papier. (en gewoon teruggekregen hoor)
Ik zou zelf voor mijn kinderen zo'n constructie als Albana bedenken. Het feit dat mijn ouders dat voor mij niet deden was dat ik het geld toch niet opmaakte. Maar mijn dochter bijvoorbeeld is nu op haar 13e al een gulle gever, al haar zakgeld gaat op aan spulletjes voor zichzelf maar ook lekkers voor haar broertje of voor ons. Heel lief natuurlijk, maar zij zou wel gebaat zijn bij zo'n stille spaarrekening in de toekomst, tenzij ze nog leert sparen.

Maxime

Luusepuus

Luusepuus

20-03-2009 om 16:49

Even weer, tirza

Onze zoon is idd. góed om geld aan een collega uit te lenen en vooralsnog betaalt die terug aan hem met elke week 50 euro (zie ik op zijn bureau liggen nl.)
Je kan je afvragen of dat niet naief is, maar het is ook weer een goeie eigenschap van hem; zo kon deze collega nl. die auto kopen die zich aanbood. Deze eigenschap van gulheid wordt gewaardeerd en ja, het is een groot risico.
Maar als hij éénmaal bedrogen zal worden hiermee, heeft hij het weer snel afgeleerd. Het is dan tevens een levensles voor hem want het is zíjn geld.
We willen eigenlijk dat hij een soort buffer opbouwt om t.z.t. op kamers te kunnen gaan. Hij geeft niets uit nl. zodat zijn loon zich opstapelt. Dan is de stap om het huis uit te gaan niet zo groot als je meteen goed kan inrichten. Hij heeft vage plannen hiervoor.
Het kostgeld zullen we eerder gaan vragen dan na de zomer, n.a.v. jullie en jouw raadgevingen en het zal waarschijnlijk rond de 100 euro blijven.
Het is toch je kind... Sommige collega's van mij zeggen zelfs dat ze nooit van hun kind geld zullen vragen! (afkomstig uit onderwijs)
Wij komen maandelijks uit van 1 maandsalaris noodgedwongen, met z'n vieren dus we zouden het best kunnen gebruiken, dat kostgeld.

Tirza G.

Tirza G.

20-03-2009 om 20:06

Precies luusepuus, het is je kind

en dús leer je hem met geld omgaan. Lees voor de grap de discussie over zakgeld in "basisschoolleeftijd" eens. Ik vind het van de zotte dat jullie zo krap moeten leven terwijl hij lekker kan sparen en geld uitleent aan vreemden. Als hij zo goedhartig is, waarom geeft-ie júllie dan geen geld?
Wat je hem nu leert is dat het leven niks kost. Hij kan over een jaar een huisje krijgen, richt dat helemaal prachtig in en dan? Dan weet-ie nog niet eens wat een pak macaroni kost. En hij leert dat je je hele inkomen kunt gebruiken voor iets wat jij zelf wilt. Nu is dat sparen, dat lijkt misschien verstandig, maar de tendens is hetzelfde: je gebruikt je geld voor volledig iets wat je zelf wilt. Dat is in het echte leven wel anders.
Die collega's van jou - afkomstig uit het onderwijs - eeeeh......is dat een aanbeveling? Wat hebben onderwijsgevenden nou voor verstand van geld? En als je hun oordeel zo geweldig vindt, waarom vraag je het dan alsnog hier? Wonderlijk.

Tirza

Luusepuus

Luusepuus

21-03-2009 om 10:13

Meningen

Ik hoor graag zoveel mogelijk meningen omtrent dit probleem, Tirza. Niet alleen vanuit mijn eigen kleine kringetje op mijn werk. Daarom.
Het doet me goed te horen dat jij precies weet hoe e.e.a. moet. Ervaring hiermee zeker?
Je hebt i.i.g. een duidelijk standpunt.

Luusepuus

Luusepuus

21-03-2009 om 14:10

Wat ik bedoel met.

Wat ik bedoel met uitroepteken is, dat dit het tegenovergestelde is van wat "men" hier op dit forum als raad geeft.
Meer als: kijk nou eens! Deze mening kan óók!
Niet van :deze mening is standaard heilig voor mij.

Dus verkeerd begrepen denk ik, RiaK?

Natuurlijk weten onderwijzers meer van lesgeven dan van kostgeld vragen. Ikzelf hoor hier ook bij.

Tirza G.

Tirza G.

21-03-2009 om 22:16

Mening

Inderdaad heb ik een mening Luusepuus. En ik ben nooit te beroerd die te delen. En ik heb ervaring, ook dat nog.
Wat die onderwijsgevenden-met-uitroepteken betreft: dat vatte ik net zo op als RiaK. Waarom zet je er het beroep anders bij? Je bedoelde het naar mijn idee óf heel negatief (nou jaaaaaaa zeg, notabene onderwijsgevenden en dan zóiets zeggen) of je bedoelde het heel positief (kijk, zo kan het ook). Juist het noemen van het beroep kent een bepaalde status toe aan die personen. Waarom niet gewoon: collega's. Wat dóet hun beroep er toe?

Tirza

Luusepuus

Luusepuus

22-03-2009 om 10:29

Onderwijzers enzo

Hoi Tirza,
Omdat er aan het beroep van onderwijzers nog enigszins kleeft het etiket van opvoeders/deskundigen. Maar hier zet ik zelf ook kritisch vaak een vraagteken bij, hoor!
Maar laten we ons verder bij het probleem zelf houden...dat is het kostgeld dat ik binnenkort ga bespreken met mijn zoon.

Inge M

Inge M

22-03-2009 om 11:16

Luusepuus

Als je toch met je zoon praat over kostgeld, praat dan ook over het gezinsinkomen, wat daar allemaal van betaald moet worden, hoeveel er vrij te besteden overblijft, etc.

Tirza G.

Tirza G.

22-03-2009 om 19:43

Wat ik in jouw berichten lees

Is dat je het een soort van zielig vindt om kostgeld te vragen. Of een soort van eng, dat kan ik niet helemaal inschatten. Zielig in de zin van: hij doet dit nog maar zo kort, we willen hem niet meteen alles afpakken - maar ik zou dat ook als eng kunnen interpreteren: hij doet dit nog maar zo kort, als we het hem tegenmaken door kostgeld te vragen stopt-ie hier misschien ook wel weer mee. Zoiets lees ik in jouw berichten. Je haalt allerlei redenen aan waarom hij géén kg zou moeten betalen; in de categorie sneu voor hem of te streng van ons. Want dat je het nódig hebt, staat buiten kijf.
Nogmaals: ik denk niet dat het zielig is om een kind te leren dat de bomen niet tot aan de hemel groeien. Ik denk dat het zielig is om een kind te leren dat pa en ma alles voor hem regelen, ook al bijten ze zelf op een houtje. Als jij maar gelukkig bent lieverd, en draaide bibberend de thermostaat een graadje lager om energie te besparen. Dát vind ik ziellig.

Tirza

Een toevoeging

Wat ik schreef in het stukje 'bij ons thuis' en de constructie die mijn moeder had bedacht. Mijn moeder was dus onderwijzeres. Speciaal onderwijs nog wel...(je weet wel opvoedproblemen enzo..) en die stiefvader die na haar overlijden de rekening van mijn broertje onder mijn beheer stelde was directeur van een scholengemeenschap (en ervoor conrector en ervoor leraar dus).
Leek me in het licht van hoe de discussie zich ontwikkelde wel een zinnige toevoeging.
groeten albana

Sancy

Sancy

24-03-2009 om 09:53

Opmerking

Luus, ik vind dat jouw zoon véél verdient. Weet je wat het bruto minimum jeugdloon is voor een 20-jarige? Dat ligt op 849,00 euro (ex. vakantiegeld). Zelfs al je een reëel bedrag aan kostgeld zou vragen, gebaseerd op de werkelijke kosten die jullie voor hem maken, dan nog kan hij ruim sparen van zijn loon.

janneke

janneke

25-03-2009 om 15:03

Als spaarpotje , als je het zelf kunt missen

Hoi
Ik moest vroeger thuis kostgeld betalen, maar mijn ouders hadden dit geld niet echt nodig.
Toen ik het huis uitging en trouwde,kreeg ik dit geld terug, ze hadden het gebruikt als een soort spaarpotje voor mij.
Ook nog een idee

hobbynolly

hobbynolly

25-03-2009 om 17:13

Meer kostgeld

Nu hij een salaris heeft (en nog een goed salaris ook), vind ik dat hij best mag meebetalen.
Hoeveel? Daarvoor zou je inderdaad bij het nibud kunnen kijken.
Of zelf uitrekenen wat hij zoal drinkt en eet, waterverbruik, stroom.

Verder vind ik dat hij met het geld wat hij overhoud, zelf moet beslissen wat hij ermee doet. Het is zijn geld.

Aangezien ik begrijp dat je het geld zelf goed kan gebruiken, zou ik dat ook echt voor je onkosten gebruiken en niet op een spaarrekening zetten wat hij later krijgt om een huis in te richten ofzo.
Hij verdient genoeg om zelf te sparen voor "later".
Zou hij niet sparen (of niet zoveel) dan is dat z'n eigen probleem en zit hij misschien niet op nieuwe meubels maar op tweedehands meubels. Kunnen ze vast wel tegen hoor.

groetjes nolly

Luusepuus

Luusepuus

26-03-2009 om 18:00

Nibud

Hoi luitjes,

wij hebben het krantje van het NIBUD gekocht en rekenen nu uit wat hij ons zal moeten betalen.
Ben benieuwd hoe zijn reactie is!

Tirza G.

Tirza G.

26-03-2009 om 23:11

Go for it luusepuus!

Neem hem serieus, neem zijn inkomen serieus, neem zijn leven serieus. Rekeningen betalen, verplichtingen nakomen: dát is ook serieus!

Tirza

Luusepuus

Luusepuus

27-03-2009 om 18:05

Got it!

Got it, Tirza!!!
Dit wordt The Continuing Story!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.