Oneerlijk
M'n dochter, bijna 30 heeft al enige tijd een relatie. Deze man zit echter tot aan zn nek in de financieele zorgen. Mn dochter kiest onvoorwaardelijk voor hem wat ik echt prijzenswaardig vind. Wat me echter zo zeer doet, zo stoort dat zij momenteel voor alles haast opdraait. Ze heeft sinds kort op eigen kosten/kracht een huis gekocht. Heeft ze van haar eigen geld ingericht e.d. waar ik supertrots op ben. Nu wonen ze samen....boodschappen....hij draagt in de vaste lasten maar een ietsie pietsie bij maar vervolgens wordt er wel iedere week een krat bier en een zooi cola voor hem gehaald. En weet je...als hij nou zich nu iets bescheidener op stelde maar nee....een hoop bla bla.... Het vreet aan me.....slapeloze nachten...hyperventileren... Wil het vanmiddag toch ter sprake brengen bij mn dochter....alhoewel ik nu al weet dat ze me op eet....Weet iemand hoe ik dit kan accepteren, hoe ik hiermee om kan gaan?
Lijdzaam afwachten
Helaas er zijn zoveel vrouwen zoals jouw dochter. Je kunt denk ik weinig anders dan lijdzaam afwachten en haar opvangen als ze uit elkaar gaan. Maar helaas dat kan gerust 10,20, 30 of zelfs 40 jaar duren. Op het viva-forum lees je bij relaties heel veel vrouwen zoals jouw dochter en dan zie je ook dat zo'n proces heel lang kan duren. Ik denk dat met haar gaan praten hierover juist averechts werkt, diep in haar hart weet ze het heus wel, maar het kan jaren duren voor ze dat gaat toegeven. Denk dat het eerder helpt als anderen het tegen haar gaan zeggen, leeftijdsgenoten of liever nog familie van hem. Dat is bij ons in de omgeving gebeurd, waar de nichten van de man haar hebben overtuigd dat dit echt geen normale relatie was, helaas had zij er ook meer dan 20 jaar en een volwassen kind voor nodig voor ze de knoop kon doorhakken. Het lijkt me vreselijk als ouders, sterke
Accepteren....maar hoe??!!
Dank voor je reactie Yura.
Reken maar dat ik er voor haar zal zijn als de bom barst.
Ik weet van vriendinnen van haar dat ze er met haar over praten maar ook dat blijkt dus geen doorslag gevende factor te zijn voor haar. Heel soms kaart ik het wel eens aan bij haar want er is al zoveel gebeurd.... Ze weet heel goed dat ze een keuze heeft, en dat het haar eigen keuze is om bij hem te blijven...ze houdt van hem...en tsja...dan ben je uitgepraat en is het inderdaad lijdzaam afwachten.
Hoop dat ik het zelf eens leer te accepteren want klinkt het heel egoistisch als ik daar momenteel de grootste zorg om heb?!
liefde en geld
Ik zou haar in elk geval waarschuwen haar financiën en eigendommen strict gescheiden te houden zodat er geen deurwaarder aan kan komen.
Verder kan het beste een aardige knul zijn als je dat geld er even buiten laat. Daar heb jij verder geen last van.
het beste voor je kind...ook al is ze bijna 30!
Ja Anne......uit ervaring heeft ze daar al van geleerd en is ze al een stukje van haar bezittingen en spaargeld kwijt geraakt in het verleden.......dus ja....alles strikt gescheiden en op haar naam.
En ja....ik probeer echt ook de goede kanten te zien... maar zucht......klinkt het erg truttig en burgerlijk als ik zeg dat ik het zo graag anders had gezien voor haar?!
Zijn het schulden waar ze samen uit kunnen komen?
of is het onverantwoord gedrag waar geen eind aan komt?
Dat maakt nogal wat verschil.
Of ze samen aan een oplossing werken, waarbij op dit moment het leeuwendeel op de schouders van je dochter rust.
Dat is liefde voor elkaar.
Wanneer het een bodemloze put is, door financieel wanbeleid, dan noem ik het geen liefde, maar stommiteit.
Niks burgerlijks en truttigs aan!!!
Alleen maar wijs.
Onze dochter was drie jaar getrouwd met iemand die financieel geen realiteitszin bezat. Heel treurig. Een groot deel van haar spaargeld verdween.
Gelukkig was ze op huwelijkse voorwaarden getrouwd. Daardoor viel de schade mee. Maar wat een verdriet heb je ervan als ouders, want inderdaad, dit wil je niet voor je kinderen. Als er op een dag kinderen komen is de ellende niet te overzien.
Geld maakt niet gelukkig, luidt het gezegde. Maar financiele zorgen maken wel heel erg ongelukkig !!!
Sterkte.
Eens met jasam
Als deze man niet inziet waar de oorzaak van de financiele ellende zit en daarnaar niet handelt, en zij de verantwoordelijkheid om zaken te redden op zich neemt, klinkt dat liefderijk en nobel. Maar het is inderdaad....stom.
Sorry.
wat doet hij
want als hij niet werkt en alleen de schulden vergroot vind ik het ongezond, maar als hij wel zijn steentje bijdraagt door bv zo weinig mogelijk uit te geven vind ik het niet anders dan een gezin waar de vrouw thuis blijft maar dan anders om.
Ook dan zullen ze samen de schulden te lijf moeten.
' zo weinig mogelijk uitgeven'
Ik vrees dat hij daar geen talent voor heeft ( die persoon bij ons in elk geval niet. Breek me de bek niet open.)
Het verhaal van Ellen zegt me niet zoveel. Geen idee van het hoe/wat/waarom van de financiele problemen. Geen idee of hij werkt, niet werkt, solliciteert, of niet solliciteert. Het feit alleen dat hij fin. problemen heeft is nog geen reden (voor mij als lezer) om te veronderstellen dat het zijn eigen schuld is of er niets aan doet. Dat vertelt het verhaal niet. Alleen dat er wekelijks een kratje bier en cola voor hem wordt gekocht. Tja, dat is het punt niet zo denk ik. Als hij haar fin. uitbuit is het een slechte zaak, maar die conclusie kan ik niet uit de posting halen.
Dat je je zorgen maakt, het niet leuk vind, snap ik. Maar er iets meer over zeggen kan ik niet zonder meer info. Dat gaat niet alleen over een kratje bier, maar meer over wat hij wel of niet doet en hoe hij omgaat met de fin. problemen en hoe deze zijn ontstaan.
Bibi
'En weet je...als hij nou zich nu iets bescheidener op stelde maar nee....een hoop bla bla....'
Dat -citaat vraagstelster- zegt me meer dan die krat bier (waarbij hij vast zal zeggen 'als ik naar de kroeg ga, kost het meer')
Maarre - ben je vandaag bij je dochter geweest? Hoe was het?
Ben het met de anderen eens dat je als moeder niet zoveel kunt. Leeftijdgenoten of zijn familie hebben wellicht meer invloed. Hoe is zijn familie? Wel verstandig met geld?
hier
Een broer die onderhouden wordt door zijn partner, al jaren. Klinkt misschien niet goed, maar ik ben echt blij voor hem en vrees de dag dat zij er genoeg van heeft. Want dan komt broer echt goed in de problemen, en ik vrees dat hij de mogelijkheden niet heeft die problemen het hoofd te bieden. Hij heeft altijd al zoveel problemen gehad op dat gebied. Tot voor kort vond ik overigens dat broer vooral veel schoppen nodig had, ben erg van eigen verantwoordelijkheid enz. Inmiddels sta ik er milder in. Het is echt puur onvermogen van broer. Ik denk dat er veel mensen zijn die het niet redden alleen, en dankzij een opvangnet wel.
Wil trouwens niet zeggen dat als opvangnet partner is, dat de relatie niet goed is. Relatie van broer is voor zover ik kan beoordelen prima. Ik denk ook wel vaker dat zijn vriendin niet voor niets voor hem kiest, ze zal bij hem ook wel dingen halen die ze nodig heeft. Het is iig zeker geen relatie van misbruik, al ziet het er oppervlakkig gezien misschien zo uit.
Ik zie het ook niet als een abnormale relatie. Er zijn wel meer relaties waarbij onvermogens door de ander gecompenseerd worden, maar het valt vaak niet op. In dit soort kwesties is het open voor de buitenwereld. Het zou betekenen dat mensen die niet 100 procent zelfredzaam zijn geen goede relatie kunnen hebben, en dus altijd op een extern netwerk teug moeten vallen.
Ik snap dat je anders had gewild voor je dochter. Maar ik had ook anders gewild voor mijn broer..
ohja
Lotgenote, je vraagt hoe familie met geld omgaat. Nou, hier, zijn mijn ouders juist zeer spaarzaam. Hebben altijd weinig geld gehad en hier heel zorgvuldig mee omgegaan, nooit een schuld gemaakt. Niemand verder in fin problemen vziw van familie. Zelf ben ik niet super met geld maar heb zeker geen problemen. Broer heeft altijd schulden gemaakt. Vooral denk ik naief en niet vooruit kunnen zien.
Eigen beperkingen onder ogen zien
Als je dat doet, is een duurzame relatie in zulke omstandigheden prima mogelijk.
Maar als degene die totaal niet met geld kan omgaan constant praatjes heeft, dingen positiever voorspiegelt dan ze zijn en keer op keer zonder overleg met partner (!) stomme financiele beslissingen neemt, dan wordt het niks.
ach ja
Tot voor kort vond ik dat ook. Nu vraag ik me af in hoeverre het ons mensen gegeven is, om echt naar onszelf te kijken. Dat vermogen heeft ook niet iedereen.
Ik denk niet dat broer en vriendin echt onverantwoord leven, ik denk dat zij daarvoor waakt. Maar omdat de problemen bij aanvang al zo fors waren komen ze er nooit meer echt uit. Of misschien ook wel. Misschien duurt het allemaal langer bij broer en vallen er ooit toch kwartjes.
Ik denk dat op het moment dat je je eigen beperkingen goed onder ogen kunt zien ze al voor een groot deel verdwenen zijn.Dan zoek je zelf ook al naar oplossingen.
reflectie
'Nu vraag ik me af in hoeverre het ons mensen gegeven is, om echt naar onszelf te kijken. Dat vermogen heeft ook niet iedereen.'
Anonima, daar heb je gelijk in.
Toch zou ik als het om financiële ellende gaat, haast terugverlangen naar een tijd waarin een strenge doch rechtvaardige vader zei: 'zozo, jij wilt verder met mijn dochter? Wat heb je haar te bieden? Alleen maar schulden? Nee sorry, dan gaat het niet door.'
Maar ja, voor de vader van die zoon ligt dat natuurlijk compleet anders. Die is allang blij met de nieuwe toekomst voor zijn kind.
Lastig, lastig.
Haha
'zozo, jij wilt verder met mijn dochter? Wat heb je haar te bieden? Alleen maar schulden? Nee sorry, dan gaat het niet door.'
Dit deed mijn vader ook bij de aanstaande eerste man van mijn zus. Man was 18 jaar ouder dan mijn zus en daarmee slechts 7 jaar jonger dan mijn ouders. Zie je het voor je? Ex-zwager wist niet wat hem overkwam, maar heeft braaf geantwoord dat dat wel goed zat. En dat was ook zo.
Ellen
Als ouder stopt zorgen maken nooit. Maar het is de kunst die zorgen zo min mogelijk op de schouders van je kind te leggen. Jij moet niet het geweten van je kind willen zijn, ze moeten hun eigen geweten, besef, verantwoordelijkheid leren gebruiken. Je mag voorzichtig informeren, nog voorzichtiger wijze raad geven, maar bemoeien... nee, pas als daar echt enorme noodzaak voor is. Op een gegeven moment is het aan je kind. Ik vind dat ook moeilijk. Ik heb een dochter die denkt dat ze heel verstandig met haar geld om kan gaan, maar de praktijk wijst regelmatig op iets anders. Ik zou het eigenlijk met haar samen willen doen, maar dat laat ze niet toe en ik dring daar ook niet op aan. Ze is 23 jaar. Wel vraag ik regelmatig of ze al iets geregeld heeft. Jaaa, hoor ik dan. En daar moet ik het mee doen. Het alom bekende 'loslaten'. Probeer dat dus te doen, hoe moeilijk ook. Dit is het probleem van je dochter. Hou de deur in ieder geval altijd voor haar open voor als ze dan toch behoefte heeft om het met je te bespreken.
Los van of een krat bier en een zooi cola verstandig is, vind ik die uitgave niet zorgwekkend. Voor 15 euro per week kun je heel wat bier en cola consumeren. Het gaat om de rest.
Wat ik me afvraag
Ook ik kan uit de beschrijving niet goed halen of deze man een pechvogel of parasiet is. Misschien heeft hij enorme pech gehad en veert hij straks terug.
Wat ik me afvraag bij dit soort verhalen; was het probleem net zo groot geweest als de rollen omgedraaid waren; zij schulden en hij moest witte wijn en toastjes brie voor haar kopen? Of was het dan geweest dat het lieve meisje werd gered door de prins op het witte paard? Onder het mom van 'zo hoort het ook'.
Do
Huh, niemand moet toch een ander redden van schulden? Of het nou een man of vrouw is met schulden. Dat kan je volgens mij nooit van iemand verlangen.
Belangrijker is, zoals ook al uit de diverse reacties afgeleid kan worden: hoe is de schuld ontstaan, hoe groot is ie, heeft de persoon in kwestie er schuld aan of meer een geval van pech, doet hij/zij er zelf wat aan om de schuld te verminderen of parasiteert hij/zij op de ander.
Allemaal best relevant. Maar onduidelijk voor ons, vooralsnog.
En wekelijks een krat bier en cola: dat zijn de kosten op zich niet (hoewel - als je zuinig moet doen, misschien juist weer wel), maar het idee dat hij een (hele!) krat bier per week drinkt stoot mij meer tegen de borst.
Maar wij hebben nog nooit een krat bier gekocht (of heeeel misschien vroeger voor een feestje), want mijn man is geen (bier)drinker en ik ook niet.
gedeeltelijk mee eens
'Als ouder stopt zorgen maken nooit. Maar het is de kunst die zorgen zo min mogelijk op de schouders van je kind te leggen. Jij moet niet het geweten van je kind willen zijn, ze moeten hun eigen geweten, besef, verantwoordelijkheid leren gebruiken.'
Jawel. Maar als het om zaken gaat waarvan je weet dat ze (jongvolwassen kinderen) er niet genoeg van af weten, is het toch wijs je ermee te bemoeien. Zeker als het om geldzaken gaat, want van schulden kun je heel lang last houden en het kan je leven (en een volgende relatie) zeeer benadelen.
Toch ook dan
is het soms 'wie niet horen wil moet voelen'. Als mijn 'belangstelling' wordt ervaren als irritante bemoeizucht, houdt mijn aandeel toch een keer op. Dan mag een beroepszeurkous het van me overnemen.